Black Saturday [Soul]

Xavier moest al de hele dag een over enthousiaste Cubone tegen houden. Sinds dat zij de eerste dag voet hadden gezet in Lumiose City rende Cubone over al naar toe waar ook maar iets bewoog. Xavier had zelfs een paar keer bijna Cubone terug gestopt in zijn Pokébal, maar als hij dan weer het snoetje zag van de Pokémon borg hij zijn Pokébal weer op. In een van de ramen van het gebouw probeerde Xavier zijn bruine haren weer te fixen. Hij haalde zijn handen door zijn haar en trok zijn kleren recht. In het raam zag hij dat Cubone al het hele plein was afgerend. Hij schudden lichtjes zijn hoofd toen Cubone weer op een groepje af renden. Xavier hield zijn adem en glimlachte maar gewoon vriendelijk naar de mensen die de Cubone wel schattig vonden. 'Het spijt me.' Mompelde Xavier vluchtig en hij pakte Cubone van de grond. Hij begon meteen tegen te spartelen en geluiden te maken alsof hij half afgeslacht werd maar zodra duidelijk werd dat Cubone geen kant op kon maakte hij zich slap en zwaar. Xavier rolde met zijn ogen. 'Natuurlijk jij heb een hee zwaar leven.' Mompelde Xavier. De mensen achter hem hoorde hij giechelen en lachen over hoe Xavier met zijn Pokémon om ging. Xavier legde zijn hand op het hoofdje van zijn Cubone en streek zachtjes over het schedeltje dat het hoofdje omhulde van de Pokémon. 'Je bent de onhandigste Pokémon die ik ken,' Een zacht teleurgesteld geluidje kwam uit de Cubone. 'Maar je bent wel schattig.' Glimlachte Xavier. Zodra ze op een wat minder druk gebied waren van de stad liet hij de Cubone weer op de grond los. Zoals verwacht rende die meteen weer alle kanten op. Xavier ging op de rand zitten van een waterfontein en keek maar gewoon de andere kant op. Soms wilde hij gewoon niet zien wat Cubone allemaal uit haalde en hoeveel problemen die ging veroorzaken. Maar vandaan haalde hij wel een top punt.

Natuurlijk keek Cubone weer niet uit waar hij naar toe rende. Ging hij zoals gewoon alle kanten op en botste hij voor de tweede keer dit uur tegen een persoon op. Maar deze persoon zag er niet naar uit als de meest vriendelijke persoon op aarde. In elk geval schrok Xavier op toen hij het fout zag gaan en rende hij op Cubone af om die opnieuw van de grond te pakken. 'Het spijt mij vreselijk echt waar.' Zei Xavier haastig. Hij keek naar de persoon en forceerde een glimlach op zijn gezicht. Misschien was het toch een beter idee geweest om zijn Cubone in een Pokébal te houden.

& Soul

Soul bevond zich op route 16 vlakbij iets van water. Zijn Milocti en Dratini waren allebei uit hun bal en zaten in het water. Dratini was vrolijk rond aan het zwemmen en probeerde keer op keer te spelen met Milocti maar werd volledig genegeerd. De blauwe pokémon was gewoon veel te jong en speels voor de grotere pokémon. Het kleine ding wou altijd maar spelen maar nooit kreeg hij wat dat hij wou. Toch waagde hij iedere keer weer zijn kans. Misschien dat het hem ooit zou lukken, maar tot nu toe had die weinig succes. Milocti was gewoon te serieus. Ze gaf niet om spelen en wou liever rustig in het water relaxen, precies wat dat ze op dat moment aan het doen was. Soul liet de twee maar rustig hun gang gaan. Vroeger die dag was hij aan het trainen geweest met de twee. De training had lang geduurd maar dat kwam omdat zijn twee pokémon door wilden gaan, dus dan deed Soul dat ook maar. Uiteindelijk had hij de training toch stop gezet om de twee de rust te geven die ze op dat moment verdienden.
Soul zat rustig op het gras te kijken naar zijn twee pokémon. Zoals gewoonlijk had hij in zijn mond het stokje van een lolly, enkel was de lolly bijna op. Hij had gewoon geen zin om het stokje te gaan weggooien dus beet hij er maar wat op. Hij had toch niks meer te doen dan zelf ook wat genieten van de rust. De jongen ging dan uiteindelijk ook liggen op de grond met zijn armen achter zijn hoofd en zijn ogen gesloten. De lekker warme zomerzon voelde hij branden op zijn witte huid. Soms was het jammer, maar Soul bruinde echt niet gemakkelijk. Hij moest al heel lang in de zon lopen wilde hij ook maar een tint donkerder zijn. Nu dat hij opreis was, was het al heel hard verbeterd. Soul kwam nu dagelijks buiten en zag dus ook dagelijks de zon. Hierdoor had hij al een licht kleurtje gekregen maar het was niet geweldig.
Een hele tijd ging voorbij, en Soul wist niet hoeveel tijd er precies voorbij was gegaan. Het was pas wanneer Dratini met zijn natte kop tegen de zijne duwde dat hij wakker werd. ‘Oké, oké, ik ben wakker.’ zei hij terwijl dat hij recht ging zitten. Met de rug van zijn hand veegde hij de enkele druppels water die aan zijn kaak hingen weg. Dratini keek hem ondertussen vrolijk aan, en ook Milotic had zich erbij gevoegd. Na een snelle blik te werpen op zijn horloge besefte Soul dat het al later was dan hij had verwacht. ‘Het is denk ik tijd dat we eens gaan.’ zei de jongen. Zijn beide handen plaatse hij op de grond zodat hij zich vervolgens recht kon duwen. De twee pokéballen haalde hij van zijn riem om vervolgens Dratini en Milotic terug te laten keren. Het waren niet meteen de pokémon die je in een stad los kon laten. Het was gewoon niet veilig en ze hadden water nodig. Nadat hij de pokéballen weer aan zijn riem had gehangen pakte hij zijn rugzak weer op en zwaaide die over zijn schouders om dan terug richting Lumiose City te gaan.

Het verschil tussen Lumiose en de plek waar hij zonet nog was, was echt groot. Het was er druk en overal waar je keek zag je wel mensen lopen. Het was soms moeilijk om niet tegen iemand aan te lopen of omver gelopen te worden. Ook moest je uitkijken voor pokémon en kleine kinderen. Hoe dat je het ook zou draaien of keren, Lumiose was niet de favoriete plek van Soul. Hij had liever de rustige plaatsen waar er veel minder mensen waren. Waar je niet om de stap moest kijken of je nergens tegen liep. Het was heel anders dan in Kanto. Kalos was gewoon volledig anders dan Kanto op alle mogelijke manieren. Zowel van mentaliteit, als pokémon, als omgeving. Het was er niet slecht, maar Soul verkoos toch het rustige Kanto boven Kalos. Al had Kalos ook zijn rustige plekken. Lumiose City was er gewoon niet één van.
Soul liep gewoon rustig verder voordat zijn pad werd onderbroken. Hij voelde iets tegen zijn been aanknallen en wanneer dat hij naar beneden keek zag hij de kleine cubone. Een andere persoon schoot meteen in actie dus hij vermoede dat de pokémon aan hem toe behoorden. Er werd haastig een verontschuldiging gezegd maar daar reageerde  Soul niet meteen op. Zijn blik gleed enkel terug naar de kleine cubone. Rustig liet hij zich door zijn knieën zakken om dichter bij de grond te zijn zodat hij de pokémon beter kon zien. De trainer had hij ondertussen al volledig buiten gesloten. Het was maar een mens, en zolang dat die niks interessants wist te melden was het de moeiten niet waar om daar meteen aandacht aan te spenderen. In plaats daarvan legde Soul zijn hand op het kopje van de pokémon en aaide daar enkele keren over. Wat hij nadien deed zou misschien niet goedgekeurd worden door de trainer maar dat maakten hem weinig uit. Hij plaatse zijn handen onder de armpjes van Cubone en pakte die zo op. Zelf ging Soul ook weer recht staan en met uitgestrekte armen hield hij de pokémon voor zich om die beter te bekijken.
Cubone kende hij wel. Ze kwamen voor in Kanto, al had hij er nog nooit één in het echt gezien. Hij moest toegeven dat ze schattig waren. Heel schattig zelfs. De schedel over hun kop had wel iets, al had hij de drang om de schedel eraf te halen. Iets dat niet het meest verstandigste idee ooit zou zijn. De pokémon zou dan vast kwaad worden en Soul wou niet weten wat er nadien zou gebeuren. De schede besloot hij dan maar zo te laten voor zijn eigen veiligheid. Met een haast doordringende blik staarde hij de Cubone gewoon aan. De andere persoon? Die was hij ondertussen aan het negeren.

Xavier moest toegeven aan zichzelf dat Lumiose City helemaal niets voor hem was. Te veel mensen en teveel lawaai. Hij was de bossen gewend waar hij alleen de geluiden van de Pokémon te horen waren en zelfs die waren een stuk stillener dan de mensen die in de stad woonde. Ondanks dat Xavier zijn ogen uit keek bij elk glimmend dingetje en in elk raampje even naar zijn eigen spiegelbeeld keek om te zorgen dat zijn haar geen enkele keer echt in de war zou raken door het lichte zomer briesje dat af en toe op waaide. Daarbij moest hij Cubone ook nog in de gaten houden. Hij was blij dat Arcanine vanochtend nog niet wakker was en daardoor makkelijker in de Pokébal te krijgen was. De arme Pokémon zou veelste groot zijn om hier rond te kunnen lopen. Dan zou iedereen tegen hem aan lopen en hij zou nergens rustig kunnen zitten. Xavier was hier dan ook helemaal niet om iets van de stad te zien. Nee eigenlijk wou hij naar een winkel waar hij wat snoepjes kon kopen en verzorgingsspullen. Maar in al deze drukte had hij nog geen enkele winkel gezien die hem die spullen konden verkopen. Xavier besloot maar gewoon even op de rand van een fontein te gaan zitten om even bij te komen van alles wat hij tot nu toe gezien had. Geen zin om zich eigenlijk druk te maken op een dag zoals deze. De zon scheen hoog en eigenlijk was bij de fontein zitten wel lekker verkoelend. Alleen had hij wel moeten blijven op letten waar zijn Cubone naar toe was gerend. Hij keek op toen hij zag dat zijn Cubone tegen een vreemdeling was opgerend. Het was vandaag niet de eerste keer en het zou ook zeker niet de laatste keer zijn maar Xavier vertrouwde deze vreemdeling niet. Hij vertrouwde geen enkel mens met zijn Pokémon. Xavier was dan ook op hem afgerend om zijn Cubone daar weg te halen maar hij was te laat.

De jongen was overduidelijk geïnteresseerd in Cubone. Xavier stond maar gewoon een beetje toe te kijken omdat hij vooral geen aandacht wilde trekken op de persoon. Maar hij kon ook niet toe kijken hoe hij de Cubone op tilde en bekeek alsof het van hem was. Hij begon zachtjes op zijn onderlip te bijten en af en toe keek hij een beetje geïrriteerd om zich heen. Er waren nog geen enkele woorden gezegd door de jongen tegen over hem en dat maakte het allemaal nog wat meer ongemakkelijk voor Xavier. Was de jongen vergeten hoe hij moest praten? Xavier was de enige met een geldig excuus om geen woorden te weten hij was opvoed door een Cubone.
'Hey, uhm.' Begon Xavier wat zwakjes. 'Mag ik hem terug?' Vroeg Xavier. Hij schraapte zijn keel en roeg het nogmaals of hij zijn Cubone terug kon krijgen.

Vanuit zijn ooghoeken keek Soul naar de jongen. Hij kon zweren dat die wat gezegd had. Volgende keer moest hij misschien toch wat meer aandacht schenken aan andere mensen dan dat hij meestal deed. Het was dat ze altijd zo saai waren in hun doen. Waar was het interessante aan een mens? Soul keek dan ook al snel terug naar de Cubone voordat hij zich naar de jongen toe draaide en de Cubone naar hem uit stak. Waarschijnlijk wou hij gewoon zijn pokémon terug. Dat moest het wel zijn. daarom ook dat hij de Cubone nu weer overhandigde. ‘Alsjeblieft.’  zei hij er nog bij. Zijn blik was gericht op de jongen. Vanaf het moment dat de andere de Cubone ook maar een beetje vast zou hebben liet hij de pokémon weer los. Voor beide was te hopen dat de reflexen van de jongen goed genoeg waren om de pokémon te pakken. Soul zetten ondertussen een stap naar achter om de afstand zo weer te kunnen vergroten. Onderzoekend was hij de bruinharige jongen nog aan het aankijken. Hij was opzoek naar iets dat hem interessant zou kunnen maken. Wat de moeiten waard was om te weten, maar voor dat moment was er niks speciaal. De jongen zag er normaal uit. Zelfs zijn haar lag er zeer normaal bij als je het Soul vroeg.
Al snel dwaalde zijn gedachten af en nam hij zijn rugzak erbij. Hij opende de zak en haalde er vervolgens een lolly uit die hij meteen van zijn papiertje ontdeed. Het papiertje liet hij gewoon de grond op vallen zonder zelf maar de moeiten te doen of dat er ergens een vuilbak in de buurt was. Zijn blik ging weer naar de jongen. De gedachten om ook een lolly aan te bieden schoot even door zijn hoofd. Het was iets zeldzaams voor hem want normaal deelde Soul echt nooit. Wat van hem was, was van hem en van niemand anders. Zelf stak hij ondertussen maar de lolly in zijn mond. In ieder geval zou het een aardig gebaar zijn moest hij er één aanbieden. Misschien dat de jongen dan wel iets terug deed voor hem. Uiteindelijk haalde hij dan toch de zak boven en stak die uit naar de jongen. ‘Ook één?’ vroeg hij rustig terwijl hij de jongen afwachtend aan keek.

Xavier fronste terwijl hij naar de jongen keek. Had hij hem niet gehoord of zo? Zelfs na de tweede keer vragen leek de jongen totaal in zijn eigen wereld. Xavier keek even om zich heen, misschien was de jongen doof of zo? Waren zijn ouders dan hier ergens of iets of iemand die op hem letten? ‘Alsjeblieft.’ Xavier keek weer naar de jongen pakte de Cubone vast de hij overhandigd kreeg. Nog maar net op tijd kon hij de Cubone goed stevig vast pakken en tegen zijn borst aan de drukken. Zoals gewoonlijk spartelde de Cubone meteen tegen en wilde die weer los komen om nog meer te kunnen rond waggelen. Maar Xavier liet zijn kleine vriend nu zeker niet meer los. Hij zou hem straks wel veilig in zijn Pokébal doen voordat er echt iets ernstigs zou gebeuren. 'Dankjewel.' Kwam er zachtjes uit de mond van Xavier. Hij wist niet echt of hij de jongen dankbaar moest zijn want als Xavier niet snel genoeg was geweest had hij de Cubone gerust op de grond laten vallen. Zou de jongen met al zijn Pokémons zo om gaan? Als dat zo was, dan was Xavier zeker geen fan van hem. Hij haatte het als mensen zo onaardig deden tegen hun Pokémon, ze waren niet gewoon een vriendje of huisdier die mee kon slepen over al naar toe. Ze waren bijzonder en je moest een goeie band met ze creëren zou je willen dat ze precies doen wat je van ze verwacht. Xavier kon met beide zijn Pokémons communiceren via geluiden die hij geleerd had in zijn kindertijd. Hij wist precies wat ze nodig hadden en zorgde voor ze zodat ze voor zichzelf op konden komen zonder problemen. Als Xavier wilde konden zijn Pokémons zelfs vechten zonder orders te krijgen van Xavier. Hij leerde ze, maakte ze slimmer. Ze waren niet zijn huisdieren, ze waren zijn vrienden. Of eigenlijk waren zij de enige familie die Xavier had.

Xavier bleef wat ongemakkelijke voor de jongen staan. Hij wist niet zo goed of hij nu kon weg lopen of niet. Ergens was hij wel nieuwsgierig naar de jongen, maar aan de andere kant wilde hij ook gewoon weer door lopen om hier zo snel mogelijk weg te kunnen. Hij volgde de jongen maar wat met zijn ogen en verwachte eigenlijk niet dat de jongen zijn tas vol lolly's zou zitten. Eigenlijk wist Xavier niet zo goed wat hij moest verwachten wat de jongen uit zijn tas zou pakken. Wat intens keek Xavier naar de jongen die zijn Lolly van het papiertje ontdeed en in zijn mond stopte. Het werd voor hem steeds meer ongemakkelijk totdat de jongen eindelijk weer iets zei. ‘Ook één?’ Xavier keek naar de zak die voor hem uit gehouden werd. Hij zag er een aardbeien lolly tussen liggen, dat was wel een van favorieten smaken. 'Uhm dankje.' Zei Xavier terwijl hij zijn hand in de zak stopte en de aardbeien lolly er uit pakte. Dit ging nog een hele klus worden want niet alleen Xavier hield van aardbeien lolly's maar Cubone ook. Hij hield de lolly bij zijn andere hand zodat hij het papiertje los kon frunniken zonder de Cubone op de grond te hoeven zetten. Ook moest hij de lolly af en toe bij Cubone weg houden omdat hij de lolly probeerde te grijpen. Uiteindelijk had Xavier het voor elkaar gekregen om een klein stukje van het papiertje los te krijgen. Hij scheurde de rest van het papiertje van de lolly en stak de lolly in zijn mond. Hij maakte een propje van het papiertje en stak die in zijn zak. Niet zoals de jongen tegen over hem die het papiertje op de grond liet vallen. Misschien was dat normaal hier? Maar Xavier had niet het gevoel dat hij dat moest doen. Wat nou als een los lopende Pokémon het van de grond zou rapen en zou op eten. Dan kon hij hartstikke ziek worden.

'Waar heb je deze gekocht?' Vroeg Xavier aan de jongen. 'Ik zoek een winkel waar ik snoep kan kopen voor onderweg. Deze lolly's smaken wel heel erg lekker.' Zei Xavier wat voorzichtig. Eigenlijk wou hij alleen maar een winkel horen zodat hij een reden had om weg te kunnen lopen van deze jongen die hem alleen maar ongemakkelijk deed laten voelen.

Soul had gewoon wel het gevoel gehad dat de jongen zijn pokémon wel goed vast had gehad.  Daarom dat hij ook los liet. Moest hij verkeerd zijn geweest en de pokémon was op de grond gevallen was het vast niet zo’n ramp geweest. Het kleine ding kon wel iets hebben dacht hij. Hij werd nog bedankt voor het terug geven van de pokémon, en als reactie daarop knikte de jongen even. Eigenlijk vroeg hij zich wel af of dat de persoon voor hem nog meer pokémon had dan alleen maar die ene cubone. Misschien was het wel de pokémon waar dat hij mee wou starten, dan had de jongen nog geen andere pokémon. ‘Heb je nog pokémon?’ vroeg hij maar rustig. Voor nu toonde hij een klein beetje interesse, maar hij wist niet hoe lang dat het zou blijven duren. Soul was in ieder geval niet de makkelijkste om een gesprek mee te voeren. Vaak kwam het gesprek vooral van één kant omdat de jongen soms zo stil was en niet al te veel zei. Als de jongen misschien nog een andere pokémon had dan de cubone konden ze misschien een gevecht. Als de Cubone zijn enige pokémon was dan was het niet eerlijk. Dan zou het gevecht snel gedaan zijn omdat Soul in het voordeel was met zijn watersoort. Natuurlijk kon hij Dratini inzetten. Dan was het net iets eerlijker. Tenzij de Cubone natuurlijk algemeen nog zwakker was, dan had hij ook nog steeds het voordeel. Toch kon hij het nog altijd voorstellen. Misschien dat de jongen het toch wel wou.
Nadenkend bewoog hij de lolly wat in zijn mond. In zijn hoofd had hij het gevecht al helemaal in zijn hoofd. Of toch soort van. Hij zou het toch eens voorstellen. Het zou nog een goede training kunnen zijn ook. Voor een tweede keer die dag werd Soul bedankt. Deze keer niet voor het teruggeven van de Cubone, maar voor het aanbieden van een Lolly. Toen de hand van de jongen in de zak verdween was Soul meteen daarnaar aan het kijken om te zien welke lolly hij zou kiezen. Misschien ging de jongen wel voor appelsien of citroen. Het best zou citroen zijn want daar was hij zelf geen fan van. Die liet hij dan ook alleen als hij niks anders meer had. Het was soort van een noodoplossing. Jammer genoeg haalde de jongen wat anders uit de zak. Een lolly met de aardbeien smaak. Soul wist dat het een slecht idee was geweest om de jongen een lolly aan te bieden. Hij had moeten weten dat die dan de aardbeien smaak zou kiezen. Samen met cola smaak waren ze de lekkerste. Dat was dus weer één goede smaak minder.  Terwijl de jongen zijn lolly ontdeed van het papiertje en de lolly vervolgens in zijn mond stak  keek Soul maar even naar de Cubone.
Wanneer er weer een vraag werd gesteld keek hij de jongen meteen weer aan. ‘In een winkel.’ was zijn simpele antwoord. Waar dacht hij dat hij de zak gekocht had? In een café? Waarschijnlijk wou de jongen wel net wat meer informatie dan alleen dat. ‘Op de hoofdstraat zijn er wel enkele te vinden.’ vervolgde Soul dan ook. Hij was ook niet erg bekend met Lumiose, dus je moest niet om adressen te vragen. Of namen van winkels. Die wist hij ook niet.

Xavier drukte Cubone stevig tegen zijn borst. Hij vond het een stuk prettiger dat Cubone weer terug was in zijn handen. ‘Heb je nog pokémon? Vroeg de jongen. Kort twijfelde Xavier om zijn antwoord, waarschijnlijk als hij ja zou zeggen dan zou de jongen wel tegen hem willen vechten. Wat voor soort jongen was hij? Hij was niet echt spraakzaam en ook zeker een beetje laks in zijn gedrag. Xavier wilde eerste weten wat voor Pokémon bij zo'n persoon paste. Gras Pokémon? Nee dat zou niets voor hem zijn, misschien steen Pokémon of Geest Pokémon? Xavier kon er niet uit komen, de jongen liet zo weinig van zichzelf zien dat hij geen enkele soort bij deze jongen kon bedenken. 'Ik heb nog een Arcanine.' Zei Xavier toch wel met lichtelijke trots. Hij had het prachtige dier nooit hoeven te vangen. Arcanine bleef gewoon bij hem na het gevecht waar Cubone bewusteloos raakte. Het was een angstig moment geweest omdat Cubone maar niet wakker werd, maar het had ook hun band versterkt. Xavier was zeker trots op zijn Arcanine omdat hij ook daar weer een bijzondere band mee heeft. 'Heb jij ook Pokémons?' Misschien een stomme vraag, maar het zou ook goed kunnen dat de jongen geen een had. Dat zou wel verklaren waarom hij zo met Cubone om ging.

Na een kort gevecht met het wikkel papiertje en Cubone die de lolly ook wel wilde hebben had Xavier eindelijk de lolly in zijn mond. Een klein glimlachje verscheen op zijn gezicht zodra hij de zoette smaak van aardbei in zijn mond proefde. Xavier was gek op aardbeien, echte aardbeien, aardbei snoepjes, aardbei drankjes en ga zo maar door. Als er maar aardbei in zat. Hij vroeg zich dan ook af waar de jongen deze snoepjes gekocht had. Hij zelf was wel opzoek geweest naar een winkel. Maar hij kwam niet verder dan huizen en de grond om Cubone te volgen. ‘In een winkel.’
'Ow.' Zei Xavier zachtjes. Dat snapte hij wel dat je spullen in een winkel moest kopen. Maar waar kon hij die winkels vinden? ‘Op de hoofdstraat zijn er wel enkele te vinden.’ Xavier knikte. 'Oké.' Waren zijn simpele woorden. Hij kon later wel naar die hoofdstraat op zoek gaan, hij was nu in elk geval iets dichterbij de snoepjes en verzorgingsproducten. Xaviers ogen dwaalde af en keken in het rond. Hij zag zo veel verschillende mensen dat hij niet eens kon zeggen welke mensen nou echt van hier kwamen. 'Woon jij hier?' Vroeg hij toen hij weer naar de jongen keek. Ergens vond Xavier het bloed irritant dat hij niet de naam wist van deze jongen. 'Hoe heet je?' Zo dat irritatie puntje was ook weer verdwenen. 'Ik ben Xavier.' Zei hij met een klein glimlachje.

Soul stak zijn beide handen rustig in zijn zakken. Het was hem wel al opgevallen dat de jongen niet helemaal op zijn gemak was en Soul vroeg zich af waarom. Misschien was het omdat hij zonet zijn pokémon had vast genomen. Hij had er wel niks mee gedaan, dus zo erg is dat dan toch niet? Natuurlijk kon hij het verkeerd hebben, maar de bruin harige had niet veel moeiten gedaan om de Cubone terug te krijgen. Hij had het gevraagd, twee keer, maar verder niks. Wel ja, sommige mensen hé. De jongen bleek wel nog een andere pokémon te hebben, één die Soul net wat geschikter leek om een gevecht mee te hebben. Arcanine. Een vuursoort en de evolutie van Growlithe. Dat moest zeker wel een waardige tegenstander zijn. Wie zou hij zelf dan gebruiken? Milotic was in haar voordeel, maar Dratini ook wel.
De vraag werd ook aan hem gesteld, en als antwoord knikte Soul. ‘Ik heb er twee.’ en hij stak twee vingers op. ‘Een Dratini en een Milotic.’ nadien liet hij zijn hand weer zakken en stak hij die terug in zijn broekzak. Natuurlijk kon Soul de bruinharige laten kiezen met wie hij zou vechten, dan moest Soul zich er geen zorgen om maken. Dat was misschien nog niet het slechtste idee. Ja, dat was wat hij ginh doen. ‘Zin in een gevecht?’ vroeg Soul. Hij hoopte maar dat de jongen het wou en het niet zou afslaan. Misschien wou die wel zo snel mogelijk weg maar werd hij nu echt opgehouden door Soul. Dat was dan dikke pech voor hem. ‘Jij kiest wie ik gebruik.’ natuurlijk zoude ze allebei maar één pokémon gebruiken als hij de jongen liet kiezen. Cubone leek gewoon geen geschikte tegenstander. Even wierp de jongen een blik op de grond pokémon die zich in de armen van de andere persoon bevond. ‘Het wordt één tegen één.’ Voegde Soul er nog aan toe voor het geval de jongen het niet zou begrijpen.
De jongen leek op sommige momenten namelijk niet de slimste. Hij vroeg waar dat Soul zijn lolly’s had gekocht, en volgens hem was het antwoord daar heel duidelijk. Je kocht een lolly in een winkel, en waar ging je de meeste winkels vinden? Op de hoofdstraat. Soul wist ook niet precies waar er hier één was, maar dat terzijde. De jongen was ondertussen begonnen met het vragen van iets persoonlijkere vragen. Met een lichte frons op Soul zijn gezicht keek hij de bruinharige aan wanneer hij vroeg of Soul hier woonde. Nee, hij woonde niet in Lumiose. Ergens in Kalos had hij wel een huisje gehad, maar dat was voor dat hij op reis vertrok om de gyms af te gaan en uiteindelijk verder te gaan naar de andere regio’s. ‘Nope, en jij geloof ik ook niet.’ het was niet moeilijk te raden of de jongen hier woonde of niet. Als hij hier woonde had hij wel geweten waar dat er ergens een winkelen was. De nog onbekende had zich voorgesteld als Xavier na te vragen wat Soul zijn naam was. ‘Soul.’ beantwoorde Soul de vraag kort en bondig. ‘Aangenaam.’

‘Een Dratini en een Milotic.’ De jongen had twee pokémons beiden namen ze niet veel damage van een Arcanine. Zijn Cubone zou nog meer damage veroorzaken, maar Xavier wist dat zijn Cubone geen sterker vechter was. ‘Zin in een gevecht?’ Xavier keek op naar de jongen. Hij twijfelde, zijn Arcanine was een sterke Pokémon, maar Xavier was bang dat hij misschien niet sterk genoeg was voor deze twee Pokémons. ‘Jij kiest wie ik gebruik.’ Dat maakte het wel iets interessanter voor Xavier. Hij tikte kort met zijn vinger tegen zijn onderlip. Milotic is een water pokémon, misschien dat hij daar iets meer geluk mee heeft dan met een Dratini. Al konden water pokémons behoorlijk sterk zijn. Het was een lastige keuzen voor Xavier omdat hij wist dat hij in de minderheid stond. Maar ergens wilde hij wel de kans nemen om zijn Arcanine een tegenstander te geven die grotere kans heeft om te winnen.
'Ik kies de Milotic.' Zei Xavier nadenkend. Deed hij er goed aan om die pokémon te kiezen voor dit gevecht? Misschien was het handiger om toch de Dratini te kiezen, nee Xavier bleef  bij zijn keuzen. De Milotic was een sterke tegenstander, maar zijn Arcanine kon zich daar wel weg in vinden. 'Ja de Milotic is denk ik wel een goeie tegenstander.' Zei Xavier met een kleine glimlach op zijn gezicht. Natuurlijk kon dit gevecht fout aflopen voor zijn Arcanine, maar daar wilde Xavier zich niet op focussen, hij wilde eerder focussen op het leer proces dat ze hier uit gingen halen. ‘Het wordt één tegen één.’ Xavier knikte dat leek hem vrij logisch. De jongen had al meegemaakt hoe onhandig zijn Cubone was die wilde je niet in een gevecht stoppen.

Xavier wilde graag een zak van die lolly's kopen en al snel kwam Xavier er achter dat de jongen hier overduidelijk niet vandaan kwam. Want hij wist Xavier alleen de te vertellen dat hij naar de hoofdstraat moest om lolly's te kopen. Xavier had wel even om de jongen heen gekeken om te kijken of hier ergens aan gegeven stond waar de hoofdstraat was, maar nergens had hij nog een borde gezien die hem er naar toe kon leiden. ‘Nope, en jij geloof ik ook niet.’ Xavier schudden zijn hoofd. Ook hij was niet van hier. Hij was van de bossen, reisde overal rond en is een tijdje in een stadje geweest waar hij heeft leren praten. Vanaf toen ging hij van stad tot stad. 'Nee niet van hier.' Zei hij met een klein glimlachje. ‘Soul, aangenaam.’ Xavier knikte. 'Aangenaam.' Zei Xavier.

Een hele tijd bleef er een stilten nadat Soul gevraagd had of dat de jongen misschien zin had in een gevecht. Het zag ernaar uit dat hij aan het twijfelen was, maar waarover? Soul had voorgesteld dat hij mocht kiezen welke pokémon er gebruikt zou worden. Daar kon hij over aan het nadenken zijn geweest. Een wijze keuzen zou zijn om voor de kleinere Dratini te gaan. Dat was geen watersoort en had dus niet meteen een voordeel op Arcanine. Milotic daarin tegen had best een groot voordeel met haar wateraanvallen. Ach, de jongen zou niet klagen als Dratini gekozen werd. Als het hem echt had uitgemaakt dan zou hij de jongen de keus niet hebben gegeven. Na een tijd werd de stilten dan toch verbroken. Soul werd terug uit zijn gedachten gehaald toen de andere zijn keuzen had gemaakt. Het zou Milotic tegen Arcanine worden. Ergens verbaasde de keuzen hem maar daar zou hij geen verdere vragen om stellen. Dit kon nog positief gaan aflopen. Zo heel veel gevechten had Soul nog niet gehad, dus dit ging zeker een goede oefening zijn.
De pokébal van Milotic haalde hij van zijn riem en hij liet de pokémon uit haar bal. De sierlijke pokémon zat voor hem op de grond met haar lange lijf dat overliep in een staart op haar heen. Soul zag hoe dat zijn pokémon van hem naar de tegenstander keek en nadien knikte ze even. Ja, ze was er klaar voor. Daarstraks hadden ze nog getraind dus dit ging wel goed komen. ‘Beginnen dan maar?’ vroeg hij en even kantelde hij zijn hoofd wat. Als dit goed af liep kon hij binnenkort zeker wel de gym uitdagen. Maar eerst moest dit goed gaan en wou hij nog wat trainen. Je kon nooit voorbereid genoeg zijn op een gymgevecht, zeker wanneer je er geen ervaring mee had.
De jongen wist nog wel te zeggen dat hij niet van daar was. Ja, zo ver was Soul ook. Anders zou hij die domme vragen niet stellen. Ach ja, wat maakte het ook uit? Veel mensen waren niet van daar. Haast iedereen leek wel op reis te zijn of van een andere regio te komen. Veel interesseerde het Soul echt niet.

Xavier moest toegeven dat hij niet zeker wist of dit gevecht wel zo'n slim idee was. Zijn Milotic was sterk tegen over Xavier's Arcanine. Xavier beet zachtjes op zijn onderlip en besloot toch voor de Milotic te gaan, waarschijnlijk was het te hoge grepen zou Xavier dit gevecht verliezen omdat hij zijn Arcanine beter had in geschat. Of misschien had Xavier gewoon groot geluk en was zijn Arcanine sterker dan Xavier had verwacht. Zijn ogen vernauwde een stukje doen hij zag dat de jongen de Pokébal van zijn riem haalde en zijn Milotic er uit kwam. De Pokémon was prachtig om te zien. Xavier had er dan nog nooit eentje in het echt gezien. Wel eens op plaatjes in boeken maar nooit echt in het echt. Hij hield zijn hoofd schuinen en zijn ogen werden groot bij het zien van de Pokémon. Een glimlach verscheen op zijn gezicht en hij stopte de lolly in zijn mond. Ja hij vond het een mooie Pokémon en wilde die graag bevechten. Hij haalde zijn eigen Pokébal van zijn riem en liet Arcanine er uit komen.

Ondanks dat de Milotic er geweldig uit zag, zag zijn Arcanine er nog beter uit. Xavier verzorgde zijn Arcanine met de beste verzorgingsproducten die er maar bestonden. Zijn vacht glom en zag er gewoon zijde zacht en aaibaar uit. De vlammen die om de Pokémon heen wapperde waren stralend en vooral scherp van kleur. Xavier was trots op zijn Arcanine. Als je het Xavier vroeg was het de mooiste Pokémon die hij maar kon vangen. ‘Beginnen dan maar?’ Xavier was uit zijn gedachten getrokken en keek Soul aan. 'Ja dat is een goed idee ja.' Zei Xavier met een klein glimlachje. Hij ging tegen over de jongen staan en zijn Arcanine nam zijn plaats ook in. Xavier zag meteen de gezonde strijdlust in zijn ogen, geweldig vond hij dat om te zien. Xavier veranderde zelf ook van de onhandige jongen naar de jongen die wel wist hoe hij zijn aanvallen moest inzetten. En ondanks dat hij wist dat zijn Arcanine waarschijnlijk niet op gewassen was tegen de Milotic nam hij toch de eerste stap. 'Gebruik Bite!' Zei Xavier enthousiast en zijn Arcanine luisterde perfect en zetten zijn aanval in.

Xavier had nooit tegen iemand gevochten. Als hij tegen een andere Pokémon vocht liet hij het de Pokémons uit vechten. Xavier stuurde nooit zijn Pokémons in een gevecht. Deels omdat hij dat niet eerlijk vond omdat de andere Pokémon geen persoon achter hun hadden staan die hen aanstuurde. Xavier vond het dan ook lastig om dit gevecht te spelen. Ondanks dat hij zijn Arcanine heel goed kende en hem tot in de puntjes kende wist hij niet goed of hij er goed aan deed hem zo te besturen. 'Ontwijken het en doe dan je wrap.' Natuurlijk ontwijken. Xavier wilde juist niet dat Arcanine nu de wrap zou ontwijken. Het bracht Arcanine misschien wat pijn en de volgende aanval zou misschien lastig uit voeren zijn. Maar als hij uitgevoerd was had Arcanine een kleine voorsprong. Op het moment dat de Milotic dichtbij genoeg was en bijna helemaal om de romp van de Arcanine was gaan kleven riep Xavier: 'Fire Fang! En hou hem vast!' Xavier werd enthousiast bij het idee dat dit misschien kon gaan lukken.