Hello From the Other Side [+Sara Sweets]

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] di jan 05, 2016 6:37 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Een instemmende knik was alles wat Cecille nodig had om de pokéball van Isak tevoorschijn te halen. Ze kon zich meteen al voorstellen dat de pokémon overweldigd werd door de hoeveelheid aan kaarsjes in de kamer, maar dat Sara uiteindelijk zijn aandacht zou trekken. Hem eruit laten komen deed ze echter nog niet, want het gesprek lag nu bij Cooper. Schaapachtig grijnsde Cecille lichtjes naar haar vriendin. “In mijn verdediging, hij zei dat ik moest meppen. Hij zei niet waarheen en het was stikdonker daarbinnen.” Dat ze als een halve zool had staan gillen en in de wilde weg had gemept, dat liet ze maar even achterwege. In plaats daarvan grinnikte ze zacht om de woorden van Sara. “Oh, dat heeft ‘ie zeker. Je had hem moeten zien! Wel, horen, ik kon hem ook niet echt goed zien...” Dat was nog eens een avontuur geweest. Cecille wist niet of ze graag terugdacht aan wat er daarna kwam.

Dat deed ze dan ook maar niet, want in plaats daarvan klapte de pokéball van Isak met gemak open. Het kleine silhouet van de Riolu stond niet veel later op het bed en hij schudde zachtjes met zijn hoofd om de dufheid eruit te krijgen. Vervolgens keek hij verward om zich heen. Zijn blik viel inderdaad eerst op de kaarsjes, waardoor er een twinkeling in zijn ogen verscheen, maar uiteindelijk keek hij naar zijn eigen trainer en de vreemdelinge die naast haar zat. In plaats van eerst te vragen wie Sara was, echter, liep hij naar Cecille toe en legde zijn poot op haar linkerborst. De blondine keek hem vragend aan. Isak brabbelde wat en glimlachte toen. Dat bracht zijn trainer terug bij Snowbelle, toen hij naar haar littekens had gevraagd en vervolgens haar hart had aangewezen. Zijn glimlach betekende vast dat hij het niet meer kon zien.

“Yeah, die is nu weg,” glimlachte Cecille terug. “En hopelijk zien we dat litteken ook niet meer terug.” Hij knikte instemmend. Hoewel hij het een leuk spelletje had gevonden, vond hij een litteken op iemands hart maar niets. “Isak, dit is Sara,” stelde de blondine vervolgens voor, gebarend naar de witharige. Zijn rode ogen vielen dan eindelijk op de jongedame naast hen. Vervolgens knipperde hij een keer. “Sara is...” Well, hoe ging ze dat eigenlijk aan hem uitleggen? Wist hij wel wat romantiek inhield? Voor zover zij wist, ging zijn kennis niet verder dan ‘papa en mama’. Cecille keek op naar de witharige. Shit.

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] di jan 05, 2016 8:57 pm

THEY SAY THAT TIME'S SUPPOSED TO HEAL YOU.

De Riolu die verscheen deed Sara inderdaad aan Dahlia denken, en niet alleen omdat hij van dezelfde Pokémon soort was als zij ooit was geweest. Ze kon niet beschrijven wat het precies was, maar hij had trekjes van haar. Trekjes die ze in andere Riolu nooit eerder had opgemerkt. Hij was zo te zien wel wat socialer dan zijn moeder, maar dat was ook niet moeilijk. Sara wist niet in hoeverre Dahlia veranderd was sinds haar evolutie, maar ze meende zich te herinneren dat de Pokémon liever de eenzame wolf was dan een teamspeler.

Het tafereel met de poot op Cecille’s hart begreep Sara niet, dus kon ze er alleen maar verward om fronsen. Ze besloot er niet naar te vragen, maar er van uit te gaan dat het een soort ritueel was tussen de twee. Dat maakte de woorden die er bij werden gesproken niet veel logischer. Littekens konden over het algemeen toch niet verdwijnen? Wat het ook was, Sara begreep dat de Riolu nog jong was en daarom misschien wat metaforen nodig had om het leven leuker te vinden. Of zoiets. Ze ging er in elk geval niet op in.

Dat ze werd voorgesteld reageerde ze wel op. Ze zwaaide voorzichtig naar het kleintje voor zich en stak vervolgens diezelfde hand uit naar voren om zijn kop te aaien – mits hij dit toe zou staan. Ze merkte op dat Cecille haar zin niet af maakte en realiseerde zich toen pas dat ze nog niet in woorden hadden vastgelegd dat ze weer een koppel waren. Het leek Sara wel duidelijk met al die affectie die ze gaf, maar misschien had de blondine letterlijke bevestiging nodig. “Je vriendin?” vulde ze daarom maar aan, met lichte twijfeling nog te horen in haar stem, voor het geval Cecille degene was die toch de relatie nog niet weer aandurfde. De zin klonk nu echter alsof Sara werd voorgesteld als de vriendin van Isak en dat was nou weer niet de bedoeling. Daarom richtte ze haar heldere blauwe ogen op Cecille en plakte ze er vlug een verbetering aan vast. “Niet die van Isak, natuurlijk. Tenzij het om vriendschappelijk gaat, maar - Maar van jou?” Ze wilde een eerlijk antwoord.

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] di jan 05, 2016 9:42 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Cecille keek toe hoe de witharige haar Riolu begroette en vervolgens haar hand uitstak om hem te aaien. Hij drukte zijn hoofdje wat verder omhoog zodat het duidelijk werd dat hij het toestond en genoot vervolgens van het lichamelijke contact. De blondine kon het niet helpen om een pruillipje op haar gezicht te vertonen, voornamelijk omdat ze heel misschien een klein beetje jaloers was op Isak op dat moment. Lang kon ze daar niet over inzitten, want Sara maakte haar zin af en vroeg daarmee de aandacht van de blondine. Het bracht een klein, trots glimlachje bij Cecille teweeg, die vooral ontstond omdat ze dan nu toch de bevestiging in woorden kreeg. Vervolgens grinnikte ze zacht om de woorden die volgden. Het helderde echter niet veel op voor Isak, want die hield zijn hoofdje scheef. “Hij is nog jong, ik denk niet dat hij de precieze betekenis begrijpt,” vertelde ze aan de witharige. Daarna draaide ze zich naar de Riolu. “Je kan ons zien als... Wel, als vader en moeder, maar dan allebei moeders en zonder kind.” Dat klonk echt als een hele hoop gedoe. “Weet je wat,” vertelde ze hem vervolgens. “Zie mij maar als de vader van Sivar en Sara als de moeder.” Voor Isak was dat antwoord acceptabel, dat was wel te zien aan zijn begrijpende knik en glimlach. Hopelijk was het voor Sara ook te accepteren.

Isak was echter nog niet klaar met de kennismaking. Er was schijnbaar nog één ding dat hem opviel en hij wilde weten. Zijn blik gleed van Cecille naar Sara, waarna hij op diens schoot kroop en met een vragende blik in zijn ogen naar het meisje haar hoofd wees. De blondine dacht eerst dat hij met diens haar wilde spelen, maar aangezien het littekenspel nog steeds een ding bleek te zijn, ging ze er maar vanuit dat hij een litteken zag en daar wat van wilde weten. Cecille tilde hem op en trok hem bij Sara weg, met grote tegenspraak van Isak. “Ah, ik denk dat we dat spelletje beter onder ons kunnen houden, Isak. Niet iedereen houdt ervan om over littekens te praten,” vertelde ze hem vriendelijk. Dat leek hij enigszins te begrijpen, want hij hield op met klagen. “Sorry. Een paar dagen geleden vroeg hij naar de mijne en hij houdt niet meer op – heb je daar een litteken zitten? Dat wist ik niet eens.” Cecille legde haar armen om de Riolu heen en liet hem nestelen in haar schoot, zodat zij zich weer op Sara kon focussen.

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] vr jan 08, 2016 1:17 pm

THEY SAY THAT TIME'S SUPPOSED TO HEAL YOU.

Sara was lichtelijk teleurgesteld dat ze geen direct antwoord kreeg, want dat zorgde er toch voor dat ze zich af vroeg of ze het goed had of niet. Het ontbreken aan tegenstribbelen zag ze maar als een teken dat het oké was en dat ze inderdaad kon aannemen dat ze weer samen waren. De uitleg die ze gaf aan Isak sloot hier op aan. Sara schudde met een glimlach haar hoofd bij het horen van de veel te moeilijke uitleg. Cecille herstelde zich echter op een verrassende manier. Sara stond op het punt om er iets op tegen te zeggen, maar Isak leek het eindelijk te begrijpen en misschien was dat op het moment beter dan hem uitleggen dat liefde niet altijd man en vrouw was.

In eerste instantie zag Sara de verplaatsing van Isak aan als een vraag om meer aandacht. Het wijzen naar haar hoofd vatte ze op als een uitnodiging om haa hoofd wat omlaag te laten en dat deed Sara dan ook. Misschien dacht de jonge Riolu dat het gebruikelijk was om iemand terug te aaien. Die kans kreeg hij echter niet, want Cecille haalde de Pokémon bij de witharige weg, wie een frons naar haar vriendin richtte. Blijkbaar had het met een spel te maken. “Littekens?” Ze had voor zo ver ze wist geen litteken in haar gezicht, maar wilde nu eigenlijk wel graag een spiegel er bij halen om het te controleren. “Er valt niks te weten, want ik heb daar geen litteken,” beantwoordde ze de vraag die vervolgens gesteld werd. “Tenzij er iets is gebeurd zonder dat ik het door had, maar dat kan haast niet…” Toch liet ze haar handen over haar hoofdhuid gaan, speurend naar iets wat anders voelde dan anders.

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] vr jan 08, 2016 1:36 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Er kwam geen tegenspraak, dus Cecille dacht dat ze het redelijk goed had uitgelegd voor de Riolu. Zeker omdat hij het hierdoor wel begreep en verder geen opmerkingen of vragen had. De blondine zag dat als een teken van acceptatie en liet het onderwerp verder rusten. Het was echter Sara’s beurt om niet veel later een uitleg nodig te hebben, maar als Cecille eerlijk moest zijn, dan begreep ze het zelf ook nog niet helemaal. Terwijl haar vriendin aan het speuren was naar een lichamelijk litteken, bekeek de achttienjarige haar Riolu met een ietwat scheefgehouden hoofd. Hij glimlachte terug als de ware kleine puppy die hij was. Wat had ze dan ook verwacht? Een heel opstel? Een presentatie? Misschien kon Isak het zelf niet eens verklaren.

“Dit gaat misschien gek klinken, maar ik denk dat Isak emotionele littekens kan zien,” floepte de blondine na een korte stilte eruit. Ze had er de afgelopen paar dagen aan gedacht vanwege hun spelletje, want zo’n jonge pokémon kon toch niet doorhebben wat voor een situatie zijn trainer zich in verkeerde...? Misschien in grote lijnen, maar om nou precies te weten dat haar hart was gebroken, ging Cecille toch een beetje te ver. “Dahlia kan emoties voelen,” legde ze verder uit. Ze fronste er echter wel bij. “Misschien heeft Isak dat een soort van... Overgenomen? Kan zoiets?” Lang kreeg ze niet de tijd om daarover te denken. Niet van zichzelf. Ze besefte zich eindelijk dat Sara een emotioneel litteken had en dat deed toch wel een beetje pijn. “Wacht, wat zit je dwars?” Een bezorgde blik stond nu in haar ogen. “... Tenzij je het er niet over wilt hebben.”

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] vr jan 08, 2016 1:47 pm

THEY SAY THAT TIME'S SUPPOSED TO HEAL YOU.

Haar handen stopten met bewegen en zakten een stukje naar beneden, terwijl op haar voorhoofd zich een frons vormde. Emotionele littekens? Het klonk wat bizar in haar oren, maar ze kon niet zeggen dat er geen andere Pokémon waren die ook absurde krachten hadden. Zoals Marshmallow, die zelfs door haar Pokéball heen aanvoelde dat Sara zich niet goed voelde. Ze had even de tijd nodig om er in te geloven, maar er over praten zou waarschijnlijk in Cecille en Isak’s voordeel werken. “Ik denk wel dat zoiets erfelijk is. Is dat niet ook hoe Riolu Aura Sphere leert?” Sara wist dat sommige abilities ook door breeden konden worden doorgegeven aan de kinderen. Dit was in principe ook een ability, alleen dan niet beschreven met een naam.

Sara had het prima gevonden als het gesprek door ging op feiten, maar Cecille’s focus sloeg om en ze begon zich opeens zorgen te maken om Sara. De witharige wilde eerst nonchalant reageren, maar ze kon het eigenlijk niet maken om nu niet oprecht te zijn. Er zaten haar wel degelijk dingen dwars. “Wel…” Maar waar moest ze beginnen? Eigenlijk voelde ze zich nog naar over de break up. Ze was zo boos geweest. Dat was niet door een uitleg en een excuses zomaar over. “Misschien dat het om mijn ouders gaat? Het doet best wel pijn om de feestdagen zonder familie door te brengen als je dat gewend bent. Vorig jaar is een uitzondering omdat ik toen pas net op reis was.” Als ze dit uit haar systeem had, kon ze een poging doen om het andere goed te verwoorden.

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] vr jan 08, 2016 4:23 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Aura Sphere? Cecille keek naar de kleine pokémon en hief een wenkbrauw. Kon hij dat? Ze gokte van niet. “Ik geloof niet dat Isak dat kan. Dat heeft ‘ie in ieder geval nog niet gedaan...” vertelde ze. Then again, ze hadden het ook nog niet geprobeerd. Als hij echt emotionele pijn kon lezen via aura, zoals Dahlia emoties kon voelen daardoor, dan was dat misschien ook nog een mogelijkheid. Isak was hoe dan ook speciaal in zijn soort, al niet voor zijn bekwaamheid om aura een soort van te lezen, dan wel voor zijn hidden ability. Cecille schonk hem nu een trotse glimlach en aaide hem zachtjes over zijn bol. Het was lang geleden dat ze zich zo ontfermd had of überhaupt kon ontfermen over een jonge pokémon. Soms voelde het alsof Sivar meer volwassen was geworden dan zij.

Dat Sara niet wist waar ze moest beginnen, was al een slecht teken. Desondanks wachtte Cecille geduldig – een karaktereigenschap die ze meer had ontwikkeld en daar was ze toch wel blij mee. Er was in ieder geval nog iets goeds voortgekomen uit al deze rotzooi; ze had meer respect voor andermans gevoelens. Toen ze dan hoorde wat er aan de hand was, krulden haar mondhoeken ook voor Sara lichtjes omhoog, een begrijpende blik in haar ogen. “Dat is een beetje mijn schuld, of niet? Het spijt me,” verontschuldigde ze zich op recht. “Ik kan natuurlijk niet precies weten hoe je je voelt, maar... Ik snap wel waar je vandaan komt en, well, je bent niet alleen.” Ze wilde het gesprek helemaal niet naar zichzelf toekeren, maar dat was de enige vorm van troosten die ze momenteel wist te verzinnen en ze deed haar best om zichzelf niet te centreren.

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] vr jan 08, 2016 4:44 pm

THEY SAY THAT TIME'S SUPPOSED TO HEAL YOU.

Sara begreep Cecille’s redenering niet helemaal. “Hoe is dat jouw schuld? Ik wilde zelf reizen om het geld voor de sweetshop bij elkaar te sparen.” Ze had expres het woord familie gekozen om te laten weten dat het om bloedbanden ging. Ze wist dat sommige mensen hun vrienden en Pokémon ook als familie zagen, maar dat wilde Sara er nu buiten laten. “Het gaat me ook niet alleen om kerst,” gaf ze vervolgens toe. “Ik heb bijna niemand meer om naartoe te gaan. Al zouden mijn ouders ook niet eerste keus zijn als het etentje niet zo was afgelopen.” Ze trok haar knieën naar zich toe, alsof dat voor veiligheid zou zorgen. “Misschien dat ik soms gewoon wens dat ik hele andere ouders had. Maar aangezien dat niet kan, praat ik wel gewoon niet met ze tot ze bijdraaien.” Ze hadden haar ook geen kerstkaartje gestuurd.

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] vr jan 08, 2016 5:04 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Cecille keek verward naar haar vriendin. Hoe was het niet haar schuld? Ze had het niet alleen voor zichzelf verpest met dat etentje, maar ook voor Sara. “Ben je het etentje nu al vergeten?” vroeg ze, hoewel er geen enkel spoor van frustratie of nijd in te horen was. Ze sprak juist zacht, maar niet qua volume. “Jaloers. Het staat er bij mij nog in gegrift als, wel, een tattoo?” Juiste vergelijkingen maken gingen voor haar nu te boven, bleek wel. De blondine hield zich daarom maar even stil en verkoos het luisteren boven het praten. Dat gebeurde niet vaak, maar voor Sara had ze dat wel over. Sowieso werd het moeilijker voor haar om een reactie te hebben, want hoewel ze niet op haar mondje was gevallen, was ze niet bepaald emotioneel stabiel. Cecille leunde achterover en waagde het om een arm op te tillen, zodat ze die om de witharige heen kon slaan.

“Maar je hebt nu ook hele andere ouders,” begon ze voorzichtig. “Ze zitten misschien niet in dezelfde regio, maar... Met mij omgaan betekent met mijn ouders omgaan en die verwelkomen je met open armen.” Haar glimlach reikte nu tot haar ogen, terwijl ze Sara aan probeerde te kijken vanuit haar huidige positie. “En je hebt nog altijd Yara,” merkte Cecille op. Die bestond alleen maar uit liefdadigheid, had ze zo het idee. “En blijkbaar ook Cooper,” grinnikte ze. “Die bekogelt met alle liefde alle boosdoeners met sneeuwballen voor je. Al moet ‘ie wel eerst leren mikken, maar het gaat om het gebaar.” Als ze heel eerlijk moest zijn, dan waardeerde ze de jongen op het moment toch wel een beetje. Hij was irritant, maar tegelijkertijd ook afleidend en dat hij Cecille’s ass had willen kicken betekende alleen maar dat hij om zijn vrienden gaf. “En het allerbelangrijkste van allemaal,” ging de blondine overdreven verder, gebarend met haar vrije arm. “Heb je ook mij.”

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] zo jan 10, 2016 10:18 pm

THEY SAY THAT TIME'S SUPPOSED TO HEAL YOU.

De woorden waren goed bedoeld, maar raakten Sara toch niet op de juiste plek. Ze wilde geen vervanging voor haar ouders. Ze waren misschien wat bekrompen, maar ze waren wel haar ouders. Ze hadden haar voorbereid op de wereld, weliswaar niet op de manier zoals ze zou willen, maar wel op een manier waardoor ze harder was geworden en beter tegen tegenslagen kon. “Ik waardeer het, maar jouw ouders kunnen de mijne nooit vervangen,” gaf ze eerlijk toe. Ook de andere genoemde mensen gaven Sara niet echt een tevreden gevoel. Misschien dat ze gewoon uit haar buitje moest komen voor ze het lieve gebaar kon accepteren. Zelfs toen Cecille haarzelf noemde wist de witharige niet hoe ze moest reageren, dus liet ze maar een stilte vallen. Die bleek van korte duur, want Sara realiseerde zich dat de stilte misschien de verkeerde indruk zou opwekken. “Misschien heb je gelijk,” mompelde ze dan maar, ondanks dat ze er niet zo zeker van was. Hoe meer ze er over nadacht, hoe minder zeker ze er van was. Zelfs het laatste. Nee, vooral het laatste. Niet alleen omdat ze zo makkelijk bereid was geweest om de blondine los te laten, maar ook omdat de hele avond tot nu toe zo onwerkelijk voelde. Alsof ze elk moment wakker kon worden en het allemaal een bizar getimede droom was. Het zou haar niet verbazen als dat nu gebeurde.

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] zo jan 10, 2016 10:29 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Cecille’s glimlach viel van haar gezicht bij het horen van de reactie. Ze wilde het niet laten klinken alsof Sara haar ouders moest vervangen. Hell, dat zou de blondine zelf niet kunnen, hoe bekrompen en idioot haar ouders ook tegen haar zouden zijn geweest. Nee, een vader en moeder zou je waarschijnlijk niet makkelijk los kunnen laten, hoe graag je het dan ook wilde. Er was altijd dat kleine stemmetje in je hoofd die bleef volhouden dat het wel om je ouders ging en dat ze die behandeling niet verdienden. Kill them with kindness, right? Ondanks dat Sara de korte stilte verbrak, kon Cecille op het moment geen glimlach op haar gezicht vertonen. Dit lag zelfs haar zwaar op de maag, dus deze fout moest ze rechtzetten.

“Sara,” begon ze, waarna ze zich zodanig verplaatste dat ze voor haar vriendin zat. Vervolgens pakte ze het meisje haar handen vast. “Ik zeg niet dat je je ouders moet vervangen. Niemand kan je ouders vervangen, want niemand kan een ander vervangen,” vertelde ze. Cecille probeerde oogcontact te houden tijdens het gesprek. “Maar je wereld bestaat niet alleen uit je ouders – of je bloedverwanten. Bloed is niet dikker dan water, oké? Kijk naar mij en Yara. We zijn geen echte zusjes, maar zo noemen we elkaar wel.” Misschien was hun band gewoon bijzonder, misschien niet, maar de blondine wist pertinent zeker dat familie niet alleen uit bloedlijnen ontstond. Ze besefte zich echter wel dat ze afdwaalde. “Wat ik probeer te zeggen is... Wel, je hebt meer dan alleen je ouders. Muk, je pokémon geven zoveel om je dat ze je zijde niet willen verlaten. Zelfs mijn pokémon geven genoeg om je dat ze je ontzettend hebben gemist.” Dat herinnerde haar eraan dat Sivar het meisje nog helemaal niet had gezien, terwijl hij er praktisch even erg mee had gezeten als Cecille zelf.

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] ma jan 11, 2016 9:34 am

THEY SAY THAT TIME'S SUPPOSED TO HEAL YOU.

Onbewust had Sara gehoopt dat ze het onderwerp had kunnen afsluiten, maar dat bleek niet het geval. Cecille leek er van overtuigd dat ze Sara beter kon laten voelen. De witharige wist eerst niet wat ze er van moest denken – en had daarnaast sterk de neiging om haar blik af te wenden, maar weerhield zichzelf daar van en begon zich toch ook wel iets beter te voelen door de woorden. Nog steeds bleef er iets aan haar knagen, maar ze begreep in elk geval hoe Cecille aan haar standpunt was gekomen. “Ik heb duidelijk een hele andere opvoeding gehad… Je hebt wel gelijk over de Pokémon, though. Maar je moet toegeven dat het toch anders is.” Pokémon spraken een andere taal. Sara was ze al meer als vrienden gaan zien, maar er bleef toch iets dierlijks aan de beesten wat ze niet kon negeren.

Een zucht verliet de mond van het meisje. Ze verbrak toch maar even het oogcontact om haar ogen wat naar onderen te laten zakken. Ze richtte niet echt specifiek op een plek, daarvoor was ze te afwezig aan het staren. “Ik wil het er eigenlijk niet meer over hebben. Je kan mijn mening hier over niet zo makkelijk veranderen. Ik praat liever over leuke dingen die gebeurd zijn, zoals…” Nog voor ze echt moeite deed schoot haar al iets te binnen waar ze over kon vertellen. “… Zoals de Stantler van de Kerstman die ik gisteren tegen het lijf liep?” Klonk dat als een interessant verhaal? Ze keek er zelf in elk geval van op dat ze nu in de Kerstman geloofde. Dat was iets wat alleen kleine kinderen deden.

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] di jan 12, 2016 1:18 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Met pokémon was het toch anders. Cecille leunde naar achteren en liet haar blik weer op Isak vallen, welke een beetje in de war was van de hele toestand, maar bij het zien van zijn trainer haar ogen een brede glimlach op zijn snoet toverde. De blondine weerspiegelde die, wreef over zijn kleine koppie heen en zuchtte. “Yeah. Degene die van knuffelen houden zijn of heel klein of kunnen me heel makkelijk in de fik zetten. Ik hou van ze, maar er zit verschil tussen een knuffel van hen of een knuffel van jou en Yara.” Gelukkig had ze haar zusje wel wat vaker kunnen knuffelen de afgelopen periode en bovendien had ze ook nog Tyson en Kenta gehad die lichamelijk contact boden in die vorm. Toch had ze het niet kunnen laten om haar ouders en Sara te missen.

Dat de witharige het niet meer wilde hebben over hun huidige onderwerp kon Cecille volkomen begrijpen. Ze werd er zelf ook weer een beetje neerslachtig van, maar ze wilde wel haar best doen om Sara op te vrolijken. Iemand opvrolijken was nooit moeilijk geweest voor de blondine – tenzij ze zelf ook in de put zat en dat bleek nu weer boven water te komen. Gelukkig bood haar vriendin al een alternatief; ze wilde het hebben over... Wat? “De Stantler van de Kerstman?” herhaalde ze. “Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?” Well, er tegen aan lopen, blijkbaar. Misschien moest ze het niet te letterlijk nemen.

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] di jan 12, 2016 2:04 pm

THEY SAY THAT TIME'S SUPPOSED TO HEAL YOU.

Sara glimlachte. De reactie van Cecille was precies waar ze op gehoopt had. Een mix van verwarring en ongeloof, maar voornamelijk nieuwsgierigheid. Ze zou haar vriendin maar niet langer in spanning laten. “Hij vond mij, eigenlijk. Ik had wat inkopen gedaan en daar scheen hij interesse in te hebben, en toen is hij me gevolgd naar het Pokécenter waar ik wilde overnachten.” Ze herinnerde het zich alsof Doos de post iets meer dan een week geleden geschreven had. “Ik had die dag een rode jas aan, dus hij kon of heel slecht zien, of geheugenverlies, waardoor hij mij voor de Kerstman aan zag. Ik heb de volgende dag geprobeerd hem bij een trainer terug te vinden, maar niemand was een Stantler kwijt. Behalve de Kerstman…” Ze geloofde niet eens in hem. Nu toch maar wel, al vond ze het nog steeds een bizar verhaal. “Je wil niet weten hoe ik uiteindelijk heb gezorgd dat de Kerstman wist waar zijn Stantler was…” Eigenlijk wilde ze het gewoon niet vertellen, al besefte ze zich dat ze door dit te zeggen de blondine juist uitnodigde om er naar te vragen.

Onderwerp: Re: Hello From the Other Side [+Sara Sweets] di jan 12, 2016 9:13 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Tijdens de uitleg hield Cecille haar hoofd een tikje scheef. Isak zag dit en probeerde het zelf ook even uit, maar hij begreep Sara’s complete verhaal niet eens. Stantler? En wat was een Kerstman? Hij had geen flauw idee, maar schijnbaar was het erg belangrijk voor dit gesprek. “Wacht,” begon Cecille, duidelijk nog steeds een beetje in de war van het verhaal. “Heb je hem nou echt ontmoet?” Ze had gedacht dat de Kerstman maar een verzinsel was om kleine kinderen zoet te houden. Vroeger had ze wel in hem geloofd, maar... Wel, nu ze ouder was, zorgde ze zelf wel voor de cadeaus. Misschien was dat ook wel de bedoeling. Misschien kregen alleen kinderen cadeautjes. Of misschien was ze wel gewoon al heel lang niet meer braaf geweest. “Oh?” begon ze vervolgens met een gemene grijns rond haar lippen. “Ik geloof dat ik dat wel wil weten.” Dat was sowieso al een uitnodiging voor haar om er toch naar te vragen. Om nog maar te zwijgen over haar nieuwsgierige karakter. Cecille wilde graag alles weten, zeker als het om Sara ging.

Gesponsorde inhoud

» Sara Sweets
» Fix Me [+Sara Sweets]
» Never Have I Ever [+Sara Sweets]
» The Beginning of the End [+Sara Sweets]
» Escape [+Sara Sweets]