A new start [+Alex Beaumont]

You have to dream before your dreams can come true.

Met veel geluid ging een wekker radio af waar op werd geslagen met een hand waardoor het apparaat abrupt ophield met piepen. Een hoopje dekens kwam langzaam overeind terwijl deze van het hoofd van een jongen gleed die slaperig in zijn ogen wreef. Een bruin wezentje dat onder de lakens vandaan kroop, geeuwde eventjes voor hij op Ichigo afliep. De Eevee sprong tegen hem op waarna Ichigo omlaag keek en een klein grijnsje op zijn gezicht toverde om Kopa een aai over zijn wollige kopje te geven, deze kierde vrolijk terwijl Ichigo uit zijn bed stapte en broek aandeed. Hij was benieuwd of de eieren van zijn Quilava en Buizel uit waren gekomen.  Het was eigenlijk best onverwachts dat zijn twee Pokémon jongen kregen en het was ook niet de bedoeling dat er elke keer een nestje kwam, maar vond het toch wel leuk. Het voelde alsof zijn Eevee weer uit het ei kroop. “Kom Kopa,” mompelde hij tegen de Eevee die knikte en op zijn schouder sprong. Ichigo liep snel zijn slaapkamer uit waarna hij naar beneden ging om naar de woonkamer te gaan. Natsumi lag daar op groot kussen met twee baby Pokémon tegen haar aan. Mamoru had zijn kopje op haar buik gelegd waarna de knul voor haar neerknielde. De Quilava hief haar kopje op waarna ze met een trotse blik naar hem keek, ze ontving een aai over haar kopje heen. “Lava,” zei ze zachtjes. De Quilava wurmde zich tussen Mamoru en de twee baby Pokémon uit waarna ze half op zijn schoot klom. Natsumi legde haar poot tegen zijn schouder aan waarna hem half smekend aankeek. Ichigo wist precies wat zijn partner wilde vragen waarna de jongen haar geruststelde door beide kleintjes van het kussen te pakken. “..ze hebben namen nodig,” sprak hij tegen de Quilava en Buizel die ook op hem afliep. Ichigo keek even naar de baby Cyndaquil en Buizel waarna hij meteen de perfecte namen wist voor deze twee kleintjes. “Wat denken jullie van Hikari en Jiro?” stelde hij toen voor aan de Quilava en Buizel die enthousiast knikte. Ichigo klopte op het kussen zodat Natsumi met haar gezinnetje alleen kon zijn, dus legde hij Hikari en Jiro bij hun moeder neer. De Quilava likte de twee kleintjes waarna Ichigo even glimlachte naar het tafereel.. natuurlijk kon hij niet ieder nestje houden maar dit was het liefdes geluk van een jong stelletje. De eerste worp kon geen kwaad om te houden, het waren maar twee baby Pokémon en dit was misschien ook nog leuk voor Kopa had hij tenminste vriendjes van rond zijn leeftijd.

Het was nu een paar uur later en na het  ontbijt vond Ichigo een briefje van zijn oom op de ladekast, dat hij even de stad uit was om wat boodschappen te doen. Op zich vond hij dat niet erg dan kon hij nu rustig beginnen aan het verzorgen van de andere Pokémon. De Pidgey moesten sowieso eten hebben en de Skiddo en Mareep moesten naar het weiland even verderop.. hoewel. Ichigo opende de deur en keek naar buiten waar grote  sneeuwvlokken naar beneden dwarrelde. “Wow, dat ehm gaat hem niet worden,” sprak Ichigo tegen zijn Eevee die opkeek en instemde met hem. Hij trok daarom ook maar zijn werk schoenen aan waarna hij als eerst naar de Pidgey waggelde. Deze waren gelukkig overdekt dus hadden het wel vrij warm in hun nestkasten. Opdat moment hoorde hij voetstappen achter zich en zag dat Natsumi achter hem aan holde. “Moet je niet bij je kindjes zijn?” vroeg hij aan de Quilava maar ze schudde met haar kopje. Ze hielp hem altijd met de klusjes dus nu ook, dit was ook een stuk bescherming aangezien hier ook wilde Pokémon rondliepen. Ichigo merkte ook op dat Mamoru bij de baby Pokémon moest zijn aangezien hij niet aanwezig was. En aangezien Kopa ook nog een jong ding was nam de Quilava het bruine wezentje op haar nek en liep met hem mee. Het was niet zo heel ver van hen vandaag. Ichigo legde zijn hand op de deurklink waarna hij zijn Pokémon als eerst naar binnen liet gaan. Eenmaal binnen gooide hij wat zaad op de grond voor hij weer verder ging naar het hok van de andere Pokémon waar hij de stallen uit moest mesten. Dit alles kostte hem meer dan twee uur voordat hij klaar was waarna hij met Natsumi en Kopa terug keerde naar het huis om te gaan lunchen. Dit was dan ook een rust uurtje voor Ichigo om een beetje bij te komen van al het werk en vervolgens  naar zijn bureau liep om zijn laptop openen. Hij startte het apparaat voor hij besefte dat hij geen zin had in zijn computer.

Een langzaam schuifelend geluid weerklonk opeens waardoor de jongen zag dat zijn oma door wwonkamer schuifelde achter rolator en in haar stoel ging zitten. “Hoi oma.” Ichigo stond op van zijn stoel waarnaar hij naar het oude vrouwtje liep die hem met een warme glimlach aankeek. Hoewel hij net zijn mond open wilde doen om iets te zeggen kwam Kopa ineens aanrennen die niet helemaal stil op zijn plek kon blijven staan. Dat was waar ook zijn Eevee had daar nogal veel moeite mee waardoor hij gedwongen was om weer naar buiten te gaan met het wezentje. De oude vrouw grinnikte waarna Ichigo Kopa mee wenkte om naar buiten te gaan. De Eevee spurtte vrijwel direct naar de voordeur en nog voordat Ichigo goed en wel de deur achter had gesloten stoof zijn Eevee door de sneeuw. Ichigo grijnsde enkel omdat hij dit inmiddels wel gewend was. Kopa rende vrolijk door de tuin heen door af en toe in een hoopje te springen, hij vond sneeuw geweldig. Niet lettend op wat er voor hem gebeurde, knalde hij met veel vaart tegen iets op. Kopa viel naar achteren op zijn rug terwijl de ander op zijn buik viel met een kreun. “Oh Arceus,” mompelde Ichigo zachtjes waarna hij op de twee Pokémon afrende en neerknielde tussen beide. Hij herkende de andere Pokémon als een Pachirisu die hier vaak voor kwamen omdat de boerderij van zijn oom zich net buiten de stad bevond. Daarbij werden deze Pokémon gevoerd door zijn oma die allerlei dingen legde op een vogelhuisje. Deze Pachirisu had dan ook een handje nootjes uit zijn pootjes laten vallen. Arm ding. Het witte eekhoorntje was dan ook helemaal niet blij met het omver gelopen worden en keek ook kwaad naar de Eevee die langzaam naar achteren kroop uit angst voor de Pachirisu. Oh man, dit was niet best. Pachirisu konden namelijk best agressief zijn in deze tijd van het jaar maar daar had zijn Eevee natuurlijk nog geen weet van. Hij was nog geen maand oud. “Het spijt Kopa heel erg het was niet zijn bedoeling om je omver te lopen, oké?” sprak Ichigo tegen de Pachirisu.

In eerste instantie leek de eekhoorn zijn excuses te aanvaarden maar hij was overduidelijk niet echt van de wijs te worden gebracht omdat hij dreigend vonkjes produceerde uit diens wangetjes. Ichigo slikte waarna hij Kopa dicht tegen zich aandrukte. De Eevee was niet een ervaren vechter.“Lava!” een paar vuurbolletjes kwamen vlak voor de Pachirisu zijn pootjes waardoor hij naar achteren sprong en verontwaardigd naar Natsumi keek. Ichigo haalde opgelucht adem waarna hij zich naar zijn Quilava toedraaide die haar vlammen op zowel haar kop als kont had laten verschijnen. Ze stond in een verdedigende houding met samengeknepen ogen naar de Pachirisu te kijken. Deze staarde terug naar de Quilava. Ichigo grijnsde eventjes misschien was dit zijn geluksdag aangezien hij al een tijdje een elektrische Pokémon wilde hebben maar nu was het de vraag of hij een Pokéball bij zich had. Normaal gesproken ging hij niet verder dan het erf dus liet hij zijn spullen vaak op zijn kamer liggen. Hij voelde in zijn zak en tot zijn verbazing zaten daar gewoon zijn extra Pokéballen in. Pachirisu leek echter niet langer te willen wachten en rende vervolgens met een blauwe energie om zijn lijfje naar de Quilava toe. “Spark huh?” grijnsde Ichigo waarna hij naar zijn Quilava keek. “Natsumi ontwijk en doe je Tackle om die aanval van Pachirisu af te breken!” De Quilava knikte waarna ze zich afzette tegen de grond nog voordat de Pachirisu contact met haar kon maken. Beide liepen schade op maar Natsumi had door haar omvang net iets meer kracht, niemand mocht aan haar trainer komen zelfs al was er niks gebeurd. Pachirisu schudde met zijn kop om de klap van zich af te schudde en keek uitdagend naar Natsumi. Ichigo kon nu al opmerken dat zijn Quilava behoorlijk geïrriteerd was aangezien de Pokémon haar tanden had ontbloot en kwaad naar de eekhoorn staarde, deze trok uitdagend zijn ooglid omlaag wat haar nog meer irriteerde. Het was opdat moment dat Pachirisu nog een poging deed met zijn Spark aanval om de Quilava te elektrocuteren maar Natsumi besloot verder niet op een opdracht te wachten. Ze sprong behendig omhoog waarna ze met een goed gemikte ember haar bek opensperde door een aantal vuurbolletjes op de Pachirisu af te vuren. Deze kon de plotselinge aanval niet ontwijken maar brak wel zijn aanval af door aan de kant te springen, hierbij schrampte hij met zijn staart langs de vuurbollen. Natsumi had hier op zitten wachten en zette zich vervolgens af tegen de grond om hem met een Quick Attack neer te halen, Pachirisu probeerde zijn staart te blussen door er op te blazen maar werd vervolgens tegen een muur gebeukt. Ichigo keek even met open mond naar de Quilava.

Normaal gesproken was Natsumi niet zo sadistisch maar in dit geval kon ze niet anders, ze was opgefokt om het feit dat deze Pachirisu een onschuldige jonge Pokémon wilde aanvallen. En dat wakkerde haar moeder instinct aan. De jongen keek even aarzelend naar de eekhoorn die overeind probeerde te komen maar dit mislukt doordat hij door zijn pootjes zakte. Ichigo aarzelde eventjes of de Quilava al voldoende gekalmeerd was en besloot toen een strategie te bedenken, “Natsumi, doe je Flame Wheel nu hij zich nog niet kan bewegen!” riep Ichigo naar de Quilava die knikte en vervolgens op de het eekhoorntje afstormde terwijl haar lichaam vuur begon te produceren voor ze zich helemaal tot een rollende vuurbal die recht op de Pachirisu afging. De eerdere ember belemmerde het wezentje om te kunnen ontwijken omdat hij zijn pootje had verbrand aan de Ember daarnet. De rollende Quilava knalde met een hoop kracht tegen de kleine eekhoorn aan die kermend tegen de grond werd gesmeten. Hij bleeft halverwege liggen waardoor Ichigo even op zijn onderlip beet.. had Natsumi nou zoveel schade aangericht? Well de Quilava kennende wilde er waarschijnlijk een einde aanmaken maar de jongen dacht hier anders over. Hij pakte een lege Pokéball en nog voordat de woeste Natsumi een aanval kon uitvoeren, werd de eekhoorn opgezogen door een rode straal. Ichigo zette snel de Eevee op zijn pootjes neer waarna hij zijn armen om de nek van zijn Quilava legde die met een wazige blik naar de wiebelende Pokéball keek. Hopelijk deed hij hier verstandig aan en bleef hij in die bal totdat Natsumi gekalmeerd was.

Natsumi used moves:
1x Tackle
2x Ember
1x Quick Attack
1x Flame Wheel

GEFELICITEERD PACHIRISU LV.14 IS GEVANGEN!
Pachirisu is toegevoegd aan je team slot
Geef Pachirisu een nicknaam? Ja/Nee

You have to dream before your dreams can come true.

Ichigo voelde hoe Natsumi haar spieren ontspande terwijl de Pokéball bleef wiebelen op de grond en hij de aaiende bewegingen over haar kopje maakte. Na een paar tellen bllef het ronde voorwerp op zijn plek liggen, na de bevestigende pling die klonk. De jongen grijnsde breed maar Natsumi was hier absoluut niet blij mee maar Ichigo stiekem wel. Trots om het feit dat hij eindelijk zijn eerste Pokémon had gevangen dus de Quilava had er eigenlijk ook niets veel over te zeggen. “..well laat ik maar als eerst naar het Pokémon center gaan voor we hem tevoorschijn halen,” sprak de jongen tegen zijn Pokémon waarop Natsumi achterdochtig naar het ronde voorwerp keek. Ichigo pakte het van de grond waarna hij de Quilava en Eevee mee wenkte naar binnen. Eenmaal daar pakte hij zijn jas van het haakje waarna Natsumi naar de woonkamer liep om bij haar kinderen te gaan liggen. Eerlijk gezegd vond de jongen dat ook niet echt erg aangezien ze dan minder agressief zou reageren op de eekhoorn straks. Echter kwam Mamoru naar hem toegewandeld met een briefje tussen zijn tanden, wat de jongen van de Buizel aanpakte. Het was een boodschappenlijstje met de handschrift van zijn oma die nu waarschijnlijk op bed lag. “Buizel,” sprak Mamoru waarna hij op zichzelf klopte met zijn poot en vervolgens naar de deur wees. Ichigo schonk de Buizel een glimlach waarbij hij begreep dat Mamoru met mee wilde gaan. Kwam wel mooi uit dan kon Natsumi even rusten van haar gevecht en haar kids een beetje zorg bieden.

Toen Ichigo het erf verliet en met zijn Pokémon richting de haven stad liep, dat niet ver van het huis vandaan was. De jongen kon op de fiets daar naar toe gaan maar lopen was gezonder voor allen. Het eerste wat hij deed zodra hij Coumarine City bereikte was naar het Pokémon toe gaan om zijn Pachirisu te laten verzorgen voor hij naar de supermarkt ging om boodschappen te doen. Ichigo arriveerde bij de balie waar hij de Pokéball af gaf en niet lang hoefde te wachten totdat de zuster klaar was met zijn Pachirisu. De jongen liep dan ook met een brede glimlach rond zijn lippen naar een tafel waar hij de Pokémon op blad liet verschijnen. Pachirisu keek hem eventjes beduusd aan voor hij verward een blik wierp op de Buizel die naast de jongen stond. Kopa echter die dicht bij Ichigo stond spitste zijn oortjes waarna hij langzaam in beweging kwam en met een vrolijke glimlach op zijn snoet naar een vreemdeling liep. “Eevee!” begroette hij degene vrolijk en zwaaide eventjes met zijn staart.

You have to dream before your dreams can come true.

Kopa keek toe de persoon door haar knieën zakte en hem een vraag stelde.. waar Ichigo was gebleven? De Eevee keek even achter zich voor hij de jongen spotte die nog gebogen over de Pachirisu stond. Hoewel Kopa wist dat hij er niet alleen op uit mocht gaan zonder toestemming deed hij het toch. Hij drukte zijn kopje tegen haar hand die ze had uitgestoken en ging er langzaam langs met zijn wangetje. “Eevee,” gaf hij als antwoord en wees met zijn pootje naar de jongen die bij het tafeltje stond. Hij aarzelde eventjes om de jongen naar hem toe te roepen maar voor hij iets kon doen kwam Mamoru naar hem toegelopen met de jongen aan zijn zijde. Pachirisu zat op zijn schouder waar hem opviel dat de jongen zoekend om zich heen keek.Misschien dat hij hier niet handig aandeed maar wat maakte het uit, dit meisje kon wel gezelschap gebruiken.. ze leek zo eenzaam ondanks de Buizel die bij haar stond. “Vee!” riep hij naar Ichigo die omkeek en naar hem toe kwam gelopen. Ichigo wilde hem streng toespreken maar besloot het maar te laten voor nu, aangezien de Eevee het wel goed bedoelde. “Hij heeft toch niet voor problemen gezorgd, toch?” vroeg hij met een bezorgde ondertoon in zijn stem maar knipoogde naar de Eevee die grinnikte. Hij keek het meisje aan terwijl de Eevee zijn aandacht weer op haar richtte door haar vragend aan te kijken. Ichigo grinnikte even voor hij een serieuzere blik op zijn gezicht liet verschijnen. “Ik denk dat hij je een knuffel wilt geven,” voegde hij er aan toe. Hij wisselde een blik met Mamoru uit die ook grijnzend naar het bruine wezentje staarde..