Jerk Chicken[+Nathan Malone]

Voldaan verborg hij zijn Holo Caster en liep met een kippenpoot door de gangen van het hoofdkwartier, terwijl de rest hem afkeurend aanstaarde. Hij had eenmaal honger, wat was daar nou weer zo gek aan? Het enige vreemde was dat hij het zonet uit Nathan's eigen koelkast gestolen had. Maar goed, de app beweerde dat Flippy schijnbaar in 'zijn' kantoor zat wat ook niet de meest vreemde locatie was om hem in te zien. Nou… Tegenwoordig dan, als de boven hem staande 'Elite Spy'. Hij begreep nog steeds niet waarom hij die rang gekregen had van alle andere mensen die ze hadden kunnen uit kiezen, zelfs Mamo leek geschikter voor die functie. De duivelse pop voerde vreemde fratsen uit en dit was er zeker één van. Met een frons keek hij echter naar het naamplaatje die voor de deur stond en wilde bijna ter plekke overgeven. Met de nadruk op 'bijna'. Het was tenslotte waardevolle kip en dat wilde hij niet verliezen.
Zonder te kloppen deed hij de deur open en stapte met een grijns naar binnen, nog kauwend op de kip. “Nee, ik zal niet vertellen welke app het was,” zei hij met een geamuseerde grijns, voordat hij de deur dichtsloeg. Kort keek hij de ruimte rond, totdat zijn blik weer op Flippy viel die nog steeds nog niet echt bij zijn rang pastte. Hij leek nog een Agent in zijn ogen, de moordenaar en kannibaal waarmee hij los kon gaan in de stad. Niet… dát. “Je kip smaakt goed, trouwens!” cmplimenteerde hij hem met een bijna volle mond, terwijl hij plaatsnam op een stoel. Het was beter dan van de Kanto Fried Chicken. “Waar heb je die gehaald, of zijn ze vers?” vroeg hij na de resten doorgeslikt te hebben en wat met het botje te spelen.

Wat jammer, Flippy had geeneens interesse in zijn app wat eigenlijk ook weer een slecht iets was. De mogelijkheden met de app waren niet niks en hij had het dan ook pas voor het eerst bij hem geprobeerd. “Wil je niet je 'onderdanen' kunnen stalken dan?” stelde Ciro grijnzend voor, al wist hij dat hij hem niet snel achter mensen aan zag rennen om ze op hun taken te wijzen. De enige die zulk gedrag héél misschien kon vertonen was opa – Floyd- en die zou het waarschijnlijk enkel bij hem gebruiken en niemand anders. Hmm, misschien moest hij toch de app voor zichzelf houden: dan was de kans kleiner dat opa erachter kwam. In ieder geval was de groenharige jongen verbaasd toen hij hem verteld dat hij van zijn kip genoot. Dit had hij niet verwacht, huh? Om eerlijk te zijn was het niet heel moeilijk geweest en had hij amper iets van inspanning hoeven tonen. “Dat is een dievengeheim,” antwoordde Ciro eerst geamuseerd en wees toen naar hem met het botje tusen zijn vingertoppen, “Oké, ik vertel het wel.. Arïel had mij eens naar je huis geleidt en met Revolver's hulp kon ik aan je kip verzameling komen,” Hij trok daarbij weer zijn arm weer terug en speelde weer met het botje. Het was echt heel eenvoudig geweest om zijn woning binnen te dringen, maar helaas had hij een klein deel van de kippenvlees moeten doneren aan Revolver's maag. Achteraf was het eigenlijk geeneens zo heel erg, het werd eens tijd dat een Pokémon van hem óók van kip genoot. Hmm.. ? Een stapel papier viel hem pas op wat op Flippy's bureau zat en overduidelijke van die officïele documenten moesten zijn. Die keren dat hij op duivelse pop's kantoor was gekomen had hij ze weleens in een hoekje zien liggen, maar natuurlijk trok het nooit zijn interesse. Die kans kreeg hij daar niet toe. “En… wát zit je nou weer te lezen?” vroeg hij maar, waarna hij het botje weer stil hield. Geen idee of Flippy daarover zou willen beginnen, maar proberen kon geen kwaad en veel interessants was er hier niet.

Nee, gewoon.. nee! Hij zag zichzelf echt niet als het 'onderdaantje' van Flippy en met vernauwde ogen keek hij hem daarbij ook aan. Dat niet alleen, maar schijnbaar vond hij het idee niet aantrekkelijk om zijn 'echte' onderdanen te stalken. De ander was echt al sinds een lange tijd steeds serieuzer geworden, want bij hun ontmoeting kon hij nog dollen met hem, maar tegenwoordig..? “Droom lekker verder,” begon hij snauwend, doelend dat hij een 'onderdaan' was, “En anders wil ik dat wel doen? Anderen stalken kan best leuk zijn, wie weet vind je er nog een spion van de Ranger's tussen,” Stalken had eenmaal zijn voordelen en je kon dat zelfs prima gebruiken voor de organisatie. Andere agenten lokaliseren vond hij prima, want dan kon hij ze wellicht op heterdaad betrappen en persoonlijk een koekje van eigen deeg geven. Dan had hij een mensenbarbecue en.. Natuurlijk! Dan kon hij wat mensenvlees bijeen rapen, zodat Flippy dat in zijn lunch of iets dergelijks zou krijgen en een kannibaal zou worden. Geweldig idee. Maar goed, Nathan leek geïntereseerd te zijn waarom Riddle hem naar hun huis gebracht had en hij leunde wat naar voren met het botje wiepelend tussen zijn vingertoppen. “We gingen patrouilleren en ik kreeg nogal trek en toen stelde ze dus voor om bij haar huis kip te gaan eten,” Simpeler kon niet en het was geeneens zijn bedoeling geweest om te weten waar Flippy nou woonde. Het was puur toeval geweest.
Zijn aandacht was echter naar de stapel papieren gegaan en schijnbaar hielden dat de gegevens van de leden in en de bezetting van Mossdeep. Hij was om eerlijk te zijn geneigd naar de informatie over de leden te vragen, maar zijn nieuwsgierigheid rondom de missie overwon. “Waarom nemen we eigenlijk dan Mossdeep City over; het heeft enkel een gym en een Space Center,” Tenzij ze een raket zouden innemen, begreep hij er verder niet veel van, want veel had het stadje niet te bieden.

Hoorde hij dat nou goed? Flippy scheen het een goed idee te vinden als hij zijn collega's ging stalken om erachter te komen of ze spionnen waren of niet. Een tel lang keek hij hem verrast aan maar dat verdween door de glimlach op het gezicht van de ander wat nogal onnatuurlijk was. Meestal grijnsde hij om het lijden van een ander, maar dit… Nee, hij wilde het nooit meer in zijn leven zien. Gewoon.. niet. “Prima,” antwoordde Ciro maar op Flippy's voorwaarde dat hij sms updates te horen zou krijgen. Hij moest dus het stalken van collega's aan zijn agenda gaan toevoegen en die stond enkel vol met een enkele patrouille, missie of simpele Pokémon training. Voor de verandering stond er überhaupt iets in. Man, hij had het echt drukker gekregen sinds hij Hoenn had verlaten, maar goed, ook meer trek in kip. En schijnbaar dacht Flippy dat hij altijd wel trek had wat maar gedeeltelijk klopte. Hij wilde niet altijd eten! “Er is ook iets als drinken in mijn leven. Mamo is daar het bewijs van, ik heb eens cola bij hem gedronken!” zei Ciro die kort zijn armen over elkaar heen sloeg en instemmend knikte.
Over Mossdeep City gesproken, de reden waarom de locatie uit werd gekozen werd hem klakkeloos prijs gegeven en erg vond hij dat om eerlijk te zijn niet. Hij zat in ieder geval dichtbij met zijn gok dat het met de raketten te maken had, het was namelijk eerder de algemene apparatuur en kennis. “Omdat het een haven voor nerds is, dus,” Daar kwam het indirect op neer als hij er zo over begon. “Ik neem aan dat die Scientists dat met een nieuw project of iets dergelijks bezig gaan?” Waarom anders zouden ze willen dat er apparatuur en informatie voor ze geregeld zou worden?

Hij vroeg zich echter af of Flippy Mamo nou wel kende, maar met zijn nieuwe rang verwachtte hij het wel. Al was hij duidelijk een wat minder destructieve TR-lid dan hij en Flippy, maar hij kon hem wel respecteren. Hij had bijvoorbeeld hem dat Teleport idee gegeven voor het geval hij eens moest gaan vluchten. O… Flippy kende hem duidelijk wel, of wist althans zijn echte naam. “Jep” zei hij instemmend, “Voor de rest een interessante gozer die uit het griezelige Lavender Town komt,” Hij hield daarbij zijn vingers voor zich en liet zijn vingers op-en neer gaan, terwijl hij het typische griezelgeluid maakte. Mamo was dan ook gewoon een geest die het lichaam van een ander héél stiekem overgenomen had en daarbij ook pizza at. Betreft de Scientist had hij gelijk, maar hij mocht het voor de rest maar zelf uitvogelen, gezien Flippy niet van de onderzoek op de hoogte was. Was dat niet vreemd als Elite zijnde, want hij zat enkel onder de duivelse pop en de opper-baas, dus hoe zat dat dan? Ongeamuseerd snoof Ciro en leunde wat naar achteren en hield zijn armen gekruist achter zijn hoofd. “Jammer,” mompelde hij, “Ik hoop maar dat het écht iets meer voorsteld dan een misvormde hybride Pokémon die enkel Transform kan of iets dergelijks,”

Wacht. Flippy beweerde eens eerder in Lavender Town te zijn geweest en hij staarde hem met een frons aan. “Voor Halloween?” Hij begreep niet wat Flippy daar verder te doen zou hebben, het was een 'griezelige' stad vol vreemde verhalen. Net dat het hem bang maakte; kom op, je had ook een verhaal over 'buried alive'. Dat zouden mensen zijn die dus levend begraven waren en ook bevochten konden worden als Pokémon. Dat was ten minste één van de wat interessantere verhalen.
De ander had duidelijk niet de hoogste verwachtingen van de Scientists, indien ze een onderzoekje met hybride-Pokémon zouden doen en het zou eindigen in een flop. Wat een vertrouwen weer, maar zelf had hij geen bewijs gehad om er anders over te denken. Niemand binnen TR had hem immers hun werk laten zien, dus konden ze net zo goed de hele dag enkel spelletjes zitten spelen, zoals World of Warcraft. Of natuurlijk een smerige otaku zijn die zich verdiepte met die vreemde.. Nee! Nog steeds een trauma aan! Báh! Gelijk verdween de lekkere kipsmaak uit zijn mond en trok hij een vies gezicht.

Bam! De deur achter hem sloeg ineens open en nog voordat hij zich had omgedraaid stond het binnen gelopen figuur al naast hem. Dat norse gezicht kende hij uit duizenden! Het was opa. Die had hij zeker weken niet meer gezien, wegens wat niet-TR gerelateerde zaken die hem hadden bezig gehouden. “Yo, Floyd,” groette hij hem kort, maar hij werd zoals verwacht compleet doo hem genegeerd. Nou, Tepig's zouden vliegen op de dag dat hij hem waardig zou begroeten, dus.. verassend? Helemaal niet. Het kon erger. Echter had hij een map voor Flippy neergelegd en vereist dat hij deze zou ondertekenen, zonder er uitleg bij te geven. Dat was.. duidelijk? Kort fronste hij er al om, maar het was helaas niet helemaal zijn zaak. Al wist hij op het moment waarschijnlijk wel bijvoorbeeld meer over die missie. “Ik waag een gok; gerelateerd aan de missie in Mossdeep?” Net na zijn woorden uitgesproken te hebben wees opa hem er echter op dat hij nog iets bij zijn mond had. Ehm, wat bedoelde hij.. O! Hij had schijnbaar nog wat restjes kippen bij zijn mond hangen en veegde het snel weg, al keek hij kort Flippy met opgetrokken wenkbrauwen aan. Kon hij hem daar niet even op wijzen, anders liep hij letterlijk voor gek als hij weer vertrok! “Bedankt,” mompelde hij er ongeamuseerd op en liet zijn blik vervolgens weer op het mapje rusten. Hij was nou eigenlijk al helemaal benieuwd naar de inhoud, maar waarschijnlijk was het iets tussen de Elite-leden… Ach, hij mocht toch ook wel wat weten?

Toevallig woonde Flippy vroeger in de buurt van de griezelige stad en eigenlijk verraste dat hem geeneens. Had hij niet eens verteld ook uit Kanto te komen? Vast wel, niet dat hij het zich voor de geest kon halen.
De opa beweerde dat het hele map gerelateerd was aan zijn ontslag en met een frons keek hij hem aan. Het was een eer dat ze dan er zoveel papieren aan hadden besteed, maar het leek hem stug. De serieuze toon erachter van de opa verwarde hem echter daarbij, maar hij besloot maar aan te nemen dat het wel een leugen geweest was. Meespelen, daarentegen? Prima. “En jij stelde dus mijn ontslag voor?” vroeg hij, maar echt een reactie daarop verwachtte hij niet. Het idee echter dat iemand hém van alle leden wilde ontslaan vond hij echter onredelijk. Hoe vaak had hij wel gepatrouilleerd en geholpen met de missies, nou? En de keren dat er even iets verwoest of verbrand werd, ging het even mis, maar het was wél voor een goed doel geweest. Werkelijk waar. En… het was gewoon leuk, maar dat had er niets mee te maken. Jammer genoeg. Er volgde echter weer een wat serieuzer antwoord vanuit de opa die Flippy de documenten aanraadde door te lezen. Daarna hoorde hij wel te weten waar het over ging en mocht hij meerdere handtekeningen plaatsen, waarop Flippy direct aan het werk ging. Lekker, het werk ging weer voor en hij had net een interessant gesprek met de ander die hij lang niet gesproken had. Hetzelfde gold voor opa, maar die was niet spraakzaam. Ugh, proberen kon geen kwaad. “Heb je trouwens nog die Scizor gevangen?” vroeg hij. De vorige keer had hij immers een gehoorzame Scizor bij zich die hij nog niet gevangen had. De afschuw voor Bug types was echter groot bij hem, zeker na die keer dat een zwerm een deel van een wijk overnam en ze alles moesten verschroeien. Dat was een rottaak geweest.