Echt slim was het misschien niet, maar als hij een beetje geluk had, kon het best wel werken. Toch zou het een lastige opgave gaan worden. Hij mocht dan misschien bekend staan als een luie sadist, hij wist wel wat hij wilde doen. En als hij eindelijk zijn tanden ergens in kon bijten, dan liet hij niet bepaald snel los. De afgelopen paar dagen had hij zitten tobben over het probleem, had verschillende oplossingen gezocht en gekeken of het werkte. Alles was met een minimale kans van slagen, maar de kans was er en die kans wilde hij graag aan gaan nemen. Een beetje gambelen vond hij toch niet erg. Zolang er maar een grote winst pot aan vast zou zitten. En echt winst maakte hij er niet uit. Hij kon testen of zijn Bulbasaur echt sterk was, iets waar hij af en toe nog wel eens over twijfelde. Diens evoluties waren sterk, dat zeker. Maar een Bulbasaur was voor hem gewoon een bolletje irritatie dat de hele tijd aan zijn zij zou moeten staan. Hij had onderzoek gedaan naar andere pokémon om te vangen, maar dat zat er voorlopig nog niet in, helaas. Eerst moest hij weten of zijn eigen pokémon wel zo sterk was. En daarvoor moest hij zichzelf helaas overgeven aan de vervloekte plekken genaamd Gyms.
Echo was echt geen fan van gyms, hij vond het tijdsverspilling om pokémon speciaal te gaan trainen om een of andere arrogante leider uit te dagen en te verslaan. Maar goed, hij moest iets te doen hebben en het zou een van de betere tests kunnen zijn om Crowe te checken. En als ze het geluk hadden om deze bug type gym te kunnen overleven, dan kon hij wel eens gaan kijken naar andere pokémon om toe te voegen aan zijn team. Hij had wel enkele ideeën daarvoor, maar hij moest maar eens gaan rondvragen of hij die pokémon ook daadwerkelijk zou kunnen vangen in dit gebied. Kalos had misschien wel de grootste populatie pokémon, het was nog steeds niet zo dat alles te vangen was hier. Maar eerst moest hij toch echt eens die vervloekte insecten kapot gaan trappen. Een leuk werkje voor vandaag, zo had hijzelf gevonden.
Santalune City was geen grote stad en zeker niet zijn stad of preference, veel te fleurig. Veel te vrolijk naar zijn doen. Maar hij moest het gebied toch een beetje onder de knie krijgen, dus dan was het beter om eerst hier te beginnen. Misschien kon hij wat mensen ondervragen ofzo, maar waarschijnlijk zou hij daar veel te lui voor zijn. Echo kon zichzelf inmiddels ook wel een beetje. Al hoewel hij zichzelf nog wel eens afvroeg hoe hij was voor het hele ongeluk gebeuren. Het ongeluk, waar hij zichzelf nog maar zo weinig van kon herinneren. Flitsen, dat was alles wat hij nog wist. Iets met licht, iets hards en het volgende wat hij zich herinnerde was het ziekenhuis en de mededeling dat hij een paar dagen, bijna twee weken waarschijnlijk, in een coma had gelegen. Alles daarna was ontzettend traag gegaan. Hij had zijn motoriek nog gehad, maar zijn geheugen was zo naar de haaien, dat hij zelfs zijn eigen naam niet meer wist. Tevens had niemand familie van hem te pakken weten te krijgen, maar op een of andere manier was er geld gesponsord voor de operaties en de ziekenhuis kosten. Daarom hadden de doktoren hem de keuze gegeven om zichzelf een nieuwe identiteit te geven. Zo doende was hij op zijn huidige naam uit gekomen; Echo Wolf. Geen speciale naam, maar iets wat bij hem stond. Eigenlijk kwam dat ook meer omdat hij blijkbaar ooit een tatoeage van een Shadow Mightyena op zijn schouderblad had laten zetten. Iets waardoor het wolf aspect naar voren was gekomen. Echo lag hem gewoon lekker in de mond, een naam die mensen niet snel zouden vergeten.
In gedachten verzonken, was Echo bij de gym aangekomen. Hij zuchtte zachtjes, dan was dit dan toch maar het moment. Het moment waarop hij zich moest overgeven aan datgene wat hij het liefst niet had willen gaan doen. Hij stond voor de deur van de gym, zijn pokéball nog vast aan zijn riem. Doen, of niet doen? Hij wist het niet zeker, of hij voor de gamble wilde gaan of niet. Een kleine, zachte grom kwam uit zijn keel, voordat hij zich omdraaide.
”Screw this,” mompelde hij tegen zichzelf, terwijl hij verder de stad in wandelde. In de buurt had hij een zaakje gevonden waar hij besloot om even rust te nemen. Misschien zou hij zijn papieren nog een keer doornemen voordat hij besloot om de gym te gaan doen, puur en alleen omdat het hem nu niet verstandig genoeg leek. Hij had een biertje besteld, terwijl hij bij de bar stond te wachtten en pakte uit zijn tas een klein boekje te voorschijn. Daarin hielt hij al zijn aantekeningen bij van dingen die hij had meegemaakt. Vele zouden hem lui noemen, maar eigenlijk was de enige reden waarom hij zo lui deed dat hij gewoon ontzettend verveeld was. De wereld had weinig nieuws voor hem in petto, het enige wat hij kon doen waren pokémon vangen en in rang proberen te stijgen binnen Team Rocket. En daar kon je zo ontzettend verveeld van raken. Hij geeuwde eventjes en pakte een pennetje erbij. Rustig streepte hij wat dingetjes door, kriebelde er weer wat bij en nipte ondertussen aan zijn biertje. “Op weg naar de gym?” werd er opeens aan hem gevraagd en hij keek op. De barman stond met een theedoek in zijn handen glazen af te drogen.
”Dat was het plan, maar er kwam iets tussendoor,” zei hij rustig, zonder echt op te kijken. “Je bent niet de eerste die hier heeft gezeten, met of zonder een badge. Ze komen altijd hier terecht,” Echo zuchtte eventjes. Zou die vent niet van ophouden weten ofzo? Hij gaf maar geen antwoord meer en sloeg zijn biertje achterover. Daarna pakte hij zijn spullen en ging aan een tafeltje bij het raam zitten. Daar legde hij zijn spullen weer neer en ging zitten. Hij moest toch eens gaan nadenken over een nieuw teamlid, want hij wist dat hij de gamble niet aan kon om alleen met een Bulbasaur de gym te gaan doen. Hij had verhalen gehoord over de pseudo-legendary pokémons die hier te vinden waren. Gible en Dratini waren daar één van, maar hij wist niet zeker welke van de twee hij in zijn team wilde hebben. Misschien de Gible, omdat Garchomp hem veel beter aanstond dan een Dragonaire. Die pokémon waren gewoon het toppunt van derp en dat kon hij echt niet hebben in zijn pokémon, daar had hij zijn Bulbasaur immers al voor. Hij zuchtte eventjes, pakte zijn spullen en gooide wat geld op de tafel. Daarna stapte hij naar buiten toe. Hij moest maar eens wat vervoer zien te regelen.
Hij had ergens mee kunnen liften, gelukkig. Reizen was nooit zijn sterkste punt geweest, te veel lopen. Te veel beweging in ‘t algemeen. Niets voor hem om voor een lange tijd te doen. Hij had de man ergens wat geld in zijn handen geduwd en was van de kar afgesprongen, toen ze ongeveer in de buurt van Laverre City waren gekomen. Niet dat hij hier een bepaald doel had gehad ofzo, maar het kwam goed uit. Dan kon hij wel een nieuwe stad even gaan onderzoeken. Een kleine grijns verscheen op zijn gezicht, terwijl hij dacht over of hij eventueel informatie zou kunnen inwinnen over Team Rocket hier. Dan konden ze tenminste niet zagen dat hij helemaal niets deed voor de organisatie. Want ja, hij wist dat hij te veel op zijn kop kreeg met zijn ontzettend luie gedrag, maar dat boeide hem nog minder dan niets. Hij geeuwde eventjes en rekte zich uit, waarna hij een sigaret uit het pakje haalde en deze op wilde steken. Maar nog voordat het uiteinde zijn lippen raakte, werd de sigaret uit zijn vingers stolen en verdween in de verte.
”Hey!” riep Echo geschrokken uit en keek naar de pokémon die met zijn sigaret verdween tussen de bomen. Hij gromde zachtjes en rende erachteraan.
Niet veel later had hij de waaghals gevonden, een kleine gele pokémon met een … bek -?- aan het uiteinde van d’r hoofd. Voor de verandering pakte Echo zijn pokédex er maar eens bij, om te kijken welke pokémon dit precies was.
Mawile is a short, bipedal Pokémon with a pale yellow body and black arms and feet. Its legs have a thick, fur-like covering resembling hakama or a skirt. Its most notable feature is a pair of large black jaws emerging from the back of its head. These jaws have an oval yellow spot on their top surface and contain ten pointed teeth - six on the top row and four on the bottom. While the jaws are said to actually be transformed steel horns, Mawile can articulate them at will, using them to bite enemies and chew through iron beams. It has red eyes and two black ear-like extensions on either side of its head. Mega Mawile has a second set of jaws protruding from the back of its head, and both sets now have a spiky tuft of hair. It also seems to be able to control each jaw independently of each other. The ear-like extensions on its head are longer and have tips with two points. The fur on its legs is now magenta. It now has longer fur on its arms with magenta markings around its wrists. Mawile is typically found in caves. It uses its non-threatening appearance to make foes underestimate it, then attacks with its giant jaws; when engaged in battle, Mawile usually has its back turned on the enemy to better use its jaws. Klonk als een sterk team-lid en wat hem nog het meeste opviel, was dat het een mega-evolutie had. En dat was iets waar hij gretig gebruik van wilde maken. Hij wist natuurlijk dat als hij zijn Bulbasaur op een beetje fatsoenlijk leven én geëvolueerd had, dat die ook een mega-stone kon dragen, maar het beeld van Mega-Venusaur zorgde er eerder voor dat hij in lachen uitbarstte, dan dat hij het echt serieus kon nemen. Hopelijk zou dat met deze kleine Mawile niet gebeuren. Echo glimlachte eventjes, terwijl hij toekeek hoe de Mawile zijn sigaret op de grond gooide en er op ging springen. Het was een vreemde pokémon, maar best wel eentje die bij hem zou kunnen passen. Hij gooide de pokéball van Crowe op en keek naar de Bulbasaur die eruit verscheen.
”Oké, mattie. Dit wordt jou gevecht, doe ‘t goed, dan hebben we er straks een teamgenoot bij, oké?” sprak hij tegen de kleine pokémon. Die liet een vrolijke “Bulbaa” horen, voordat hij zich omdraaide en in een aanvalshouding in de richting van de Mawile ging staan.
VS
Echo wist helaas dat dit geen makkelijk gevecht zou gaan worden, dus moest hij maar hopen dat hij de Mawile in een makkelijke positie zou kunnen vangen. Want hij was momenteel in een ontzettend type disadvantage. De Mawile had al snel door dat ze in een gevecht terecht was gekomen en sprong direct met haar rug naar zijn pokémon toe. Hij herinnerde zich de biology die zijn pokédex had uitgesproken. Dat een Mawile met de rug zou aanvallen, zodat de uitgegroeide hoorns al de damage konden doen.
”Oké, Crowe. Begin met Leech Seed,” zei Echo langzaam. Een klein zaadje vormde zich in de bulb op de rug van de Bulbasaur, die in de richting van de Mawile schoot. Deze ontkiemde op een van de hoorns en zetten de pokémon vast, terwijl in rode schokken energie werd afgenomen. Ze waren misschien in het nadeel omdat Grass aanvallen weinig effect hadden tegenover een Mawile, maar hij wist wel als hij langzaam maar zeker haar energie kon aftappen, ze dit misschien nog wel eens konden winnen. De Mawile probeerde zichzelf los te wrikken, maar leek alleen maar vaster te komen te zitten in de Leech Seed aanval. Hij grinnikte eventjes, arme pokémon, vast in een netje.
”Goed, nu gaan we door met Tackle,” Hij had een hekel aan die aanval, maar het moest dan maar. Het merendeel van zijn aanvallen waren sowieso nutteloos tegenover de Mawile en zeker nu een steel type pokémon niet kon worden gepoisoned. Daar ging zijn hele plan. Nu had hij gelukkig nog wel een kleine verrassing bij zich, maar het zou geen makkelijk gevecht worden.
Inmiddels was Crowe op de Mawile afgerend en had de pokémon een Tackle aanval gegeven, waardoor ze in een boom werd geduwd. Door de aanval was wel haar ene hoorn vrij gekomen, waardoor nu zijn Bulbasaur vast zat in een
Vice Grip aanval. Echo zuchtte zachtjes.
”Sla d’r met een Vine Whip zodat ze los laat en Tackle d’r daarna nog een keer in de muur,” zei hij rustig. Echo was niet iemand die zich druk maakte om een gevecht en zich helemaal geen opfokken. Het liefst zou hij sowieso tegen een boom aan gaan zitten en het zijn Bulbasaur zelf maar laten uitzoeken, maar dat ging niet goed komen. De pokémon was nog jong en zou ‘t niet goed doen in een gevecht waarmee hij op zichzelf kwam te staan. Misschien later, maar nu zeker niet. De Bulbasaur had de Mawile een flinke tik in het gezicht gegeven, waardoor ze hem los had gelaten uit de Vice Grip aanval. Daarna zetten hij zich schrap op de grond en beukte haar voor een tweede keer in de boom. Zo te zien had zijn pokémon tenminste iets van vechtlust in zich. Hij kon zich vaag herinneren dat in het ziekenhuis tegen hem werd gezegd dat hij vroeger een Snivy had gehad, maar dat hij die pokémon vrij had gelaten omdat hij geen band voelde met die pokémon. Nu had hij later de pokémon opgezocht in zijn pokédex en was erachter gekomen dat het waarschijnlijk kwam omdat de pokémon gewoon niet bij hem pastte. Er zat niets van vechtlust in. Echo keek op vanuit zijn gedachten toen hij een kreet van zijn pokémon hoorde. Crowe was weer eens gevangen genomen door de Mawile, maar dit maal was het met een
Bite aanval. Dit zou iets meer schade doen op zijn pokémon dan een simpele Vice Grip en hij moest dan ook goed nadenken hoe hij zich hieruit zou gaan redden. Natuurlijk kon hij dit heel erg cocky gaan aanpakken, maar hij wilde dat Crowe een beetje gevoel zou krijgen voor de gevechten zoals hij ze zou willen hebben.
”Gebruik Razor Leaf om los te komen en daarna Take Down,” zei hij op een rustige toon, terwijl hij nu zijn gif groene ogen goed gericht hielt op het gevecht dat er gaande was. De Bulbasaur had, met een enigszins pijnlijk gezicht, een hoop bladeren uit zijn bulbe weten te schudden en stuurde deze nu al vlijmscherpe messen in de richting van de Mawile. Deze liet de Bulbasaur los, in een poging om zichzelf te beschermen tegen de aanval, waardoor Crowe nu op de grond viel. Hij draaide zich, met moeite, weer op zijn pootjes. Daarna rende hij in de richting van de Mawile, met meer vaart en meer kracht dan de gewone Tackle aanval en duwde haar voor een derde keer in de boom. Ditmaal was de Take Down aanval zo sterk dat er verschillende barsten in de boom kwamen en er splinters naar beneden vielen. De Mawile liet een gilletje horen, terwijl ze zichzelf probeerde vrij te maken. Haar lichaam werd omringd door een grijze aura, waardoor de outlines van d’r lijf als zwart en wit leken. Daarna sloeg ze haar hoorn op het lichaam van Crowe neer, die direct in de grond werd geslagen. Een
Iron Head aanval was pijnlijk tegen een Bulbasaur, zo had hij wel gemerkt. Sowieso moest hij uit gaan kijken met de Steel type aanvallen, want die konden hem nog wel eens gaan knakken. Daar in tegen had hij zo het idee dat hij wel aardig wat potentieel had om deze pokémon te kunnen vangen. Zolang hij maar normal type aanvallen bleef gebruiken en de grass type moves alleen gebruikte om los te komen en uit benarde situaties te komen. De Mawile zat tegen de boom aan, even op adem te komen, terwijl zijn Bulbasaur ervoor zat. Hij hielt zijn blik strak gericht op zijn tegenstander, maar maakte geen aanzet tot aanvallen. Hij had immers nog geen bevelen gehad van zijn trainer.
”Crowe, pak die Mawile op met je Vine Whip aanval en gooi d’r tegen de boom aan, ram d’r daarna met een Double-Edge.” Dit was een hele risky combinatie om te doen, puur omdat de Double Edge een grote chunk van zijn energie eraf zou nemen, maar het was de beste aanval die hij momenteel had tegenover deze Mawile. De pokémon stak zijn roede uit, terwijl hij die snel om het lijfje van de Mawile wikkelde en haar in een vloeiende beweging tegen een andere boom aan gooide. Daarna verscheen een rood/bruine aura rond de Bulbasaur en zetten hij zich af tegen de grond. Op grote vaart rende hij tegen de Mawile aan, waarbij de impact zo groot was dat de boom in tweeën brak en hij nog een keer doorrende tegen de volgende boom aan. Echo had ondertussen zijn spullen gepakt en was erachteraan gerend, waar hij Bulbasaur met een buil op zijn hoofd zag en een Mawile die bijna uitgeteld was.
”Laten we hier maar een einde aan gaan maken,” zei Echo, maar de Mawile kwam al weer overeind. Ze opende de bek van haar hoorn en liet een rozige wind eruit komen. Een
Fairy Wind aanval. Crowe stond even aan de grond genageld. Fairy aanvallen deden niet al te veel op zijn pokémon, maar het waren gewoon irritante aanvallen. De Double-Edge en de Take Down hadden namelijk aardig wat schade gedaan en dit gevecht moest zeker niet meer te lang duren, puur omdat het anders niet goed zou gaan uitlopen voor hem.
”Sleep Powder” commandeerde Echo rustig. Hij had ondertussen al een pokéball in zijn handen. De Bulbasaur liet een groenige stof uit de bulb op zijn rug vloeien en al snel lag de Mawile vredig te slapen. Hij glimlachte eventjes, terwijl hij de pokéball tegen de Mawile aangooide en de pokémon erin werd opgezogen.
Moves:
- Leech Seed
- Tackle x2
- Vine Whip x2
- Take Down
- Razor Leaf
- Double Edge
- Sleep Powder
