He Looks So Perfect

Hij staarde even naar het spiegeltje. Vandaag had hij... Rode ogen. Lekker bangelijk. Dit was zijn natuurlijke oogkleur. Hij zuchtte even en klapte het spiegeltje toe en stak het in zijn broekzak. Hij zuchtte even zachtjes en wandelde verder. Hij staarde even naar de grond, dat ver van hem was verwijderd natuurlijk. Hij snoof even zachtjes en schudde even kort zijn hoofd. Ja, hij was best groot he? Daar kon hij eigenlijk best weinig aan doen. Hij was zo geboren, altijd groot geweest. Hij zag er best gevaarlijk uit met zijn zwarte kleren en duistere uitdrukking. Die grijns hielp ook niet echt, maar hey.. Hij zag er nog steeds goed uit.

{& Cevella Greenday}

Verveeld haalde Cevella een hand door haar blonde haren. Haar blauwe ogen staarde wat absent naar de voorbij lopende mensen. De stad vol prachtige bloemen was saaier dan verwacht. Was te verwachten eigenlijk. Ze kwam uit Lumiose City wat wel de grootste stad van Kalos was. Het werd tijd om iemand op te zoeken om mee te praten. Op een bankje blijven zitten was ook niets. Rustig stond ze op en begon tussen de mensen door te lopen. Ze zou gewoon blijven lopen tot ze iemand zou zien die er interresant uit zag. Haar ogen vielen op een man die in haar buurt liep. Zijn raven zwarte haar en kleding samen met zijn lengte lieten hem opvallen. Langzaam kwam ze dichter in de richting van de jongen, de rode ogen vielen haar op. "Black hair and red eyes, like a demon in disguise." Mompelde ze terwijl ze naast hem liep. Als hij zou reageren had ze een gesprek, zo niet was dat dan jammer.

OOC: The fact that you almost used a part of a 5sos song ;-;

Het was hem niet opgevallen. Er waren best veel meisjes met blond haar en blauwe ogen, dus waarom zou zij opvallen uit alle mensen die hier liepen? Hij wandelde rustig verder. Nee, dit was niet zo leuk als hij had verwacht. "Black hair and red eyes, like a demon in disguise." Hij keek even schuin naar de alledaagse type meid en knipperde een paar keer met zijn bloedrode ogen. Toen grijnsde hij, pakte hij haar schouders vast en neeg hij zijn hoofd wat naar de hare. "Hm, misschien wel schat," zei hij terwijl hij even kort en charmant lacht naar haar. Toen trok hij haar mee en ging hij wat uit de kanten voor de mensen. Hij plaatste haar voor hem en legde met snelle gebaren haar kleren terug goed. Toen leunde hij naar achter, in de schaduw van het muurtje waar hij tegen leunde. Zijn geniepige lach maakte dit tafereel gewoon compleet.

De jongen keek haar even schuin aan. Hierna werd ze bij haar schouders vastgepakt en het hoofd kwam iets dichter bij. Bij deze actie vernauwde Cevella haar ogen even. "Hm, misschien wel schat," zei de jongen. De charmante lach van de jongen maakte het een aparte voorstelling. Plotseling werd ze door de jongen mee getrokken. Wat was hij van plan? Zonder tegen te stribbelen liep ze met hem mee tussen de mensen door. Het duurde niet heel lang voor hij haar los liet. Snel streek hik haar kleren glad en ging zelf met eem wat gemene grijns tegen een muur aan staan. Dit was zeker iets anders dan wat ze eerder had meegemaakt. Ze mocht dan wel model zijn en door redelijk wat mensen worden herkend maar dit was ook voor haar iets nieuws. "Ga je je nog voorstellen of moet ik hier maar gewoon blijven staan?"

Stilte, die kwam altijd eerst. Hij grijnsde naar haar, zijn gloeiende bloedrode ogen glinsterde zachtjes in het zwakke licht dat hem nog kon bereiken. Hij zag er... Mysterieus uit... En knap natuurlijk, maar dat was hij altijd, dat moest niet altijd vermeld worden, het was een feit, iets dat je gewoon moest weten. "Ga je je nog voorstellen of moet ik hier maar gewoon blijven staan?" Hij haalde zijn schouders op en trok even zijn beide wenkbrauwen op. "Ben je zo nieuwsgierig dan?" zei hij terwijl hij overeind kwam en hoog op haar neer keek met zijn grootte. Hij grinnikte even. Hij zag er vast heel dreigend uit... Mocht ze best zijn, niet dat hij er iets om gaf. Hij was toch sterker dan haar en dan zou hij haar gewoon ergens heen sleuren zoals hij altijd deed.

De man haalde zijn schouders op. Ook zijn wenkbrouwen gingen een stukje omhoog. "Ben je zo nieuwsgierig dan?" Vroeg hij waarna hij weer rechtop ging staan. Hij bewoog vooruit tot hij nog maar een klein stukje voor haar stond. Met zijn rode ogen keek hij op haar neer. Wat was dit? Een poging om haar bang te maken? Zonder aarzeling staarde ze met haar blauwe ogen terug. Bang zou hij haar niet zomaar maken. "Ik heb het recht te weten wie me mee sleept." Bracht Cevella zo zeker als een mens kon zijn uit.

Ze bewoog niet, of dit goed voor haar was een vraag die waarschijnlijk bij veel zou draaien. Nee, dat was je nooit echt in zijn buurt. "Ik heb het recht te weten wie me mee sleept." Hij grijnsde even kort naar haar en bleef haar aankijken met zijn bloedrode ogen. Zijn zwarte haren vielen wat naar voren. Hij leek best wel gek zo... Maar nog steeds knap... Oh dat moest hij stoppen. Toen tilde hij zijn hoofd wat naar rechts en stak hij zijn handen in zijn zakken. Toen haalde hij zijn schouders op. "Wat maakt dat nu uit?" zei hij terwijl hij even al grijnzend zijn ogen sloot. Toen opende hij zijn ogen terug en tilde hij zijn hoofd wat naar de andere kant. Ieniemienie... Hehehehe... Jep... Daar was het~

Vanuit haar ooghoeken zag Cevella dat mensen naar hun aan het staren waren. Andere fluidterde dingen in elkaars oren. En ze was weer eens onbedoeld het middelpunt van de aandacht, dat was dus zeker níet haar bedoeling. Ach nu viel het niet meer te verhelpen. "Wat maakt dat nu uit?" Zei de man schouder ophalend terwijl hij met gesloten ogen naar rechts keek. Hij wennde zijn blik nu naar links met zijn ogen nu geopend. "Als je toch van plan was zo te gaan doen, waarom reageerde je dan zo?" Steeds meer mensen stopte en keken naar de twee. Wat was dit nou weer? Ze waren toch geen touristische atractie.

Ja, ja, mensen stopten wel vaker als hij weer eens mensen meetrok. Naja, het was dan ook raar, hij was de perfectie zelve, kon hij niet aandoen dat andere dat zo interessant vonden he? Hij zuchtte even zachtjes en keek naar het blondje voor zich, nog steeds een grijns op zijn lipjes. "Als je toch van plan was zo te gaan doen, waarom reageerde je dan zo?" Hij grinnikte even zachtjes en liet zijn oogleden wat charmant over zijn bloedrode ogen glijden. "Is het niet duidelijk dan?" zei hij met een grijns. Daarna sloot hij even zijn ogen.

Rustig haalde ze een hand door haar blonde haren terwijl ze op het antwoord van de man wachtte. Al wat deze echter deed was grinniken en een keer langzaam knipperen. Nou daar had ze ook niet bepaald veel aan. "Is het niet duidelijk dan?" Zei hij waarna hij zijn rodw ogen sloot. Cevella zuchtte, meende hij dit nou serieus? "Nee joh, je bent heel duidelijk," zei ze zodanig sarcastisch dat het gewoon onmogelijk zou zijn om dat niet te begrijpen.

Hij opende zijn bloedrode ogen weer en keek haar aan met ogen die glinsterden van plezier. "Nee joh, je bent heel duidelijk," Hij lachte even naar haar en leunde wat naar voren naar haar. "Goed! Dan zijn we het beide erover eens!" zei hij waarna hij haar arm vastgreep en haar meesleurde door de menigte. Met snelle passen wandelde hij steeds verder, zijn greep was sterk, hij was sterk en lang... En geweldig knap. Toen ze net buiten de stad waren liet hij los en draaide hij zich naar haar om. "Oké, doe maar," zei hij met een grijns op zijn lippen waarna hij zijn handen in de lucht gooide. Hij liet ze terug vallen en grijnsde nog steeds droogjes naar haar.

Op zijn dooie gemakje opende de jongen, wiens naam ze nog steeds niet wist, zijn rode ogen weer. "Goed! Dan zijn we het beide erover eens!" Zei hij terwijl hij wat naar haar voorover leunde. Zijn hele gedrag was tot nu toe een groot raadsel voor haar. Ze werd weer door hem bij haar onderarm vastgepakt en door de mensen door meegesleept. Dit keer ging het echter een beetje anders. Het duurde een heel stuk langer voor ze eindelijk stopte, deze keer stonden ze buiten het dorpje. De zwartharige jongen liet haar los en draaide zich naar haar om. "Oké, doe maar," zei hij grijnzend. Vragend keek ze hem aan terwijl hij zijn armen de lucht in gooide en weer liet vallen. Wat was dat nou weer? Toch dan maar even om uitleg vragen. "Kan je beginnen met me te vertellen wat er nou is?"

"Kan je beginnen met me te vertellen wat er nou is?" Hij grinnikte zachtjes en zuchtte zachtjes. "Oh kom op! Het is zo simpel!" zei hij met een grijnsje. Daarna wreef hij in zijn handen en keek hij even rond. Daarna keek hij even naar haar. "Ik ben aan het wachten," zei hij met een lach op zijn lippen. Er danste een pretlichtje in zijn ogen, een die niet paste bij zijn houding, maar duidelijk bij zijn gedrag. Het zorgde ervoor dat mensen wat verward werden soms.

De zwartharige jongen grinnikte kort waarna hij zuchtte. Waar sloeg dit in Arceus's naam allemaal op? "Oh kom op! Het is zo simpel!" Zei hij, meteen schudde Cevella met haar hoofd. "Nee dat is het dus niet," zuchtte ze. Hij had haar inmiddels al een heel eind meegesleept, maar zijn naam had ze nog steeds niet eens gehoord. De zwartharige wreef in zijn handen terwijl hij wat naar links en rechts keek. Hij stopte met zijn handen en keek haar weer aan. "Ik ben aan het wachten," vertelde hij. Cevella hield haar hoofd lichtelijk schuin. "Vertel dan waarop?" Vroeg ze hem rustig.

"Nee dat is het dus niet," Hij keek haar even met een grijns aan. Oh wat een zielig kind was ze. Misschien moest ze haar maar wat helpen. Hij grinnikte enkel naar haar, met die grijns die bijna altijd op zijn lippen stond. Hij vond dit geweldig, misschien iets té. Naja, niet dat hij het erg vond. Dat was zijn probleem niet. Hij grijnsde nogmaals, maar breder. "Vertel dan waarop?" Hij zuchtte even, waardoor zijn grijns even kort verdween, maar niet voor lang. "Kom op," zei hij. "Ik wil eens weten of het waar is of je deze kan oplossen," Vervolgde hij. "Je bent tenminste een blondje," zei hij er zonder schaamte achterna met een kleine grijns. Die grap was laag, maar dat kon hem echt niks schelen.