The Badge and the Burden [+Tiffany Spaghetti]

Tiffany lachte gelukkig wel om haar opmerking, maar ging er verder niet op tegen of in. Cecille liet het daarom verder ook maar vallen. De brunette plagen was vandaag wel een mooie afleiding geweest, maar er waren grenzen en de blondine was de laatste tijd erg bang om die bij anderen te overschrijden. Daarom focuste ze zich terug op het aanbod en nam het bijna gretig met beide handen aan. Helaas kon ze echter zelf niet genieten van een ritje op Ra’s rug, want niet veel later klonk een irritant piepje en maakte Tiffany duidelijk dat ze werd opgeroepen. Ietwat beteuterd keek Cecille naar Ranger en pokémon. “Oké, ja, sure,” reageerde ze met een klein glimlachje toen ze te horen kreeg dat ze het tegoed hield. Ze wilde namelijk niet erg teleurgesteld lijken. “Dan laat je ze maar beter zien dat je één van de betere Rangers bent, ‘kay?” grijnsde de blondine vervolgens.

De Ranger liet blijken dat het fijn was haar weer te hebben gezien – en hoewel Cecille en Tiffany niet veel contact hadden gehad in Johto, moest ze toegeven dat het inderdaad wel zo was. Vooral om een oude bekende van haar thuisregio te zien had haar erg goed gedaan. “Ik ben blij dat ik in de smaak viel,” reageerde Cecille dan ook met een arrogant grijnsje. Ze wiebelde weer even met haar wenkbrauwen, waarna ze een reactie toe wilde voegen, maar voor ze de kans kreeg werd er al gevraagd om haar nummer.”Oh,” begon ze droogjes, waarop ze teleurstelling veinsde. “Geen rondje voor mij, maar wel mijn nummer vragen?” Een geamuseerde grinnik verliet haar mond. Cecille schudde vlug met haar hoofd en haalde haar Holocaster tevoorschijn, zodat ze dan toch nummers konden uitwisselen en Tiffany met Ra op kon stijgen. De blondine zwaaide nog even en richtte toen haar aandacht op Sivar. “Zullen we maar een Pokécenter op gaan zoeken, maatje?” Daar had de Tyrogue niks op tegen.