Put on a Show [open]

- I am a busy man -

Het plein was een goede plek om te staan en je act op te voeren. Het was centraal, veel bezocht en altijd bezaaid met mensen (waaronder voornamelijk toeristen) die maar al te graag wilde zien wat Lumiose City allemaal te bieden had. En voor deze vroege middag was dat deze jongeman.
Nadat Emanuel al de zoveelste show in zijn leven waar hij random objecten van mensen uit zijn zak tevoorschijn toverde (met alle hulp van zijn pokémon, maar niemand hoefde dat te weten) had afgesloten, was het tijd om wat persoonlijker te worden. Voor zijn volgende 'act' zou hij iemand naar zich toe moeten trekken, want mensen hielden ervan om in het middelpunt van de belangstelling te staan en om te horen hoe geweldig ze waren. Die paranormale geesten acts deden het altijd goed, want er volgde vrijwel altijd meer mensen die óók wilde.

"Sinds ik hier ben voel ik al een erg sterke aanwezigheid van de andere kant, als jullie me allemaal goed begrijpen," sprak de jongeman tegen zijn publiek. "Er zijn hier meerdere personen die een entiteit met zich meedragen. En geen positieve. Wellicht dat ik een paar van jullie kan helpen om deze kwade wezens weg te jagen. Ze zorgen namelijk voor negatieve effecten zoals vermoeidheid en angstaanvallen. Is er iemand die zich als vrijwilliger hiervoor zou willen aanmelden?" Emanuel draaide langzaam rond, loerend naar de mensen die allemaal een beetje besluiteloos bleven staan. Maar natuurlijk, het eerste schaap moest altijd over de dam geholpen worden. "U misschien, mijn heer? Of wellicht de beeldschone jongedame die daar staat? Ja, u daar, wees maar niet verlegen, u mag zeker gezien worden!" Plots greep hij iemand die vlak bij hem stond bij de onderarm met een stevige greep. Doelwit vastgesteld. "Of u, wellicht?" Een charmante glimlach sierde Emanuel zijn lippen. "Wilt u niet verlicht worden?"