I'm going on a adventure!

Na een vlucht van rond een uur of drie kwamen Josh, Sparky en zijn vader eindelijk aan in Lumiose City, en liepen ze alledrie naar de uitgang van het lucht station waar de auto van zijn vader geparkeerd stond. “Dat hebben ze snel gedaan,”sprak Josh verrast en keek met vrolijke twinkelende ogen naar zijn vader die een hand op zijn schouder legde. “Jazeker,” reageerde de man waarna hij de portieren open maakte door op een knop te klikken. Josh en Sparky liepen enthousiast naar de andere kant van de auto waar hij de deur opende en in de bijrijdersstoel ging zitten waar zijn Pikachu op zijn schoot ging zitten. De jongen deed snel zijn gordel om nadat zijn vader zijn spullen in de achterbak had gepropt, ook instapte en de sleutel in het contact stopte. “Waar gaan we eigenlijk heen?” vroeg Josh aan zijn vader die bezig was met zijn gordel en even opkeek van zijn bezigheden. “Santalune City. Ik heb daar afgesproken met collega’s dus we rijden eerst daarheen,” gaf hij als uitleg waarop Josh knikte. De jongen begon breed te grijnzen aangezien hij naar dat bos wilde waar hij een Riolu wilde zoeken en hij had al flink wat research gedaan zonder dat zijn vader hiervan afwist. Nouja was ook niet moeilijk aangezien hij de hele vlucht had liggen slapen. “Hoezo?” gaf zijn vader als wedervraag dat hij niet had verwacht maar wel had kunnen verwachten. “..Oh niks,” grijnsde hij en keek Sparky veelbetekenend aan die inmiddels al door had wat de jongen van plan was. Zijn vader schudde zichtbaar met zijn hoofd maar dat boeide Josh niet zijn droom om eindelijk een Riolu te vangen ging in vervulling. Terwijl Josh daar aan dacht reed zijn vader met de auto al Lumiose City uit, alle beelden flitste vliegensvlug voorbij. Wat algauw een stuk langzamer ging omdat ze een dorpje in reden dat Santalune City moest zijn.


Het dorpje zag er redelijk oud uit vergeleken met de stad. Josh hield wel van zulke oude dorpjes met een verhaal erachter. De auto stopte wat voor de jongen een teken was om uit te stappen. Sparky klom snel naar zijn schouder waarna de twee de omgeving in hen opnamen. Ze stonden vlak voor een gebouw dat verdacht veel leek op een hotel.. alles beter dan in een tent te moeten slapen. Zijn vader loodste hem mee waarna er twee portierwachters de spullen van zijn vader overnam en deze naar binnen sjouwde. Yegh, dit was wel heel erg duur zo te zien.. veels te veel formeel. “Pap, weet je zeker dat we dit kunnen betalen?” vroeg Josh nerveus waarop zijn vader knikte. “Maak je daar maar geen zorgen om, knul. Mijn werk betaalt alles,” zei hij toen waarop de jongen ter bevestiging knikte. “Cool!” bracht hij vol enthousiasme uit. “Pika!” reageerde Sparky vrolijk op zijn woorden. De twee begonnen te grinniken waarna zijn vader grijnzend zich ging inchecken voor ze naar hun hotelkamer konden gaan. Eenmaal op de hotel kamer ging zijn vader direct naar de badkamer om zich op te frissen zodat Josh alleen achterbleef met Sparky.. nou ja, totdat Josh zijn rugzak pakte en deze open ritste voor zijn tocht naar het Santalune Forest. Alles zat er in; zaklamp; kaart, pokédex, holocaster, zaklamp en zijn trainerkit. Hij had het al helemaal voorbereid dus niemand hoefde zich zorgen te maken dat hij ging verdwalen wat er uiteindelijk toeleidde dat hij een los papiertje pakte en er iets begon te krabbel voor zijn vader. Hij was geen klein kind meer dus in de gaten worden gehouden hoefde niet per se.. ze gingen alleen maar opzoek naar een Pokémon. Daar was hij immers trainer voor.


Josh keek even nerveus naar de badkamer waar het geluid van kletterend water nog te horen was en deed snel zijn rugtas om. Hij wenkte Sparky die op zijn schouder ging zitten en legde het briefje op het nachtkastje waarna hij naar de deur rende met zijn eigen sleutel van de kamer in zijn hand en de deur achter zich dichttrok. Snel liep hij naar de hal waar ze naar binnen waren gekomen en liep naar de receptie. De man achter zijn computer keek vragend op van zijn beeldscherm. “Kan ik je ergens meehelpen, knul?” vroeg deze waarna Josh knikte. “Waar kan ik een kaart van Kalos krijgen?” gaf Josh als antwoord waarna de man glimlachte en er een vanonder het bureau van haalde en deze op de toonbank neerlegde. “Alsjeblieft, verder nog iets?” werd er gesproken maar Josh bedankte de man al om zich vervolgens om te draaien en naar de uitgang te lopen. “Well, ons plan heeft wel gewerkt,” grijnsde Josh naar Sparky die grinnikte en vervolgens de kaart die hij had gekregen open sloeg en naar het stipje Santalune City opzocht. Het bos lag hier vlak dus dat moest een eitje worden.. en wat voor eitje. Josh begon met lopen richting het dorpsstraatje waar ze vlakbij stonden om langs het Pokémon Center te komen. Dit was een soort dejavu van een halfjaar geleden waarbij hij thuis ontsnapte om naar Mt Pyre te gaan en daar Erin op te halen. Dit was niet hetzelfde als toen maar Josh had al zolang een Riolu gewild dat dit noodzakelijk was want zijn vader had immers gezegd dat hij zijn gang mocht gaan, zolang hij maar in de buurt zou blijven.


Ze passeerde het Pokémon Center wat al snel betekende dat ze er wellicht snel zouden zijn. Mooi zo aangezien het zoeken was naar die toren. De adrenaline pompte al door zijn aderen waardoor hij sneller begon te lopen, zijn zoektocht vervolgend, opzoek naar een nieuw aanwinst voor zijn team en hopelijk een goede vriend voor zijn Pokémon. Nou ja, het was niet alsof zijn Vulpix en Pikachu daar een probleem meehadden, degene waar zich zorgen over maakte was zijn Treecko. Kenji was misschien net iets te vaak afgewezen maar de jongen wilde de Treecko toch een kans geven, iedereen verdiend namelijk tweede kans dus Kenji en daar stond Josh dan ook voor de volle honderdprocent achter, ook al dachten zijn ouder dat hij nog dat kleine jochie was.