[TR vs Rangers] Ciro vs Kate

Had ze de aandacht getrokken? Kate keek naar haar Flygon in de lucht en hoopte dat ze iemand wat extra tijd had gegeven om te vluchten of zo iets. Tara dook weer naar onder en landde naast haar trainer op de grond. Normaal maakte Kate zich niet zo druk om hoogtes en alles, maar op het moment was het feit dat de draak twee meter hoog was een geruststelling. De Ranger klikte haar andere pokéball los en liet haar, nog grotere, Scolipede verschijnen. Bella begreep de grimmige sfeer meteen en keek wantrouwig om zich heen, haar giftige stekels opgezet. De gigantische pokémon was niet te missen en de kleuren zouden vast nog meer aandacht trekken. Kate, die tussen haar twee pokémon in stond, keek schichtig om zich heen, het kon niet lang duren voordat iemand haar kant op kwam. En als dat gebeurde moest ze voorbereid zijn.

_{Zijn volle aandacht was op de gymleiders gericht geweest en met een strijdlustige Volcarona en Banette keek hij toe hoe de Mega Gallade schade op liep. Zo, die was dan ook weer gekreupeld door zich te verbranden aan Revolver’s blauwe vlammetjes en die aanvallen combinatie was ook niet mis. Enkel was ze nou flink verbrand en had hij maar de Volcarona even het gevecht verder laten volgen maar dat was voordat hij de hele stoet Rangers had opgemerkt, waarvan één flink opviel. Ze had niet één, maar... twee shiny Pokémon bij zich? En… Hij had er als een niet-Pokémon én mensen knuffelaar geen enkele shiny, buiten de keer dat hij er één gestolen had? Daar begreep hij de logica niet van maar dat was zeker niet belangrijk, gezien hij deze dame ten minste ook flink de grond in kon boren. Op even terrein. Of nee, liever niet, hij zou gewoon strijden, zoals hij dat wilde. Zo stak hij eerst een paar vingers op, zodat de Banette pardoes oploste in het niets en als een schaduw achter de rug van de Scolipede verscheen. Een eenvoudige Shadow Sneak om de dag mee te beginnen met een Pokémon die niet meer vergiftigd kon raken door haar brandwonden, geweldig! Nou was hij echter op het punt beland dat hij haar aandacht had opgevangen, dus… kon het échte werk beginnen. En dat hadden de collega’s van de Ranger verderop hem gemakkelijker gemaakt: Cannon en Calliber waren gestaakt in het wegjagen van de burgers, doordat hun aandacht door de strijd getrokken werd. Was het dan niet beter hun juist verder te laten gaan in hun taak en de strijd aan te gaan met twee Pokémon? Hij was ergens flink in het nadeel dan met Nambu die Rock Slide’s niet goed aan zou kunnen. Het werd tijd voor een verandering in strategie. “Nambu, Calliber, wissel van positie!” Nambu was compleet buiten het veld geslagen door deze  commando, evenals de Flygon maar na een blik op de tegenstander geworpen te hebben was de reden al duidelijk. Dat hoopte hij althans.
“Zo, eerlijker,” begon hij en grijnsde, “Rock Slide, en vuur ze af met je Dragon Claw op de duo, en Revolver…” De jongen stak weer een aantal vingers op naar haar, waarna de twee hun aanvallen inzetten. De Flygon wapperde met haar vleugels en een verblindend licht doemde boven de twee uit, waarna er een stortregen aan rotsen neerdaalden van verschillende formaten. Met een door een paarse aura gehuld poot, trok ze eerst deze terug, balde die tot een vuist en haalde uit tegen de rotsen. Met een flinke snelheid schoten ze recht op hun tegenstander af, terwijl ze vervolgens terug naar Ciro vloog en hij zijn vingers in zijn oren deed. Zo luid als ze kon gilde Revolver de longen uit haar lijf wat makkelijker ging door de pin van de brandwonden die ze door de Gallade opgelopen had.}

Kate keek naar de verlaten straat en probeerde te bedenken waar het gevaar vandaan zou komen. Maar wat ze ook had verwacht, het kwam niet. In plaats daarvan verscheen een Banette opeens met een Shadow Sneak en gaf voornamelijk Bella een hartaanval. De Scolipede gaf een krijs en viel automatisch aan met een Poison Tail, de Ghosttype was toch in haar staartgebied. Kate, die zich snel herstelde van de plotselinge schok, zag de verschillende pokémon haar kant op komen. Ze was in het nadeel. Maar dat zou mogelijk kunnen veranderen. De Gyarados die ze had getemd om de mensen te helpen moest nog ergens bij het strand zijn en aangezien er twee Firetypes aan kwamen zou dat erg behulpzaam zijn. Ze moest alleen terug komen naar het strand.. Veel tijd om na te denken had ze niet, een Rock Slide kwam hun kant op, met extra vuurkracht door een Dragon Claw. Fijn, nog een Flygon. Tara reageerde meteen op de aanval van haar soortgenoot en een Protect beschermde haar en de rest tegen de stenen. TM's for the win. Kate klopte op haar Scolipede's schild om diens aandacht te trekken en sprong op de pokémon's rug. "Naar het strand," siste ze tegen de shiny. Bella schoot meteen weg nadat de Ranger zat en stormde richting strand. Gelukkig waren Scolipede erg snelle pokémon. Niet snel daarna klonk een afgrijselijke krijs van de Banette. Kate sloot haar ogen tegen het geluid, het was vreselijk voor de oren, maar niet zo erg als een Boomburst van Tara. De Flygon's missie was de aandacht vasthouden, aangezien haar tegenstander niet moest denken dat ze vluchtte. Het zag er misschien zo uit, maar ze wilde van het grote krachtsverschil afkomen. Voor dat de draak haar trainer achterna ging stampte ze op de grond, bijna meteen schoten gigantische stenen uit de grond onder de plek waar het team Rocketlid en zijn pokémon stonden. Eerlijk zou het gevecht toch niet gaan..

_{Zijn plotselinge actie met de Shadow Sneak met Revolver scheen niet zo goed uit te werken toen de giftige staart van de Scolipede licht af gaf en een uithaal mee maakte. Tot zijn geruststelling loste de Banette op tijd in het niets op en kon ze daarmee een linke klap ontwijken. Niettemin frustreerde het hem zeker dat de Ranger die in zijn oen iets dacht te zijn, toch meer alert was dan hij van haar verwacht had. Of überhaupt haar… soort. Niet alleen dat ergerde hem maar ze wist daarbij haar Flygon – die hij een gelijkwaardige tegenstander had geschat – een aanval te gebruiken die enkel via minderwaardige TM’s te leren was: Protext om de gecombineerde aanval van Calliber zodanig te blokkeren dat ze zich snel moest terug trekken. Dat was een ronduit een zielige poging geweest om zich tegen de twee aanvallen te beschermen maar het scheelde dat de aanval zelden tweemaal effectief gebruikt kon worden, dus… daar kon hij zijn opening zeker vinden om makkelijk te zegevieren in deze strijd. Het gevecht verging echter compleet anders dan hij verwacht had toen de tegenstander plaatsnam op haar Scolipede die als een gek spontaan vertrok, haar Flygon met hun achterlatend wat maar één ding kon betekenen. Ze dacht zeker dat haar Flygon hen kon vermaken, totdat ze terug was met wellicht een betere Pokémon of item die haar Pokémon’s kracht kon laten toenemen? Triest, dat had hij niet nodig. Met een Stone Edge(?) dacht de draakachtige van hun tegenstander hem bang te maken maar ze had waarschijnlijk een vijltje in haar oog gehad moeten hebben dat zijn Flygon óók vleugels had en zijn Banette een vliegende vervloekte pop was. Gelijk sprong hij op de rug van de drakin die direct de lucht in vloog, terwijl de Banette aan zijn zij bleef zweven. Direct had hij beter uitzicht en spotte hij al spoedig de Ranger die van hem dacht te kunnen vluchten en een grijns sierde zijn gezicht. Hij kreeg al een interessant idee.
Met enkele opgestoken vingers stuurde hij Revolver recht op Kate en haar Scolipede af, wetend dat ze het wel zou kunnen opnemen tegen haar en haar plannen zou omzeilen. Nog voordat de brandwonden haar tol zouden eisen. Hij daarentegen zou deze Flygon hoognodig neerhalen met de kracht van zijn eigen soort in de betere én pure vorm. “Boomburst en Sonicboom,” Met enkele krachtige vlagen stuurde ze een krachtige en oorverdovende combinatie op haar tegenstander af, “Combineer je Rock Slide met je Dragonbreath!” Calliber was niet in staat om een Draco Meteor uit te kunnen voeren maar dit kwam het meest dichtbij en ze liet een licht verschijnen boven de ander en liet meerdere rotsen neerdwalen, waarachter ze een krachtige blauwkleurige Dragonbreath op afvuurde. De twee aanvallen combineerde zich tot een regen van door donkerblauw gehulde aura’s aan rotsen die meedogenloos op de tegenstander afschoten. Aan deze kant kwam het wel goed. Revolver zat inmiddels haar vest te doen de twee bij te houden en met enige moeite zag ze de twee de strand naderen waar ze een kalme Gyarados op zag liggen. Vol wantrouwen vuurde ze een Shadow Ball op de Gyarados toen ze eenmaal onzichtbaar was, gevolgd door een Night Shade die iemands grootste angsten liet zien op de Scolipede. Om het karwij af te ronden liet ze enkele blauwe vlammen verschijnen en vuurde deze recht op de Ranger af in een poging hen alle drie minstens flink te verassen.}

De andere Flygon liet haar trainer op haar rug en ontweek zo de aanval. Tara grijnsde en blies een vuurwolk op haar soortgenoot af. Hoewel Flamethrower niet erg effectief was zou het wel helpen de pokémon in de weg te zitten. De Flygon dacht haar slim af te zijn met een Sonic Boom en Boomburst, en hoewel de aanvallen krachtig waren was ze er aan gewend. Tara krijste als reactie zelf een Boomburst, zij kon dat ook! De andere Flygon kwam op haar af gevlogen en vuurde stenen en een Dragontype aanval op haar af. Tara sloeg met een Superpower de stenen die haar zouden raken kapot, en al deed de Dragon Breath wel schade, ze overleefde het wel. De shiny Flygon besloot voor een agressieve aanval te gaan en met een Dragon Rush dook ze op haar normale soortgenoot af. En nu ze toch in de buurt was, Tara's staart gloeide metaalachtig op en ze haalde krachtig uit met de Iron Tail. Of het raakte? Geen idee, maar ze besloot dat het beter was haar trainer te helpen. Tara begon aan haar vlucht richting strand, hopend om de andere Flygon voor te blijven.

Ze kwamen aan op het strand. Kate gleed meteen van haar Scolipede's rug, ze wilde niet in het heetst van de strijd zitten. De Gyarados was er gelukkig nog en werd bijna meteen aangevallen door een Shadow Ball. Ze waren dus niet alleen.. een rode straal kwam van een punt in de lucht, recht op Bella af. De Scolipede siste geschrokken en liep naar achteren. De aanval was echter niet te ontwijken en de pokémon zakte licht ineen. Wat ze zag wist Kate niet, maar het kon niet goed zijn. Blauwe vlammen waren ondertussen ook verschenen en kwamen op haar af. "Hydro Pump," riep Kate richting de nu boze Gyarados. De blauwe pokémon keek haar kort aan en een krachtige straal water bluste vervolgens het blauwe vuur. Nu alleen ontdekken waar de Banette was.. Bella herstelde zich ondertussen van de Night Shade en schudde wilde haar kop om het beeld weg te krijgen. Oké, nu was ze echt boos. Sissend keek de Scolipede om zich heen. Toen ze dacht een beweging op te vangen spuwde ze meteen een dikke lading gif op het zand af, hopelijk raakte de Sludge Bomb het juiste..

<sub>Een vlammenzee werd hun kant opgeschoten net toen ze opstegen en voordat Calliber nog fatsoenlijk op de aanval had kunnen reageren, had ze enkel haar vleugels naar voren geworpen. De Pokémon wilde kosten wat het kost in ieder geval haar Trainer beschermen tegen de vlammen, ondanks dat hij een pyromaan was. De vlammen tastte echter ook haar vleugels aan en al tijdens de gecombineerde aanval was ze niet in staat heel hoog te vliegen. Dit ergerde Ciro mateloos maar hij moest koel blijven… voor de verandering , al kostte hem dat veel wilskracht. Ter verdediging vuurde ook de Flygon een krachtige Boomburst die met volle kracht op de gecombineerde aanvallen knalde met een milde geluidsexplosie tot gevolg. Calliber had het amper gedeerd maar Ciro had nog nooit zo luid gevloekt om iets als dat. Met handen over zijn oren was hij al blij dat er geen gescheld uit kwam maar een gecombineerde aanval. Eens zien hoe die Flygon dit tegen zou houden… Met een Superpower? Dat klonk aannemelijk maar dat was wel een hele wanhopige aanval om te gebruiken, dus… kwam zijn echte tegenstander er al snel aan…? Al doorbrak hun tegenstander de rotsen, werd wel haar aanvals-en verdedigingskracht iets verlaagd en dat zou zeker op den duur in hun voordeel werken. Daarbij had de Dragonbreath een nogal effectieve uitwerking op de Dragon type die zich echter wist te herstellen en spontaan opgloeide en op hen afschoot. Een Dragon Rush en eens zien, een Iron Tail in de aantocht. Twee fysieke aanvallen… Onwillekeurig grinnikte de jongen, denkend aan de krachtige Splash van Flippy toen hij vreemde paddenstoelen op had gegeten. Misschien kon Calliber ze proberen, maar wat als ze zou denken dat ze ineens een mens was, een zwemmer? Een Flygon ten eerste in een badpak en vervolgens zwemmend in water, haar ergste vijand? Brr. G-A-T-V-E-R-D-A-M-M-E. Muk. MUK. Die Flygon was al te dichtbij gekomen, ze konden amper ontweken. “Vang de klap op van de Iron Tail en druk de keel dicht met een Dragon Claw!” Een pijnlijke klap volgde en Calliber kreunde luidop, amper zichzelf in lucht houdend toen de lichaam van de ander tegen haar opknalde. Bijtend op haar onderkaak waar zelfs bloed uit bloeide schudde ze verbitterd met haar kop en wierp zichzelf op de rug van de ander. Bloed spuwend en onder enkele diepe schrammen liet ze haar klauw blauwe opgloeien en probeerde ze direct daarmee hun tegenstander’s keel dicht te drukken. Ciro was enigszins verbijsterd door de wilskracht van haar maar grijnsde trots. “Crunch in haar vleugels, en knal maar een Dragon Tail tegen haar kop aan!” Kijk eens, heerlijk bruut. Ze probeerde haar tanden in een vleugel van de Pokémon te zetten en vloog vervolgens naar achteren, om een klap uit te delen met haar Dragon Tail. Kijk, dit werd meer hún type gevecht.

In de tussentijd vocht Revolver haar type strijd en ze grijnsde vermakelijk toen haar drie aanvallen effect hadden op twee doelwitten. De Gyarados was al lichtelijk afgezwakt, de Scolipede was flink bezig met zijn geest – figuurlijk – door de flinke Night Shade en de Ranger werd helaas gered door een flinke Hydro Pump van de Gyarados. Hmm, nu kreeg ze eigenlijk nog een idee. Met een sadistische grijns hield ze haar poot bij haar mond en vuurde met haar andere poot een Night Shade op de Gyarados af. Wat zou er gebeuren als de spierbundel dan compleet bezeten was, hmm? En de andere twee dan, hmm, de Scolipede vuurde een giftige blob op haar af. Ze zette zichzelf gelijk af met haar staart werd geraakt en het gekreun lichtelijk onderdrukkend wist ze zichzelf nog onzichtbaar te houden. Oké, de brandwonden en aanval zouden haar tol eisen maar eerst… Ze vuurde een hele reeks Will-o-Wisp af met een hele reeks Confuse Ray’s erachter. Enkele tellen deed ze niets, hen bezig houdend met de afleiding. Zichzelf omhullend in het niets schoot ze rakelings op Kate af in een Phantom Force. Dát hadden ze vast niet verwacht!</sub>

Opeens zat de Flygon op haar. Tara liet haar vleugels meteen hangen, want als er iets was wat ze met haar leven beschermde waren het haar vleugels. Als ze niet kon vliegen maakte die hele gebeuren niet uit! De vleugels van haar tegenstander waren wel gewond geraakt, waarschijnlijk zou die niet meer zo snel kunnen vliegen. Hoewel de vijandige Flygon haar nek tussen haar klauwen had deed het minder pijn dan ze zou verwachten. Het kwetsbare deel van haar nek werd niet dichtgeknepen en door haar vleugels niet meer te gebruiken hing ze als een blok aan haar tegenstander. Dat plus de gewonde vleugels.. dat kon de Flygon nooit lang volhouden. Lang duurde het inderdaad niet, want de Flygon liet los om een Dragon Tail uit te voeren. Tara viel, zodra ze was losgelaten, meteen naar onder. Geschrokken sloeg de Flygon haar vleugels uit en dook naar voren. De Dragon Tail raakte hierdoor haar schouder en een boze grauw kwam van de shiny af. Tara vouwde haar vleugels samen en dook naar onder. Omdat de andere Flygon aan haar vleugels was geraakt hoopte ze dat in haar voordeel te gebruiken voordat de pokémon zich herstelde. Met een Roost heelde Tara de meeste van haar wonden, dit gevecht was niet 'eerlijk', dus zou ze de tegenstander maar frustreren met haar helende aanval. De shiny Flygon zette plotseling haar vleugels uit en vloog omhoog, ze moest bij Kate komen! Het feit dat ze niet wist of het goed met de Ranger ging maakte haar gek.

De Gyarados werd geraakt door een tweede Night Shade. De blik van de pokémon zei genoeg. Kate rende meteen naar Belladonna toe en riep "Protect." De Scolipede vormde meteen een schild en beschermde zichzelf en haar trainer tegen de Hydro Pumps die over het hele strand werden gevuurd. Bella probeerde haar Protect zo lang mogelijk in stand te houden, een paar van de vlammen en lichtgevende ballen ketsten kapot, maar uiteindelijk brak de bubbel. Een van de Confuse Ray's raakte de Scolipede en Bella kromp ineen. Gedesoriënteerd keek ze om zich heen, wha?? Kate werd aangevallen door de Banette! Bella's twee horens gloeiden op en de Scolipede stormde boos op de schaduw af. Oké, dat was misschien niet het beste plan gezien haar status, maar ze deed het toch.

<sub>De combinatie aan aanvallen had beduidend effect gehad op de shiny Flygon maar al spoedig was deze recht naar de grond toegevlogen. Wat was die nou weer van plan of maakte ze er zó een eind aan de strijd? Een kreun van Calliber trok echter zijn aandacht en gefrustreerd beet op zijn lip. Ugh, die rotzak van een Flygon had haar vleugels weten te beschadigen en het gevecht en zijn gewicht putte haar des te meer uit. Dit was zeker geen allerbeste situatie. En de tegenstander in kwestie? Die besloot recht in zijn gezicht te herstellen van de schade met een Roost, voordat ze... wegvloog? Tsk, geen sprake van! Calliber kon misschien niet net zo snel of hoog vliegen maar achtervolgen moest haar zeker lukken in deze staat. “Omring haar met Rock Slide!” commandeerde hij resoluut, nadat de Flygon moeizaam een korte tijd de ander op de voet had nagezeten. Met een zwaai van haar vleugels doemde enkele verblinde lichten op, gevolgd door een hele reeks neerdalende rotsen van verschillende formaten die natuurlijk schade bezorgde aan de onder hen liggende stad. Tja, RangerPokémon vonden dus hun Trainers belangrijker dan de stad waar tig Trainers in woonde? Dat ging hij nou te proef stellen. “Dragonbreath!” Ze opende haar kaken en enigszins moeizaam kwam er een flinke straal uit, recht op de ander afschietend.

De Ranger beschermde zichzelf met de Protect van haar Scolipede tegen de krachtig afgevuurde waterstraal van de krankzinnige Gyarados. Een slimme zet, gezien het helaas ook haar Confuse Ry en Will-o-Wisp grotendeels had afgeweerd. Het werd de bol echter teveel en deze bezweek en stond bekend als een aanval die je niet te vaak achter elkaar kon gebruiken dus had ze vrij spel. Afachtend keek de Banette verder toe met haar armen beschermend over haar pijnlijke staart. Ugh, ze moet hier echt heel snel mee zijn maar tot zover verging het naar wens. Een Confuse Ray had de doelwit weten te raken en vlak na de eerste spoor van verwarring in de giftige aanval, ging Revolver over in de aanval. Genoeg gespeeld! Het werd tijd om de Ranger toe te takelen met haar Phantom Force! De schaduw doemde spoedig bij Kate op en twee giftige horens stormden op haar af. Oh Muk. Ze slikte en direct schoot ze recht op de horens af en voerde haar Astonish uit. Als het niet werkte, was de kans groot dat ze uitgeteld was maar dan had de Scolipede wel mooi haar horens in haar Trainer gezet.</sub>

Stenen verschenen voor haar, Tara maakte een noodstop en keek kort neer op de rotsen die op de grond regenden. Niks aan te doen. De stad was gelukkig verlaten.. hopelijk, en er zouden geen gewonden vallen.. hopelijk. De andere Flygon begon haar ondertussen in te halen en blies een Dragonbreath. De aanval was net te ontwijken en Tara siste gefrustreerd, het was duidelijk dat de draak de stad nog meer zou beschadigen met haar roekeloze aanvallen. Maar wat kon ze daaraan veranderen? Deze stad was zo goed als verloren, als alle team Rocketleden zulke sterke pokémon hadden.. ze was maar net sterker dan haar soortgenoot en waarschijnlijk had deze jongen nog een heel team. Nee, nu had Kate haar prioriteit, het eeuwige vraagstuk van het redden van familie of vreemden. Uiteindelijk zou iedereen die een goede band had met zijn familie voor die optie gaan. Vastbesloten zette Tara haar vlucht weer in, het strand kwam steeds dichterbij!

Met een roekeloze snelheid stormde Bella op de Banette af, ze kon Kate niks laten overkomen! De Ghosttype had haar ondertussen ook opgemerkt en deed een poging zich te redden met een Astonish. De enge blik was eng, maar haar vastbeslotenheid deed de Scolipede door rennen. Te laat had Bella door dat Kate achter de vijandige pokémon stond en deed een poging een andere richting te kiezen. Dit was niet erg succesvol door de confusion en het feit dat zand een moeilijke ondergrond was om over te rennen. Ze kon alleen hopen dat haar trainer haar op tijd zou uitwijken. De Ranger had inderdaad door dat de Scolipede niet meer te stoppen was en maakte een mooie duik voordat de pokémon haar kon raken. Helaas verzwikte ze hierdoor ook haar enkel en bij het overeind komen schoot er een pijnscheut door haar been. Kate kreunde en zakte terug op het zand, snel probeerde ze haar enkel te onderzoeken om te zien hoe erg het was. Het zag er rood uit en klopte pijnlijk. Muk. Voorzichtig rolde ze de broek weer terug en kwam overeind. Ze kon tenminste nog staan, maar een tweede duikvlucht zou moeilijk zijn.

<sub>De shiny Flygon had duidelijk weinig interesse in de verdere verwoesting van de stad en enkel oog voor de miezerige Ranger. Simpele loyaliteit wat hij wel van hun tegenstander had verwacht, maar het was duidelijk geen Ranger-achtige Pokémon. Wat als er onder de rotsblokken nog een blèrend kind zat die een moeder niet op tijd had weten mee te nemen? Dat soort dingen gebeurde altijd in films. En soms waren die gebaseerd op de realiteit. Met een snelle Dragon Breath had hij geprobeerd haar neer te halen maar enkel de stad raakte meer beschadigd. Ugh, ze was duidelijk net te snel voor hen en met een klopje op Calliber’s zij spoorde hij haar aan net sneller te vliegen. De pittige tante liet zich niet bevangen door de diepe schrammen en haar gewonde vleugels. Ze zou door blijven vechten! “Boomburst!” riep hij eenvoudig en deze sloeg met haar vleugels, een krachtige schokgolf afvurend maar niet op de Flygon maar een dichtbijzijnd standbeeld. Deze brak in stukken en knalde vlak voor ze neer, kort de ander blokkerend. “Rock Slide!” Lichten verschenen vlak boven de ander, waarna diverse rotsen hun weg maakte naar de Flygon. Hij zou haar koste wat het kost gescheiden houden van haar Trainer.

De Banette snoof ietwat afkeurend toen de Astonish de Scolipede probeerde te stoppen maar helaas rende ze door met haar dreigende giftstekels. Tsk, ze wist zich op tijd buit te maken van de situatie door uit pure ironie de Pokémon haar Trainer te laten aanvallen. Pijnlijker kon toch niet? Al had ze na het ontwijken last van de brandwonden en de klappen die ze inmiddels opgevangen had. Fijn was het zeker niet te noemen. Eenmaal onzichtbaar keek ze toe hoe de Ranger opzij sprong en een pijnlijke klap ontweek. Grmpf, kon het echt niet eens naar wens gaan voor haar? Of wacht, kijk eens aan. Ze had duidelijk last van haar enkel. Dat was al een begin! Al had ze zelf echt niet lang meer. Spontaan voerde ze maar haar Screech uit en vuurde vervolgens Shadow Ball’s richting het zand, vlak voor de Scolipede, Gyarados en Trainer. Dit zou hen even bezig moeten houden. Met moeite vuurde ze eenmaal achter een duin enkele vlammen af op de Scolipede, in de hoop haar compleet te immobiliseren. Oké, ze keek kort naar achteren en ze zag enkel een in elkaar gezakte standbeeld hen van de stad scheiden. Ciro’s werk. Nog even. Ze vuurde vervolgens Hex uit op de Scolipede, hopend dat die verbrand was geraakt.</sub>

Tara zat net lekker in haar vlucht toen een Boomburst van achteren klonk en een stambeeld voor haar kapot sloeg. Hierdoor moest ze - weer - een gedwongen noodstop maken om ervoor te zorgen dat ze niet tegen de stenen aan knalde. Stenen, alles leek vandaag met stenen te maken hebben. Ze verschenen nu ook boven haar en begonnen neer te regenen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Als de Rock Slide haar zou raken zou het over zijn, daar was ze zich goed van bewust. De stenen zouden haar tegenstander vrij spel geven en Kate zou het allemaal maar moeten uitzoeken. Met lichte moeite wist de draak een Protect om zich heen te laten verschijnen en wachtte gespannen tot de stenen gevallen waren was. Met een Dragon Pulse probeerde ze het standbeeld helemaal kapot te maken. In dit soort situatie was geen tijd voor behoud van kunst, of wat dat ook mocht betekenen. Alleen moest ze ervoor zorgen dat ze sneller was dan haar soortgenoot, anders moest ze het gevecht hier vervolgen.

Kate bedekte haar ogen toen de Shadow Ball voor haar in het zand sloeg. Oh, wat wilde ze graag een pokémon met Foresight, op die manier kon ze de Banette zichtbaar maken. Maar helaas had geen van haar pokémon de aanval en de Gyarados kwam ook niet in aanmerking. Het werd meestal als een nutteloze aanval gezien, maar in dit soort gevallen was het erg handig. Veel tijd voor wensen was er niet, een paar vlammen werden weer op Bella afgestuurd. De Banette liet er echt geen gras over groeien.. de Scolipede was nog steeds wat in de war, maar wist zelfs in haar confusion dat de blauwe dingen die op haar af kwamen slecht waren. De gigantische pokémon rende weg van de dingen en kwam uiteindelijk uit bij de Gyarados. De visachtige was ook geschrokken van de Schadow Ball, maar had zich weer herpakt en wilde dolgraag zijn kwelgeest uitschakelen. Toen Bella werd geraakt door de Hex leek de Gyarados een glimp te hebben opgevangen, want het monster vuurde een genadeloze Hydro Pump op een erg specifieke plek af. Ze konden alleen maar hopen dat het ook echt raakte.. hoe vecht je tegen iets wat je niet kan zien?

<sub>Weer kwam de frustrerende Protect van de shiny Flygon die schijnbaar al niet meer gaf van wat er van de stad over was wat Ciro dan weer meer amuseerde. Een Ranger Pokémon die zich niets van de levensomgeving van de mensen aantrok, het bleef een ironisch idee. Het leek er zelfs op dat Calliber instemde ondanks het feit dat de grimas ook om de pijn en uitputting had kunnen zijn toen hun tegenstander of beter gezegd ‘prooi’ het omvallende standbeeld lukraaks verpulverde met een krachtige Dragon Pulse. Yuk. Weer een zogeheten ‘TM-aanval’. Echt, hij vond er niets aan maar het was met dezelfde logica dat een Dodrio je over de hele wereld kon brengen door spontaan zijn koppen als helikopter te gebruiken bij het vliegen. Of dat een Stoutland plotseling vuur kon spuwen, terwijl het maar een eenvoudige gemuteerde, samen geklitte schoothond uit de rijke wijken was. Ach, het paste bij hun temparement. Verder de kwestie negerend liet hij Calliber afremmen, nog net de rotsen van het standbeeld ontwijkend en schelde binnensmonds. De shiny soortgenoot van Calliber vloog direct door richting het strand en vormde daarmee hun back-up. Tsk, Calliber kon niet zoveel meer aan op dit punt en vliegen was eigenlijk al en karwij, dus dan leek het erop dat hij een andere Pokémon moest gebruiken of-Huh?

Direct werd er in zijn oortje gesproken en liet hij zijn blik alert naar het strand toe glijden waar de shiny Flygon bijna beland was en een Hydro Pump naar de Banette geschoten werd. En raak! Tsk. De Ghost type werd zichtbaar en zakte uitgeteld in elkaar neer op het zand. Wie durfde hem zojuist nu te storen? Huh. Vanuit de woorden van een Grunt en zelfs de stem van een veel hoger zittende lid wist hij eruit te halen dat de strijd gestreden was. “Mossdeep City is nu in ons bezit,” sprak hij met een voldane grimas. De Flygon gromde van overwinning, al klonk het wat doffer dan normaal nu ze flink uitgeput geraakt was. “Neem maar rust, je hebt geweldig gestreden,” Een klopje op haar schouder en een aai over haar bol later floot hij richting zijn Charizard en kon hij haar terugkeren, en op Cannons rug naar het strand afreizen om Revolver trots terug te keren. “Het was een interessante strijd, dat geef ik toe maar… het is té laat. Smokescreen!” De Charizard sperde haar kaken open en vuurde een rookgordijn op hen af, voordat hij haar naar het strijdveld liet vliegen waar zijn andere Pokémon hem op zaten te wachten, samen met de andere leden. Twee steden overgenomen. Tweemaal is scheepsrecht, niet waar, Mossdeep?</sub>

Kate liep richting haar Scolipede en stak haar hand voorzichtig uit. Bella leek zichzelf weer te zijn en keek haar trainer uitgeput aan. Dit werd gewoon teveel voor de Bug/Poisontype. De Ranger liet de pokémon terug keren en draaide zich om. Waar was de Banette? Het duurde een paar seconden, maar toen ontdekte ze de pokémon uitgeteld in het zand. Daar hoefde ze zich dan even geen zorgen om te maken. Een krijs klonk en Tara kwam aanvliegen, schijnbaar zonder achtervolger. Raar, het was niet zo dat ze haar tegenstander helemaal had verslagen, toch? Een geluidje van haar Styler schok Kate op en snel pakte ze het ding om te zien wat er was. Verloren. Dat was in grote lijnen de korte boodschap die was verschenen. Het meisje klemde haar kiezen op elkaar en klom op haar Flygon's rug. Ze moesten terugtrekken. Voor nu dan. Uiteindelijk zouden ze de stad wel terug krijgen, team Rocket zou zijn ijzeren greep niet altijd kunnen behouden en dan konden ze terug slaan. Hopelijk. Tot die tijd konden ze alleen trainen en sterker worden. Want van dit had ze al gezien dat ze dit niet licht konden nemen. Als de pokémon niet al gewond waren en ze de Gyarados niet had gehad.. Bella zou niks hebben kunnen doen. Rook verspreidde zich opeens over het strand, het team Rocketlid was verschenen op de rug van een Charizard. "Laten we gaan," mompelde Kate tegen haar draak, niks meer aan te doen. Pissig stampte Tara op de grond en triggerde een kleine aardbeving over het strand en vloog toen weg. Ach, ze hadden in elk geval mensen kunnen helpen, dat was in elk geval iets.