Dirty work

De temperatuur was zo gepast voor dit werk! Met een zucht keek ze even naar haar handen, die al rood en paars kleurden. Ze was bezig aan een motor, waardoor ze onder de olievlekken zat. Ze wist niet echt wat ze deed, daar was ze eerlijk mee, maar er zou vast wel iets gebeuren als ze wat klooide met het geval. De zwarte jeep werd toch niet meer gebruikt, dus niemand zou er last van hebben als het opeens besloot het erbij te laten. Met een tevreden zucht liep ze naar de portier, die nog open stond. Ze probeerde het te starten, wat lukte, en glimlachte tevreden. De motor had het niet meer goed gedaan en dus had Noiré haar gevraagd om iets eraan te doen. Motoren waren niet zo haar ding, maar ze wist zeker dat het cruciaal was in het maken van iets groters... Iets beters.
Boem. Wat? De motor was meteen gestopt met draaien. Rook kwam van onder de motorkap vandaan... Twijfelachtig opende Tawn het ding, enkel en alleen om achteruit te deinzen en even geïrriteerd te kijken naar het ding. Nee, dit was echt niks voor haar. Ze zat hier maar in dit niet zo ideale weer. Het was koud, ookal was ze dicht bij de zee, waar het normaal warmer hoorde te zijn in de winter. Bedekt onder de olie en andere dingen staarde ze naar de jeep... Ze had er zo hard voor gewerkt en dat kon ze duidelijk voelen aan haar lichaam... En nu... Met een luide zucht ging ze even zitten in de auto, de portier nog open. De verwarming werkte namelijk ook niet in de auto, dus dat was echt geweldig...

& Echo Wolf

De zee had altijd al iets kalmerends gehad, zo vond hij zelf. Hij kon zich nog herinneren dat hij wakker werd in het ziekenhuis en dat hij daar toen ook een zee uitzicht had gehad. Iets waar hij toentertijd erg blij mee was geweest. Niemand had hem ooit verteld waarom hij altijd zo blij was met de zee en of dat iets was van zijn verleden. Hij zuchtte eventjes, terwijl hij zichzelf een sigaret aanstak en van het bankje overeind kwam. Genoeg gezemel voor vandaag, hij moest maar eens wat nuttigs gaan doen. Helaas had Team Rocket nog geen nieuwe opdrachten uitgegeven en hij voelde er weinig voor om terug naar Lumiose City te gaan voor een patrouille, dus waarschijnlijk zou hij maar gewoon gaan zoeken naar iets om te doen hier in Coumarine City.
De kleine Zorua was van zijn schoot gesprongen en rende nu weg in de menigte. Echo zuchtte zachtjes. "Vayne, hierblijven!" riep hij, terwijl hij op een drafje erachteraan rende. Hij keek eventjes om zich heen en zag hoe de Zorua onder een truck dook, waaraan iemand stond te werken. "Sorry?" vroeg hij aan het meisje, die zo te zien jonger was dan hem. "Mijn Zorua is onder je truck gedoken, zou ik d'r eronder uit mogen halen?" vervolgde hij, enigszins beleefd, maar ook duidelijk ongeduldig.

Toen ze opeens een luide stem hoorde, gevolgd door voetstappen, keek ze even op. Er naderde iemand de zwarte auto, waardoor ze kalm haar hoofd er wat uitstak en naar hem keek. De jongen leek iets te hebben met haar mislukt ding... Nou wat was er nu weer mis mee? Had ze weer iets verkeerds gedaan? Sigh. Zo voelde ze zich dus altijd als iemand haar zo benaderde. Eerst klonk een woord, die vragend werd uitgesproken. Ze besloot de wagen uit te komen en keek met haar rode ogen vragend op naar de ander, haar gezicht nog steeds bezaaid onder donkere olievlekken. Toen kwam zijn uitleg van wat er allemaal gaande was en ze knikte begrijpend naar de zwartharige jongen. "Geef me even," ze pakte de Pokéball van Saiko en haalde de Metagross eruit. "Kan je even de auto wat tillen?" de grijze Pokémon deed het met gemak en het blondje keek kalm naar de vreemde. "Ga je gang, pak der maar," zei ze kalmpjes. Ze wist niet hoe een pokémon van een ander kon reageren op haar handelen, dus ze deed maar niks.

Hij deed een stap naar achter toe, toen hij een pokéball in de handen van het grietje te voorschijn kwam. De juiste beslissing, aangezien er een Metagross uit kwam zetten en Echo floot zachtjes. Kijk, dat was nog eens een machtige pokémon, damn. De Metagross tilde de auto omhoog en Echo zakte door zijn knieën heen om zijn Zorua eronder uit te halen. De kleine zwarte pokémon rende vrolijk op haar trainer af en sprong in zijn armen. "En nu blijf je hier, Vayne," zei hij streng tegen de Zorua, die hem alleen maar vrolijk aanbleef kijken. Hij zuchtte zachtjes, kleine playful ball of poof dat ze was. Hij draaide zich daarna weer naar het meisje toe. "Bedankt voor je hulp," zei hij op een vriendelijke toon. "Let me atleast return a favor, looks you're having car troubles?" vroeg hij daarna, terwijl hij keek naar de auto die de Metagross nog steeds de lucht in hielt. "Need a hand?" vervolgde hij daarna met een glimlach.

Al snel bewoog de jongen en pakte hij wat tot hem behoorde. Een Zorua. Ze moest toch even glimlachen. Ze hield zoveel van die Pokémon. Ze waren zo verdomd schattig. Ze had zelf een babyzorua, maar die moest voor nu maar thuis zitten. Jade was niet het type die hier zou moeten zijn, in tegendeel. De naam van de Pokémon was blijkbaar Vayne, schattig. Tawn moest toch even grinniken bij de reactie van de dark type Pokémon en keek toen kalm naar de jongen. Ze knikte enkel op zijn bedanking, waarbij Saiko kalm de auto terug neerplaatste. Hm? Ze knipperde even en zuchtte zachtjes. "Nee, ik heb geen hulp nodig," zei ze kalm. "Toch bedankt voor het aanbod," zei met een lachje. "Dit was enkel een klein testautootje die ik gebruikte voor wat technieken op te oefenen..." Waar ze geweldig in faalde, zo bleek. Ze lachte even schuin en liet Saiko even terugkeren. Er was niet langer nut voor de grote Pokémon om uit der ball te zijn.

De Metagross werd weer teruggeroepen en het meisje zei dat ze geen hulp nodig had, maar dat ze auto gebruikte om wat technieken te leren. "Zoals?" vroeg hij daarna nieuwsgierig. "Oh sorry, ik ben Echo Wolf trouwens. Ik vind 't zelf ook altijd wel leuk om aan dingen te knutselen, al is het vooral aan computers en het technische spul, maar ik kan ook wel wat met auto's en motoren," zei hij daarna met een glimlach op zijn gezicht. Hij vond het gewoon leuk om dingen uit en in elkaar te zetten, een beetje zoals Arthur Weasley van de Harry Potter series. Al moest hij toegeven dat hij het liefst met zijn neus tegen een computer scherm aan zat en wat dingen probeerde te hacken, maar dat was een gevaarlijke hobby om te hebben. Gelukkig was hij aardig beschermt binnen Team Rocket, dus ging het eigenlijk altijd wel goed.

Hij vroeg wat ze zoal deed... Ugh... Eerlijk gezegd legde ze niet graag dit soort dingen uit. Vroeg haar wat over chemie of bacteriologie en ze ging los maar dit.. Nee dank je. De ander stelde zichzelf voor als Echo Wolf. Hij was blijkbaar iemand die het verschrikkelijk fijn vond om aan dingen te knutselen. Hij was meer van de technische kant. Leuk. "Eerlijk is eerlijk, ik kan weinig van technische dingen," zei ze kalm. "Ik kan de basisch wel maar daar stopt het ook," zei ze half lachend. "Ik ben Tawnee, Tawnee Aguna," stelde ze zichzelf kort voor. "Ik krijg momenteel wat les over verschillende wetenschappen. Chemie is mijn sterkere punt," zei ze even kalm. "Geef me wat chemische dingen, een lab, labjas en een bril en ik kan wel wat fixen," hehe. Zoals een kleine bom maken of een stof voor mensen te verdoven. Of als je het simpel wilde houden was een brand stichten echt een eitje als je de juiste oplossing ervoor had geloof me dat heeft mijn lab al genoeg gevoeld <3.

Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. "Technische dingen zijn op zich best interessant, al denkt men al snel dat het te nerdy voor ze is. Ik kan je wel wat kleine dingen uitleggen als je wilt," zei hij rustig, terwijl hij eventjes zijn rug rechte. "Aangenaam Tawnee," vervolgde hij daarna. Ze legde uit dat haar beste vak chemie was en dat ze het liefst gewoon in ene labjas in het lab zou willen staan. Hij grinnikte eventjes. "For some reason zie ik dat ook helemaal voor je. Je lijkt wel op z'n chemie studje," gaf hij eerlijk toe. "But then again, ik kan door voor het standaard computer nerdje, so ye," zei hij daarna, terwijl hij zijn schouders op haalde. "Maar wat doe je verder zoal in het leven, Tawnee?" vroeg hij daarna, oprecht nieuwsgierig naar het meisje dat hij net had leren kennen. Een interessante persoonlijkheid, zo vond hij zelf.