Tore Adolfsson

Karakter kaart

Naam: Tore Adolfsson
Leeftijd: 15 Jaar
Geslacht: Man
Type: Trainer
Hobby's:
Voorwerpen elektrocuteren
Programmeren
Pokédex: Tore's Pokédex

Uiterlijk:
De blonde -is geverfd, oorspronkelijk is het donkerblond- knul is vrij slank gebouwd en is voor zijn leeftijd betrekkelijk lang met zijn 1.83 meter. Op basis van verdere bouw valt er weinig op, buiten een minuscule litteken op zijn schouder wat een bliksem-vorm heeft, toevallig. Hij draagt verder een simpele witte vest, een fel gele bandana en een zwarte broek, ongeacht het weer. Enkel in speciale gelegenheden draagt hij een blauwe pak met een wit overhemd onder.

Geschiedenis:
De zoon van de armoedige Adolffson-gezin werd geboren in de buitenwijken van Goldenrod City die bekend stond als één van de meest ongure delen van Johto. Elke week was er wel een schietpartij, wegens een uit de hand gelopen handel in drugs of andere illegale spullen. Wegens het gebrek aan geld werd Tore dan ook in de badkamer op de wereld gebracht, maar wist hij boven wonder gezond te wereld te komen. Geen enkele infectie trad op, of iets dergelijks. De komst van de nieuwe aanwinst was echter het teken geweest voor zijn vader om zo snel zo mogelijk geld bij elkaar te schrapen voor de verhuizing. Het was zeker pittig voor hem, gezien hij maar een auto repareur was en promotie haast onmogelijk leek met zijn baas. Nadat de stress ook over gevlogen was naar Toreś werkeloze moeder en ze paniekaanvallen in de nacht kreeg, deed de vader iets wat hij nooit voor ogen had gehouden; drugs vervoeren. Het was gevaarlijk en zeker illegaal, maar was het niet waard om daarbij zijn eigen gezin een betere toekomst te geven? Zodoende wist hij via vele connecties in het netwerk terecht te komen en lukte het hem al langzamerhand aan flink wat geld te komen. Met de psychisch instabiele vrouw sprak hij ook nooit waar het vandaan kwam, maar sprak hij enkel over hun toekomst. Spoedig wist hij dus ook genoeg geld binnen te krijgen en kon het gezin verhuizen naar Olivine City.

Helaas scheen zijn vader bedwelmd te zijn door de grote bedragen die hij via dat netwerk binnen wist te slepen en bleef ermee door gaan. Zijn vrouw bedaarde inmiddels weer en had al vermoedens dat er iets niet pluis aan was. Helaas had ze nooit het antwoord kunnen krijgen uit de mond van haar man, omdat de man één keer de drugs zelf uitgeprobeerd had. Onder invloed had hij zijn 'baas' een bloedneus geslaag en lag hij het volgende momentmet een kogel in zijn borstkast op de grond. Weer brak dus Tore's moeder, maar ze wist ditmaal dat zij nu niemand meer had en enkel zichzelf. Haar eigen ouders waren immers niet meer voorstanders van het passen op kinderen op hun oude dag, en die van haar man waren al overleden. Hierdoor hervatte ze haar baan voor haar zwangerschap; labassistente. Ze draaide overuren om de huur te kunnen betalen en voor haar zoon te zorgen. Dit ging jarenlang uitstekend; Tore groeide op tot een nieuwsgierig, energiek kind die amper huilde, maar wel een schreeuwlelijk kon zijn.

Toen Tore de leeftijd van vijf jaar had bereikt bracht zijn moeder hem naar de eerste groep van de basisschool, waar hij zonder enige problemen vrienden wist te maken. Hij nam spoedig ook de rol van 'grapjas' tot zich op die tevens ook populair was bij iederen, zelfs albij de meiden. De charmeur. Vaak speelde hij met zijn klasgenoten na school, maar moest zijn moeder hem altijd pushen om met haar naar huis te gaan. Dit was tamelijk moeilijk dus op een gegeven moment werd het een gewoonte om bij de speeltuin waar ze vaak speelde bij een café te zitten en de kinderen op ijsjes te trakteren. Soms ging ze er zelfs heen met een collega en babbelde ze met de andere moeders. Hierdoor leerde ze echter een man kennen die in de techniek zat en spoedig vielen ze voor elkaar. Vaak bezocht hij ook hun woning en raakte Tore gehecht aan hem, totdat hij hem zelfs continu “Meneer Nerd” noemde, omdat hij een bril op had en urenlang achter de computer lag te typen.  Pas toen Tore echter al acht jaar was, besloot zijn moeder met hem te trouwen en hoorde hij officïeel bij de familie. Steeds vaker mocht hij op het schoot van de man zitten en leerde al op  jonge leeftijd te coderen. Het begon met HTML, maar hij leerde ook talen, zoals JAVA, Python en Bash aan. Hij leek haast een genie, al dacht dat de moeder het kwam, doordat hij een milde klap tegen zijn hoofd en schouder had gehad toen hij over wat bedrdading gestruikeld was. Dit zorgde voor een kleine litteken in de vorm van een bliksemschits.

Als een 10-jarige zag hij een groot deel van zijn klas één voor één verdwijnen om hun starter op te halen en hun carrière als Pokémon Trainerś te beginnen. Gek genoeg boeide de wezens hem vrij weinig, maar hij verafschuwde ze echter niet. Het was wat… gewoontjes. Dat veranderde echter bij een uitje naar Artis – een Pokémondierentuin- waar ze de Pokémon gingen bekijken. Het waren voornamelijk Pokémon uit Kanto en Johto, maar er zat echter ook een enorme Luxray tussen die in een kooi heen-en weer liep en soms in zichzelf leek te grommen. Net op het moment dat de klas voor de kooi stond scheen het etenstijd te zijn voor de Pokémon en kwam er een verzorger met een soort nijptang met daaraan een stuk vlees hangend. De jonge verzorger liet het vlees zakken, maar de Luxray verroerde geen vin, totdat het vlees tegen zijn snuit aan tikte en hij een luide grom van zich af liet horen. Woest had hij enorme elektrische schokken over zijn zwarte vacht laten lopen, voordat hij zijn tanden in de knijptang had gezet. De hoge lading werd door het voorwerp gelijd naar de man die direct geëlocutreerd werd. Gek genoeg was hij de enige die gefascineerd bleef toe kijken, terwijl zijn hele klas gillend wegrende, maar zijn meester had hem vervolgens meegesleurd. Toen begon zijn liiefhebberij voor Pokémon en om preciezer te zijn, 'elektrische Pokémon'. Boeken zocht hij over hen op en uiteindelijk viel zijn keuze op een Elekid. Na jarenlang smeken kreeg hij er uiteindelijk één van zijn 'ouders' op zijn twaalfde. Pas drie jaar later besloot hij naar een totaal andere regio te vertrekken, doordat hem een kortingskaart werd toegereikt en hij voor nóg goedkoper met zijn stiefvaderś collega mocht meereizen. Deze scheen in één of ander organisatie te werken – Team Rocket-, maar het boeide hem maar weinig. Samen met dus zijn laptop en Elekid strandde hij in Kalos waar hij besloot zijn avontuur te laten beginnen.