Egg-ceptional [Open]

Een ei. Kate keek naar het ding op haar schoot en deed haar best het ding weg te houden van haar nieuwsgierige Scolipede. Vandaag hadden ze een bezoekje gebracht aan de plek waar Bella origineel vandaan kwam. Kate had de Scolipede haar thuis willen laten zien, maar ze waren alweer snel uitgekeken. Nu waren ze bij in de Berry Fields, Tara en Bella hadden allebei al hun portie bessen op en Kate had zich een plekje gevonden op een open plek. Maar oké, ze hadden dus een ei. En nee, geen van haar pokémon was de moeder. Kate had het ding gekregen om voor te zorgen van de Ranger Base. Of nou ja, het was vrijwillig gegaan, maar nu had ze er complete verantwoordelijkheid over. Ze had al een keer voor Tara gezorgd toen die nog in het ei zat, zo moeilijk kon het niet zijn toch? Dat gezegd, het ei was waarschijnlijk van een vogel. Of dat hadden de mensen van wie ze het had gekregen in elk geval gezegd. Veel verstand had Kate er niet van, en waarschijnlijk zou dat niet snel veranderen. Ze was immers geen Breeder.

Maar goed, hoe zorgde je voor een ei? Het ding voelde redelijk koud aan, maar het was haar al verteld dat deze pokémon niet erg warm waren. Kate hield het blauwwitte ei goed vast terwijl ze haar best deed de nieuwsgierige snuit van Bella weg te houden. De Scolipede was om de een of andere reden geïnteresseerd in het ei. Hopelijk niet als snack. Tara was niet erg behulpzaam en had haar in de steek gelaten. De Flygon dwaalde door de rijen bomen en struiken, op zoek naar nog wat extra lekkers. Het was een berry paradijs hier. De Flygon stak haar snuit uit naar een van de bomen en wilde een bes tussen de bladeren uit bijten. Maar in plaats van een van de berry's botste haar neus tegen iets anders. Verbaast keek de draak naar de boom, wie of wat was daar?

Haar neus deed pijn. Verbaast knipperde Tara met haar ogen en probeerde te begrijpen wat er net gebeurd was. Had ze net een tik tegen haar neus gekregen? Een stem klonk ergens onder haar en ze kreeg nog een klap tegen haar neus. Tara gromde zachtjes van de pijn en drong haar kop tussen de bladeren door. Een Cubone? De shiny Flygon keek licht verbaasd naar de kleine pokémon die werd opgetild door een paar handen. De Groundtype had een bot in zijn poten, het was dus niet moeilijk om te bedenken wie haar tegen haar neus had geslagen. Tara zette wat stappen naar achteren om tussen de boom vandaan te komen en liep richting de jongen en zijn pokémon. Met een subtiele hum probeerde de Flygon de aandacht van de twee te trekken. De draak was niet een pokémon die andere ging aanvallen over kleine dingen zoals een Bone Club, maar excuses werden gewaardeerd. Wat misschien niet hielp was dat Tara een twee meter grote, intimiderende, shiny draak was zonder een trainer ergens te bekennen. Mensen konden.. verkeerde ideeën krijgen.

Tara keek de jongen nieuwsgierig aan, hij begroette haar beleefd en leek niet echt een dreiging te zijn. Maar hij leek ook niet zijn excuses te gaan aanbieden voor het feit dat ze nu een donkergroene plek op haar neus had. De Flygon richtte haar kort aandacht op de Cubone, degene die haar snuit had geraakt. Misschien was hij actiever. Maar de kleine pokémon genoot op het moment van de zon en had geen zorgen aan zijn kop. Of zo leek het in elk geval. Naja, niet echt iets interessants. En als ze geen sorry kreeg voor haar zere neus kon ze net zo goed weggaan. Tara draaide zich naar de boom en hapte haar welverdiende bes weg. Het was ook toevallig de laatste aan de boom. De draak keek kort om zich heen en zag al snel het grote lichaam van haar teamgenoot. Op naar Bella dan maar!

Kate, wie succesvol haar ei had kunnen verdedigen, keek op toen ze de voetstappen van haar draak hoorde. Tara kwam aangesloft en bracht verrassend genoeg een trainer met zich mee. Verbaasd keek de Ranger richting het gezelschap en realiseerde zich toen pas de woorden die de jongen sprak. Maar voor ze op kon staan zette haar Scolipede haar poot al neer in de buurt van de zwakke plek. En een Scolipede was zwaar, vooral Bella die wat groter was dan haar soortgenoten. Onder een geschrokken krijs zakte de achterpoten van de gigantische pokémon in het gat, Kate schoot snel weg van haar shiny en controleerde of het ei in haar armen veilig was. Dat leverde haar natuurlijk een zure blik van Bella op die snel weer was gekalmeerd na haar plotselinge val in de geul. "Bedankt," mompelde Kate tegen de trainer terwijl ze de situatie inspecteerde. Haar Scolipede maakte van het moment gebruik en keek haar zielig aan onder een triest geluid. "Daar kun je uit klimmen," zei Kate hoofdschuddend tegen haar pokémon, dramaqueen. "Rock Climb, kom op." Met enkele tegenzin liet de Scolipede de punten van haar achterpoten opgloeien en klom snel uit het gat. Eenmaal buiten porde de shiny zachtjes tegen haar trainers schouder, zij wilde ook aandacht! Kate klopte op de snuit van de pokémon en keek toen naar de trainer. "En jij bent?"

"Oh.. eh oké," mompelde Kate verbaasd toen Kenneth begon te praten over vallen en logica. Op het moment was ze veel bezorgder over het ei in haar armen. Ze was niet van plan het kapot te laten gaan in de tijd dat ze ervoor moest zorgen. En het liefst daarna ook niet. "Ik eh.. ik ben Kate," stelde Kate zichzelf voor terwijl ze onhandig naar haarzelf wees. Haar vingerloze handschoenen maakten het ook moeilijker het ei goed vast te houden, ondanks het feit dat het geen extreem gladde stof was. "Als je bezorgd bent, waarom niet een Ranger vragen?" vroeg ze grijzend aan de trainer, eens kijken hoeveel vertrouwen mensen in Rangers hadden. Want hoewel het wel grappig was het gat te onderzoeken genoot ze nu van een vrije dag. Haar laatste was toen ze de vierde Hoenn gym had uitgedaagd en verslagen, en kort daarna was ze moeder geworden.. niet letterlijk, maar toch. Bella leek wel geïnteresseerd te zijn, maar haar twee meter zestig werkte niet erg veel mee in het onderzoeken van kleine gaten. Klein voor haar. En Tara had haar vleugels gespreid en wachtte tot er iets gebeurde, in de tussentijd kon ze net zo goed zonnen, eh?

"Dat eh.." begon Kate. "Dat is niet nodig. Ik ga mee." Als Ranger was nog steeds haar werk om degene te helpen die erom vroegen. Niet iedereen of altijd, maar voor dit soort kleine dingen.. wie weet was er nog wat grappigs te vinden. "Bella," Kate hield de blauwe pokéball omhoog en liet de Scolipede terug keren, ze was wat te groot voor dit avontuur. "Wat denk je dat het is?" vroeg ze vervolgens aan Kenneth, zelf had ze nog niet echt gekeken. En dan ook nog dat ei in haar armen. Beetje veel, maar het lukte wel. Ze was niks voor niks Ranger. Tara keek met een halfopen oog naar de Cubone naast haar, ze had het altijd macabere pokémon gevonden. De schedel van je dode moeder op je kop dragen.. dat was niet iets wat je vaak tegenkwam.

Kenneth liet zijn Cubone terug keren en bood zijn hand aan. "Als je dit even aanpakt," reageerde Kate terwijl ze het ei aanreikte. Dat mocht niet breken, zelfs voor dit kleine avontuurtje was de prijs te groot. In het gat kon ze zelf wel komen, ze was ook een stuk groter dan de jongen. Tara hopte ook in het gat, niet erg moeilijk voor de gevleugelde draak, en keek nieuwsgierig om zich heen. Ze kon niet erg veel zien, maar ze was ook geen Darktype, ze moest het er maar mee doen. Kate liet zich ook in het gat glijden en volgde de blik van haar pokémon. Ze kon niet bepaald meer zien, maar daarvoor had je zaklampen.. of Flamethrowers, al leek dat niet echt een goed plan. Wel goed als ze een of ander monster tegenkwamen, maar anders..

"Mag ik die weer?" vroeg Kate met uitgestoken handen toen de jongen ook in het gat was, het ei hield ze liever bij zich. Zichzelf kon ze immer het best vertrouwen. "Ehm, Tara?" vroeg Kate toen Kenneth vroeg of ze de deur open kon doen. De Flygon knikte en liep naar de deur, klaar om er een aanval op uit te voeren. "Nee, nee, nee," onderbrak Kate snel haar pokémons potentiële Hyper Beam, dat was een beetje te veel. "Rustig." Met lichtte tegenzin klauwde de draak naar de deurklink en maakte het ding open. Maar ze wilden ook niet dat het hier ging instorten. Met een trap duwde Tara de deur open en keek nieuwsgierig naar binnen, wat was er te zien?