Hard as stone

Het was maanden na de vorige gym, die in Santalune City. Speciaal voor deze dag had hij zijn hele team bij elkaar geschraapt. De dag waar hij al weken naar toe had geleefd. Hij was van plan zijn droom als pokémon meester voort te zetten. Door verschillende gebeurtenissen had hij het eventjes niet meer zo zien zitten, was zijn team in elkaar gestort als een kaartenhuis waar enkel twee dingetjes van onder weg waren getrokken. Het verlies van zijn Dewott en Rapidash was hem zwaar gevallen, heel erg zwaar. Maar nieuwe pokémon waren gekomen en hij had nieuwe banden opgebouwd. Daarmee wilde hij niet zeggen dat hij die laatste twee vergeten was, dat hij hen had opgegeven, de hoop vervlogen. Nee. Dat nooit. Op dit moment bestond zijn team uit een Lucario, Feraligatr, Shuppet, Skorupi, Pidgeot en Aron. En het gevecht wat komen zou, zouden ze gaan winnen als eerbetoon aan zijn altijd vurige Rapidash en trouwe Dewott. August haalde kort zijn hand door zijn vuurrode lokken heen, hij was niet van plan om makkelijk op te geven. De vorige gym had hij met de twee gedaan die nu verloren waren. En zijn Lucario was te samen met zijn Feraligatr te sterk voor deze gym. Dat betekende dat hij het met de andere vier moest doen, waarmee hij ook hard getraind had en die zeker allen een goede kans maakten. Het was tijd om verder te gaan, om de droom die hij ooit gedeeld had met zijn twee beste maatjes voort te zetten. Arceus mocht weten waar ze nu waren, maar hij zou ze vinden, ooit. Deze gym bezat twee fossiel pokémon, twee wezens die hij nog nooit in zijn hele leven had mogen aanschouwen. Toch was hij zelfverzekerd als altijd, net zoals tijdens de eerste gym maanden geleden. August snoof een keertje toen hij voor de ingang stond, Lucario zoals gewoonlijk aan zijn zijde. "Laten we dit dan maar snel afhandelen," zei hij en toverde een kleine smirk op zijn gezicht. Zijn Lucario trok zijn mondhoek geamuseerd omhoog. "Goed plan, meester," klonk de stem van de pokémon in zijn achterhoofd. Waarna ze op hetzelfde moment naar binnen stapte.

Ze kwamen in een enorme ruimte en keken hun ogen wat verbaasd uit. Ze hadden een gym verwacht met tunnels van botten, aangezien het fossiel pokémon waren die hier de show stalen. Maar in plaats daarvan was het een enorme klimmuur die ze omhoog moesten, waarschijnlijk. Het geluid van een kletterende waterval klonk ook van achter de berg. Nadenkend keek hij zijn Lucario aan, die enkel een keer verzekerd knikte en omhoog keek. Dus, ze moesten gaan klimmen om die Seedot van een gymleader te verslaan? No problem. August liep naar voren en keek nog eens omhoog, het was best ver en er waren maar een paar plateau's tussendoor waar je kon rusten. Geen tijd te verliezen dus. Het zou een grote grap zijn als je straks boven zou komen en de gymleader er niet was. Dan zou hij de volgende keer gewoon op zijn Pidgeot naar boven vliegen hoor. August plaatste zijn hand op een groen gedeelte van de klimmuur, zijn voet op een blauwe en klauterde zo meter voor meter omhoog. Hij werd gevolgd door zijn Lucario, voor wie dit ook wel een goede krachttraining was ondanks dat hij niet mee zou mogen doen met dit gevecht. August kwam al snel aan op het eerste plateau, maar was nog niet moe en klom zonder achterom te kijken al snel weer verder aan een volgend stuk muur. Een brede grijns was rond zijn lippen verschenen terwijl hij steeds hoger en hoger boven de grond kwam. Maar na het derde plateau werden zijn handen zweterig. Het werd steeds zwaarder om hogerop te komen. "Nu al moe, meester?" Hij kon de lichte spot duidelijk horen en wierp een korte blik over zijn schouder heen, een scheve grijns. "Mocht je willen, Sirius." Al snel kwam hij weer met nieuwe energie in beweging. Het was fijn om een maat te hebben die je bijstond op dit soort momenten. De band tussen hem en zijn pokémon was sterker dan je misschien zou verwachten van iemand zoals August. Iemand die over het algemeen bekend stond als asociaal en een pestkop. Zijn lieve kant liet hij maar aan weinig mensen en pokémon zien. Toch was er diep daarbinnen een heel kwetsbare en lieve jongen te vinden, als je goed keek. Hij plaatste zijn hand op het laatste stukje klimmuur. Nog maar een paar meter en hij zou op het battle plateau staan om de gymleader uit te dagen. Al snel hees hij zichzelf redelijk uitgeput over de rand heen, nog geen drie seconden later volgde zijn Lucario hem. Deze landde op zijn knieën en met één hand op de grond leunend naast hem. De pokémon rechtte zich op, stak zijn hand uit naar zijn trainer en hielp deze ook overeind. Zo dan. Een man stond aan de andere kant van het plateau met zijn rug naar hen toe gedraaid. "Gymleader Grant?" zei de roodharige toen en wachtte af. De man draaide zich om en had een duidelijk strijdlustige blik in zijn ogen. "Ik daag je uit voor een gymgevecht, nu en hier." De persoon draaide zich nu helemaal naar August toe. "Wat jij wilt, mate." Let the battle begin!

Zijn hand gleed naar zijn riem waar zes pokéballs in totaal aan hingen. De andere persoon keek een beetje raar, waarschijnlijk had hij gedacht dat August zijn Lucario meteen in zou zetten. Deze bleef echter steevast achter zijn meester staan en staarde de ander met een koude blik aan. Sirius was nou eenmaal niet het meest sociale type en hij kon er best dreigend uitzien als hij iemand op deze manier aankeek. Maar hij wist dat dit niet zijn gevecht zou worden, immers was hij sterker dan het maximum kracht wat een pokémon moest hebben in de tweede gym. August pakte de eerste pokéball van zijn riem af, net zoals de gymleader ook een voorwerp naar boven haalde en het voor zich uitgestrekt hield. De roodharige snoof een keertje en hield het voorwerp stevig in zijn hand. "Laat maar komen dan!" daagde hij de stomme steentjes-haar-man uit en grijnsde een keer naar hem. Een Pyroar verscheen bij August op het toneel, een Amaura bij de gymleader.

Lancelot used Hyper Beam
Amaura used Rock Throw
Lancelot used Tackle, it missed
Amaura used Powder Snow, critical hit!
Lancelot is frozen
Amaura used Ancient Power
Lancelot used Ember, he broke free!
Amaura used Aurora Beam, it missed
Lancelot used Fire Fang
Amaura used Icy Wind
Lancelot used Take Down
Amaura fainted
Lancelot fainted

August liet zijn Pyroar terugkeren met een brede grijns, ze hadden die stomme dude eens even wat power laten zien. Maar nu kwam er nog een pokémon, eentje met wie hij besloten had het aan te pakken. De pokéball werd los geklikt en hij gooide het voorwerp in de lucht, om het vervolgens in zijn andere hand weer op te vangen toen het in de lucht open was geschoten en er een felle flits te zien was geweest. Zijn Drapion verscheen op het strijdveld en maakte een zelfverzekerd geklik met zijn scharen. De paarse schorpioen kneep zijn ogen samen en bestudeerde de andere trainer voor een kort moment, die nogal spottend naar het wezen keek. "Ik had toch wel iets verwacht dat spectaculairder was bij iemand die zo'n uitstraling heeft zoals jij." August snoof een keertje kort bij het horen van deze woorden. "Uiterlijk zegt nog niks," sprak hij kalm, wat wel apart was voor hem omdat hij normaal erg vurig en snel geïrriteerd was. Aan de andere kant verscheen de fossiel pokémon die hij natuurlijk meteen herkende als Tyrunt. Het beest grauwde een keertje kort en stampte op de grond. Om eerlijk te zijn zou hij zelf ook wel zo'n beest willen, maar de kans was heel klein omdat het natuurlijk een fossiel beest was wat niet elke dag uit de grond werd getrokken. Jammer, al zei hij het zelf. Waarom werden zijn pokémon eigenlijk altijd onderschat? De pokémon had dezelfde blik in zijn ogen als zijn trainer, alsof hij van plan was dit wezen straks tussen zijn kaken te vermalen zonder ook maar een poot uit te steken. De arrogantie spatte er vanaf, als je het hem vroeg. Het sein werd gegeven om het gevecht te starten. "Laat maar komen, Arthur." De Drapion bleef op zijn plaats staan terwijl de Tyrunt als een bezetene op hem af kwam stormen omdat het de opdracht had gekregen om een Tackle uit te voeren. Toen de Tyrunt ongeveer een meter bij hem vandaan was knipte August met zijn vinger, dit hadden ze namelijk geoefend al die weken. De Drapion sprong aan de kant en op het moment dat de Tyrunt hem voorbij stormde als een dolle stier kwamen ze in actie. "Knock off!" De aanval raakte zijn doel en eventjes keek de fossiel pokémon verbaasd naar beneden. Een luide brul verliet de bek van de tegenstander en August hield zijn handen voor zijn oren, net zoals Sirius dat deed en Arthur kort zijn ogen dichtkneep. Het geluid was oorverdovend en zorgde er dan ook wel even voor dat het gevecht stil liep. Het beest kwam weer op hem af denderen om een Tackle te doen, die dit keer ook vol raakte en de Drapion door de lucht heen slingerde. "Niet blijven liggen, Arthur! Doe Poison Sting." De Drapion stond weer op en wachtte totdat de Tyrunt weer binnen zijn bereik was. Het beest wilde alweer een Tackle uitvoeren maar werd dit keer ontweken, terwijl zijn Drapion de aanval goed uitvoerde. Het leek niet al te veel effect te hebben, maar het was beter dan niets en hij moest al zijn manschappen gebruiken omdat Sirius en Lethe te sterk waren om mee te vechten. Poison aanvallen hadden niet zoveel effect. Dan moesten ze maar gaan voor de bug en dark type aanvallen die Arthur kende. De Tyrunt voerde een Stomp uit die half raakte, waardoor zijn paarse wezen weer door de lucht heen werd geslingerd. Een luid gelach van de gymleader was te horen bij deze iet wat zielig uitziende battle. Pin Missile!" Het was een bug type aanval die wel redelijk effect moest hebben op de kleine dinosauriër. De staart van Arthur kwam tegen het harde lichaam van de tegenstander aan, maar had gelukkig wel het verwachtte effect. Echter kreeg de Drapion hierna wel weer een Stomp terug die dit keer zwaar raakte. De paarse pokémon viel op de grond neer en bleef eventjes wat verzwakt liggen. "Arthur, sta op!" bromde August en balde zijn vuist eventjes. De paarse pokémon stond op, hij was weer terug in het gevecht. "Venoshock!" De grond begon te trillen en Grant leek eventjes verbaasd, wat de roodharige een vergenoegend gevoel gaf. Hij kende die gast nog maar kort, en had nu al een bloedhekel aan die kop van 'm. Met steentjes in z'n haar. Wat een sukkel eigenlijk als hij dacht dat zoiets aantrekkelijk was. Haha. Hijzelf was duizend maal aantrekkelijker. Oké. Weer terug naar het gevecht. De dinosauriër voerde nu alweer Stealth Rock uit en deze had ook weer geraakt omdat August eventjes zijn aandacht verloren was. "Nog een keer Pin Missile!" Nu was de tegenstander nog dichtbij en kreeg de schorpioen de kans om vol te raken. Maar dat zorgde ervoor dat de Tyrunt hem op zijn beurt tussen zijn sterke kaken nam, deze dichtklapte en heen en weer schudde, waarna hij ze weer opende en de schorpioen door de lucht heen stuurde. Arthur eindigde weer op de grond, voor de voeten van August, maar bleef dit keer liggen. Hij was uitgeschakeld.

Dan was het dus eens tijd om écht iets te laten zien. August kneep zijn ogen samen toen de gymleader weer begon te lachen, achterbakse rat die het eigenlijk gewoon was. Een korte grom verliet zijn mond op het moment dat hij de schorpioen terug liet keren en de gymleader een keer misselijkmakend snoof tijdens het lachen. Urg. Hij twijfelde dan ook niet om meteen de tweede pokéball voor dit gevecht te pakken, deze omhoog te gooien om zo zijn enorme Pidgeot te laten verschijnen. Het gezicht van Grant betrok nu een beetje, bij het zien van deze krachtige en zelfverzekerde vogel. Ha, die had hij vast niet aan zien komen, de lozer die het was. Gambler landde op de grond en plantte zijn klauwen in de rotsen waar hij op stond. Zijn haviksogen gleden een beetje meer dicht zodat hij er nog dreigender uitzag. De Tyrunt snoof een keer, licht nerveus leek het wel, en werd door Grant weer bevolen om een aanval uit te voeren, Bite dit keer. Maar dat was ook het mooie hieraan. August floot een keertje en de vogel sloeg zijn enorme vleugels uit, waarbij het zijn lichaam naar boven hees en met zijn krachtige poten afzette van de grond. Gambler was veel eerder in de lucht dan dat de Tyrunt bij hem was gekomen. De dinosauriër keek dan ook duidelijk verbaasd omhoog en stond eventjes helemaal perplex. De grote Pidgeot liet voor de duidelijkheid nog een keer een geluid horen als strijdkreet. "Hurricane!" beval August de pokémon nu, die een soort van tornado begon te maken door als een idioot rondjes om zijn as te vliegen. Er ontstond een kleine tornado op het strijdveld die nu regelrecht op de Tyrunt af werd gestuurd. De pokémon werd hierdoor vol geraakt en struikelde half achteruit. Hij was natuurlijk al verzwakt vanwege het gevecht met Arthur net, want zelfs kleine schorpioenen moest je niet onderschatten. "Sand Attack!" Het zand kwam meteen achter de tornado aan waardoor de Tyrunt tijdelijk verblind werd door al het opstuivende zand, wat veel te vinden was in deze gym omdat het immers allemaal stenen waren en daar ook wel wat zand vanaf kwam. De Pidgeot krijste weer een keer intimiderend, wat werd beantwoord met een roar van de Tyrunt. Maar dat was natuurlijk voor zijn Pidgeot niet zo'n groot probleem omdat de zandstorm en laatste beetje van de tornado het geluid susten. "Quick Attack!" De Pidgeot dook omlaag, de stuivende storm in die nu op het strijdveld was ontstaan en raakte de Tyrunt in de rug, waardoor deze voorover klapte en met zijn gezicht tegen de grond aan smakte. Hij had een geweldige aanval in zijn hoofd, maar die zou hij voor het einde bewaren zodat ze verzekerd waren van de overwinning op de Tyrunt. Deze probeerde nog een Tackle uit te voeren, maar miste op een grote afstand. De zandstorm ging weer liggen en August kon het versteende gezicht van Grant zien. Zo, die zou het nu vast wel in zijn broek doen. Waarschijnlijk had hij nu door dat hij hem onderschat had. De roodharige grijnsde kort en liet zijn mintgroene ogen over het strijdveld heen flitsen. Nu was het wel tijd om wat meer actie te ondernemen. Nog héél eventjes dan. "Gust." De Pidgeot klapte een paar keer met zijn krachtige vleugels en blies een stevige rukwind in het gezicht van Tyrunt, en daarbij ook dat van Grant. Jammer dat hij niet van de rand af flikkerde zeg.

August hield zijn arm omhoog, boog deze naar zich toe en hield zijn pols op de plaats van zijn hart. Zijn blik was strak op de andere gast gericht terwijl hij dit deed, deze leek opnieuw verbaasd te zijn. De mauw van de roodharige schoof wat naar beneden en een stevige band werd zichtbaar, waar een kleurrijke steen in zat. De ogen van de ander flitste meteen naar boven, deze merkte nu pas dat de Pidgeot half onder zijn vleugels in de nek een ketting had zitten waar zijn steen aan vast zat. "Gambler, mega evolve!" schreeuwde hij over het stenen veld heen. Een witte gloed kwam om de Pidgeot heen te hangen en een krachtige rukwind liet ieders haren wild wapperen. Het was tijd voor een beetje actie in het bejaardentehuis. August zette een brede grimas op toen er een wonderschone pokémon verscheen uit de witte gloed die langzaam wegebde uit de lucht. De Pidgeot slaakte een vreselijk harde kreet en klapte wild met zijn vleugels. Het was alsof hij de moed uit de schoenen van Grant zag zakken, geweldig toch. Waarschijnlijk deed ook die pokémon van hem het in zijn broek. En oh, dan hadden ze zijn geweldige Sirius nog niet eens in actie kunnen zien, of zijn Feraligatr. "Quick Attack!" riep August toen en de grote pokémon dook naar beneden. Hij was vele malen sneller en krachtiger dan voorheen, schepte de Tyrunt zonder al te veel problemen, en raakte hem dus vol tegen zijn buik aan. August kon het niet laten om te genieten van die geweldige blik in de ogen van Grant, wat een feest was dit weer jongens. De Tyrunt bleef eventjes out op de grond liggen, het beest moest bijkomen van de enorme klap die het had gemaakt. Ondertussen stond er een boos stampende Grant aan de andere kant van het veld, alsof het een baby was die boos werd omdat het zijn snoepje afgepakt werd. Dit zag August enkel als een kans om het nog wat bonter te maken. Of eerder: om toe te werken naar het eind. "Whirlwind," beval hij nu simpeltjes. Een krachtige wind werd op het tweetal afgeblazen en stiekem hoopte hij nog altijd dat Grant zijn evenwicht zou verliezen en naar beneden zou denderen. Dan zat hij wel zonder badge, maar het zou een geweldig zicht zijn. De gymleaders in Kalos waren raar, apart, hij mocht ze tot nu toe niet echt. De vorige was een dom blondje met een camera geweest, hij was nog bijna blind geworden van die achterlijke flitsen. August snoof een keertje en zag dat de Tyrunt weer een aanval terug deed, Stomp. Was dat alles wat 'ie kon? Het was tijd voor de grote finale! "Twister!" riep August nu. Hopelijk was dit het eind van het gevecht, hij was een beetje done op dit moment. Helemaal omdat hij naar dat rotte uitzicht moest kijken. Een enorme twister vulde het veld en slokte zonder tegenslag de Tyunt erin op. August lachte een keertje kort, dat was toch niet te horen voor Grant met al deze herrie van de ruisende wind. Langzaam ging de storm weer liggen. Vol moed keek August toe of de Tyunt uitgeschakeld was, hij hoopte van wel. Zijn Pidgeot streek weer neer op de grond en keek hijgend toe naar de stofwolk die langzaam uiteen begon te vallen. Vaag begon hij aan de andere kant Grant weer te zien, jammer genoeg, maar de vraag was of zijn pokémon nog in the game was.

Drapion VS Tyrunt
1x Knock Off
1x Poison Sting
2x Pin Missile
1x Venoshock

Pidgeot VS Tyrunt
1x Hurricane
1x Sand Attack
1x Quick Attack
1x Gust

Mega Pidgeot VS Tyrunt
1x Quick Attack
1x Whirlwind
1x Twister