Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Hij vond het best amusant dat hij niet een keer de middelpunt was en dat meneer hier alles deed. Hij stond op alle filmpjes en werd voor alles opgenomen, hij was maar een onschuldig type die erbij stond te kijken en niks deed... Naja... 'Niks'. Hij had er waarschijnlijk meer mee te maken dan de groenharige, maar het was maar hoe je het speelde, niet? "Moet er nog wat met hem gebeuren?" Hij schudde even simpel zijn hoofd. "Nee, hij is toch maar nutteloos en lastig," klonk er even met een lachje van hem, toch stond het geluk in zijn ogen. Ondanks dat hij er erg koud bestond. Zijn houding verraadde het, maar hij was gewoon zo. yeah...
Het was hem zeker niet ongaan dat de blonde dude er wat blij mee leek te zijn, niet door zijn blik maar de houding. Maar oke, de ander was dus enkel lastig en nutteloos, tijd om het klusje af te maken werd dat. Het kon hij geen moer meer gaan uitmaken of mensen het op zouden gaan nemen en naar politie of wie dan ook zouden gaan brengen. Het was namelijk toch al dat hij werd gezocht, maar dan moest hij zichzelf niet weer laten oppakken, of wat er kon gebeuren en echt veel erger was (voor Nathan dan) dat hij werd neergeschoten. Ah, het leek er niet bepaald op dat er nou in de nabijne omgeving politie was, dus een al te groot probleem zou het dat niet echt gaan maken. Hij pakte met een simpele, snelle beweging zijn mes, die standaard verborgen zat in zijn mouw, om daarna met het lemmet door de keel van de ander liet gaan, doelgericht op de luchtpijp. Niet sloom, totaal niet maar kon wel even flink pijnlijk zijn. Gezien hij ook blijkbaar de ader had geraakt sroomde er in een rap tempo bloed uit diens nek, daarbij een deel van Nathan's kleding onder het bloed later zitten. Hm, zonde was dat. Het mes werd weer zo snel verborgen als dat hij het erbij had gehaald en daarna kwam de jongen volledig overeind. Zijn blik gleed koeltjes langs hun 'publiek' welke geschrokken starde naar wat er zojuist was gebeurd, waarna er een deel gillend weg ging rennen. Bye.