A Battle for the Ages... or something [Gavin Castle]

Ondanks dat Gavin geconcentreerd bezig was met het gevecht keek hij toch even verward op toen hij aan de overkant een hoop gejuich hoorde. Hij besefte dat het afkomstig was van Vincent en ondanks dat hij zichzelf beloofd had dat hij niet veel ging lachen met anderen verscheen er toch een kleine glimlach om zijn lippen toen hij de oudere jongen zo enthousiast zag. Gavin kon Vincent simpelweg niet als een man zien juist omdat hij zo kinderachtig deed. Aan de ene kant was dat kinderachtige gedrag van Vincent iets wat hem geïrriteerd had laten doen tegenover de jongen, maar aan de andere kant was het iets wat bij Vincent hoorde en wat hem niet afgepakt mocht worden. In principe had Gavin dus geen recht om er geïrriteerd over te zijn, maar hij had toch wel van de jongen verwacht dat hij dit iets serieuzer zou nemen. Het bleek echter dat Gavin iets te snel geoordeeld had, want het volgende moment riep Vincent een commando naar zijn Gabite. De frustratie van de Pokémon kon oftewel in zijn voordeel werken oftewel in zijn nadeel. Hij wist dat Fugite makkelijk kwaad te krijgen was en dat de kans dat de frustratie van de Gabite over zou gaan op zijn Trapinch vrij groot was. Hij wist ook dat als Fugite te veel klappen zou incasseren dat ze weer een nieuw slachtoffer moesten zoeken voor hun evolutie. Nee, deze keer kon hij Fugite zich niet laten overnemen door kwaadheid. Of juist wel? Had ze juist dat extra duwtje nodig in de rug? Hij kon er echter niet op reageren, want daar kwam Fugite al tevoorschijn. ‘Bijt zijn klauw vast!’ was het beste wat Gavin kon bedenken. Fugite opende haar bekje, zette zich af met haar kleine pootjes in het zand… en hapte vervolgens in de klauw van Gabite. Ze had haar mond te ver open gedaan om zijn klauwen contact te laten maken met de binnenkant van haar mond, maar hing wel vrij levenloos aan zijn klauw. ‘Blijf doorbijten! Zorg dat het zeer doet!’ Hopelijk had hij dit juist ingeschat. Hopelijk was dit inderdaad dat laatste duwtje dat ze nodig had.

Even dacht Gavin dat Fugite zou loslaten of dat ze te veel pijn zou lijden onder de aanvallen van de Gabite om zich nog langer vast te bijten, maar ze was natuurlijk zo koppig als iets en bleef geïrriteerd haar best doen om zich vast te houden aan haar slachtoffer. Of ze dat echt dood voor Gavin of dat ze dat gewoon deed omdat ze een koppig wezen was liet hij in het midden, maar in elk geval moest het wel effect hebben omdat de Gabite vrij geërgerd begon te worden. Hij zag ook aan de kaakbewegingen van Fugite dat de Pokémon zich steeds vaster in de andere probeerde te bijten, maar dit niet voor lang. Gavin haalde zijn wenkbrauw op en een lichtelijk bezorgde frons verscheen in zijn voorhoofd toen hij zag hoe er eerst zand in Fugite’s ogen terechtkwam. De Pokémon was echter gewend aan zandstormen en al, dus dit moest niet veel pijn doen voor haar, noch haar moeite laten doen om zich stevig vast te blijven houden. De Take Down daarentegen zou wel zeer doen, maar Gavin klemde zijn kaken op elkaar. Als hij nu zou roepen naar Fugite om los te laten zou dat laatste duwtje in haar rug nooit komen. Hij hoopte gewoon dat ze het hem niet kwalijk zou nemen en dat ze het zou begrijpen. Hij wilde haar echter niet volledig tegen de grond gedrukt zien worden en daarom riep hij op het allerlaatste moment dat ze los moest laten. De Pokémon kwam op een vrij brute wijze op de grond, maar had zich minder verwond dan waarschijnlijk de bedoeling was van de Gabite. Ze opende haar bekje, keek met een furieuze blik naar de dragon type en begon vervolgens te gloeien met haar bekje open. Wit licht omhulde de kleine Pokémon en een glimlach kwam om Gavin’s lippen toen de Pokémon langzaamaan groeide en groter werd. Het witte licht stopte en niet veel later stond er een Vibrava voor zijn neus. Fugite was echter half zo blij met haar evolutie en leek vooral kwaad te zijn. Nog voordat Gavin een commando kon roepen begon de grond al heftig te schudden en kwamen verschillende zandhopen met geweld naar boven. Gavin had moeite met zijn evenwicht te behouden en hij besefte wat er gaande was: Fugite gebruikte een Earthquake op de Gabite.