A Shot Across the Bow

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

De rust van Camphrier Town was eigenlijk wel aanlokkelijk. Zeker nu ze iets meer geleerd had over de overname van Team Rocket in Lumiose, was ze erg geneigd om meer de stad uit te gaan. Helaas ging dat niet elke dag, dus was het extra fijn om een keer een dagje weg te gaan – zelfs als ze niet ver van huis kwam. Camphrier Town was omgeven door prachtige natuur en Fleur liep dan ook bijzonder vrolijk langs de bloemenvelden. Ze droeg haar gebruikelijke bloemenkroon op haar hoofd, al was het niet Basile die ze uit de bal had. Fleur had haar Aipom Lilou op haar schouder – of nouja, het was de bedoeling dat die op haar schouder zat, maar die vond het veel leuker om door de bomen te slingeren. Het was echter te merken dat het aapje nog wat jong en onhandig was, want haar staart gleed zo nu en dan nog van een tak af. Meestal kon ze zich gelukkig nog redden, dus maakte Fleur zich niet al te veel zorgen. Pas toen het aapje een luide kreet sloeg en recht voor de neus van de blondine naar beneden viel, schrok ze op uit haar gedachten.

De Aipom was bovenop het hoofd van een wilde Furfrou gevallen. Die was net zo geschrokken als Fleur, en omdat ze niks meer kon zien door het paarse aapje op haar hoofd, begon ze wild in de rondte te rennen – recht op een andere omstander heen. “Kijk uit!” riep Fleur, vergetend om extra vrouwelijk te klinken, of dat ze normaal niet zo spraakzaam was. Die andere persoon waarschuwen was nu even belangrijker.

tag: Stacey Grimes! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Haar waarschuwing was niet genoeg geweest, en het meisje werd door de hondachtige Pokémon gevloerd. Tijdens deze actie vloog Lilou van het gezicht van de hond af en kreeg die haar zicht weer volledig terug. Of dit een positief ding was of niet wist Fleur niet, want Lilou kon het wezen sowieso niet aan en zijzelf wilde eerst even vragen of het meisje op de grond zich niet al te erg bezeerd had. “S-sorry! Gaat het een beetje?” vroeg ze, terwijl ze een hand uit stak. Nog voor die hand geaccepteerd kon worden zag ze echter de Furfrou vanuit haar ooghoek weer hun kant op komen. Oh Arceus, deze keer was zij het slachtoffer. Ze had geen zin om zich te laten tackelen, dus deed ze een stap achteruit – die helaas resulteerde in dat ze alsnog op haar kont viel. Geweldig, nu had de Furfrou vrij spel.

“Lilou, help!” De Aipom kwam nu zelf ook weer overeind, duidelijk een beetje door de war door de gebeurtenissen. Wel begreep ze gelukkig wat haar trainer van haar wilde, want ze sprong alweer op de Furfrou af. Haar klauwen haakten zich in de lange vacht op het hoofd van de Pokémon – een gefaalde Scratch aanval omdat het paarse aapje geen rekening met de dikke vacht had gehouden. Geweldig. Het beest zou nu zeker nog een keer op haar af komen, en deze keer kon ze niet weg stappen. En nu?

tag: Stacey Grimes! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Gelukkig wilde het groenharige meisje haar wel helpen de Furfrou te stoppen. Fleur vroeg zich af hoe ver ze kwam als ze zichzelf in de strijd gooide, maar gezien ze nogal onzeker was en dat waarschijnlijk ook wel uitstraalde, had ze het idee dat ze niet veel indruk op het beest zou achterlaten. De Nuzzle aanval werd dan ook zeer gewaardeerd, vooral vanwege de verlamming die het veroorzaakte. Het zorgde er voor dat de Furfrou even niet meer kon bewegen en dat was voor Fleur genoeg tijd om op te staan. Was het het waard om Basile er bij te pakken en hem te laten vechten, in plaats van Lilou? Ze kon ook wegrennen en het beest bij het onbekende meisje achterlaten, maar dat zou een rotstreek zijn. Zij had dit veroorzaakt, dus zij zou het oplossen ook.

Basile er bij pakken, dus. Lilou had niet genoeg ervaring of kracht. Die kreeg haar kans een andere keer wel weer. De chinchilla Pokémon had eerst geen idee wat er gaande was en was alleen maar bij dat hij weer bij Fleur mocht zijn om op haar te letten. Pas toen ze hem zei om een Tail Slap aanval te doen en naar de hondachtige Pokémon wees, kreeg hij de situatie een beetje door. Vastberaden om zijn trainer te beschermen sloeg hij zijn staart tegen Furfrou aan, wat in tegenstelling tot de aanval van Lilou wel schade aanbracht. Of het veel was, vroeg Fleur zich echter af. Waarschijnlijk niet, want Furfrou zag er net zo energiek uit als voorheen. “Erhm… wat nu?” vroeg Fleur hardop, kort een blik werpend op het andere meisje. Ze had hier lang niet genoeg ervaring voor.

tag: Stacey Grimes! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Zorgen dat de Furfrou hen niet meer als doelwit zou zien klonk als een redelijk idee. Fleur keek er namelijk niet naar uit om nog eens op de grond te belanden, en als de Furfrou hen bleef tackelen zou dat waarschijnlijk nog wel eens gebeuren. Het groenharige meisje droeg haar Pachirisu op om Sweet Kiss te gebruiken. Dat was een aanval die de tegenstander verwarde, toch? Dat betekende dat de Furfrou verlamd en verward was. Het arme dier. Ze had wel met haar te doen eigenlijk, maar dan moest ze zichzelf maar niet zo opwinden. Ze verdiende eigenlijk wel wat rust van de twee meiden. Slaap zou haar sowieso wel makkelijk van de twee af houden, of niet?

Eerst moest Fleur nog één keer er voor zorgen dat ze niet onderuit gehaald werd door de Furfrou. “Leid hem af met Tickle!” Kreeg Basile zijn pootjes wel door die dikke vacht? Fleur twijfelde, maar de Mincchino had al een oplossing. Hij klom namelijk richting het hoofd van de Furfrou en begon de kortere vacht op haar wangen te kietelen. De Tackle mislukte hierdoor. “Oké, en nu Sing!” Basile zong een liedje recht in de oren van de Furfrou, wat haar binnen een aantal tellen in slaap suste. Fleur wilde voorstellen om nu de andere kant op te lopen, maar kreeg een ander idee. De vacht van de Furfrou zou perfect zijn om te stylen. Daar had ze zich al een tijdje niet meer mee bezig gehouden, want die van Basile en Lilou was te kort. Ze had Furfrou altijd al een leuke Pokémon gevonden. De Pokébal hield ze in haar hand voor ze zichzelf kon tegenhouden. Waarom zou ze ook niet een poging wagen? Misschien gedroeg ze zich wel vriendelijker als ze gevangen was. Fleur gooide de Pokéball naar de Furfrou, die een stukje voor haar op de grond landde. Gelukkig rolde het voorwerp nog tegen haar aan om haar er in op te zuigen, anders had ze straks nog twee Pokéballs moeten gebruiken.

tag: Stacey Grimes! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

De Furfrou bleef in haar bal zitten. Fleur wist niet of ze dit verwacht had of niet, maar ze was er zeker wel blij mee. Furfrou leek haar altijd al een leuke Pokémon. Eigenlijk had ze dus geluk gehad dat het beest haar en het andere meisje had aangevallen. Ze stapte op haar dooie gemak op de bal af en raapte hem op. Ze wilde al bijna de Pokémon opnieuw tevoorschijn roepen toen een felicitatie haar er aan herinnerde dat ze niet alleen was. Ze draaide zich om, maar hield haar blik op de bal in haar hand gericht. “Dank je.” Praten vond ze oké, maar oogcontact maken bleef moeilijk. “Misschien kan ik haar maar beter even in de bal houden. Dan kunnen we allemaal bijkomen.” En dan kon ze goed nadenken over wat voor naam ze haar nieuwe aanwinst wilde geven. Opties had ze in elk geval genoeg. “Sorry voor… eh.. Tja. Alles eigenlijk.” Ze stopte de Pokéball weg en keek even om zich heen om te zien of haar Pokémon wel oké waren, maar die kwamen haar gelukkig al snel opzoeken.

tag: Stacey Grimes! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Het groenharige meisje stemde toe dat het beter was om Furfrou in de Pokéball te laten, dus kon Fleur de bal gerust wegstoppen. Lilou leek hier wel een beetje om teleurgesteld, want die wilde waarschijnlijk graag kennis maken met het nieuwe teamlid. Helaas moest dat even wachten. “Eh..” begon Fleur twijfelachtig, terwijl haar vingers in een plukje haar ronddraaiden. “Lilou landde op haar gezicht en ik denk dat dat haar uit een dutje heeft gewekt of iets dergelijks. Daar zou ik in elk geval ook boos om worden.” Al vond ze het wel een beetje overdreven dat ze zo vaak was blijven tackelen, maar misschien was dat een karaktertrek. Hopelijk kon ze het er uit trainen, want een Pokémon die altijd iedereen tackelde was niet altijd even handig.

tag: Stacey Grimes! | notes: ---

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Haar kleine grapje werd beantwoord door een grotere en dat bracht bij Fleur een grote glimlach op haar gezicht. Van alle mensen die ze tegen het lijf had kunnen lopen, was dit meisje zeker de slechtste niet. Fleur had zo het idee dat als ze over haar onzekerheden heen kon komen ze het nog best gezellig konden hebben. Ze stelde zich voor als Stacey en haar Pokémon als Sienna, wat Fleur beide leuke namen vond. “Ik ben Fleur,” reageerde de blondine. Ze lette er expres op dat ze ‘ik ben’ zei en niet ‘ik heet’. Waarschijnlijk zou het Stacey niet opvallen, maar voor Fleur was het een belangrijke bevestiging voor zichzelf. “Dit zijn Lilou en Basile.” Fleur hurkte neer bij haar Pokémon en gaf ze een kans om haar schouders op te klimmen. Op elke schouder een Pokémon was best zwaar, maar ze zou kijken of ze het een tijdje vol kon houden. “Ik kom eigenlijk uit Unova, maar woon nu in Lumiose City,” antwoordde ze vervolgens op de vraag. “Ik was deze kant op gekomen om Lilou wat speelruimte te geven in de bomen, maar dat is dus niet zo goed afgelopen…” Ze wierp een blik op haar Aipom, die lichtelijk beschaamd aan haar achterhoofd krabde. Fleur kon er wel om grinniken. “Alhoewel, het heeft me wel een nieuwe Pokémon bezorgd.” Ze overwoog om voor te stellen om door te lopen, zodat ze niet nog eens een Furfrou boos zouden maken, maar wist even niet hoe ze dit moest toevoegen aan haar verhaal. Daarom stelde ze maar gewoon die saaie wedervraag. “En, waar kom jij vandaan?”

tag: Stacey Grimes! | notes: ---