Careless Whisper [Blind date]

Grijzend keek Amy haar trainer aan, ze had hier te veel plezier in. Gefrustreerd keek Mabel terug terwijl ze nog een keer in de spiegel keek. Waarom had de Zoroark haar opgegeven voor een blind date?! 'Om iemands leuks te ontmoeten' had de vos gezegd, al was ze er redelijk zeker van dat Amy dit gewoon puur voor het leedvermaak had gedaan. De Zoroark wist dat ze slecht was met onbekende mensen, laat staan een (blind) date. "Terug jij," mompelde ze terwijl ze de vos haar rode pokéball op de pokémon richtte. Amy grinnikte en ging braaf terug in haar pokéball. Beste timing ook, ze had net een jonge Vullaby onder haar hoede genomen die iemand voor de deur had gedropt. In een kist. Deden ze dat in deze tijd nog? Goed, ze was dol op vogels en dit was een Daycare, maar geen vogel opvang! In elk geval kon Alice met haar opschieten, het was leuk om te zien dat de Buneary eindelijk een speelmaatje had gevonden. De rest van het team.. was niet echt close met de Unova pokémon. Lilith, had op een blocnote op de pokéball gestaan, leek niet echt met andere op te kunnen schieten, met uitzondering voor de shiny Buneary dan. En nu nam ze ook Despair tijdelijk mee, de Lopunny begon het wat moeilijk te hebben met alle jonge Buneary's die zijn aandacht constant vroegen. Fijne pauze voor hem, maar nu zat wel haar hele team vol. Erg vermoeiend allemaal.
Even later zat ze op de rug van haar trouwe Pidgeot op weg naar de watervallen. Laatst had ze het er nog met Alex over gehad dat ze die wilde zien, mooi meegenomen. Silvester vloog zo snel hij kon met zijn trainer op zijn rug, wat snel was, en na een korte vlucht begon hij lager te vliegen. De vogel landde en liet zijn trainer van zijn rug glijden. Mabel zuchtte en keek om zich heen. Koppels, koppels overal! Ging zij hier straks ook tussen lopen? Er was een Valentijns event op Valentijnsdag hier, zo raar zou het niet zijn. "Laten we gaan," mompelde ze met een lichtte blos tegen haar vogel. Silvester zou maar mee moeten lopen, zijn pokéball zat ergens onderin haar tas en ze was al een beetje laat.. oeps. Zo snel ze kon liep Mabel tussen de koppels door terwijl ze zich probeerde te herinneren wat ze wist van haar date. Hij was even oud.. dat was.. iets? In elk geval wist ze waar ze moest zijn. Het moest niet ver van het landpunt zijn. "Zie jij iets?" vroeg het meisje aan haar pokémon, zij was niet bijzonder groot zoals de vogel. Silvester keek over de menigte en slaakte een kreetje wat van alles kon betekenen. Mabel zuchtte en liep verder, behulpzaam. Het was niet zó druk, maar druk genoeg. Uiteindelijk lukte het toch op magische wijze aan te komen bij de afgesproken plek.. vijf minuten te laat. Great. Silvester ging naast zijn trainer staan en keek die vragend aan. "Niet naar mij kijken," mompelde ze terwijl ze de mensen scanden. Hopelijk had ze haar date verteld dat ze een Pidgeot had.. of had ze iets over Mercy gezegd? Want ze liep niet rond met de shiny Lopunny. Deed haar eraan denken, had haar date niet ook een roze pokémon?

Hmm.. waar moest ze op letten? Er waren redelijk wat roze pokémon, vooral als je shiny's meerekende. Want om een of andere reden is roze een populaire keuze voor shiny's. Had ze eigenlijk zijn nummer? Mabel taste in haar zak op zoek naar haar holo caster, maar voor ze het ding kon vinden klonk een stem die zich hardop afvroeg wie zijn blind date was. Ah, moest ze daar zijn? Silvester had dat idee ook en besloot zijn trainer te helpen met een duwtje in de richting van de stem. Hij deed het iets te hard. Mabel struikelde geschrokken naar voren en viel plat naar voren. "Silver!" riep ze geschrokken/boos tegen de Pidgeot terwijl ze overeind krabbelde. Toen realiseerde ze zich dat zeker de helft van alle mensen naar haar keken en trok een roze blos over haar wangen. Yay.. nog meer roze. Beschaamd klopte ze haar kleding af en zuchtte, wat moest haar date nu wel van haar denken? De stem was hier toch ergens vandaan gekomen? Haar blik viel op iemand met een Hoppip in zijn armen, hij? Verder was er niemand die een roze pokémon naast zich had, dus waarschijnlijk wel.. "Cooper?" vroeg ze hardop, waarna ze zich realiseerde dat hij waarschijnlijk een geweldig beeld had gehad op haar fantastische val. "Ik eh.. sorry," mompelde ze met een beschaamde blos, dit ging nog wat worden. "Ik ben Mabel." Het zou nog erger zijn als dit niet Cooper was en ze nu tegen een buitenstaander stond te praten. Achter haar maakte Silvester een geamuseerd geluid, waarna hij een vernietigende blik terug kreeg. Hij was erger dan Amy!

Silvester liep tot naast Mabel en keek nieuwsgierig neer op de jongen die zijn trainer's date zou zijn. Hoewel hij plezier uit de situatie haalde was hij nog steeds beschermend over het meisje en wilde hij niet dat ze om ging met slechte invloeden! Mabel tikte tegen de nek van de pokémon en liet hem een stapje naar achteren doen. Het laatste wat ze nodig had was een Pidgeot die probeerde haar blind date te intimideren. "Geloof ik graag," grinnikte Mabel op de woordgrap van de jongen. "Maar kijk maar of het je lukt zonder de hulp van Silver." De vogel achter haar maakte een geluid wat nog het meeste weg had van een schorre lach. Mabel draaide zich om en keek de Pidgeot verwijtend aan. Hoewel ze het als een grap af probeerde te schilderen was ze absoluut niet blij geweest met de duw die ze had gekregen. Silvester trok een onschuldige blik, maar ze was er redelijk zeker van dat als de pokémon geen snavel had en kon grijnzen hij het had gedaan.
"Ga jij maar weer terug in je pokéball," mompelde ze nijdig tegen haar vogel terwijl ze in haar tas naar het ding zocht. Toen ze het ronde voorwerp te pakken had liet ze de Pidgeot terug keren en twijfelde voor een moment. Zou ze een andere pokémon eruit laten? Mercy of Despair waren geen slimme keuzes omdat ze later nog zouden meedoen aan een contest en ze al hun energie nodig hadden voor de show. En ze had Amy en Lilith thuis gelaten omdat ze geen storende Darktypes nodig had. Misschien zou ze Alice straks mee laten lopen, de Buneary zou het vast leuk vinden de Valentijns markt te zien. "Aangenaam," glimlachte Mabel, hopelijk ging het vanaf nu wat beter. Zonder gênante situaties zoals net. "Dus, waar gaan we heen?" Ze had niet echt een plan bedacht voor dit, wanneer was zij ooit op een date geweest? Maar er was genoeg te doen, en de watervallen bekijken was zo slecht nog niet.

"Hoeft niet," reageerde Mabel toen Cooper vroeg of hij zijn pokémon moest laten terug keren. Hoewel ze nog niet over haar angsten heen was was ze er zeker van dat ze een Hoppip aan kon. "Silvester kan sowieso niet buiten blijven," voegde ze er aan toe. "Zijn poten zijn niet geschikt voor lopen, dus laat ik hem in zijn pokéball tijdens het reizen." Pidgeot's waren vogels en vogels waren gebouwd om te vliegen. Silver zou het nooit uit kunnen houden, hij zou moeten vliegen en op een date was dat niet zo geschikt. Tenzij je een romantisch ritje op de rug van een Pidgeot wilde maken, in zijn mega vorm zou Silver ze vast allebei kunnen dragen. Maar ze gingen naar de watervallen, in elk geval dat opperde Cooper. "Is goed," glimlachte Mabel. "Ik heb de watervallen altijd al willen zien." Dat ze niet kon zwemmen betekende niet dat ze de schoonheid van vallend water niet kon waarderen! Alleen niet erin vallen.. dan zou alles in het water vallen. Ze keek kort om zich, waar moesten ze heen? Met alle drukte hier was het moeilijk de juiste weg te vinden. Gelukkig had ze een goed gevoel voor richting en was de weg naar de watervallen redelijk duidelijk. Mabel stak haar hand uit naar haar date. "Zullen we gaan?"

"Jetpack?" vroeg Mabel onder een zachte lach. "Die naam heb ik nog nooit eerder gehoord." Waarschijnlijk de apartste naam die ze voor een Hoppip kende, voor elke pokémon. Niet dat dat een slecht ding was. "Het is beter dan Silvester," voegde ze er aan toe. "Mijn moeder heeft hem naar oud-en-nieuw vernoemd, omdat ik hem toen vond." Ze wilde niet de indruk wekken dat ze de kleine, roze pokémon wilde beledigen, de naam was schattig. Al had ze niet het idee dat dat goed zou overkomen, Cooper leek niet echt iemand die wilde horen dat zijn pokémon's naam 'schattig' was. Heel wat anders dan Silvester, dat was helemaal niet schattig. Ze had altijd gedacht dat de naam raar was, maar ze had hem niet veranderd en nu was ie vastgegroeid. Silver was Silver en dat kon ze niet meer veranderen, niet na tien jaar. "Waarschijnlijk," mompelde Mabel toen Cooper vroeg of dit de juiste manier was om te lopen. Alsof zij wist hoe dit allemaal werkte, ze was niet het type om weg te dromen over denkbeeldig vriendjes. Ze was meer het type waar je je liefde toe kon verklaren zonder dat ze het door had.. dat was niet bepaald een goed ding. "Maar laten we het niet te ingewikkeld maken.." voegde ze er aan toe en haakte haar arm door de zijne. "Laten we gaan."

Een karakter uit de Looney Tones? Mabel dacht zich te herinneren dat er inderdaad een kat was geweest met die naam, alleen schreef je dat met een y in plaats van een i. Jetpack was anders vernoemd, maar Cooper ging er niet verder op in. Misschien was het dan het best om niet door te vragen, je wist nooit waar je uit kwam. Er waren heel wat rare verhalen achter de namen van pokémon..
"Waarschijnlijk wel," antwoordde Mabel toen Cooper vroeg of het water nog koud was. Ze was er bijna zeker van dat het water niet erg warm was rond deze tijd en ze was niet van plan uit te vinden of ze gelijk had. Dat zou waarschijnlijk eindigen met haar bijna verdrinkend, of helemaal als niemand haar redde. "Dus ehm.. vertel eens wat over jezelf," geïnteresseerd keek Mabel haar date aan. Het was allemaal wel leuk en aardig, maar ze was ondertussen wel nieuwsgierig geraakt naar Cooper. Na het *kuch* geweldige begin van dit alles was een normaal gesprek misschien wel een goede ijsbreker.

"Is dat een ding? Suikerspin chocola?" vroeg Mabel nieuwsgierig, afgeleid van het eigenlijke onderwerp. Ze was niet bijzonder veel bezig met eten, buiten berries, of zoetigheid, maar dat klonk als een interessante combinatie. "Ik? Ehm.." Mabel dacht een moment na over wat ze ging zeggen. "Ik ben Mabel Greene, kom uit Vaniville en ben ook 17. Mijn moeder heeft daar een bloemen en bessenzaak, dus daar weet ik best veel van af." Daar was ze al een tijdje niet mee bezig geweest, jammer eigenlijk. Moest ze weer eens mee beginnen, het zorgen voor de planten. Die waren makkelijker dan de meeste pokémon die ze had. "En op het moment werk ik op een Daycare. Silvester komt daar vandaan en ik wil proberen het weer wat te herstellen," ging ze verder. De Daycare was nu vooral een opvang voor haar pokémon en een bende Buneary's. De konijnen waren leuk, maar ze wilde de Daycare toch herstellen zoals die was. Met vogels. Vroeger was het een redelijk bekende vogelDaycare geweest, en nu was het wat.. vervallen. Maar het zou vast lukken! Ze had Vullaby Lilith al in handen gekregen en met wat hulp zou het vast weer een mooie plek worden. Wat minder overwoekerd door planten, misschien kon ze zelf bomen planten, dan kon ze ook weer wat met berries doen.