The Badge and the Burden [+Tiffany Spaghetti]

Cecille keek alles behalve geamuseerd naar de versterking van haar pokémon. Ja hoor, bescherming zoeken bij een enorme draak – al was ‘ie nog steeds kleiner dan haar – dat was echt heel eerlijk. Not. Ze wilde haar armen over elkaar kruisen, maar toen besloot de brunette zich er ook nog tussen te gooien door haar toe te spreken. De woorden kwamen echter anders over dan waarschijnlijk de bedoeling was. Uitdagend. Cecille hield wel van een uitdaging en liet daarom de gevaarlijke grijns weer op haar gezicht verschijnen. Vervolgens liep ze met grijpgrage handjes op de vreemdelinge af. “Iemand zoals...” begon ze, een pauze nemend om het wat dramatisch over te laten komen. Vervolgens sprong ze op de brunette af. “Jij?!” Cecille betrapte zichzelf erop dat een lach haar mond verliet – iets wat een vrolijke twinkeling in Sivars ogen liet verschijnen. Het was niet zo heel lang geleden sinds hij die voor het laatst gehoord had, maar het was toch zeker wel de eerste keer na het hele gedoe met Sara.

Haar plan om de vreemdelinge te verrassen lukte, dat merkte de blondine wel aan de angstige blik die ze toe kreeg geworpen. Het stopte haar echter niet in haar handelingen, waardoor ze al snel tegen de brunette aankwam en ze beide naar de grond tuimelden. Omdat Cecille een vechter was en waarschijnlijk meer spierkracht bezat, had zij de bovenhand in hun korte worstelmoment. Dat kleren vies of viezer werden, dacht ze niet over na. De blondine beredeneerde het toch met ‘ah, ik was toch al vies anyway’. Wat er gebeurde, echter, had ze totaal niet verwacht. Het ene moment was zij de koploper, het andere moment liet ze zich haast voorover vallen omdat ze heel hard in de lach schoot. Was de vreemdelinge haar nu aan het kietelen? Dat was echt een gemene streek! Then again, op iemand afspringen misschien ook... Cecille liet zichzelf opzij rollen en lag nu zelf op de grond, proberend de vingers van het meisje op een afstand te bewaren, terwijl ze op adem probeerde te komen.

Het kostte haar ontzettend veel wilskracht om weer op adem te komen, maar dat lukte niet als de brunette haar bleef kietelen. Cecille kon niet anders dan machteloos toekijken hoe het meisje nu de bovenhand kreeg en het over een safeword had. Hè? Hadden ze die afgesproken dan? Tijd om daarover na te denken had ze niet, want ze werd ongenadig toegetakeld. Sivar om hulp roepen was geen optie. Die maakte nu alleen maar mentale notities voor hun eigen kietelgevecht voor de hierop volgende keer. Als de blondine dit al overleefde, want haar buikspieren begonnen daadwerkelijk te klagen. Cecille deed een aantal pogingen om de handen van de brunette vast te pakken, maar veel kracht zou ze sowieso niet kunnen zetten. “S-Stop,” smeekte ze tussen het lachen door. “Genade! Genade!”

Tot haar opluchting kwam de genade al snel, maar het meisje bleef ondanks alles triomfantelijk op haar zitten. Cecille wilde er een opmerking over maken, aangezien zij normaal gesproken haar dominantie toonde, maar voor ze kon zeggen dat de brunette van haar af moest kwam die vreemde blik weer terug. Waarom keek het meisje haar aan alsof – haar eigen gedachte kon ze niet eens afmaken, want de vreemdelinge raakte in eens in paniek en begon tegen haar Charizard te spreken. Een camera? Oh, Muk. Als die nog ergens bij de brunette was toen Cecille haar tackelde... Well, dan moest de blondine voor een nieuwe gaan dokken met geld dat ze niet eens had. Tot haar eigen opluchting en die van het meisje had ‘Ra’ hem vast. “Prioriteiten man,” lachte de blondine geamuseerd. Ze liet haar hoofd op de grond vallen en zuchtte. “Niet dat je zwaar bent ofzo, I mean, ik kan het hebben – maar ik zou het toch wel waarderen als je van me af zou gaan.” Ze wierp een afwachtende grijns naar de brunette en bleef zelf liggen tot er bij de ander beweging in kwam.

Haar hele leven, zei ze. Cecille betwijfelde of dat waar was, maar ze maakte er geen opmerking over. Misschien was die camera wel even belangrijk voor de brunette als Sivar voor haar. En, wel, ze begreep het anders ook wel. Als er iets met haar Holocaster zou gebeuren, had ze momenteel het geld niet meer om die te vervangen. Technologie was duur. “Hey, ik judge niet,” sprak ze, proberend haar handen op te heven voor zover dat kon. “Ik snap het wel.” Toen ze echter opmerkte dat de vreemdelinge van haar af moest gaan, kreeg ze een wel heel dubbelzinnige opmerking terug. Cecille wist niet of het nou geflirt was of een oprecht grapje, maar in beide gevallen moest ze het meisje toch teleurstellen. Ze snoof geamuseerd. “Oh geloof me,” begon ze, waarna ze de hand van de ander aannam. “Ik ben alles behalve het onderdanige type in de relatie.” Meteen nadat ze dat zei, viel haar grijns van haar gezicht. Zoals ze het net gezegd had, liet ze het klinken alsof ze nog een relatie had. Dat klopte niet. De blondine was nu single. Cecille kuchte ongemakkelijk in haar gebalde vuist en deed alsof ze stof van haar broek afklopte, niet doorhebbend dat haar broek momenteel onder de modder zat en dat het dus nutteloos was.

Dat de brunette er ook wat sip van werd, had ze in eerste instantie niet door. Cecille had in feite niks door totdat het meisje haar aandacht trok met het verhaal dat ze wel het gat in geduwd mocht worden door de blondine. Deze keek wat verward uit haar ogen naar de ander, maar schudde ondanks dat met haar hoofd. “Ongemakkelijk? Nah. Het kost wel wat meer om me ongemakkelijk te laten voelen.” Ze grinnikte zacht. Het kostte heel wat meer om haar ongemakkelijk te laten voelen. Cecille had wat dat betreft wel vrij veel ervaring en was daar nogal nuchter mee. Haar blik viel voor een moment op Sivar, welke nieuwsgierig bij de Charizard was gaan staan om kennis te maken met Ra en de camera. De Tyrogue had wel wat ervaring met film, maar Cecille durfde te wedden dat ze lang niet zo vaak filmpjes maakte als de brunette dat deed.

Sivar zag dat de camera op hem werd gericht en hoewel er niet echt een filmpje van hem werd gemaakt, nam hij zijn kans en begon hij meteen gekke bekken te trekken. Cecille had erom gelachen als haar aandacht niet al door de brunette werd getrokken. Verrast keek ze op, haar ogen groot van verbazing door de plotselinge uitbarsting aan woorden, waarna ze een frons op haar voorhoofd kreeg. Wacht, wat? Ze herinnerde zich helemaal geen koppelsessie. Maar, goed om te weten dat ze niet alleen haar eigen hart kon breken, ofzo. “Yeah, well, same,” reageerde ze wat neerslachtig op de beschuldiging. “Cecille,” verbeterde ze het meisje. Haar blik gleed van de grond terug naar de brunette. “Ik weet jouw naam ook niet meer. Of eigenlijk alles van die avond. Heb ik gedronken?” Ze stopte even met praten, alsof ze in haar geheugen probeerde te graven, en proestte vervolgens. “Hah. Ja. Natuurlijk heb ik gedronken,” voegde ze eraan toe. “Man, ik moet echt minderen.” Haar hand gleed naar haar met modder bedekte haren, terwijl ze door een soort midlife crisis heen ging. Blijkbaar kon ze niet alleen superadvies geven als ze dronken was, maar maakte ze ook nog eens domme beslissingen waardoor ze harten brak. Great.