Exercise { open }

De Taillow stortte zich op het, net door Abigail gemaakte, doelwit en boorde met haar snavel door de stroman, die eigenlijk meer gemaakt was van struiken dan stro. Als motivatie had de Trainer een Oran berry in het hart van het doelwit verstopt en Niké vloog weer op, de blauwe bes tussen haar snavel. Behendig maakte ze een halve cirkel in de lucht en landde met zacht klapperende vleugels voor Abigail en begon van haar beloning te snoepen. Aan haar vliegkunsten hoefde ze niets bij te schaven, dat zat wel goed, zeer zeker. Tevreden aaide ze de pokemon over haar kop en hoorde een zeldzaam tevreden geluidje uit het snaveltje van de Taillow komen, maar dat kon net zo goed komen door het feit dat ze iets te eten had nu.
Omdat het Gymgevecht toch wel dichterbij kwam, besloot Abigail Hannibal ook zijn beweging te geven. Hij was tenslotte de enige pokemon in haar team die een typevoordeel had. Zijn Metal Claw kon misschien wel het verschil maken, plus, als ze in het gevecht zijn verdediging omhoog zou gooien werd het nog moeilijk ook om de Aron uit te schakelen. Toch vreesde Abigail nog wel een beetje voor de onervarenheid van haar pokemon. Soms werden snelle acties van een tegenstander de Aron te veel en zelfs al gaf ze dan een bevel, toch wist Hannibal niet altijd alles op een rijtje te zetten en werd het meestal wel een zooitje. Dus nou zou ze haar Aron erop trainen, door de snelheid van Niké te gebruiken.

Een belaging van Quick Attacks werd zijn eerste horde. Niké fladderde omhoog en gebruikte dezelfde techniek die ze in het gevecht had gebruikt toen Abigail haar had gevangen. Hannibal had zijn Iron Defense gebruikt en weerstond de meeste aanvallen, te danken aan zijn steel en rock types voor een minder hoge schade. Toch leek de Aron wel aan de grond gekleefd, want bewegen deed hij niet. Dit zou een probleem worden als zo'n snelle aanval niet afkomstig was van het normale soort. Maar het zorgde er wel voor dat de hoogmoed van de tegenstander groter en groter zou worden.
"Rol opzij!" Niké had zich net weer omgedraaid en stortte weer naar beneden, naar Hannibal, die met een soepele rolbeweging uit de baan van de aanval dook. De Taillow had te weinig tijd om op te trekken en maakte een grote impact met de grond, waarbij de Aron naar zijn doelwit rende en een pootje op de rug van de vogel plaatste. Geen aanvallen gebruikend, want dit was nog maar het begin van de training. "Goed gedaan." Complimenteerde ze haar twee pokemon, die beiden een Oran berry kregen. Niké fladderde, beledigd, omhoog en gleed met haar snaveltje over haar verendek, dat in de war was komen zitten en een paar vieze plekjes vertoonde.

Niet veel verderop klonk het geluid van plonsend water en geschrokken keek Abigail op. Toen ze voor het laatst om zich heen had gekeken was deze open plek helemaal verlaten geweest, dus een perfecte plek voor een training, maar nu.. was er dan iemand al die tijd hier geweest en had deze persoon haar training gezien? Of dacht ze nu té paranoïde na? Zoals altijd bij vreemdelingen schoot Hannibal in een aanvallende houding en rende op de bron van het geluid af. Abigail krabbelde meteen overeind en rende achter de Aron aan, zo snel mogelijk want Hannibal had al vaker laten zien dat hij bij vreemdelingen niet lang zou aarzelen om aan te vallen. Hoe hij Abigail ook i vertrouwen had genomen was nog een raadsel voor haar.
Bij een kleine vijver aangekomen zag ze haar pokemon een Metal Claw gebruikende op het water, zorgend dat het wateroppervlak omhoog kwam met een grote kracht. Het enige wat Abigail wist, was dat er een pokemon in het water was gesprongen of gevallen, verder zag ze niemand. Maar met een bliksemsnelle reactie greep ze de Aron vast rond zijn middel en trok hem weg. Het grote gewicht voor zo'n kleine pokemon verraste haar echter en zorgde ervoor dat ze achterover in het gras viel, Hannibal landde naast haar. Niké kwam met fladderende vleugels aanvliegen, wat bezorgd op haar schouder landende en maakte plots een waarschuwend geluidje. Hierdoor draaide Abigail haar hoofd opzij en zag daar een Trainer staan.
"Uh... het spijt me van hem." Grijnsde ze schuldig, wijzende op Hannibal, die achter haar was gekropen en grommend naar de vreemdeling keek.

Het jongere meisje leek gelukkig niet heel erg geschrokken te zijn, al kon je ook niet echt bang worden van zo'n beestje. De metaalachtige grom achter haar rug werd even gesmoord toen Abigail de Aron wat verder weg duwde achter haar rug. "Euhmm, wat is dat met hem?" Abigail krabbelde tegelijkertijd overeind en keek nog snel naar Hannibal, die er altijd wel vandoor wist te gaan en dan plots achter de vreemdeling zou kunnen opduiken, maar de Aron was netjes achter haar blijven staan en het vreemde was, was dat hij nu even niet aan het grommen was, maar een beetje vaag voor zich uitkeek. Het meisje haalde haar schouders op, beter.
"Hij euh, heeft het niet zo op vreemden." Glimlachte ze voorzichtig, zo nu en dan een snelle blik naar beneden werpende, maar de Aron was op zijn plek gebleven, nog steeds. "Ik ben Abigail. En.. ben jij ook een Trainer?"

Het meisje snapt het gelukkig wel, dus dat veroorzaakte geen problemen meer. "Ja, ik ben Milianna." Oeh, een andere Trainer dus? Gezellig, zaten ze in hetzelfde vak. "Prettig kennis te maken," Abigail glimlachte vriendelijk en liet haar blik op het water vallen, waar de kringeltjes van Hannibal's aanval weer waren vervaagd. "Sorry als ik het vraag, maar welke pokemon heb je daar eigenlijk?" Ze was niet zo sterk met in het water kijken, dat was haar wel opgevallen toen ze met Soul in het Ambrette aquarium was geweest..

Het moest wel een water pokemon zijn, anders zou deze niet in het water worden losgelaten. Nu waren er natuurlijk ook andere soorten die gek waren op water, maar eentje die geen enkele keer boven kwam voor lucht? Nee, daar waren slechts uitzonderingen voor die niet voor voorkwamen. "Een Horsea, ze heet Tidal" Antwoordde de Trainer en Abigail liet haar blik weer over het water glijden, waar ze zo nu en dan een glimp opving van de pokemon die voor haar nog een onbekende vorm had. "Ah." Bracht ze wat ongefocust uit, zich voorstellende hoe een Horsea eruit zou zien. De Trainer was er blijkbaar erg trots op, dus het moest wel een mooie pokemon zijn, toch?
Haar aandacht werd weer naar het meisje getrokken, maar plots zag ze een beweging. Een andere pokemon. "Ahw, wat is dat voor een schattig kleintje?"

De pokemon werd opgetild door haar trainer en voorgesteld. De glimlach op Abigail's gezicht werd nog wat groter toen ze de pokemon aankeek. "Dit lijkt me een nogal jonge pokemon, niet?" Glimlachte ze en hoorde weer een zacht gegrom achter haar rug om. Snel draaide ze zich om, maar Hannibal was gelukkig maar speels aan het vechten tegen een kluitje bloemen. "Hoe kom je aan dit schatje?" Vroeg ze nieuwsgierig toen ze haar aandacht weer op Milianna had gericht. Ze had deze pokemon nog niet rond zien huppelen in Kalos.

Jup het was een kleintje, een erg klein kleintje. Zelf was Reese het dichtste bij een baby pokemon geweest, maar echt eentje uit het ei? Nee, dat was haar nog niet gelukt, maar pokemon eieren lagen er ook niet voor het oprapen. "Ik heb pasgeleden een klein nestje gekregen van Laya, mijn Umbreon maar omdat niemand haar wou en ik wou haar ook niet heb ik haar in zo een wonder trade ding gestopt. Eerst kwam er een soort stuk steen uit, het was best wel een raar ding en bij de keer daarna kreeg ik Petali." Oh.. wonder trade. Dat. Daar had ze nooit de moed voor gehad, wie weet kreeg je voor een dierbare pokemon wel een.. naja zoals ze had gezegd, een steen. "Vond je het niet eng? Om een wonder trade te doen?" Vroeg Abigail toen ook, met een kleine frons op haar gezicht.

"Om eerlijk te zijn ja, je weet nooit wat je gaat krijgen natuurlijk." Abigail knikte, dat was dus haar angst voor zo'n soort ruil. Ruilen was sowieso niet echt iets voor haar, ze raakte altijd veels te snel gehecht aan haar pokemon. Misschien als eentje echt niet zou luisteren ze hem zou ruilen, maar.. nee, nu wilde ze er gewoon niet aan denken. "Maar gelukkig is het niet goed gekomen." Glimlachte ze maar.
Achter haar krabbelde Hannibal op van een berg kapot gemaakte bloemetjes en groef hij met zijn pootjes in de aarde, totdat hij de pokemon opmerkte die langzaam zijn kant op kwam. Waarschuwend maakte hij wel van die metaalachtige grommetjes.