Pink Mega Fluff {Open}

Na met veel moeite Amy te hebben overgehaald om weer me te reizen had Mabel een tripje naar de Berry Fields gepland. De Zoroark had er nog steeds moeite mee met dat zij de oorzaak van de problemen in Lumiose was geweest, maar nadat Mercy met haar had gepraat en ervan overtuigd dat het echt niet haar schuld was, was de Darktype meegekomen, zij het wat mokkend. De Zoroark had een tijdje op de fokkerij van Annabeth, al noemde iedereen haar Anne, en nu had Mabel ook een baantje. Blijkbaar had Amy de zeventig jaar oude vrouw ervan weten te overtuigen weer actief te worden met fokken, maar natuurlijk kon ze het niet alleen. En toen was de pokémon op het briljante idee gekomen dat haar trainer wel kon helpen, het zou ook kunnen helpen van haar angst af te komen. Eerst had Mabel er niks in gezien, maar toen had Anna er op gewezen dat als ze nog pokémon zou vangen die een plek nodig hadden om te leven en ze zou zich gaan richten op Buneary’s en Lopunny’s. Dat waren de enige pokémon die geen paniekreactie opwekken bij het meisje. Dat had te maken met dat er ooit een Lopunny was geweest die heel erg lang voor Mabel had gezorgd, en daarmee was bij de toen nog baby het idee ontstaan dat de konijnen veilig waren. Net als met vogels eigenlijk. Alleen konden vogels wel hartaanvallen veroorzaken. Het was allemaal heel erg vermoeiend. Gelukkig had Anna gezegd dat ze eerst moest reizen, de wereld zien, en dat ze daarna pas de fokkerij moest helpen. Ondertussen liep het meisje al met haar hele team achter zich de Berry Field binnen. Mercy zoals gewoonlijk vlakbij, bang voor haast alles en iedereen, Silvester in de lucht en Amy onderzoekend achteraan. De Zoroark was alweer opgeknapt en ze leek het hele gebeuren uit Lumiose koppig buiten te sluiten, ze weigerde zichzelf er aan te herinneren.
“Maaaaaabel,” Amy stormde op haar trainer af, in elk geval was haar vrolijkheid terug. Ook was de Zoroark er trots op dat ze zichzelf had geleerd haar illusiepraten te gebruiken zonder dat ze zich moest vermommen als mens. Amy was niet dol op mensen, zeker niet na Lumiose, en dus had ze tegen zichzelf gezegd dat ze zich niet meer in haar menselijke gedaante zou veranderen. Maar omdat ze het praten niet had willen opgeven had ze alleen maar geoefend bij Annabeth en nu kon ze het. “Mogen we echt van alle bessen eten?” Mabel knikte en keek de Zoroark in haar fel blauwe ogen. “Deze tuin is gemaakt voor trainers, om te rusten en om hun pokémon te verwennen, dus de bessen zijn gratis,” het meisje wierp een blik op Mercy, die was ook dol op bessen. “Maar hier zijn vooral standaard dingen, Oran berry’s en zo, niet die we in de kas hebben.” Amy knikte en wilde er weer vandoor stormen, voor ze dat echter kon doen werd ze tegengehouden door Mabel’s stem. “Maak alsjeblieft niks kapot Amy,” de Zoroark keek om, met een wat verontwaardigde uitdrukking op haar snuit. “Ík? Dingen kapot maken? Nooit,” reageerde ze ietwat pesterig voor ze weg stoof. Mabel zuchtte en wisselde een blik met Mercy, hopelijk zou dat goed komen. “Laten we maar gewoon een plek vinden om te gaan zitten.”
Samen met Mercy en Silvester had Mabel een plekje gevonden om te picknicken, onder een Oran boom zaten de drie op het goed onderhouden gras. “Mercy,” Mabel keek de shiny Lopunny aan. “Ik heb wat voor je.” Na het hele gebeuren in Lumiose was iedereen het er over eens geworden dat Mercy sterker moest worden, net als de rest van het team. En nu had Mabel het perfecte ding gekregen van Anna, die het hele verhaal had gehoord. De oude dame had voor Mabel weg ging, op reis had ze besloten, een cadeau gegeven. Het meisje pakte haar schoudertas en haalde er een doosje uit, het leek op zo een ding waar je juwelen in stopte. Mercy keek haar trainer nieuwsgierig aan en pakte het ding aan. Voorzichtig haalde de Lopunny de deksel er af. In de doos lag een glimmende steen, met drie kleuren, die vast zat aan een witte band. “Het is een Lopunnite, wil je hem uitproberen?” Mabel keek de pokémon afwachtend aan, Mercy keek op met glinsterende ogen en knikte. De trainer van de pokémon pakte de halsband en sloot hem voorzichtig om de nek van de shiny, het zat gelukkig niet te strak. “Klaar voor Merc?” Mabel keek Mercy vragend aan, wachtend op een teken. De Lopunny knikte en zette zich schrap. Het meisje liet haar Keystone opgloeien en al snel gloeide de shiny ook op. Mercy begon te veranderen en al snel stond een mega Lopunny in de plaats van de gewone. Mabel bekeek de mega vorm van Mercy, de Lopunny was veranderd, maar niet onherkenbaar. De oren waren veranderd in een soort sliert met plukken roze haar er aan, de ‘laarsjes’ waren nu een soort schoentjes met een grote pluk roze vacht en Mercy had een bijzonder patroon op haar benen. Verder waren haar polsplukken minder wollig en waren de twee wenkbrauwachtige dingen versmolten tot één.
“Gaat het Merc?” Onzeker keek Mabel de Lopunny aan, pokémon konden drastisch veranderen door mega evolutie. En wat ze wist van mega Lopunny was dat ze erg agressief konden worden. ‘Punny,’ kwam er als antwoord. Mercy bekeek haar nieuwe zelf nieuwsgierig, maar spitste toen gespannen haar oren. Een Mareep kwam tussen de struiken vandaan, waarschijnlijk nieuwsgierig naar de nieuwe in zijn territorium. Mabel week bleek naar achteren, bang voor het onschuldige schaap. Silvester, die alleen had liggen luieren, wilde iets doen om het dier weg te jagen, maar Mercy was hem voor. Razend snel schoot de Lopunny op de Mareep af en met een krachtige trap in zijn zachte vacht liet ze de pokémon naar achteren vliegen, terug de struiken in. Een boze blik was te vinden in de ogen van de shiny mega Lopunny. Mabel en Silvester hadden beide een blik die verbijsterd kon worden genoemd. “Mercy?” haar angst voor even vergeten keek het meisje de pokémon aan. Mercy’s blik was alweer veranderd van boos naar vrolijk, blij keek de Lopunny naar haar trainer. Het leek er op dat Mercy’s agressieve kant naar buiten kwam naar mensen en pokémon die haar trainer bedreigden. Achter de mega kraakte iets en meteen draaide de shiny zich om, in een vechtstand. Alsof ze verwachte dat er meteen een nieuw gevaar verscheen.