The mouse got the cheese and then he died, the end

Ze was in Lumiose geweest om naar de kaaswinkel te gaan. Ze had mozerella gekocht en was bij de slager ook om worsten gegaan. Tawnee had de kaas uit de zak gehaald en staarde ernaar voor geen enkele reden. Serieus, waarom had ze kaas gekocht? Oh ja omdat kaas lekker was... Uhm naja ze was iets anders van plan. Ze liep blij verder met de Houndoom naast haar zijde. De blauwachtige hond volgde haar braafjes naar binnen, hij wist ongeveer wat ie moest doen. Waar was Nathan? Nathan... Nathan... Een gast met grashaar en een face die een slag van een Snorlax had gekregen. Like serieus, die dude kon niet lachen, zijn lachkaken moesten vast gebroken zijn onder het gewicht van een hevige slag, dus zoals die van een Snorlax. Maar je kan heel snel een gast spotten met groen haar, want wees nu een serieus, wie wil er nu in hemelsnaam op broccoli lijken? Maar naja, weet je wat mensen happy maakt... Kaas met broccoli. Dat is lekker... Heel erg lekker. Dus toen ze hem spotte liet ze de hand met de kaasbol zakken, zodat de shiny Houndoom deze kon opwarmen. Al snel voelde ze hoe de bol gesmolten was en met een grijns schoot ze naar voren en duwde ze zowat de half gesmolten mozarellabol in zijn face. "Sorry dat ik laat ben, maar nu kan ik wel even blijven plakken," zei ze ze grijnzend terwijl ze de hand met kaas in zijn face bleef houden... Naja ze had het zowat in zijn face gegooid en geduwd en nu was ze het een beetje aan het rondsmeren.

{Nathan & Riddle}

Hij had eens voor de verandering in een tijd met Tawn contact opgenomen, welke dus de tijd dat ze elkaar niet echt meer hadden geizen doodgegaan was door diens rug blijkbaar, leuk zeg. Rustig liep hij door de gangen van het hoofdkwartier, gezien hij het niet echt een plek had afgesproken met de blondine wat niet echt heel erg slim van hem was geweest, voor de verandering. Eerst zag hij de blondine, om daarna enkel kaas tegen zijn face te krijgen van de blondine, what the hell. Gewoon als reflex wou hij het uit zijn gezicht halen, het daarbij waarschijnlijk enkel erger maken. Gelukkig maar voor hemzelf dat hij dit zelf niet kon zien, anders zou zijn humeur, die al naar nul was gezakt, nog slechter zijn geworden. Bij wat er ook nog klonk van Tawn die sprak dat ze nog wel even kon blijven plakken trok hij een nog meer ongeamuseerde gezicht. "Hierom haat ik je soms." klonk er van hem, waarna hij wel weer een poging deed om het spul van zijn face af te halen.

Oh ja, hij was weer zo happy. Zoals ze had verwacht dus. Hij was voorspelbaar of naja, eigenlijk niet... Hij was eerder gewoon altijd zo. "Hierom haat ik je soms." zei hij, gevolgd tot een poging om de kaas van zijn face te halen... Hm... Ze lachte even schuin en trok haar hand terug waarna ze even een doekje pakte en daarmee haar hand schoon maakte... Want weet je... Kaas stond Nathan nog wel, dus nee, ze ging er niks tegen doen. "Ik hou ook heel veel van jou," sprak ze op een sarcastische toon terwijl ze even naar hem glimlachte. "Waarmee kan ik je tot dienst zijn meneer Malone?" Arceus die achternaam... Waarom kon ze zoveel van Nathan linken aan eten... Alsof zijn haar en face nog niet genoeg met voedsel te maken hadden...