Random acts of silence~ (Nathan Malone)

Zodra hij erg dichtbij was gekomen was Riddle wat naar voren gaan leunen, om hem weer te zoenen. Terwijl hij ook zijn tong ging gebruiken ging zijn vrije hand naar beneden, richting het korte broekje die ze aanhad. Hij stopte echter niet toen zijn hand daar was gekomen, voorzichtig de knopen van het ding proberen los te maken. Ging niet geheel makkelijk, hij had het nogal druk met eu, andere dingen. Andere dingen die erg belangrijk waren hoor.

Ze deed de voordeur open. Het was stil, er was vast niemand thuis. Kalmpjes rekte ze zich uit, waarna ze even haar schoenen uitgooide en toen stilletjes naar boven liep. Eerst liep ze naar haar eigen kamer, waar ze de zak eerst even op bed gooide. Zo, ze was terug thuis. Even lachte ze. Ze zou zo wel even naar Gus gaan, maar eerst moest ze dat ene kleedje hebben. Even ging ze de loopkast in. Hey, waar was dat naartoe? Hm... Lag vast bij Riddle. Zonder er echt bij na te denken wandelde ze richting de deur. Zonder er echt bij na te denken opende ze de deur. Even bleef ze stokstijf staan en keek ze even heel droogjes naar de twee. Uhm... Haai.

Blijkbaar had ze niet eens het geduld om te wachten tot hij klaar was, gezien de roodharige het al zelf uitdeed, vervolgens aan zijn broek ook uitdeed. Nathan grinnikte kort toen ze in zijn nek een kusje duwde, waarbij Nathan zachtjes haar haren vastpakte. De deur vloog open en hij kon zowaar zweren dat Nathan een hartaanval kreeg. Wat. Ehm, deken. Bedekking. Hij pakte gauw de deken onder hen, waarna de jongen dit ding over zijn dingdong gooide en Riddle ook wat leek mee te bedekken. Help. Wat deed Tawn hier, precies nu. Zijn gezicht was ondertussen zo rood geworden als een tomaat.

Even keek ze toe hoe Nathan helemaal flipte, Arceus, stel je niet aan. "Heb je iets nodig?" Even keek ze naar Riddle en wandelde ze even kalm naar de kast, die ze opentrok. Even keek ze rond. Ze schoof even en keek kalmpjes naar de dingen die er hingen. "Volgende keer ook kloppen graag..." Even zuchtte ze. "Ook als je denkt dat er niemand thuis is" Ze stak even een hand op. "Doe ik," klonk er kalmpjes, daarna pakte ze even heel droogjes het jurkje uit de kast en hield ze deze voor zich. "Kan ik die even lenen?" klonk er even terwijl ze droogjes naar hen bleef staren.

Hij snapte het niet waarom hun er zo droogjes over deden, waarschijnlijk niet iets dat hij ooit zou snappen ook. Het was te zien hoe de blondine droogjes naar de inloopkast liep, om daar wat uit te pakken. Hij hield zijn mond maar, wetende dat er weinig normaal uit zou kunnen komen. Er werd gevraagd of ze die kon lenen, waarna Tawn naar hen twee bleef staren. Doe dat please niet. Het rode was iets verdwenen, minder dan net.

Het bleef even stil en toen draaide Riddle zich. Naja, het was niet dat ze dat nog nooit had gezien. Hoe dan ook. "Ja, je mag het lenen ga nu maar..." Yay~ "Oké, bye," en snel wandelde ze naar de deur om deze achter zich te sluiten. Een tevreden grijns op haar smoelwerk toonde wel aan dat ze erg blij was. Echter, toen ze iets van drie stappen ver was vloog ze terug, gooide ze de deur weer open. "Bedankt!" En even bleef ze awkward naar hen staren. Er klopte iets niet... Uh... Kort vernauwde ze haar ogen. Daarna opende ze even haar mond, alsof ze advies ofzo ging geven, een hand lichtjes de lucht ingaande, maar toen sloot ze deze weer en schudde ze haar hoofd waarna ze de deur toeramde en verdween naar haar eigen kamer

-Tawn topic uit

Ze ging weg, mooi. De deur ging weer dicht, maar nog niet eens een halve seconde later vloog de deur weer open. Heilige Arceus. Kon ze gewoon weggaan. Dat zou wel een stuk beter zijn, ksst. Een bedankt werd geroepen, serieus. Toen ze weer haar mond leek te openen gaf Nathan de blondine bijna een giftige blik. Ga toch weg. De deur werd weer dichtgeramd, blijf nu weg graag. Nu richtte hij zich weer op Riddle, het rode was bij de groenharige nog steeds niet weggegaan. Verdomme.

Toen Riddle haar hand over zijn wang had laten glijden en wat pladend had gesproken dat hij schattig was trok hij even een soort van nors gezicht. Nou ja zeg. Hij was niet schattig. Hij snoof even, maar bedacht zich niet dat die actie het juist erger kon gaan maken. Erger voor hem met dat hij 'schattig' was. Dus niet natuurlijk. Hopelijk ging haar zus hen niet meer storen, please soms time alone. Dat was wel moeilijker te hebben nu, dus wat ze hadden hield hij ook wel liever.

Hm, wat Riddle daar zei hielp niet echt bepaald veel. De jongen zag voor even een onheilspellende grijns op haar gezicht, al verdween deze voor een glimlach toen de roodharige weer naar hem leek te kijken. Nathan grinnikte kort bij de vraag waar ze waren gebleven, maar wel leek Riddle al een plek te hebben gevonden om haar handen kwijt te raken, wat blijkbaar zo zijn borstkas was. Totaal niet erg hoor. Zijn hand ging door haar haren, nu werden ze hopelijk echt niet meer gestoord.