He Looks So Perfect

De jongen bleef maar door gaan met zijn domme gegrijns en gegrinnik. Een antwoord kwam er niet echt van. "Ik wil eens weten of het waar is of je deze kan oplossen," zei de jongen uiteindelijk. Cevella trok een wenkbrouw op, waar ging dit heen? "Je bent tenminste een blondje," licht schudde de blondine haar hoofd terwijl ze haar andere wenkbrouw ook op trok. "Ahw wat jammer nou. Ik had jou toch wel wat beter ingeschat dan dat."

Het meisje schudde haar hoofd even kort en hij knipperde enkele keren met zijn bloedrode ogen. "Ahw wat jammer nou. Ik had jou toch wel wat beter ingeschat dan dat." Hij sloeg even zijn hand door zijn perfecte kapsel en keek haar met een lachje aan. "Dat doet iedereen," Zei hij. "Naja, met deze looks kan je ook niet anders denk ik," zuchtte hij vervolgens.
Maar uiteindelijk, moest hij ook op zijn punt komen. Hij haalde daarom zijn grijns van zijn lippen en wees naar haar Pokéballs. "Dubbel gevecht," zei hij terwijl hij haar recht aankeek. "Wat denk je ervan?" zei hij vervolgens terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg. Maar deze keer grijnsde hij niet. Hij wist niet echt waarom eigenlijk...

"Dat doet iedereen," zei hij vervolgens. "Naja, met deze looks kan je ook niet anders denk ik," verzuchtte hij hier na. Arrogant. "Of het bewijst gewoon dat jij heel dom bent," zei ze rustig. De jongen wees op haar pokébals. "Dubbel gevecht," zei hij vervolgens. Een dubbelgevecht? "Wat denk je ervan?" Vroeg de zwartharige jongen vervolgens. Haar pokémon waren niet getraind om sterk te zijn. De kans at ze het zou winnen was behoorlijk klein. "Mijn pokémon zijn niet getraind op gevechten," bekende ze rustig.

"Of het bewijst gewoon dat jij heel dom bent," Oeh, scherpe bek, scherpe bek. Hij keek haar kort aan. "Ja, ja, of het bewijst gewoon dat mensen mij niet kunnen voorspellen," zei hij vervolgens. Daarna haalde hij zijn schouders op en zuchtte hij even zachtjes.
"Mijn pokémon zijn niet getraind op gevechten," Hij haalde even zijn wenkbrauwen op. "De mijne ook niet!" zei hij met een lachje. "Dus wat denk je ervan?" zei hij vervolgens terwijl hij even zijn blik over het gebied liet gaan. Hm, hij vroeg zich af hoe lang dit nog zou duren.

. "Ja, ja, of het bewijst gewoon dat mensen mij niet kunnen voorspellen," een grijns sierde Cevella's gezicht.Hier kon ze nog wel even mee doorgaan. "Of je bent gewoon vaag," zei ze rustig. Dit hield ze nog wel een tijdje vol. "De mijne ook niet!" Zei de jonen na zijn wenkbrouwen te hebben opgehaald."Dus wat denk je ervan?" Drong de jongen aan. Oh dus deze jongen was geen trainer. Dan had Cevella wel een beter idee. "Als jou pokémon niet zijn getraind op vechten houden we gewoon een mini contest. Net een gewoon contest in de eerste ronde, jij mag beginnen."

"Of je bent gewoon vaag," Hij lachte even zachtjes. "Dat kan ook," zei hij terwijl hij zijn schouders ophaalde en even zachtjes zuchtte. Uiteindelijk kwam ze dan toch af met een beter idee, of wat het ook was. "Als jou pokémon niet zijn getraind op vechten houden we gewoon een mini contest. Net een gewoon contest in de eerste ronde, jij mag beginnen." Een contest? Hij keek haar kort aan en haalde zijn schouders al zuchtend op. Hij pakte de Pokéball van Barbara en gooide deze in de lucht. deze klapte open en al snel verscheen de Audino voor hem. "Deze ga ik gebruiken,"

"Dat kan ook," zei de jongen terwijl hij zacht zuchtend zijn schouders ophaalde. Die discussie was in ieder geval tenminste over. Daar was ze dus vanaf. "Deze ga ik gebruiken," zei de zwartharige nadat ze haar voorstel had gedaan. Een Audino, dat had ze niet echt van hem verwacht. Cevella knikte snel waarna ze een paar stappen achteruit zette. "Okay begin maar," zei ze rustig naar de jongen en zijn Audino kijkend. Cevella had zeker niet verwacht dat deze patser een pokémon als Audino zou hebben.

Hij kreeg de ruimte. Goed, dat hij nodig. Barbara keek even kort rond en kreeg daarna een soort van grijns op der lippen. Matt lachte even kort bij de glans van triomf die hij zag in haar blik. Ze zag er zo onschuldig uit, maar dat was ze echt niet en dat maakte alles echt gewoon zo grappig! "Misty terrain," zei hij. De Audino spande haar spieren op en sprong op waarna ze even haar handen op de plaats van haar hart legde en toen snel haar ogen sloot. Toen ze terug begon te dalen opende ze echter haar ogen. Ze lande elegant en een sloot opnieuw haar ogen waarna ze simpel baar armen optilde de plek bedekte en magische roosachtige wolken. Alles leuk nu bedekte te zijn in de rooskleurige wolken, die perfect bij de Audino paste. "Disarming Voice, entrainment," beval hij vervolgens. Barbara opende haar mondje en liet een soort van gezangachtig iets horen. Ondertussen danste ze met elegante passen op haar eigen gemaakte muziek. "Attract," zei hij vervolgens. Nadat de rooskleurige pokemon een keer rond haar as had gedraaid, opende ze haar ogen kort, knipoogde ze even en sloot ze beide terug. De hartjes verschenen al snel en begonnen rond haar te vliegen, andere verdwenen als het ware in de mist. Matthew keek even schuin naar de vrouw en grijnsde even kort. "Dus uh, is dit wat je wilde zien of doe ik het verkeerd?" zei hij met een voldane grijns op zijn lippen.

Cevella bekeek de roze wolk aan aanvallen die de Audino op bevel van zijn trainer deed. Het zag er goed uit, echter kon ze nog wel wat verbeterpuntjes noemen. Door de eerste aanval waren de volgende aanvallen bijvoorbeeld minder goed te zien. "Dus uh, is dit wat je wilde zien of doe ik het verkeerd?" De voldane grijns stond haar niet helemaal aan, echter zou ze een mogelijk rivaal voor contests, en zeker een die ze niet mocht, helemaal geen tips gaan geven. "Alpha your time to shine," zei ze blondine terwijl ze sierlijk een pokébal omhoog gooide. De Umbreon kwam er met een salto uit en lande soepel op de grond. Ze maakte een buiging door haar ene voorpoot naar achter te zetten en een stukje door haar andere voorpoot te zakken. Groeten was nog redelijk belangrijk bij contests en moest dus goed worden gedaan. Inmiddels was het al lichtelijk donker geworden, precies goed voor een Umbreon. "Moonlight," meteen hief Alpha haar kop, een paar wolken in de lucht gingen opzij waardoor een maan te zien was. Maan en zon tegelijk, het gebeurde vaker. Door het maanlicht dat op haar viel begon Alpha te glinsteren, haar ringen begonnen licht te geven. "Sand-Attack," waarschijnlijk een rare aanval om te gebruiken voor een contest. Het resultaat was echter anders dan de meeste zouden verwachten. Sierlijk danste Umbreon in het rond terwijl het zand om haar heen opwaaide. Door het effect van Moonlight leek dit te glinsteren. "Confuse Ray en Assurance," vanuit de glinsterende zandwolk kwamen diverse paars kleurige lichtjes die er sierlijk in rond leken te dansen. Ook verscheen er een paarse gloed in de vorm van een Umbreon die er in rond danste. Het gaf een mooi en mysterieus effect. "Tail Whip," gaf ze als laatste aanval. De paarse gloed van de Umbreon begon sneller te dansen en ook haar staart er meer bij te gebruiken. De zandwolk verdween, nu waren de Umbreon en de paarse lichtjes duidelijk te zien. De kleine lichtjes klapte uit elkaar waardoor een regen van paarse glitter over Alpha heen viel. Hierna maakte de pokémon en haar trainster nog een buiging.

Uiteindelijk liet ze een Umbreon eruit, deze ging meteen over op een reeks aanvallen die mooi uitkwamen... Maar Arceus, wat een stof en aarde het lag echt overal en hij vond het afgrijselijk dat hij een stap terug nam. Barbara plaatste even een pootje op haar gezicht en nam een stap terug terwijl ze even kort fronste en de jongen kort aankeek. Hij tilde enkel zijn hand op en zuchtte overduidelijk. Het was duidelijk dat ze het overdeed. Hij was niet eens geïnteresseerd in deze dingen. Enkel in wat hij wilde weten. Toen ze klaar was klapte hij traag in zijn handen. "Mooi," zei hij met een lach. Dus ze was een coördinator, ze zou vast een paar mooi verzorgde Pokémon hebben.

"Mooi," zei de jongen terwijl hij langzaam in zijn handen klapte. Het beviel haar helemaal niet hoe hij zich gedroeg. Dat was eigenlijk al de hele tijd zo, en zou voorlopig niet gaan veranderen. Hij vond zichzelf veel te geweldig. Zelfs de andere modellen waar ze mee werkte waren minder arrogant dan hij. Hij vond zichzelf gewoon veel te geweldig, iets waar Cevella een hekel aan had. "So what's next," zei ze terwijl ze tegen een van de bomen aan leunde.

Hij grinnikte even kort toen ze er niet echt uit kon maken. Oh, dat gebeurde echt zo vaak en hij vond het gewoon geweldig, te geweldig gewoon. Hij opende langzaam zijn ogen en keek het blonde meisje met een blik van leegte aan. "So what's next," zei ze. Hij zuchtte even zachtjes en haalde zijn handen van elkaar waarna hij even schuin keek naar Barbara. De Audino liet even een blij geluidje horen en kwam toen naar voren. "Dus je wilde mijn naam weten?" zei hij. Hij wist nu genoeg over haar en hij wist nu wat hij moest zeggen. Ze was geen nut in wat hij wilde bereiken, ze was een vuiltje in zijn oog, niks meer en niks minder.

Alpha ging rustig naast haar zitten waarna ze een luide geeuw slaakte. Blijkbaar vond zelfs haar pokémon deze jongen al helemaal niets. Het was gewoon aan het gedrag van de Umbreon te merken. De blondine sloot haar ogen en zuchtte eens. "Dus je wilde mijn naam weten?" Vroeg hij waarna ze langzaam een oog opende. Nu wel natuurlijk. "Als je dat wil vertellen vind ik het best, al maakt me het niets uit of ik het nou weet of niet," antwoordde ze nuchter. Nope ze mocht hem niet maar zou zich ook niet door hem laten uitdagen, vernederen, irriteren of wat dan ook.

Ze had even haar ogen gesloten en keek hem, na zijn vraag, terug aan. Goed, goed, eens zien hoe dit kind het zou spelen. "Als je dat wil vertellen vind ik het best, al maakt me het niets uit of ik het nou weet of niet," Hij grinnikte even zachtjes en Barbara sloot even haar ogen waarna ze even een van die tentakeldingen aan haar oor vastpakte en even rond haar vinger draaide. "Oké dan," zei hij met een lachje. "Dan niet," hij schudde kort het hoofd al lachend. Zo weinig interesse in alles, wat een saai kind.

Om de manier waarop de Audino zich gedroeg was moeilijk niet te lachen. Het leek wel een of ander arrogant rijk kind dat haar zin niet kreeg. "Oké dan," begon de jongen met een glimlach op zijn gezicht. "Dan niet," vervolgde hij hoofdschuddend. Als dit nou de bedoeling had om haar uit de tent te laten lokken was dat mooi mislukt. Het boeide haar totaal niets meer hoe hij zich gedroeg of wie hij was. Waarom ging hij überhaupt niet gewoon weg als ze niet interessant genoeg voor hem was. "Waarom ben je hier nog, dat is toch een verspilling van jouw kostbare tijd?" Het woord kostbare spuugde ze bijna uit. Deze jongen, of kind kon ze beter zeggen, was een verspilling van háár tijd.