Just great |&Dominique

<sub>De ijzige koude was haast overal te voelen. Winter was aangebroken en dat was duidelijk te voelen. Helemaal ingepakt in dikke zwarte kleding liep de jongen door Camprhier Town. In de kleding was soms wel eens een donkerpaarse tint te zien als afwisseling. Zijn sjaal had bijvoorbeeld die kleur. Donkere kleuren was eigenlijk het enige dat hij droeg, zowel in de zomer als in de winter. Al die heldere kleuren waren gewoon niks voor hem.
Floyd had uiteindelijk wel zijn bestemming gevonden. Hij stond voor het pokémon center en zodra dat hij naar binnen ging kon hij de warmte meteen voelen. Zijn jas knoopte hij los terwijl dat hij verder wandelde. Haast meteen begaf hij zich naar het cafetaria dat zich er bevond om een koffie te bestellen. Het was niet zijn meest favoriete drank maar met de nodige suiker erin was het drinkbaar. Floyd nam dan ook een stuk of vijf klontjes die hij in zijn koffie liet vallen terwijl dat hij naar een vrije plek wou gaan om te kunnen zitten. De zwart harige jonge man had echter niet verwacht om op zijn weg een obstakel tegen te komen. Een persoon die vermoedelijk net voorbij kwam en hij niet had gezien. De jongen liep er tegen en meteen kon hij de warme vloeistof over zijn hand voelen lopen. Meer van het verschieten dan echt van de pijn liet hij de tas koffie op de grond vallen. Door de klap vloog de tas in verschillende scherven uiteen. 'Bedankt, daar ging mijn koffie.' sprak hij terwijl zijn gele ogen strak op de andere persoon waren gericht.

&Dominique</sub>

_{Floyd zijn blik ging even weer naar de grond. Hij bewoog zijn voet om een scherf die erop lag eraf te laten vallen. Het meisje waar hij tegen aan was gelopen stelde voor om een nieuwe koffie voor hem te gaan halen. Hm, hij moest het aanbod maar aannemen, het was haar schld dat zijn eerste tas op de grond was gevallen. Langs de andere kant kon het ook goed genoeg zijn fout zijn, maar daar ging hij niet verder over nadenken. Hij had al besloten dat zij de schuldige was dus ging hij niet meer van gedachten veranderen. 'Dat is een heel goed idee.' zei hij terwijl hij ondertussen het meisje dat voor hem stond weer aan keek. 'Niet te straf en met vijf klontjes suiker.' wanneer hij het had over het aantal klontjes hield hij zijn hand voor haar gezicht en stak hij vijf vingers op. Als er teveel in zou zitten zou het geen ramp zijn, maar te weinig zou weer een afknapper zijn. 'Als je de koffie hebt kan je me daar vinden.' en hij wees vervolgens naar een tafel die nog niet bezet was. Hij wachten niet tot ze weg was, of wat dan ook en begaf zich alvast naar het tafeltje waar dat hij zich op een stoel neerzetten. Een servet nam hij uit de houder die op de tafel stond om daar vervolgens mee zijn hand af te kuisen.}

_{Andere mensen hadden haar voorstel misschien afgestaan. Ze zouden het aardig van haar vinden maar daar bleef het dan ook bij. Die mensen zouden zelf een nieuwe koffie zijn gaan halen maar haar toch bedanken om het voor te stellen. Floyd snapten echter niet waarom dat je zo iets zou weigeren. Ze stelden het toch zelf voor dus waarom er geen gebruik van maken? Het was daarbij ook nog eens zeer makkelijk. Heel even keek hij opzij om te zien waar ze allemaal mee bezig was. De servet die hij eerder gebruikt had voor zijn handen vormde hij om tot een prop die hij op de tafel legde. Iemand van het personeel was ondertussen bezig geweest met het opruimen van de gemorste drank. In die tijd was ook het meisje terug gekeerd met twee tassen. Eén voor zichzelf en de andere bevatten zijn koffie. Zonder haar echt te bedanken nam hij de koffie aan. Met het lepeltje dat erbij lag mengde hij de substantie voor de zekerheid nog zodat de suiker goed verspreid zou zijn. Het meisje zetten zich neer over hem en Floyd keek haar ondertussen aan. Waar dacht ze dat ze mee bezig was? Zwijgend, en zonder zijn ogen van haar af te halen nam hij een slok van de koffie. 'Ik ben er zeker van dat die vorige tas beter was geweest.' zei Floyd. Hij zetten zijn koffie weer neer op het bijhorende bordje en schoof die vervolgens wat bij zich vandaan. 'Zijn er trouwens geen andere tafels meer vrij?' en hij keek om zich heen. Het was best druk, maar ergens moest er toch nog plek zijn? Of misschien niet. Nee, het zag er niet naar uit dat er ergens nog een vrije plek was.}

_{Met de koffie die hij gekregen had was helemaal niks mis. Het smaakten eigenlijk nog best goed maar dat zou hij niet gaan zeggen tegen het meisje. Voor die tas had hij er een andere gehad, en het was zonden dat die verspild was. Zijn handen sloot hij wel om de lekker warme tas heen, enkel om ze te kunnen verwarmen. 'Jammer, dat wordt dus gewoon wachten.' wachten tot het meisje eindelijk weg zou gaan, want het was zijn tafel en geen haar op zijn hoofd dat eraan dacht om de tafel te verlaten.
Een kleine frons kwam op Floyd zijn gezicht toen dat een pokémon naast het meisje verscheen. Hij had wel al eens gehoord van de groene pokémon die over hem zat, maar de naam was hem ontglipt. Als hij zich niet vergiste was het een starter. Starters waren altijd mooie aanwinsten voor Team Rocket, dat wist de jongen maar al te goed. Hij moest het meisje enkel onthouden en wanneer hij haar terug zou tegen komen en alles had wat hij nodig had kon hij misschien eens een poging wagen. 'Wat was je naam ook alweer?' en hij keek terug naar zijn gezelschap dat niet van plan was om weg te gaan. Als hij haar naam wist was het uiteindelijk makkelijk om haar op te sporen.}

_{Floyd had vanuit zijn ooghoeken kunnen zien hoe dat de pokémon heel de tijd naar hem zat te staren, moeilijk was het voor hem enkel niet om de blik te ontwijken. Terwijl het meisje zich voorstelde als Dominique bracht de jongen zijn tas koffie naar zijn mond om enkele slokken te nemen en het vervolgens weer neer te zetten. 'En heb je nog andere pokémon buiten die groene pokémon?' vanuit zijn ooghoeken wierp hij nu weer wel een blik op de starter. Als hij zich niet vergiste was de pokémon over het algemeen toch groen. Enkel de buik normaal gezien niet. 'Ik ben trouwens Floyd.' het was wel zo goed om ook zichzelf nog voor te stellen. Hij wou het meisje zich niet ongemakkelijk laten voelen, niet als hij haar nog eens wou aanspreken. De jongen snapte soms niet dat mensen bijna altijd één pokémon uit hun bal hadden. Merendeel van de tijd zaten zijn pokémon gewoon in hun bal en ze kwamen er ook niet uit zonder dat het mocht. Hij hield gewoon van de stilten van het alleen zijn. 'Het ziet ernaar uit dat je pokémon mij niet echt moet hebben.' zei hij rustig. Floyd vond het op zich niet erg dat de pokémon hem misschien niet kon uitstaan. Hij zou niet weten waarom hij het erg zou moeten vinden, de pokémon was toch niet van hem.}

_{Het kon nooit kwaad om te weten welke pokémon iemand anders nog had. Ten eerste kon het helpen om ideeën op te doen voor je eigen team, maar het was ook gewoon nuttige informatie. Het meisje somde dan ook op welke pokémon ze nog in haar bezit waren. Twee pokémon die je gewoon in het wild kon vangen. Nee, daar had hij niet meteen iets aan. 'Een eevee, welke evolutie wil je graag? Of wil je haar gewoon Eevee laten?' de vragen bleven langs zijn kant gewoon komen, ondanks dat het meisje ook een vraag stelde. Ze vroeg welke pokémo hij had. Als het aan hem lag zei hij gewoon dat hij er geen had. Zijn pokéballen hingen aan de binnenkant van zijn jas, dus hij zou best kunnen liegevn. 'Een Yamask en een Wartortle.' zei hij uiteindelijk toch maar eerlijk.
Floyd hield zijn blik gericht op de graspokémon die dat over hem zat toen het meisje over hem bezig was. Het was dus niet het sociale type, maar dat maakten vast niet uit. Ze zouden er sowieso wel blij mee zijn. Misschien dat het gedrag van de pokémon nog wel zou veranderen. 'Hij is niet de enige.' zei de jongen terwijl dat hij nog wat slokken nam van zijn kofie. Het was vooral om zich lichaam te verwarmen, en het zou zonde zijn om het koud te laten worden. Koude koffie viel bij hem niet meteen in de smaak. Voor hem trok het op niks. 'Het is te hopen voor je dat je pokémon niet uit zijn bal blijft springen als hij eenmaal geëvolueerd is. Als ik mij niet vergis is zijn laatste evolutie vrij groot.' hij wende eindelijk zijn blik weer af en keek best ongeïrnteresseerd naar het meisje dat voor hem zat.}

_{Floyd had werkelijk niks met Eevee's en hun evolutie. Gewoon omdat zo veel mensen er wel één van wilden hebben om de één of andere domme reden. Het was knap dat de pokémon in verschillende evoluties kon veranderen maar hij wilde er nooit één in zijn team hebben. Je kon misschien wel zeggen dat het zijn minst favoriete pokémon was. 'Je kan haar ook gewoon zelf laten kiezen. Misschien dat een Leafon bij haar past maar dat ze liever een Jolteon is.' zei hij. Zijn interesse was al lang weer verdwenen. De koffie voor zijn neus was zelf nog interessanter, van daar ook dat hij er met het lepeltje terug in begon te roeren. De groene pokémon leek zijn aanwezigheid nog steeds niet al te leuk te vinden, maar Floyd voelde geen bedreiging. Het had dus geen zin om één van zijn pokémon uit hun bal te laten. Moest hij een vuur type hebben gehad misschien wel. Gras was er zwak tegen.
'Enkel wanneer er iets gebeurt dat hem niet zint?' bij die woorden zetten hij zijn drinken neer en legde hij zijn armen over elkaar op de tafel. Zoals hij eerder had aangehaald moest de pokémon hem duidelijk niet, mar dat was toch zeker niet zijn schuld. Zijn blik was echter vooral gericht op het meisje voor zich. 'Wat mag dat op dit moment dan zijn? Jij bent bij mij komen zitten en ik heb niks gedaan om over te komen als een bedreiging.' de jongen was nooit op zijn mond gevallen. Hij zei zo goed als altijd wat hij dacht en wat hij vond. Het lastige was soms wel dat hij zijn eigen maning vaak opnam als een feit. Maar toch, hij had in zijn ogen niks gedaan om de pokémon ongerust te maken.}

<sub>Een frons kwam enkel op Floyd zijn gezicht bij het horen van de uitleg van het meisje. 'Yeah sure.' zei hij. Het was wel duidelijk dat hij het allemaal belachelijk vond. Pokémon zagen zaken die mensen niet zagen? Er was een zeker pokémon die door muren kon kijken, maar daar bleef het naar zijn weten ook bij. 'Dat is vermoedelijk iets dat ze kindjes wijs maken, niks meer dan b*llshit.' zei hij op een neutrale toon. Hij geloofden er nog steeds niets van. Wat moest de pokémon dan aan hem zien? Kon die zien dat hij een dief was? Nope. Zo iets ging niet, anders was hij al lang betrapt. Ach ja, als het meisje het wilde geloven moest ze het maar doen. Zo'n gedachten waren echter waarom Floyd maar met weinig mensen vriendschap wou sluiten.
Het meisje was iets aan het zeggen, maar het enige dat echt bij hem was doorgedrongen was het feit dat ze weg ging. Jups, ze zou eindelijk weg gaan. Iets wat ze eeuwen geleden al had moeten doen. Waarom was ze ook alweer bij hem komen zitten? Omdat er geen andere plaatsen vrij waren? Zag hij er soms uit als de persoon die met iedereen die hij tegen kwam vrienden wou worden? Floyd dacht in ieder geval van niet. 'Dat is perfect.' zei hij terwijl dat hij ondertussen even op keek naar Dominique. Veel meer had hij ook niet kunnen zeggen want hij had geen idee wat ze zou hebben gezegd. Het was vast niet belangrijk geweest. Vermoeden hij toch. Het meisje wandelde in ieder geval weg waardoor hij alleen achter bleef. Hij nam nog een slok van zijn koffie. Eindelijk had hij de rust die dat hij wilde hebben.



Topic closed ^_^</sub>