Zero

Een dood saaie stad, dat was waar hij nu gewoon was. Een andere beschrijving was er niet echt voor nodig. Het was misschien nog te hopen geweest dat hij er wat kon doen maar gewoon niet, lekker dan. Ach tja, de vorige keer dat hij er was geweest, wat ook enkele maanden terug was had hij er ook niets te doen. Waarom verwachtte Nathan dat het was veranderd, zoiets was gewoon zeldzaam als dat zou gebeuren. Een klein zuchtje ontsnapte zijn mond, okay dan hij zou maar wat moeten verzinnen om te doen. Maar waarschijnlijk was dat toch weer terug gaan naar Lumiose City, dat was wel het enige dat hem nou een goed, redelijk plan leek om te gaan doen. Hij begon zijn pas richting de stad te zetten tot hij ineens een tik tegen zijn schouder voelde. De groenharige keek om, om meteen te kunnen fronsen bij de vraag die hem werd gesteld. Juist ja. "Je wilt dat weten omdat..?" dit was ook nou niet bepaald een vraag die je normaal aan mensen stelde.

Fronsen, juist, dat deden ze meestal wel. Hij was gewoon iemand die nogal right to the point was. Subtiel stond dan ook niet in zijn woordenboek, jammer. "Je wilt dat weten omdat..?" Hij haalde zijn schouders op en blies even wat rook uit. "Ik dat wil weten," klonk er even kalmpjes van de blonde gast af waarna hij strak de grotere gast bleef aankijken en nog een trek nam van zijn sigaret. Hm. Daarna haalde hij even zijn schouders op en blies hij eerst even kalm de rook terug uit, zijn ogen waren ondertussen even kalm gesloten. "Wacht, wacht," Hij opende even zijn ogen en staarde kalm naar de hemel. "Nathan Malone, opgepakt voor moorden, onder andere," klonk er even met een grijns waarna hij kalm naar de lucht bleef staren. Connecties waren geweldig. En je moest altijd de beste onthouden. Yeah, er werd wel meer over deze gast verteld. Maar Louis was niet specifiek opzoek geweest naar hem, het was puur toeval geweest en daar maakte hij nu even mooi gebruik van. Kalm nam hij nog een trek van zijn sigaret en keek hij even kalm naar de ander.

Het antwoord van de ander was nou niet bepaald duidelijk, omdat hij dat wou weten. Dat was dus echt de enige reden? Juist ja. De blonde was wel erg direct zeg, dat was maar weer lekker duidelijk geworden. Hij moest wachten, liever niet en ging hij weer terug naar Lumiose City.echter, toen ineens zijn naam, inclusief dat hij was opgepakt werd gesproken vernauwde hij ziijn ogen even. "Je weet dat hoe?" het kwam niet vaak voor dat mensen hem echt herkenden, mensen die hij nog nooit had ontmoet dan. Dit vond hij dus ergens wel apart om dit te horen. Hoe vaak wist iemand nou of je een strafblad had en zelfs opgepakt. "Maar ja, ik ben inderdaad Nathan."

Hij vernauwde zijn ogen, ah, dutsieboy. "Je weet dat hoe?" Hij grijnsde even en blies kalm weer de rook uit waarna hij kalm een trek nam. Vervolgens liet hij de sigaret vallen en er even kalm zijn voet erop zette zodat het even doofde. Met zijn roze ogen bleef hij even zijn blik vasthouden, voordat hij kalm de rook terug uitblies. Toch haalde hij even zijn schouders op. Tja, hoe wist hij dat? "Maar ja, ik ben inderdaad Nathan." Even knikte hij kalm. Yeah, er liepen niet veel gasten rond die leken op iemand waarvan je zeker was van wie het was. Yeah, die zin was heel erg logisch. "Hoe?" herhaalde hij even kalm terwijl hij zachtjes grinnikte. "Tja, connecties," klonk er even terwijl hij hem kalm bleef aankijken. Hij was niet echt het type zoals Nathan. Hij was meer de mind... Of de gast die ergens in de achtergrond met zijn spul bezig was. En tja, ook nog andere dingen. Maar echt met je blote handen mensen vermoorden zat er voor Louis niet in. Hooguit vuurgevechten, maar meer zou hij zeker niet doen. Dat liet ie maar aan andere mensen over.

Connecties. Dat verklaarde wel wat, maar het was nog steeds als het hem werd gevraagd een apart antwoord. Halve antwoorden waren het die hij kreeg. Hij zuchtte kort. Dat dit echt nog een gesprek was die doorging. "Nou, je hebt je antwoord in welk geval, wat m'n strafblad is." ah, als iemand er al vanaf wist, wat maakte het uit om nog meer te vertellen als iemand al een groot deel wist? Een groot verschil zou het in ieder geval niet zijn. "En jij bent?" een echte naam of valse, zoveel zou het Nathan niet utmaken, was het maar gewoon dat hij de blonde niet de hele tijd 'blonde' of 'jongen' zou moeten noemen. Zijn gouden ogen stonden ondertussen neutraal op de ander gericht.

Hij nam elke actie in zich op. Een zucht kwam van de ander, waardoor de blonde gast even kalmpjes lachte. Wauw, had hij er nu al genoeg van? Die moest zeker en vast veel genieten van zijn leven. En ja, dat was sarcasme. "Nou, je hebt je antwoord in welk geval, wat m'n strafblad is." Klonk er kalm. Yeah sure, hij wilde het gewoon weten dan wist ie meteen dat dit Nathan was en moest ie niet random beginnen doen. Hij had geen geduld en had het dan maar gewoon gezegd, maar blijkbaar gokte hij beter dan verwacht hm. Verder wist ie nu meer over de persoon dat de ander besefte, enkel en alleen op de manier waarop ie reageerde. Hij was niet leuk, dat was al een punt. "En jij bent?" Hij haalde zijn schouders op en stak zijn handen in zijn broekzak waarna hij al snel even verder stapte. "Een bescheiden voorbijganger," klonk er enkel van hem met een grijns waarna hij gewoon kalmpjes verder liep. Mysterieus gedrag? Nee, dit was gewoon een spelletje voor hem.

Ja, hij had er genoeg van en wou gewoon verder gaan, simpel als wat. Zo zou hij het in welk geval wel gaan noemen hoor, simpel. Of het voor andere mensen ook zo gold was weer wat anders. Het antwoord op zijn vraag was enkel 'een bescheiden voorbijganger'. Nou, de blonde was echt alles behalve dat, daar was de jongen zeker van. "Een bescheiden voorbijganger vraagt niet zomaar naar iemands strafblad." nee, meeste mensen negeerden elkaar juist en gingen gewoon door. Het was te zien hoe de ander wegging, hm, als deze hem niet meer lastig zou vallen was dat beter. Toch vond hij de jongen maar een.. apart geval, om het maar zo even te gaan noemen.

"Een bescheiden voorbijganger vraagt niet zomaar naar iemands strafblad." Nou, nou, was dat zijn weerwoord, hij stopte even en sloot even zijn ogen waarna hij even zachtjes grinnikte. Wauw. Hij stak zijn handen op en klapte even kalmpjes. "Dat je dat toch door hebt," klonk er even licht sarcastisch van de blonde gast. Daarna draaide hij zich even half en keek hij scherp naar Nathan. Hm. Kort hield hij zijn hoofd schuin. Even denken... "Maar goed, zo te zien heb je toch niks aan mijn gezelschap," zei hij terwijl hij zijn schouders even ophaalde. "Dus wat zou het nut zijn van te weten wie ik ben?" klonk er vervolgens. Even dacht hij na. Hij kon nu ook weg gaan en gaan genieten van zijn stuff... Maar nee, nee, hij bleef. Moest betekenen dat ie toch nog een tikkeltje geduld had.

De andere dude klapte even, serieus. Wat had hij zichzelf toch even aangedaan, hij kon nog beter weggaan toen hij niets had gezegd maar nee. Nathan had zo nodig weer wat moeten vragen. Ja, inderdaad. Hij had niets aan het gezelschap van de jongen, dus waarom er nog verder mee gaan. "Omdat ik dat wil weten." expres hetzelfde gebruikend wat de ander eerder had gezegd. Niet echt origineel, maar daar had de blonde wel wat om gevraagd. Maar als dit gesprek was afgelopen, dan zou hij gewoon echt weggaan. Al ging iemand dood, zelfs dan maakte het hem niet uit. Niet dat zoiets hem ooit had uitgemaakt. Duh. Anders zou hij ook niet doodleuk kunnen moorden zoals de groenharige kon doen.

Even bleef hij naar de ander kijken. Geen idee wat hij zou doen of zeggen, maar zo te zien aan zijn reacties zou het niet veel zijn. "Omdat ik dat wil weten." Mooie kopie. Hij zuchtte even en keek kalm naar de ander. Daarna haalde hij zijn schouders op. "Als je het echt wil weten," klonk er even kalmpjes van de blonde gast en hij grijnsde even tevreden. Daarna schudde hij toch even zijn hoofd met een grijns op zijn gelaat. "Je hebt niks aan mijn echte naam, om eerlijk te zijn," Daarna grinnikte hij even zachtjes. "Louis," klonk er even. "Ik ben alleen een deftige, stille Louis," klonk er even waarna hij zijn armen over elkaar sloeg en de ander kalm bleef aankijken.

Het was niet echt dat hii het per sé wou weten, eerder gewoon dat hij wist met wie hij dit aparte 'gesprek' hield. En ook nog dat hij de blonde niet sou moeten noemen zoals de groenharige nu deed. Hij had nietsaan de echte naam van de jongen? Juist ja, die dude had dus waarschijnlijk diens naam veranderd. Hij had dat ook jaren geleden, of zelfs nu kunnen doen maar waarom zou de jongen? Louis was het dus, waarop Nathan enkel even een bijna ontzichtbaar knikje gaf. Hij negeerde het maar wat er als laatste werd gezegd, gezien het niet echt 'deftig' en 'stil' genoemd kon worden als het wel aan hem lag.

Hij knikte enkel. Nou, nou, dat was ook niet echt bepaald gemotiveerd hm. Kort knipperde hij even waarna hij de ander kalm bleef aankijken, wachtend. Maar er kwam niks. Dus besloot 'stille, brave Louis' maar zelf iets te zeggen. "Zeg nu eens," klonk er even terwijl hij even kalm een blik op de omgeving legde. "Waar is het fout gegaan?" klonk er even terwijl hij een wenkbrauw optrok. Tja, als je al een tijdje bezig werd dan moest er wel iets mis lopen om opgepakt te worden eh. Tja, hij was jong geweest en roekeloos, dat was zijn probleem geweest.

Hij zag het niet in om het gesprek nog voort te zetten, maar blijkbaar Louis wel, gezien deze vroeg waar het was misgegaan. Hij moest voor even enkele seconden nadenken waar de ander het over had, tot de jongen realiseerde dat de vraag was hoe hij werd opgepakt. Ah, op die manier. "Als de politie ineens al hun agenten achter je aanzetten en hun kunnen nadenken." sprak de groenharige. "Maar langer dan een dag of drie, vier heb ik er niet gezeten." iets wat wel een flink stuk beter was geweest dan jaren daar zitten. Hij zou er maar beter over moeten gaan nadenken als hij ooit weer werd achtervolgd, wat wel zeker zou gebueren.

Hij moest even nadenken. Zijn vraag was voor hem dus niet al duidelijk geweest. A, pech voor hem. Hij moest maar opletten. Bij Louis moest je wel opletten, anders kon je al snel ergens anders eindigen. Niet goed wetend war en gewoon ergens vast yeah.. "Als de politie ineens al hun agenten achter je aanzetten en hun kunnen nadenken." Hm. Hij had dus echt mooi loze dingen gedaan. Waarom had hij het gevoel dag Nathan iets kon die een andere simpele moordenaar niet kon? "Maar langer dan een dag of drie, vier heb ik er niet gezeten." hij keek even kalmpjes naar de groenharige. "Zo moeilijk is het ook niet als je er de hersens voor hebt," bekend de blonde gast even kalm terwijl hij zachtjes zuchtte. Yeah. Hij had veel kunnen ontsnappen. Hij had gewoon nooit geen zin gehad. Iets zoals moe zijn van hetzelfde en hetzelfde. Ah tja.