Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: Today We Are Victorious do jan 14, 2016 8:14 pm
THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.
Op een veldje, vlak buiten Mauville City, lag Cecille met haar armen achter haar hoofd geplaatst te staren naar de met wolken bezaaide lucht. Ze deed erg haar best om er een figuur in op te merken en soms zag ze inderdaad een bekend iets erin, maar vaak leek het nergens op. De blondine genoot eigenlijk wel van de rust en stilte; iets wat ze amper meemaakte met haar stijl van leven. Normaal gesproken hield ze ook niet zo van stiltes, maar dit keer was het acceptabel. Ze hoefde zich nergens zorgen om te maken, was op vakantie in een vrij warme regio en ze had al haar pokémon terug. Oké, misschien moest ze denken aan de Gym Challenge en hoe ze de vierde gym ging aanpakken, maar ze was niet voor niks op een welverdiende vakantie. Cecille had immers veel meegemaakt en dat had eindelijk zijn plekje gevonden. Dat was wel het vieren waard.
Sivar was het met haar eens geweest. Hij lag net zo relaxed naast haar, zijn eigen gele ogen ook gevestigd op de witte, fluffy dekens in de lucht. Na een half uur zo te hebben gelegen, elk een paar keer wijzend naar een wolk die sterk iets weg had van een pokémon of voorwerp, leek het er echter op dat het binnenkort zou beginnen te regenen. Cecille had gehoord dat de seizoenen hier net iets anders werkten. Hier waren er de droge en regenachtige seizoenen. Helaas hadden Sara en zij net de verkeerde tijd uitgekozen en waren ze aangekomen in het regenseizoen, maar dat had de blondine eigenlijk liever, wilde ze niet oververhit raken door simpelweg over straat te lopen.
Ze duwde zich met haar ellebogen langzaam omhoog en draaide haar bovenlijf een stukje naar haar Tyrogue toe, welke haar nieuwsgierig aankeek vanaf zijn liggende positie. “Zullen we maar naar Sara gaan, maatje?” vroeg ze aan Sivar, een tevreden glimlach rond haar lippen. Hoewel ze samen op vakantie waren gegaan, had Cecille meer behoefte aan even relaxen met haar beste vriend en dus had ze de witharige verteld dat ze vandaag een stukje bij Mauville vandaan te vinden was. Het was misschien niet de beste bonding die zowel zij als Sivar samen hadden gehad, maar het was iets en bovendien telde alles wat ze samen deden wel als een goed vriendschapsmoment. Cecille was blij dat hun band weer wat was hersteld na dat gedoe met de derde gym... En alles dat zich daarvoor had afgespeeld. Ook was ze hem dankbaar voor zijn hulp na hun derde gymgevecht.
Haar pokémon kwam nu ook half overeind en knikte instemmend, maar het moment werd verstoord door het gerommel van de blondine haar maag. Ze grinnikte zachtjes en verplaatste haar hand naar de tas die tot nu toe naast haar op het gras had gelegen. “Misschien moet ik eerst even wat eten. Jij ook?” Ze haalde een energiereep voor zichzelf tevoorschijn en pakte wat brokjes voor haar Tyrogue. Hij accepteerde ze met alle plezier en legde ze op zijn linkerpoot, die hij op zijn schoot liet rusten. Zijn rechter gebruikte hij om er telkens eentje te pakken en in zijn mond te duwen. De wind streek toen zachtjes voorbij en speelde met Cecille’s haar, terwijl het gefluit ervan de stilte opvulde. Ze genoten van elkaars gezelschap en het eten; de blondine nu met haar rug naar haar tas zodat ze Sivar aan kon kijken en hij recht tegenover haar met zijn blik op haar gericht.
“Wat vind je van Hoenn tot nu toe?” vroeg ze nieuwsgierig aan hem tussen twee happen door. Hij reageerde enthousiast. Hoenn was heel anders dan Kalos en Johto. Maar, dat was ook vrij logisch. Geen enkele regio leek wat dat betreft op elkaar. Wat hem echter wel opviel, was dat de meeste mensen hier vrij vriendelijk waren. Dat was in Kalos ook wel zo, maar in Lumiose moest je oppassen. Misschien kwam dat omdat het daar om een hoofdstad ging – maar hier in Mauville bleven ze vriendelijk en dit was de hoofdstad van Hoenn. Sivar en Cecille kwamen toen maar tot de conclusie dat het vast met Team Rocket te maken had. Hier in Hoenn had ze niet echt over hen gehoord, dus was ze ook minder op haar hoede. Misschien was dat een slechte zet, maar ze verwachtte niet dat haar pokémon opnieuw werden gestolen. Sowieso stond ze dat absoluut geen tweede keer meer toe. Ivar verliezen en terugkrijgen bracht haar door een tweede soort hel...
“Hey, wat dacht je van een korte sparsessie met Ivar, Siv?” vroeg ze abrupt aan de Tyrogue. Hij nam net de laatste hap van zijn eten en slikte het door. Sivar en Ivar waren in het begin alles behalve vrienden. Haar partner had het rare idee dat de andere toenmalige Tyrogue zijn plek in ging nemen, maar dat was absoluut niet het geval. Na een tijdje begroeven ze dan toch de strijdbijl – Cecille vermoedde dat ze een goed gesprek hadden gevoerd met elkaar – en sindsdien konden ze op z’n minst samen door één deur. Ze betrapte hen er zelfs steeds vaker op dat ze samen aan het sparren waren. De blondine kon het hen echter niet kwalijk nemen, want hun vechtstijlen leken sterk op elkaar. Sivar reageerde daarom ook positief, sprong recht en klopte wat grassprietjes van zich af.
Compleet vergeten dat ze misschien beter konden schuilen, haalde Cecille met een scheef grijnsje de pokéball van haar Hitmonchan tevoorschijn. Zijzelf was nog niet helemaal klaar met eten, dus ze zou alleen dienen als toeschouwer en niet als scheidsrechter. Gelukkig nam Sivar het uitleggedeelte al van haar over toen Ivar voor zijn neus stond en begonnen ze niet veel later met rustige opwarmingsoefeningen. De blondine slikte de laatste hap van haar reep door toen ze daarmee klaar waren en in positie stonden voor een echte sparsessie. Cecille draaide haar lichaam zodat ze het papiertje in haar tas kon stoppen – een prullenbak bevond zich immers niet in de buurt – maar schrok door de plotselinge nieuwkomer die ze in vizier kreeg. Een Shinx zat aan haar tas te snuffelen, waarschijnlijk opgeroepen door de heerlijke geur van eten, maar deinsde achteruit toen hij de blondine naar hem zag kijken.
Cecille slaakte nog net geen gil, maar maakte wel kenbaar voor haar twee pokémon dat er een ongewenste bezoeker was. “Hey! Afblijven!” riep ze naar het beest. Ze probeerde hem weg te wuiven met haar hand, maar dat zorgde juist voor een totaal andere reactie. Hij beet in haar hand. “A – Wat de Muk?!” Met een kwade frons op haar voorhoofd en een vurige blik in haar ogen probeerde ze de Shinx van haar hand af te krijgen door opnieuw met haar hand te zwaaien. Gelukkig liet hij los en had hij niet doorgebeten, maar dat betekende niet dat Cecille het wezen al drie keer in gedachte had vermoord. Dat kleine mormel... Ze zou hem leren! De blondine duwde zichzelf overeind om zich op de Shinx af te lanceren, maar hij ontweek haar net op tijd en dus hapte ze alleen maar naar gras. Een lage grom verliet haar mond toen het gelach van Sivar haar ogen bereikte. Beste maatjes, huh? Daar moest je het van hebben. Ook de Shinx vond het wel een hilarisch schouwspel, maar dat maakte het humeur van Cecille alleen maar erger. Hij kwam zelfs nog bovenop haar rug staan, voelde ze, waarna hij een triomfantelijk brulletje liet horen. Dat was de druppel.
De blondine schoot overeind, waarmee ze effectief de Shinx van haar rug af gooide. Verwoed draaide ze zich om naar Sivar, zodat ze hem een kwade blik kon toewerpen om aan te geven dat ze het niet eens was met zijn gelach. Hij stopte meteen met het nagrinniken van zojuist en haalde nonchalant zijn schouders op. Als het andersom was geweest, had Cecille vast en zeker ook gelachen. Ze hadden echter hun aandacht niet van de Shinx af mogen halen, want in die kleine secondes had hij zijn tanden in Cecille’s tas gezet en probeerde er nu mee weg te rennen. Dat ging wat moeilijker dan gedacht omdat hij korte pootjes had, maar hij kwam er nog mee weg ook. Tenminste, totdat hij werd gespot. Sivar en Ivar kwamen meteen in actie – de Tyrogue greep de tas vast, terwijl de Hitmonchan het wezen van de grond tilde en noodgedwongen het voorwerp wel los moest laten. Hij wurmde zich echter gauw los uit Ivar’s greep en deed een poging om Sivar aan te vallen.
“Ivar, Ice Punch!” De Hitmonchan was sneller en sloeg de Shinx met behulp van zijn in ijs gehulde vuist aan de kant. Dat maakte de pokémon alleen maar kwader, maar nu was zijn doelwit tenminste niet de pokémon met de tas meer. Deze bleef op zijn plek staan, onzeker of hij in moest springen of niet. Ivar wist zich echter prima staande te houden en dat liet hij zien door de Thunder Fang van zijn tegenstander te ontwijken. “Nu, Close Combat!” Terwijl hij opzij stapte om de vlijmscherpte tanden te ontwijken, droeg zijn trainer hem een nieuwe aanval op. De Hitmonchan liet er geen gras over groeien, draaide zijn bovenlichaam meteen en haalde gemeen uit om de aanval uit te kunnen voeren. Hij sloeg het wezen meteen tegen de grond en deed een afwachtende stap naar achteren. Tot Cecille’s ongenoegen stond het ding een paar tellen later weer op zijn poten, klaar om opnieuw aan te vallen. Dit deed hij dan ook door middel van een Spark, die Ivar helaas niet soepel kon ontwijken. Hij schoof wat naar achteren en kwam vlak in de buurt van de blondine te staan met zijn tegenstander. Cecille week echter niet van zijn zijde en bleef ook op haar plek staan.
“Sky Uppercut hem de lucht in en gebruik dan Vacuum Wave om hem weg te blazen!” droeg zijn trainer hem op. Omdat de Shinx in z’n buurt stond, was het uitvoeren makkelijker. Meteen sloeg hij zijn vuist omhoog zodra hij op kin level van de Shinx zat, waardoor de arme pokémon inderdaad een stukje van de grond kwam en kermde van de pijn. Vervolgens werd hij weggeblazen door de Vacuum Wave die hem ook was opgedragen. Desondanks landde hij netjes op zijn poten door zijn lijf in de lucht te draaien, al leek het er sterk op dat dit gevecht hem begon uit te putten en Cecille met Ivar aan de winnende hand lag. Mooi zo.
Grote oogjes werden opgezet. Cecille begreep niet helemaal wat daar de bedoeling van was, maar in plaats van dat ze een zwak begon te voelen voor de Shinx, voedde het haar haat alleen maar. Dacht ‘ie nou echt dat ‘ie schattig was? Ha! Ivar scheen wel last te hebben van een bijeffect, maar daar liet de blondine zich niet door kisten en hij ook niet. Nee, dit Grumpigje gingen ze wel even wassen. “Mach Punch!” Door de snelheid van de aanval kreeg de Shinx het niet voor elkaar om die te ontwijken en werd hij flink geraakt. Cecille grijnsde triomfantelijk. Zie je wel? Dat beest zou spijt krijgen dat hij met de blondine had lopen sollen.
Het ging echter mis toen er een Swagger werd ingezet, waar Ivar voor viel en dus in een verwarde staat verkeerde. Leuk dat zijn attack nu sterker was, maar dat kon sterk in hun nadeel werken. Cecille zag dat de Shinx Ivar’s kant op kwam gerend en droeg haar pokémon op om welke aanval dan ook uitgevoerd zou worden te ontwijken, maar de Hitmonchan struikelde over zijn eigen poten en viel voorover op de grond. Hun tegenstander pakte deze kans door zijn tanden in Ivar’s huid te zetten, waardoor deze begon te kermen van de pijn. Cecille fronste bezorgd, want zij had zijn tanden ook in haar vel gehad en dat was niet eens zo hard geweest als nu waarschijnlijk bij haar pokémon moest zijn. “Sla hem van je af!” riep ze naar Ivar toe, terwijl ze een stap zijn richting op zette. Als het moest, dan trok ze dat verdomde beest zelf wel van hem af. Gelukkig leek de Hitmonchan zelf wat bij zinnen te komen en kreeg hij het voor elkaar om de Shinx inderdaad van hem af te gooien met een Fire Punch.
“Mega Punch! Mega Punch hem de grond in!” Oké, misschien was ze nu wel erg sadistisch of enthousiast, maar ze kreeg steeds meer een hekel aan het ding en ze wilde hem gevloerd zien. Helaas sloeg Ivar flink mis, sprong de Shinx voor hem aan de kant en zag het strijdveld er opeens anders uit. Haar Hitmonchan stond nu aan de kant van zijn tegenstander, terwijl de Shinx zijn plek had ingenomen vlak voor Cecille. Hierdoor kon ze de geniepige grijns van de pokémon gelukkig niet zien, maar ze was sowieso wel over de rooie nu. “Fire Punch hem! Ice Punch hem! Het boeit me niet wat je doet, maar sla hem!” gilde de blondine verwoed naar haar pokémon, welke zijn hoofd schudde om van de waas af te komen en eindelijk weer wat grip te hebben. Hij scheen helder genoeg te zijn om inderdaad een mep te kunnen verkopen aan de Shinx. Hij ging voor nog een Close Combat, zodat hij vaker rake klappen gaf dan met maar één simpele Punch aanval.
De Shinx werd geraakt en werd opnieuw gevloerd. Dit keer landde hij vlak voor de voeten van Cecille en bleef hij liggen. De blondine vertrouwde het eerst niet helemaal, maar toen zeker was dat hij was blijven liggen, keek ze op naar haar pokémon. Ze stak haar duim omhoog naar Ivar, maar wachtte met een compliment te geven omdat haar Tyrogue eindelijk haar kant op kwam om de tas terug te geven. Cecille reikte naar voren zodat ze het voorwerp kon pakken, maar doordat ze daarmee langs haar broek streek met haar onderarm, met name haar riem, kreeg ze het voor elkaar om een lege pokéball van haar riem te stoten. Alles leek opeens in slow-motion te gaan. Met een blik gevuld met horror moest ze noodgedwongen toekijken hoe de pokéball naar de grond viel, doorrolde naar de Shinx en zachtjes tegen het wezentje aanduwde; om vervolgens in een rode straal de pokémon naar binnen te zuigen en heen en weer te wiebelen.
