Wolf in sheeps clothing +Soul

Weet je wat, hij vond het geheel prima als de ander wegging, ze wouden beiden immers niet echt iets met elkaar te maken hebben, dus om nog langer hier rond te hangen werd ook helemaal niets namelijk. Gelukkig leek de ander zijn precieze gedachten ook te delen, wat hem ergens misschien toch wel wat irriteerde, godver. Er werd namelijk ook nog gesproken door de blondine dat dit gehele gesprek hem niet zoveel uitmaakte, dus als hij het niet erg vond Soul nu weg zou gaan. Nou, nee, absoluut niet. Des te eerder hij van de gast afwas, des te beter. Het was wel even leuk geweest om de ander te irriteren maar toch. Hij was in de eerste instantie niet van plan om ook maar iets te zeggen, tot hij ineens een Seedot zag op de Salamence, dit kon hij moeilijk serieus nemen, echt niet. Toen hij er echter net wat van wou zeggen, waarschijnlijk de ander mee vernederen ofzo, klonk er een kwade stem, die iets schreeuwde over dat iemand zijn Seedot terug wou, dit was ook nou zo een typische zin die hij niet serieus kon nemen, maar goed. Verderop was dus een man te zien, welke kwaad afstormde op de twee. "What the.." mompelde de groenharige dan ook. Niet veel later was de man, welke hoogstens een jaar of 20 zou zijn, iets dat de gehele situatie nog mooier maakte, bij hun komen staan, ok kwaad dingen te schreeuwen over dat hij zijn Seedot terug wou, ook erbij nog uitgebreid wijzend naar de kleine Seedot, welke toch niet zo heel makkelijk meer te zien was op de Salamence. What the Muk.

Toen de groenharige niks zei spoorde het Soul juist steeds meer aan om hem in de steek te laten, om zich gewoon weg te draaien, zich niks meer aan te trekken van dit gedoe en weg te gaan. Het was niet dat hij echt zin had om hier te blijven en ze konden het niet goed met elkaar vinden. Bovendien vond Soul niet echt dat er een band tussen een Ranger en iemand van Team Rocket kon ontstaan. Het lot besliste echter dat ze nog wat langer bij elkaar moesten blijven, want plotseling liep er een kwade man op Soul af die schreeuwde dat hij zijn Seedot terug wilde hebben. De man was ergens in de twintig, maar om eerlijk te zijn leek hij niet echt honderd procent te zijn. Ondanks dat Soul het echt niet kon vinden met de groenharige keek hij toch even de kant op van de jongen om te zien wat hij er van vond. Hij kon van de jongen zijn gezicht lezen dat hij er net zo over dacht als hijzelf en algauw richtte de blonde jongen zijn ogen weer op de man. Deze was gebaren aan het maken naar Salamence en Soul draaide zich om. Nu pas zag hij de kleine Seedot op de rug van Salamence. ‘En waarom denk je precies dat ik dat afschuwelijke ding wil hebben?’ vroeg Soul. Dat leek echter niet de vraag te zijn die de man wilde horen. De man stormde naar voren. Hij had bruin haar dat in stekels om zijn hoofd lag. Soul vond hem nog het meest te vergelijken met iemand die een accident had gehad met het stopcontact. Zijn gedachten en de situatie maakten het hem niet makkelijk om zijn lach in te houden en moeizaam verborg hij een grimas, maar de man had het toch wel gezien en pakte Soul bij zijn kraag vast. De man trok hem naar zich toe en hief een vuist op. ‘Geef mijn Seedot térug of je hebt een probleem!’ schreeuwde hij waardoor het speeksel in Soul’s gezicht vloog. Soul keek opzij naar de groenharige en haalde niet echt onder de indruk zijnde zijn wenkbrauw op. Wat gingen ze nu doen? Voor zijn part zat de groenharige net zo erg in deze situatie als hijzelf.

Blijkbaar had de blonde het ook al door, gezien er van deze klonk waarom hij dat afschuwelijke ding wou hebben. Daar had deze een punt, het was een beest dat amper iemand wou hebben. Het zou waarschijnlijk wel goed brandmateriaal vormen, dus dat was al iets nuttigs dat het zou kunnen. Maar verder? Neh. Nu leek Soul om de een of andere reden half te lachen, was het om de prachtige schokkende look? Of het feit dat de ander steeds Seedot schreeuwde? Wat het ook mag zijn, de gozer zag het en werd er enkel nog kwader om dan dat ie al was, gezien deze de ander nu vastpakte en bijna ging slaan. Oh prima, het was niet zijn zaak vond de groenharige, dus geen reden om zich ermee te bemoeien. Echter kon hij het amper serieus nemen door het geschreeuw door de man, want op het laatste dat deze schreeuwen, was er nu een klein, vrij geamuseerde glimlach te zien. Ha, front row seats voor een random gevecht, of wat het dan ook nu was, nu enkel nog een stoel en wat popcorn en dan was het perfect. Toen Soul enkel een wenkbrauw ophield naar de groenharige, haalde deze zijn schouders op. Wist hij veel wat te doen hieraan. "Daar is dat beest van je." sprak de jongen, nog lichtelijk geamuseerd van de jongen, een knikje gevend naar de Salamence. Het leek er niet eens op dat de man wou luisteren naar hem, gezien hij nog steeds de blonde vasthield, maar zich nu juist klaar maakte om een stomp te geven. Oh, echt iemand, geef hem nou popcorn, dit werd mooi.

Het feit dat hij speeksel in zijn gezicht had gekregen dankzij de man was vies, maar het feit dat de groenharige niet eens wilde komen helpen of een poging wilde doen om de man te kalmeren was gewoon vuil. Soul kon het dan ook niet laten om de groenharige een zeer doodse blik toe te werpen. Hij zou de kerel nog wel te pakken krijgen zodra dit gedoe weer van de baan was. Naar zijn idee was de groenharige hier immers even erg mee betrokken als hij. Hij had heus wel kunnen waarschuwen dat die Seedot op Salamence was gekropen of dat de man moest oprotten. Zou hij in hebben gegrepen als de groenharige zo vastgepakt werd? Hij durfde te wedden van niet. Toch had hij het gevoel dat hij de man in zijn eentje niet had kunnen afschudden. ‘Bedankt voor je medewerking. Het wordt zeer geapprecieerd,’ zei hij sarcastisch tegen de groenharige toen hij de opmerking hoorde. De man had echter gereageerd op de groenharige en draaide zijn hoofd naar Salamence. Seedot zat als een trotse Pokémon op de rug van Salamence en was niet van plan om terug te gaan naar zijn eigenaar. Soul was ook niet van plan om de agressieve man te dicht in de buurt van Salamence te laten komen. De man liet Soul los en wilde naar Salamence stappen. ‘Salamence, Flamethrower,’ sprak Soul voordat hij besefte wat hij zei. De vlammenwerper zorgde er voor dat de man krijsend achteruit sprong en dat de Seedot van de rug van Salamence sprong. Het vuur brandde als een muur voor de man en voorkwam dat hij nog verder in de richting van Salamence kon stappen. Nou ja, hopelijk zou de groenharige een Pokémon hebben om het brandje te blussen. ‘Waar is mijn Seedot?’ vroeg de man kwaad en keek om zich heen. Toen werden zijn ogen groot van verbazing en vervolgens zijn hoofd zo paars als iets. De Seedot zat namelijk op het hoofd van de groenharige. Soul sloeg geamuseerd zijn armen over elkaar heen en wachtte af tot de man heftig zou uitvliegen tegen de groenharige. Om het allemaal wat leuker te maken stak hij zijn duimen op naar de groenharige. ‘Goed bezig!’

Zodra Nathan enkel een zeer doodse blik werd gegeven, glimlachte hij hier enkel lief op, alsof hij helemaal niets fouts deed -of had gedaan. Zodra er dan ook sarcastisch klonk van de ander dat zijn hulp zweer gewaardeerd werd, grinnikte hij. "Maar natuurlijk, ik ben dan ook zo een vrijgevend persoon." klonk er ook dan zo heerlijk sarcastisch van Nathan. Toen de man naar de Salamence ging om diens Seedot te halen, verbaaste het hem dan ook zwaar dat Soul diens Salamence beval om een Flamethrower te gebruiken op de man. He, dat was zijn taak, mensen pijn doen of in de fik te zetten. "En ik denken dat rangers mensen juist beschermen.." mompelde hij bedenkelijk. Hm. Hij had het nog niet door, maar ineens voelde hij iets op zijn hoofd zitten, was dat was hij dacht dat het was? Laat dat het alsjeblieft niet zijn. Toen ineens de blonde zijn duimen naar de groenharige opstak, kon hij enkel bedenken dat er iets aan de hand was, dus voelde hij ook maar met zijn hand boven zijn hoofd, waar inderdaad iets te voelen was. Geen idee hoe hij het niet eerder echt had opgemerkt, gezien zo een Seedot wonder bij wonder al iets van 4 kilo weegde. Hij pakte het ding dan ook droogjes op en zette het neer op de grond. Nee. Echter was de eigenaar van de Seedot al kwaad op hem afgestormd en was van plan hem een flinke beuk te verkopen. Dit natuurlijk wou hij vermijden en zijn reflexen volgend zette hij een paar snelle stappen opzij, al had hij de klap niet ontweken, was het in welk geval niet dat deze vollop tegen zijn borstkas zou aankomen, maar nu tegen zijn schouder aankwam. Het pijnlijke gevoel was al snel te voelen hoe hij dan ook werkelijk in de schouder werd gestompt. Meteen bleef er een brandend gevoel achter, gezien het ook natuurlijk met zijn geluk juist zijn verbrande schouder was geraakt. Lichtelijk scheldde hij in zichzelf, godverdomme. Het bleef hoe dan ook een gevoelige plek, dan hielp het er ook natuurlijk niet bij dat er iemand nog eens doodleuk op ging hameren. Hij wist niet zeker of hetvolgende nu uit automatische deed, op expres, maar het voelde net een mengeling van beiden. Gezien hij nu al zo stond om een flinke klap uit te delen met Nathan's elleboog tegen het gezicht van de man. Het was duidelijk dat hij hier niet echt gediend was.

‘Niet als ze agressief en irritant zijn,’ beet hij de groenharige toe omdat hij de opmerking vanaf zijn positie heus wel gehoord had. Het was inderdaad zo dat Rangers er waren om mensen te beschermen, maar Soul voelde er niet veel voor om een man te beschermen die waarschijnlijk ging roepen en tieren tegen zijn Salamence omdat deze de Seedot niet af zou geven. Bovendien had de man niet eens bij de Salamence gekund en Salamence leek er ook niet echt van gediend te zijn dat de man naderbij was gekomen om zijn Seedot te halen. De Pokémon had heus wel gemerkt hoe agressief de man op Soul had gereageerd en dat was iets wat hem niet bepaald aanstond. Het feit dat de Seedot nu echter een nieuw slachtoffer had gekozen deed Soul overwegen om weg te gaan, weg van deze onzin. Want om eerlijk te zijn had hij niet bepaald zin om de rest van zijn middag te spenderen met een irritante groenharige jongen die hij het liefst een pak rammel zou verkopen en een man die dat pak rammel waarschijnlijk nog meer verdiende dan de groenharige jongen. De groenharige jongen leek het op dat laatste vlak in elk geval met hem eens te zijn, want hij schudde de man op een gewelddadige manier van zich af. Soul scande snel de groenharige en merkte dat hij qua spieren even ver of misschien zelfs wat verder ontwikkeld moest zijn dan hijzelf. Je zag het misschien niet aan hem, maar hij had wel wat spieren. De blonde jongen haalde zijn wenkbrauw op toen de man hard begon te roepen en te tieren, wijzend naar de Seedot welke nu van de groenharige op de grond was gesprongen. Soul zag de razernij in de ogen van de man en wist dat hij de groenharige ging aanvliegen. Zijn eigen woede laaide echter op omdat de man zijn dag echt aan het verpesten was en omdat hij dat beetje agressie dat hij had opgebouwd in zijn lijf door te veel aan Fever te denken kwijt wilde hebben. Hij zei nog in zijn hoofd dat het niks met de groenharige te maken had voordat hij naar de man liep die een nieuwe uitval wilde doen naar de groenharige. Hij greep de man vast bij zijn arm en toen deze zich naar hem omdraaide haalde Soul uit naar dezelfde plek als waar de groenharige hem geraakt had. ‘En nu ga je oprotten en laat je ons met rust met je kinderachtige gedrag. Je achterlijke Pokémon zal je vanzelf wel volgen,’ zei Soul kwaad. ‘En als je het nog één keer waagt om uitval te doen naar één van ons tweeën dan zal ik je eens laten zien op wat voor harmonieuze manier ik zaken zoals dit kan oplossen.’ Zijn ogen keken de man dreigend aan, maar de man leek er niet van onder de indruk te zijn. Nee, in plaats daarvan haalde hij uit naar Soul’s gezicht.

Al hoorde hij het wel nog dat de blonde een antwoord had gegeven, met dat hij mensen niet zou beschermen als deze agressief en irritant waren, dat klonk ergens wel redelijk genoeg. Door het feit dat de jongen hem zojuist een elleboog in diens gezicht had gegeven, leek de man enkel maar kwader te worden. Ai, iemand kon er blijkbaar absoluut niet tegen dat het nu ineens zo ging. Het was ook gewoon zo een stomme reden waarom dit eigenlijk überhaupt bezig was, dus waarom gingen ze hier mee door. Ondertussen was de Seedot op de grond beland, wat in wel kgeval iets voor hem scheelde. Ondanks dat leek de man hem nog steeds te willen aanvallen, geweldig. Ugh. Er werd wat getierd door de man, waarna deze ook er nog eens bij naar de Seedot wees, wat? Echter kreeg hij geen tijd erover om er na te gaan denken, want de man had alweer bijna uitgehaald. Echter, in plaats van dat hij er zelf wat aan had kunnen gaan doen, was Soul blijkbaar al in actie gekomen. Huh, dat was nou niet iets dat hij had verwacht. Of in welk geval, niet dat het op die manier zou zijn. De man werd dan ook aan diens arm getrokken, waarbij de blonde uithaalde op dezelfde plek waar Nathan ook net al eerder de gast had geslagen. Ouch, dat had flink veel pijn moeten doen. Naja, hij vond wel dat de man het wel had verdient, immers was deze hen ineens gaan aanvallen. Er had nu op de beurt van de jongen kwaad geklonken dat deze moest gaan oprotten, of anders dat de jongen liet zien hoe harmonieus hij dingen ging oplossen. Eerlijk gezegd klonk dat dan ook absoluut niet dreigend, het was net zoals als er werd gedreigd dat iemand je ging aanvallen met een pakje drinken. Maar oke, dat was weer hoe hij erover dacht. Net zoals hem leek de man dan ook niet onder de indruk te zijn, maar haalde juist uit naar het gezicht van de blonde. Al kon de jongen dat niet vermijden -niet dat hij dat ook eigenlijk van plan was, kon hij wel nog de ander volop slaan tegen diens slaap. Geen idee hebbende of Soul was geraakt door de eerdere vuist van de man, keek hij wel hoe deze ineen zakte, huh. Oke, soms kon zo een slag tegen je slaap je bewusteloos slaan, maar dit was niet eens zo heel erg hard geweest...toch? Hij had gedacht van niet, maar het bleek anders. Het zou hem echter niets verbazen dan maar als de man gewoon deed alsof. Hij wou dan ook net op dat moment een klein stukje naar ahcter stappen, de gast bij lange na niet vertrouwend.

Soul had niet direct het idee gehad dat de groenharige ook maar iets ging doen om te voorkomen dat hij geraakt werd. En hij kreeg gelijk. Soul had geen idee hoe het mogelijk was, maar hij werd vol geraakt door de krachtige vuist van de man. De knokkels van de man maakten contact met zijn oog. De blonde jongen kon er dan ook niks aan doen dat er direct tranen in zijn ogen verschenen. Het was niet direct dat het door de pijn kwam, maar meer door de impact dat het recht onder zijn oog was. Soul had namelijk niet gedacht dat de man hem werkelijk zou kunnen raken en een geïrriteerde frons verscheen over het gezicht van de blonde jongen terwijl hij zijn hand over zijn oog legde. Hij hoefde de huid niet eens in te drukken om te weten dat het zwaar gekneusd was. Gebroken was het niet, want dan kon hij zijn oog niet zo hard dichtknijpen zoals hij nu deed. Maar een zware kneuzing zat er wel aan te komen. Het was dan ook net onder zijn oog waar de wallen begonnen. De blauwe streep die zich schuin onder zijn oog trok om aan te geven dat hij wallen kreeg, werd waarschijnlijk paars. Het stukje daarnaast zou waarschijnlijk ook paars zien na verloop van tijd. De jongen keek echter nog naar de man en fronste weer met zijn wenkbrauwen – wat trouwens zeer deed aan zijn oog – toen de man tegen zijn slaap aan neergeslagen werd door de groenharige. Had de groenharige het voor hem willen opnemen of had de jongen gewoon willen uithalen omdat het kon? De blonde jongen had het immers daarnet wel voor hem opgenomen, maar Soul wist niet of hij dit moest opvatten als een soort van bedankje. Hij keek echter fronsend naar de man die nu op de grond lag. Oké…? Moest hij dit vertrouwen…? Als hij naar de groenharige keek dan zag hij dat de jongen al voor zichzelf had gekozen, maar Soul deed desondanks een paar stappen vooruit. ‘Als we hem hier zo laten liggen kunnen we aansprakelijk gesteld worden voor mish…’ Voordat hij zijn zin kon afmaken schoot de hand van de mond plotseling naar voren en werd Soul bij zijn enkel gegrepen. ‘Verdomme!’ schreeuwde deze kwaad uit en hij haalde uit met zijn voet naar het hoofd van de man, maar deze wist zijn voet te blokkeren en klom als een gek op de jongen. Zijn vuist richtte zich al op het zwaar gekneusde oog van Soul en Soul draaide weg om de aanval te ontwijken. Hij twijfelde of hij Salamence de voet van de kerel zou laten verbranden. ‘Ongelooflijk dat je zo kwaad kan worden om een Seedot!’ riep hij gericht naar de groenharige terwijl hij de kerel bovenop zich met twee handen om diens schouders uit zijn buurt probeerde te houden.