Random acts of silence~ (Nathan Malone)

Nou, hij mocht wel vaker zo wakker worden, was het niet dat hij nogal moe was. Langzaam opende hij zijn ogen, verblindde zichzelf niet meteen zoals Riddle blijkbaar had gedaan. Wel had hij echt geen zin om echt wakker te gaan worden. Ugh. Kon hij gewoon niet een keertje een dag overslaan, die hele dag niets doen behalve in bed liggen. Dat stond hem wel aan ja. Hij keek even naar links, daar trefte hij de roodharige aan welke min of meer wakker leek te zijn. "Morgen~" klonk zijn stem, wat slaperig.

Hij glimlachte kort toen zij ook een goedemorgen sprak. Ja, dat was het wel zeker te noemen, goed. Hij knikte instemmend op dat ze heel de dag bleven liggen. "Goed idee." sprak de jongen, daarbij meteen zijn gedachten uitend. Ach, hij wist wel dat dit gevoel binnenkort wegging. Dus om het nog eens serieus te gaan doen, nee, liever niet dan. Een soort van kreunend geluid verliet zijn mond. Moesten ze echt gewoon verdergaan met peven en niet in bed blijven liggen? Ja. Had hij -waarschijnlijk Riddle ook- daar zin in? Nee.

Hij wierp haar een korte, vragende blik bij het horen dat ze even grinnikte. Hm? Hij schudde zijn hoofd bij de vraag dat hij echt niet uit bed wou "Nope.". Nee, helemaal niet. Hij glimlachte kort bij het zien dat Riddle overeind was gekomen, moest hij ook doen maar ugh. Langzaam kwam hij overiend, eerst maar even wachten op Riddle tot zijn klaar was, dan kon hij zijn spullen pakken. Niet al te handig als ze er allebij inwaren, werd nogal krap wbw. Hij liet zijn hoofd even wat naar achteren leunen, een zucht slakend.

Hij fronste lichtjes bij haar woorden, wat mocht dat dan wel niet zijn? "En dat is?" toch kwam de jongen hoe dan ook uit bee, want of hij het wou of niet, hij zou er echt een keertje uit moeten komen. Nathan liep richting de kast om een boxershort te pakker en deze aan te trekken, vervolgens kleding en liep de kast uit. Riddle wat vragend aankijkend gezien de roodharige zijn vraag nog steeds niet had beantwoord. Oké, niet dat hij haar veel tijd voor had gegeven maar toch. Ergens was de jongen er wel benieuwd naar. Waarom zou hij dat immers niet zijn~.

Toen ze echter ineens begon te lachen, maakte dat hem enkel meer nieuwsgieriger. Ach, het kwam later wel. Hij grinnikte kort toen er werd gesproken dat hij nu wel heel erg snel het bed uit was, het was niet dat hij nou de hele dag kon blijven liggen. Ineens kwam ze dichterbij, om hem voor even te zoenen. Dat was wel prima ja. Het duurde maar even, maar wel prettig bleef het. "Ik vind nog steeds van wel." zei Nathan met een kleine glimlach op zijn gezicht. Hij deed maar zijn broek aan, vervolgd door een simpel t-shirt.

Hij hoorde het nog dat de roodharige sprak dat dat mooi was om te horen, Nathan wachtte wel nog op haar voordat hij naar beneden zou gaan om te ontbijten. Zodra er inderdaad van Riddle klonk om maar wat te eten knikte hij, haar de kamer uit volgend en de trap af. Zijn Pokémon waren blijkbaar al wakker, gezien er een soort van blafje klonk van Deimos bij he zien van zijn trainer. "Wat wil je?" vroeg de jongen haar maar, waarom niet joh.

Hij grinnikte kort bij het zien dat de roodharige eerst werd begroet door Hiro, waardoor ze even niet op leek te letten. Hij fronste voor even toen ze sprak dat het 'maar iets leuks' moest zijn. Juist ja, had hij ook lekker veel aan dus niet. Was ze besluiteloos en laat het maar aan Nathan over, wist hij ook weer. Hij zuchtte kort en pakte het brood en wat random dingen aan beleg. Want het was in welk geval iets, zelf had hij ook geen idee wat te nemen als ontbijt. Bacon en ei klonk wel even het beste, en natuurlijk ook lekker. Want tja, het was bacon en wel bijna iedereen hield van bacon.