A skele-ton things to do...

Oke…. in wat voor een circus was ze in godsnaam beland?! Nee, even serieus, dit was wel alles behalve wat ze bedacht te doen vandaag. Twee knullen ontmoeten die nog maar weinig verstand hadden van pokémon, waarvan de een ook nog een grote kluns was en dan ook nog in een gevecht belanden tegen deze dude die niet normaal kon doen. Oke, misschien was Riddle een beetje te ver gegaan met hem uitdagen, maar het boeide haar op het moment niet. Ze ging hem in maken, het maakte niet uit hoe, maar het ging lukken. Andraste was druk bezig met de Steelix, maar de man was duidelijk ook niet van de eerlijke regels en had vervolgens zijn Absol erbij gehaald die met een rot vaart richting Jean-Pierre en zijn pokémon gestormd was. Of hij deed een poging om daar te belanden, maar Riddle was voor nu eventjes te druk bezig met haar Charizard en die Steelix van de dude. Die Absol mochten ze toch eventjes zelf afhandelen. Ze snoof geïrriteerd en gaf Andraste nog wat aanvallen om uit te voeren tegen de Steelix. Echter kreeg Riddle wel alles mee wat er zowat achter haar gebeurde. De Absol was er niet in geslaagd om zijn eerste doel te bereiken, maar had in zijn actie wel Otis omver gelopen terwijl de jongen een poging had gedaan met… zijn boekjes? Wait… wat? Wat voor een rare boekjes waren dat? Ze kon van haar positie niet zo goed opmerken wat het precies was… maar het leek nogal anime-achtig? Oh Arceus, was hij een van die mensen? De roodharige focuste zich weer snel op de dude die zijn Steelix nog wat aanvallen liet doen en Andraste die erg behendig bezig was op het moment. Echter vloog er ineens keihard tegen de dude zijn hoofd aan en zo beduusd als hij was, haalde hij het ding van zich af, maar toen hij het… zag, kwam er ineens een enorme hoeveelheid bloed uit zijn neus en viel de dude bijna om en gek genoeg staarde hij voor een moment Riddle aan, oh gosh. De man was duidelijk van het padje af, voor nu. Riddle wist niet wat er precies in dat boekje te zien was geweest, maar ze kreeg de rillingen toen ze die blik naar haar toe kreeg, ieuw!

Haar rode ogen schoten echter even op zij naar Otis die nu onder de Absol te vinden was en zijn woorden over dat ze moesten winnen en dat ze hem dus daar moesten laten. Haar gezicht werd meteen wat droogjes, seriously? Jean-Pierre was haar echter te snel af en gebruikte zijn Crawdaunt om de Absol te bevechten. Echter focuste ze zich maar weer op de man die ondertussen wat meer bij was gekomen en ook daadwerkelijk weer commando’s kon geven, great. Het was beter als hij langer knock-out was gebleven… wait… Een grijns verscheen op haar gezicht, tja als hij vuil kon spelen, dan kon Riddle dat ook. Riddle riep nog wat naar Andraste om de Steelix bezig te houden en de roodharige trok vervolgens de pokéball van Ezio alvast tevoorschijn. Hiro… was eigenlijk nog steeds van de zijlijn aan het toekijken en leek het wel amuserend te vinden allemaal. De hondachtige zat daar dus gewoon op z’n kont een beetje te kwispelen, tja zolang Riddle hem niks vertelde deed hij ook niks. Oke en het was ook nog niet zo dramatisch allemaal natuurlijk. Riddle had ondertussen opgemerkt dat de Absol zich nu naar hun had begeven en dus via de Steelix een poging ging wagen om haar Charizard te verrassen, no way dat, dat ging werken. Een grijns verscheen op Riddle’s gezicht waarna Andraste de Absol al in het vizier had, maar nog niets deed en zich met de Steelix bezig hield. Riddle gooide de pokéball van Ezio in de lucht en daar verscheen de Archeops met een flinke krijs. “Ezio, de Absol” sprak ze snel en voordat de Absol het doorhad, werd het ding vast gegrepen door de Archeops en mee de lucht in gesleurd. Het beest begon gelijk flink tegen te stribbelen, maar Ezio was niet de liefste, oeps. Het was niet voor niks Allison’s pokémon geweest.

De Steelix en de trainer raakte door deze actie enorm in de war en de man was ook nog niet helemaal genezen van zijn nosebleed dus tja. De man was flabbergasted en stond daar dus maar een beetje. De Steelix wist dan dus ook niet wat te doen en dus was daar de kans voor Andraste om er een einde aan te maken. “Andraste, Flamethrower” sprak ze Riddle simpel waanra de Charizard X flink wat van haar power verzamelde om een Flamethrower op de Steelix af te vuren. Omdat het beest ook nog verward was, kwam de aanval met al zijn kracht aan en had hij niet kunnen ontwijken. Well… daar lag de Steelix in ieder geval knock-out op de grond. “Dat is één” mompelde ze geamuseerd. Ezio was nog steeds uh… geamuseerd met de Absol in de lucht aan het rond vliegen, terwijl het beest allerlei pogingen deed om los te komen, maar niks lukte. De trainer was ondertussen nog meer verbaasd en stond daar aan de grond genageld. Riddle keek even schuin achter om te bevestigen dat Otis en Jean-Pierre oke waren, waarna ze gewoon naar Andraste toe liep om haar een klopje te geven. Andraste veranderde dus ook weer terug in haar normale Charizard vorm en liet een tevreden grom horen. Hiro kwam gelijk aan gerend en liep naast Riddle maar naar de man toe. Die nu dus ook zijn aandacht op haar vestigde en gelijk kwam daar het gesnauw en de kwade blik weer terug. De man kwam ook dichterbij en wilde de roodharige bij haar keel vatten, maar helaas. Riddle ontweek hem weer, dit was te makkelijk en ze draaide en tilde haar been op om daar flink mee uit te halen. De man zag het niet aan komen en werd flink in zijn zij geraakt. Hij zakte in een en Riddle merkte de manga op en pakte het ding op.

Zo nieuwsgierig als ze was, keek ze er even voor een moment in, ze moest toch weten waar de dude van onderuit ging. Echter zag ze de bladzijdes met de afbeeldingen en… jezus. Ze schoot lichtelijk rood aan en zuchtte diep. Met de manga nog in haar hand keek ze naar de man die haar nu met een grijns aan staarde… wat… Fronsend keek ze de viespeuk aan, want hij leek nu hele andere ideeën in zijn hoofd te hebben en ze torende wat boven hem uit dus hij had uitzicht. Riddle’s gezicht vertrok meteen daarbij nog roder wordend en zonder er ook nog maar een tel over na te denken haalde ze uit naar de man die vervolgens knock-out op de grond lag, oeps. Geïrriteerd snoof ze en draaide ze om en liep ze richting Otis en Jean-Pierre. “Ezio!” riep ze hard waarna de Archeops naar beneden kwam stormen en de Absol met een klap op de grond liet vallen, naast zijn trainer. Alle drie lagen knock-out naast elkaar. Dit gevecht was over! De roodharige was alles behalve geamuseerd nu. Ze liet Ezio en Andraste dan ook terug keren en stopte bij Otis en keek hem strak aan met haar rode ogen. Hiro volgde haar nog steeds op de voet, maar bleef kwispelen. Ze stak de manga naar hem uit “Waarom lees je dit soort dingen in godsnaam?” kwam er wat ongelovig uit, echter kon ze het niet laten om vervolgens te glimlachen en wat te grinniken “Oke, ik geef toe het heeft wel geholpen” sprak ze vervolgens maar. Al wilde ze nooit meer zo aangestaard worden door zo’n ranzige dude, blegh. Haar rode ogen gingen even naar Jean-Pierre met zijn Crawdaunt “Dankjewel voor de hulp, I guess” sprak ze met dezelfde glimlach.

1313 woorden~

Het zag er episch uit. Het was een mooie vorm van samenwerking. Het achterliggende motief van die valserik zal niet al te mooi zijn geweest, maar dit kon hij wel waarderen. Het zag er in ieder geval cool uit. Misschien had hij op dit moment actie moeten ondernemen, maar voor een persoon als Jean-Pierre was het van het grootste belang om alles ten volste te ervaren. Het leek dan ook even allemaal in slowmotion te gebeuren. De Absol maakte grote sprongen om hoger te komen op de enorme stalen slang. Een Mega Charizard die de situatie in bedwang probeerd te houden. En een rood harig meisje met een doorzettingsvermogen van heb ik jou daar. En plots hoorde hij een kreet van het meisje. Iets moest naar de Absol toe gaan. De Absol stond op het punt om op de Charizard af te springen, maar werd te midden van zijn sprong onderschept door een.. uh.. wat was dat nou weer? Dat beest had hij nog nooit gezien. Het ging allemaal heel snel, maar het had veren in vele verschillende kleuren. Het was een soort dinosaurus leek wel. Nee, dat zal het vast niet zijn geweest.
Het leek er op dat Jean-Pierre niet de enige was die onder de indruk was van deze actie. Ook de gemeneling tegenover hem stond er maar een beetje naar te staren. Met zijn.. nosebleed.. Hoe was dat nou weer gebeurd? Hij wist toch dat hij zelf niet mee hoefde te vechten hè? Misschien een na effect van de meppen van Riddle.
Vervolgens was er een spectaculaire Flamethrower te zien. De bron van dit vuur was de Charizard, in de lucht, die haar doel nog niet uit het oog verloren was. Wat een focus. Mooi. En met een flinke val belandde de Steelix uiteindelijk op de grond. Uitgeschakeld dus. “Gelukkig heeft die niemad verpletterd. Dat zou niet mooi zijn geweest.” Zijn blik draaide weer naar de lucht. Wat was dat nou voor Pokémon? Hij pakte zijn Pokédex om er achter te komen wat het was. “Absol, the disaster Pokémon..” “Nee.” Zei Jean-Pierre vlug. “De andere.” Waarna hij allerlei knopjes begon in te drukken, totdat hij de goeie kreeg. “Achreops is a large, flying creature that bears similarities to a dinosaur (...)” Klonk het vanuit de Pokédex. “Hmm, dus toch een dinosaurus. Wacht! Fossielen!” Dacht Jean-Pierre terwijl hij een geschrokken blik in zijn ogen kreeg. Hij draaide zijn hoofd naar Riddle. “Wat is zij voor persoon? Hoe heeft ze dat voor elkaar gekregen?”
Niet lang na deze gedachte begon het rood harige meisje gewoon weer met die vent te vechten. Djees.. er zat meer testosteron in dat meisje dan in een hele worstel vereniging.. Jean-Pierre wist eigenlijk gewoon niks anders te doen dan gewoon te staren. Hij wist wat hij moest doen als hij net een gevecht had gewonnen. Zelfs hoe hij moest reageren als iemand anders een gevecht had gewonnen, maar dit vond hij toch wel een hele rare situatie. Ze leek nieuwsgierig naar een boekje dat op de grond lag. Ze pakte het op en werd er duidelijk heel ongemakkelijk door. Ondertussen merkte hij op dat er een zekere blauwharige jongen zich aan het verstoppen was achter hem en zijn Pokémon. En opeens viel het haar op dat de man niet alleen een vervelende man was, het was ook nog eens een viespeuk. Hij zag zegmaar door het bos de bomen niet meer. En natuurlijk loste madam dit op met geweld. Lekker origineel. En ook ergens wel angstaanjagend. Haar niet boos maken dus. Alhoewel ze wel in haar recht stond om boos te zijn op die man.
En echt gewoon uit het niets liet de Achreops de Absol op de grond vallen naast zijn trainer. “Sjezaar!” Riep Jean-Pierre door de schrik. Een ongelovige opmerking over het boekje naar Otis volgde. Schijnbaar was het boekje dus van hem. Verstopte hij zich daarom achter hem? Ze wilde weten waarom hij het leesde. Onze blondharige muzikant was nu toch echt wel een beetje in de war. Wat was er aan de hand. Iets gebeurd toen hij K.O. was? En daarna kreeg hij een soort van bedankje voor de hulp misschien eventueel een beetje. “Uh.. zo hoort dat hè.” Kwam er kalmpjes uit. Hij wilde zich net omdraaien om tegen Otis te zeggen hoe dapper hij hem vond. Het was immers wel zo dat hij pas net zijn eerste Pokémon had en pas net aan zijn reis begonnen was. Ergens vond Jean-Pierre dat de nerveuze jongen zich knap kalm had weten te houden in deze, laten we eerlijk zijn, heftige situatie. Maar toen. Tja.. toen begon Otis wat te bazelen zeg, dat had je nog niet eens kunnen vertalen met vijf woordenboeken. En ook al wist hij niet wat hij ermee moest, wist Tromp dat gelukkig wel. Hij haalde de blauw harige jongen uit zijn trans door hem in zijn hand te bijten. Hierna kwam Otis weer terug op aarde bedankte hem en Riddle voor het redden van Tromp. “Nou, ik denk dat je vooral Riddle moet bedanken,” Hij draaide zich naar haar toe. “Jij was degene die het meeste heeft gedaan.” Hij eindigde met een glimlach. En Otis vroeg waar het Pokémon Centre was. “Ehm,” Begon hij. “Voordat ik die vraag beantwoord ga ik zelf eerst even een vraag stellen. Gaan we die man gewoon achter laten hier? Gewoon, omdat hij onaardig is, hoeven wij dat niet te zijn.” En afwachtend op een antwoord haalde hij zijn keyboard van zijn rug af, legde het op de grond en deed de rits open. “[Ik kan wel even met je mee lopen Otis naar het Pokémon Centre, maar ik wil eerst even kijken of mijn keybaord nog heel is.” En na een korte inspectie leek het er op dat het keyboard nog helemaal heel was. Geen deuken. Geen Scheuren. Geen barsten. Mooi. Er was nog maar een test te doen. Kijken of de noten nog bespeeld konden worden. Met een suave handbeweging ging hij in één keer over alle noten heen. Die deden het. Vervolgens speelde hij even een kort vrolijk deuntje van een paar seconden. “Check!”