{Open} Shot like a Bullet

Ze stond weer in de stad en weer buiten de avondklok. Wat haar bezielde wist ze zelf niet eens. De laatste tijd ging ze te vaak tegen regels in, maar ze had dan ook niet echt veel zin om zich aan de avondklok te houden. Ze had zich wel een beetje aangepast aan de Team Rocket sfeer in de stad. Haar bruin/blonde haar was goed verborgen onder een capuchon, die tevens een groot deel van d'r gezicht bedekte. Ze droeg over het algemeen zwarte of donkere kleding en had stevige schoenen met ijzeren neuzen aan. Nadeel van de schoenen was dat ze veel geluid maakte, dus ze moest voorzichtig lopen. Ook nu weer keek ze om zich heen, hopend dat ze niemand tegen zou komen. Jammer genoeg werd haar pad versperd door een schaduw voor haar. Vervloekt, ze kon niet gebruiken om nu een Team Rocket lid tegen te komen. Ze slikte moeizaam, maar besloot door te lopen. Misschien kon ze de invloeden van haar broer gebruiken om hier ongezien weg te komen. Ze stapte op de schaduw af, handen in dr zakken, ogen strak voor zich uit gericht en met een zelfverzekerdere houding. Ze kon dit.

Klamme handen, oh Arceus ze kon hier niet tegen. Waarom was ze ook al weer op de rebelse toer gegaan, ze was hier helemaal niet goed in. Met een zo normaal mogelijke pas probeerde ze langs de onbekende te lopen, maar haar pad werd geblokkeerd toen er opeens een Houndour uit de schaduwen sprong. Binnen een tel had de brunette een pokéball van haar riem gevist en stond er een Houndoom tegenover de kleine pokémon, die een diep en kwaad gegrom liet horen. Ondertussen was er ook een Flaaffy te voorschijn gekomen, waarschijnlijk van de onbekende. Die was sowieso al sneller met reageren en jaagde de Houndour weg door enkele schokken te lossen. Kratos gromde en blafte naar de wegrennende Houndour, maar richtte zich daarna grommend op de onbekende. Hij vertrouwde het zaakje duidelijk niet en liet dat ook goed merken. Vivienne probeerde haar cool te houden en knikte enkel toen er gevraagd werd of het ging. "Het gaat," zei ze op een kalme toon. "Sterke Flaaffy trouwens," besloot ze daarna maar op neutrale toon te zeggen.

Niet gaan trillen, vooral niet gaan trillen. Dat was het ergste nu. Als ze nu zou wegzakken in een paniek aanval was haar cover blown en zat ze veel dieper in de problemen. Ze kreeg een complimentje over Kratos en glimlachte onder haar capuchon. De Houndoom vertrouwde de groenharige blijkbaar niet, dus ze hielt haar eens goed in het oog. Als dit verkeerd zou uitlopen zou ze het gevecht waarschijnlijk wel kunnen winnen. "Kratos, koest," zei ze zachtjes en de pokémon kwam naast haar staan, nog steeds zachtjes grommend en zijn ogen stug op de groenharige gericht. "Hij's onderzettend waakzaam over me, vandaar deze reactie," legde ze luchtig uit. Ze was lichtelijk geschrokken over het feit dat ze mevrouw werd genoemd. Zag ze er zo oud uit in deze kleren? Ach nou ja, wat zou het ook. Ze zou in ieder geval niet toegeven dat Kratos alleen zo reageerde op Team Rocket leden. Dan zou ze een probleem hebben.

Haar korte, zwarte jurkje hing strak langs haar lichaam, haar met de zwarte legging en laarsjes onzichtbaar makend in de donkere stegen van Lumiose City. Patrouille, noemde men het. Eigenlijk was Allison meer op zoek naar spanning dan naar saaie, rebelse overtredertjes. Dat liet ze liever over aan de lagere rangen binnen Team Rocket. Ze had zich niet voor niets een weg naar de top gewerkt, immers.
Toen Lucy plots begon te grommen, hief Allison een wenkbrauw. Ze wist hoe Lucy werkte. Het had zichzelf aangeleerd om geluiden te zien na waarschijnlijk enige breinschade opgelopen te hebben. Synesthesie, noemde men het. Allison had geen idee hoe het eruit zou zien voor de Lucario, maar ze kon zien hoe deze een bepaalde richting op keek en met haar ogen het geluid volgde. Goed zo, Lucy. Laat maar zien wat er mis was.

Al gauw had Allison zich in de buurt van twee jongere dames gewaagd. Ze stond achter een roodharig grietje. De ander hoorde duidelijk bij haar, was één van de grunts die Lumiose City bewaakte. Goed, goed. Ze dacht na. Want, pas toen ze Allison in het oog had gekregen viel ze aan. Pas toen ze wist dat er iemand was om haar te assisteren. Goed, dat was een pluspunt. Allison glimlachte en trok een Pokéball van de band rond haar been, voor ze deze vergrootte en haar keel schraapte. Ze zei geen woord, was veel te nieuwsgierig naar de reactie die de roodharige zou hebben nu er aan haar beide kanten Team Rocket-leden stonden. Immers was het na de avondklok, wat had ze anders verwacht?

De spanning leek om te snijden te zijn. Ze kon er niet zo maar van uit gaan dat deze griet haar zou geloven, als ze al een woord zou reppen over het feit dat ze niet bij Team Rocket hoorde en nu al voor de Arceus mocht weten hoeveelste keer buiten de avond klok hier was. Rebels als dat ze mocht zijn, ze hielt van d'r pokémon en ze wilde deze het liefst bij haar houden. Hoe moest ze zich hier uit gaan redden?
Echt veel tijd om erover na te denken had ze niet toen er opeens een Thunder Shock haar richting op kwam. Gelukkig had Kratos de aanval sneller door dan haar en zetten een Flamethrower in om de aanval tegen te gaan. Daarna hoorde ze het geluid van een schrapende keel achter zich en draaide ze zich met een ruk om, waardoor haar capuchon af viel en haar blond/bruine haar liet zien. Ze vervloekte zichzelf en merkte dat ze was ingesloten. Fijn, dit ging echt een geweldige avond worden. Waarom moest zij nou weer die vervloekte gave hebben om altijd in de problemen te komen en altijd bij Team Rocket. "En wat nu?" vroeg ze daarom maar gewoon op een neutrale toon. Ze greep een pokéball van haar riem af en vergrootte deze, maar gooide 'm nog niet op. Eerst wilde ze eens weten wat de nieuweling te zeggen had. Ze gromde zachtjes. "Twee meiden achter me aan, als ik een jongen was geweest had ik hier misschien meer plezier in gehad. Wat moeten jullie van me?" snauwde ze naar de twee meiden toe. Ze waren allebei ouder dan haar, maar dat wilde niet zo snel zeggen dat ze sterker waren. Voor nu zou ze kunnen proberen om zichzelf eruit te bluffen en met Kratos erbij, zou dat misschien nog wel eens kunnen gaan werken. Hoopte ze dan maar.

Twee meiden achter zich aan. De opmerking van Vivienne deed Allison haar wenkbrauwen trekken en ze glimlachte onschuldig. De woorden van de grunt, welke ongeveer van haar leeftijd was, deden de jonge vrouw voor een moment opkijken, maar al gauw viel haar blik weer op het roodharige meisje. Allison was niet verbitterd, niet compleet oneerlijk en zou dit meisje best laten gaan, maar dan moest ze er wel van leren. Team Rocket had naam nodig, had… Heck, angst moesten ze kennen. De wereld moest tegen de grond geduwd worden, leven in complete angst voor wat er komen ging. Pas dan konden ze gaan werken aan het creëren van de orde waar ze zo naar verlangden. “Dus, denk ik dat het tijd is om te beslissen. Of je begint heel hard te lopen en we houden het bij een simpele waarschuwing,” klonk haar stem, kalm en zonder enige twijfel. “Of ik neem die Houndoom van je mee.”

Vivienne beet op d'r lip, dit ging niet goed komen. Ze kon zich hier gewoon niet uit praten, geloven dat ze een Team Rocket lid was deden ze toch al niet en als ze zou beginnen over Marcel had ze een groter probleem. Het was beter om dit gewoon achter zich te laten en er van door te gaan, want anders was ze haar pokémon kwijt. Kratos gromde naar de twee dames en kleine plukjes vuur kwamen vanuit zijn bek. Hij was blijkbaar nog minder blij met de Team Rocket leden dan zijzelf. Haar blauwe ogen gleden naar de groenharige griet en ze keek haar neutraal aan. "Ik was aan het trainen en had een afspraak staan met m'n broer hier in de stad, jammer genoeg vergeet hij nog wel eens dat, nu de avondklok is, hij wel 's avonds over straat mag en ik niet." Ze sprak met een kalme toon en wist haar nerveusiteit aardig onder de duim te houden, al voelde ze zich totaal niet goed. Daarna richtte ze zich op het meisje met het gekleurde haar, waarbij ze zich af vroeg wie het was. "Maar goed, als jullie het zo graag willen, dan ga ik wel weer. Dan komt Marcel er vanzelf wel achter dat z'n zusje niet is komen opdagen," sprak ze kalmpjes, waarbij ze Kratos het seintje gaf dat ze gingen en aanstalte maakte om weg te lopen.