[BLIND DATE] Flirting! Music by Paul McCartney

Haar date gaf aan de knuffel niet te willen, maar zou hem wel willen voor als hij een echte relatie had. Een interessant standpunt, vond Jane. Als je een relatie had, betekende dat juist dat je graag intiemer wilde worden met de ander, omdat je van deze persoon hield. Je deed het uit liefde, niet omdat het er doorgaans bij hoorde en het daarom een soort verplichting was. Ten minste, dat was hoe zij het zag. Mentaal haalde Jane haar schouders op, voordat ze met een grijns sprak: "I mean, je kan het proberen? Of je partner het zal waarderen, is de vraag, though." De volgende opmerking van haar date, deed haar lachen. "Liefde is niet te trainen, dat moet je voelen," glimlachte ze, haar honingkleurige blik op de jongen richtend. Haar toon was zeker niet onvriendelijk, het klonk meer alsof ze een standaard mededeling maakte. Voor haar waren deze dingen vanzelfsprekend en natuurlijk. Dit was hoe zij ze voelde, en als vanzelf kwamen de woorden er dan ook uit. Bij haar gesprekspartner leek dit anders te liggen. Wat dit onderwerp betrof, waren zij en haar date erg anders, dat was Jane inmiddels wel duidelijk geworden.

Het spijt me dat er op het moment iemand is
die Jane heel erg graag wilt kussen al is ze hier nog bezig met dat zich te Realiseren,
waardoor haar interesse in anderen minder is :CC

Liefde. Een partner vinden. Dingen waar mensen vaak over spraken – en misschien ook wel over droomden – maar wat nog niet zo heel simpel was, zeker niet als je al het één en ander in je leven had meegemaakt. Gavin stond er niet bepaald voor open om een vriendin te hebben, om intiem te worden en haar zijn lichaam te laten zien. Hij kende de gedachtegang van de meeste meisjes wel: een strak mooi lichaam met een sixpack. Hij had spieren, ja, maar die werden ondergedompeld door allerlei littekens die zich over zijn lichaam verspreidden. En misschien vonden enkele meisjes dat wel sexy of stoer, maar er waren er ook veel die daar op afknapten. En dan natuurlijk de diepe littekens in zijn polsen die zijn zelfmoordpoging aantoonden en die hij nooit meer weg zou krijgen. Ze zouden naast een jongen lopen die de hoop op het leven ooit had opgegeven en zouden altijd naar zijn littekens moeten kijken. Als hij een meisje haar gezicht aanraakte zou haar blik altijd eerst naar zijn litteken glijden alvorens hem toe te laten om haar te kussen en zelfs dan zou ze misschien nog schrik hebben van zijn litteken, schrik dat hij het misschien ooit opnieuw ging doen of dat hij gek in zijn hoofd zou worden en haar iets aan zou doen. Het waren dé drijfveren waarom dat Gavin nog altijd geen vriendin had. ‘Zo makkelijk ligt het niet,’ mompelde hij. Oh, ze moest eens weten wat hij allemaal dacht en wat je allemaal aan hem kon zien als hij zijn kleren uithad. Hij besefte nu pas hoe fout dat wel niet klonk en zijn kaken werden rood, maar dankzij het licht dat van groen naar rood ging in de grote ruimte kon Jane dat waarschijnlijk niet zien en dat was maar goed ook. ‘Er is te veel voor me gebeurd om ooit fatsoenlijk een relatie te hebben,’ mompelde hij zacht, hopend dat ze het niet hoorde. Voordat beiden er echter nog iets op konden zeggen ging er opeens een deur open. Gavin bereidde zich al voor op nog een kussend koppel, maar in plaats daarvan ging het karretje opeens kei hard naar beneden en verliet er een kreet zijn mond waarvan hij de persoon in elkaar zou slaan als deze het opgenomen zou hebben.

Well, Gavins beeld van de toekomst wat zijn liefdesleven betrof, was nogal aan de grauwe kant. Iets wat Jane niet begreep. "Zolang je de hoop niet helemaal opgeeft, is er altijd een mogelijkheid. Hoe klein ook," bracht ze dan ook meteen resoluut tegen de woorden van haar date in. Daarnaast hoefde je je liefde natuurlijk niet altijd uit een relatie te halen. Er waren nog genoeg andere mogelijkheden.

Ze was er helemaal klaar voor om tegenspraak zo vriendelijk naar definitief mogelijk de grond in te boren, maar daar was geen tijd voor. De deuren voor hun karretje gingen open, en ze werden begroet door leegte. Eerst was Jane verward, aangezien de zoetsappige taferelen van eerder volledig ontbraken, maar toen ze opeens stijl naar beneden doken, verscheen er – na het schrikmoment, dat maar van korte duur was – een brede grijns op haar gezicht. De achtbaan. Aw yiss. Terwijl haar gezelschap een erg mooie kreet slaakte, gooide Jane haar handen in de lucht en voegde haar eigen stem bij het geschreeuw. Haar langgerekte 'yeah' galmde voor het karretje uit.

Natuurlijk wilde hij zich vasthouden dat er voor iedereen – en daarmee bedoelden ze dan ook voor hem – een mogelijkheid was in de liefde. Maar hoe kon hij dat geloven als hij er zo sarcastisch tegenover stond? Hij had geen idee en hij had ook geen idee hoe hij ooit een vriendin zou krijgen, maar voor nu zag de situatie er vrij hopeloos uit en hij wilde dat Jane dat ook eens een keertje begreep. Dat het voor haar misschien wel weggelegd was om een vriendje of een vriendinnetje te krijgen, maar dat het voor hem een hele opgave zou zijn om er überhaupt één te vinden die hem volledig zou accepteren om hoe hij was, innerlijk én uiterlijk. Maar goed, Gavin’s gedachten vlogen alle kanten op toen het karretje naar beneden ging. Allereerst waren zijn gedachten bij de zielige Wailmer-knuffel die dadelijk uit het karretje zou vliegen. Waarom hadden ze dat ding dan ook überhaupt in het karretje meegenomen en niet achtergelaten zoals elk ander normaal mens zou doen? Ten tweede gingen zijn gedachten uit naar de kus die ze elkaar moesten geven zodra ze onderaan tot stilstand kwamen en ten derde dacht hij aan het feit dat hij in zijn broek ging pissen als ze van nog zo’n hoogte zoals daarnet zouden dalen. Het onbehaaglijke gevoel in zijn buik was er nog steeds aanwezig en Gavin vond het allesbehalve prettig, maar Jane leek het echt geweldig te vinden en hij glimlachte toch even. Hij was echter wel opgelucht toen ze na een paar minuten – wat in het echt seconden waren, maar Gavin’s beleving, hè – tot stilstand kwamen. Gavin trok een nors gezicht naar de camera dat zich op hun richtte en zuchtte toen de foto genomen was. Dat ging een mooie foto worden. Hij draaide zijn hoofd naar Jane en keek haar aan. ‘Eh…’ Oh nee. Er hing een bord boven hun hoofd met dat de deur pas open zou gaan als ze elkaar een kus zouden geven… op de mond. Gavin keek zijn date aan. ‘Zouden we dit kunnen faken?’ vroeg hij nerveus zijnde.