I Heard You Like Bidoof?

Na een lange tijd had hij eindelijk zich weer laten zien na een lange tijd gezocht te hebben naar een woning waar iemand van een hogere klasse in behoorde. Hij had echter wel al geaccepteerd dat hij een bastaard was door de zoon te zijn van twee assistent die een gezin van royaal bloed hielp. Om echter aan geld te kunnen komen had hij zich moeten verlagen tot het aannemen van een daadwerkelijke baan en dat was uiteindelijk iets niet al té laags geworden; een ober bij een chique aangesteld restaurant. Nog steeds gingen huiveringen door hem heen dat hij zijn vingers moest besmetten met een menukaart waar vele mensen aan gezeten hadden, maar het kon erger. Hij had ook kunnen afwassen wat hem enkel bij de gedachte braakneigingen gaf in combinatie met een verwilderde kippenvel. Daar wilde hij niets mee te maken hebben. Na maandenlang zwoegen had hij echter genoeg geld opgespaard om een woning aan te schaffen in het centrum van Lumiose City. Een simpele wandeling had hem vandaag echter bij een dichtbij liggende dorp gebracht die in de Middeleeuwen vast leek te zitten. De wegen zaten vol loszittende stenen en dan was hij nog niet eens begonnen over de verschrikkelijke toestand van de woningen én burgers. Als hij niet beter wist dan dacht hij terug in de tijd gereisd te zijn, waarin hygiëne nog amper een rol in scheen te spelen en burgers Raticate’s als huisdieren hadden. Hij merkte dat hoe langer hij erover nadacht, hij er des te meer misselijk van werd en dat ontging de Chimecho niet die vrolijk naast hem zweefde. Met haar houden ogen keek ze hem bezorgd aan met een zachtaardige glimlach op haar gezicht getoverd. Met een wuivend gebaar maakte hij duidelijk dat het goed met hem ging en liep de straten verder in met zijn neus afkeurend omhoog geheven.

VS.

Ineens sprong echter een afschuwelijk bruine misbaksel van een Pokémon voor hen met een beschadigde snijtand, en liep het dreigend op hen af. Met vernauwde ogen stapte Florian naar achteren, niet-wetend wat de Pokémon van plan was en uit afschuw. Dat er zulke Pokémon rondliepen was een raadsel voor hem, maar dat waren wel meer dingen waar de normale burgers aan gewend waren in vergelijking met hem. Beschermend zweefde zijn Chimecho echter voor hem en ze stak zelfs haar voorpoten uit, maar het richtte helaas niets uit tegenover het ongedierte. Deze begon enkel naar ze te grommen en rende vervolgens als een verwilderd wezen op haar af. “Confusion, nu!” commandeerde Florian direct, nog steeds geleidt door pure afschuw. Hij had ook geen enkele reden gezien dat de Pokémon hen zou aanvallen, het leek ongegrond in zijn ogen. De Chimecho wapperde met haar staart en vuurde vervolgens enkele paarskleurige ringen op het ongedierte af. Het scheen helaas niet genoeg te zijn om de Pokémon te stoppen in zijn aanval, ondanks het feit dat de aanval raak was geweest. De ringen hadden namelijk hun doelwit geraakt, maar schijnbaar wilde hun ‘tegenstander’ de ongegronde aanval doorzetten en knalde zijn smerige lichaam tegen die van Fortun die een pijnkreet liet horen. “Fortun!” Bezorgd liep hij op haar af, maar nog voordat hij haar on bereiken sprong het ongedierte weer van haar af om zijn weerzinwekkende snijtand in zijn been te zetten. Hij wilde niet de kans lopen om rabiës of een ander ondermaatse ziekte te ontvangen! Op tijd stapte hij weg, zodat de smeerlap tegen een lantaarnpaal knalde en daarmee flinke hoofdpijn had gekregen. “Confusion, en dan Wrap!” commandeerde Florian vervolgens, vastbesloten dat hij de Pokémon niet zomaar aan hem meer liet ontsnappen. Fortun schudde haar kop en zweefde vervolgens met een woeste gezichtsuitdrukking op de bruine Pokémon af, waarna ze haar Confusion op hem afvuurde. De ringen raakten weer hun doelwit en het leek erop dat ze het vieze ongedierte verward hadden weten te maken; hij liep compleet onder invloed van goedkope alcohol rond wat ze in cafés serveerde. Vervolgens greep ze de verwarde Pokémon zo stevig mogelijk vast met haar staart. Ze liet haar grip telkens verstevigen, totdat het zelfs te pijnlijk zou worden om diep adem te kunnen halen voor de Pokémon. Florian nam het moment de tijd om de twee dichter te benaderen en de Pokémon iets beter te bekijken die gedeeltelijk achter de staart verborgen ging. Het had dus een vrij cilindervormige lichaam met vreemde bolle vacht als oren en staart, gepaard met kleine donkerbruine klauwen en snuit. Het ergste eraan was zeker zijn snijtand, maar ook eigenlijk zijn verre van intelligente kijkende kraaloogjes. “Vuur een dubbele Confusion en eindig het met een Wrap,” De Chimecho knikte en vuurde twee reeksen van paarse ringen uit die op zo’n korte afstand hun doel raakte en flink ook. Zonet had er nog wat afstand gezeten, maar met haar kop praktisch vlak boven de zijne werd het wel heel makkelijk om veel schade uit te richten.

Hierna liet ze echter het ongedierte even los, maar tot zijn verafschuw beet hij gelijk in haar staart. Ze sloeg een verraste kreet en wapperde wanhopig met haar staart, maar het vieze mormel weigerde haar los te laten. Hoe durfde een vies wezen haar enge ziekten te geven! Razendsnel trok Florian snel latex handschoenen aan die hij vaak bij zich droeg voor situatie als deze, waarin hij ‘vieze’ Pokémon of spullen moest gaan aanraken. Kort slikte hij nog, voordat hij het ongedierte bij zijn snuit greep en dat genoeg scheen te zijn voor hem om haar los te laten. Zonder dan langer te wachten greep de Chimecho de Pokémon vast door haar staart om hen heen te wikkelen en ditmaal één pijnlijke ruk te geven. Een pijnlijke kreet weerklonk uit het mormel, voordat deze slap op de grond viel, nadat de Chimecho hem los gelaten had. Opgelucht haalde hij adem en keek vervolgens afkeurend naar de stil liggende Pokémon, totdat hij iets vreemds voelde bij zijn zakken. Een Pokéball was eruit gevallen – een leeg exemplaar- en rolde de kant van de Bidoof op die vervolgens erin werd geslurpt. Beduusd bleven zowel Florian als Fortun neerkijken op het heen-en weer schuddende Pokéball.

Gebruikte aanvallen:

Wrap 2x
Confusion 4x