[Poké Fair] Nighttime~

It's a wonderfull feeling, standing in the middle of a fair, when night falls. De blondine grinnikte zachtjes, terwijl ze om zich heen keek. Het was donker, maar de lichtjes van de fair zorgde ervoor dat het er prachtig uit zag. En het was nog ontzettend druk ook. Voor de zekerheid had ze haar pokémon maar in hun pokéballs gelaten, aangezien ze niet van plan was om die kwijt te raken. Zelf liep ze met haar handen in d'r zakken door het publiek heen, kijkend bij de vele spelletjes en zichzelf hatend dat ze geen geld meer had om iets te halen. Ze zou kunnen kijken of ze iemand dronken genoeg kon vinden om wat geld af te troggelen, maar ze wilde een beetje op het rechte pad blijven en besloot dat maar te laten voor wat het was. Ze zuchtte eventjes en keek om zich heen, waardoor ze pardoes tegen iemand aanwandelde. "Oh, oef, sorry," mompelde ze zachtjes, terwijl ze omkeek naar de jongeman waartegen ze was aangelopen.

[First post for Kaito Stone~]

Een geërgerde uitdrukking verscheen terwijl hij naar het verband keek dat de zuster om zijn schouder had gevestigd. Het was allemaal Ragya’s schuld, maar toch kon hij niet de moed opbrengen om kwaad op haar te blijven. Zijn woede zakte de hele tijd weg zo snel als het weer opkwam en hij had geen idee waarom. Hij vond het vreselijk dat hij geen controle had over zijn eigen gevoelens. Want ook al wilde hij het ontkennen en wilde hij er geen aandacht aan besteden, hij wist dat ze er waren. Hij wist dat die gedachten aan haar er voor een reden moesten zijn en wist ook dat hij het zoveel kon wegdenken als hij wilde, maar dat hij de echte reden zich toch wel kon indenken. Meteen toen hij haar voor de eerste keer zag was hij al onder de indruk geweest van dat rode haar en het pit dat ze had. Hij vond het ook alleen maar leuk dat ze een pyromaan was en graag dingen in de fik stak, hoewel ze haar hobby nu ook weer niet op hem moest uitproberen. Het zou echter belachelijk klinken als hij zijn gedachten zou verklaren aan Ragya, al zeker omdat hij haar een paar weken geleden pijnlijk gedumpt had. Zijn gouden ogen vestigden zich op de Fair. Hij wist niet precies wat hij wilde doen hier. Misschien hoopte hij diep vanbinnen dat Ragya hier ook zou zijn zodat hij dingen uit kon praten, hoewel dat veel te sentimenteel klonk voor zijn doen. Hij moest eigenlijk gewoon ophouden met deze onzin, zich omdraaien en nooit meer bedenken welke gevoelens hij voor haar had. Want daar zou het misgaan. Zij was verliefd op hem geweest en achteraf gezien vond hij zichzelf enorm stom dat hij zo gereageerd had. Het was voor hem echter de eerste keer dat hij het te pakken had, want hij zag alle dames als speeltjes en niets meer. Maar zij… hij schudde zijn hoofd. Verdomme! Ophouden met die onzin! Doordat hij zo met zijn gedachten bezig was, merkte hij niet dat er een dame zijn kant op kwam lopen. Hij kreunde pijnlijk toen zijn schouder gepijnigd werd door de botsing. ‘Kijk uit,’ bracht hij uit, maar meer van de pijn dan dat hij echt gefrustreerd was. ‘Ik ben gewond.’ Hij bracht zijn hand naar zijn schouder om aan te geven wat hij bedoelde. Niet dat ze zijn verband onder zijn shirt kon zien. Hoewel… misschien een klein beetje. Hij stak zijn ene hand in zijn zak en keek de Fair rond. ‘Heb je toevallig een roodharige vuurspuwer gezien?’ Shit. Houd verdomme je kop voor de rest van de avond toe, Kaito!