Cotton Candy {POKÉ FAIR}

Langzaam liep Mabel over de fair, hoewel ze de kermis gewoonlijk leuk vond was het heel anders dan de andere keren. Nu zat er geen Pidgey op haar schouder met wie ze vrolijk kon praten, nu voelde de normaal zo gezellige sfeer bedrukkend. Mercy liep naast haar trainer, de shiny Lopunny was misschien de enige die het nog onprettiger vond dan het meisje. Maar de pokémon weigerde in haar pokéball te gaan, de twee maanden dat ze was ontvoerd was ze vast nooit uit haar bal gelaten en het had misschien een wat claustrofobische indruk achter gelaten. "Weet je zeker dat je niet naar huis wil Merc?" Mabel keek haar pokémon even twijfelend aan, Mercy liep bloednerveus naast haar en het leek alsof het kleinste dingetje haar kon laten schrikken. 'Punny,' kwam er van de shiny, samen met een geschud van haar kop. "Wil je dan een suikerspin?" vervolgde het meisje met een blik op een kraampje. Er stonden nu weinig mensen en de suikerspin had dezelfde kleur als Mercy's oren. De Lopunny keek verbaast op, ze had geen idee wat een suikerspin was, en knikte. Mabel pakte de pokémon op, leek veiliger, en begon met lopen richting de kraam. Even later zat ze op een bankje samen met Mercy die het stokje met roze zoetigheid wat verbaast vast hield. Voorzichtig plukte ze er een stukje af en stopte het in haar mond. 'Punny' vrolijk keek de Lopunny naar het snoep, ze vond het duidelijk lekker. Mercy ging verder met het eten van de suikerspin totdat een pluk roze vast kwam te zitten in haar vacht. Geschrokken keek de shiny naar de suikerspin, door de plakkerigheid bleef het plakken. "Mercy," grinnikte Mabel met een blik op de paniekerige pokémon. "Wacht even," voor het meisje echter iets aan de suikerspin kon doen was Mercy al opgesprongen. Met een sprong probeerde de Lopunny weg te komen van de plakkerige substantie, al had dat natuurlijk geen effect. In plaats daarvan botste de pokémon tegen iemand aan, geschrokken liep Mercy naar achteren. Bang keek ze het meisje aan, oeps. Mabel was snel opgestaan en achter haar konijn aangelopen. "Sorry, Mercy heeft last van een suikerspin," verontschuldigde ze zich terwijl ze snel het roze stukje van de Lopunny haar oor trok.

& Tiffany

"Sorry," Mabel zuchtte en keek naar het stuk suikerspin. Mercy keek onzeker naar het meisje, de Lopunny had echt geen vertrouwen meer, waarschijnlijk wist ze niet zeker wat ze van de onbekende moest denken. Zelf plakte er ook nog wat rode spul aan haar oren, en dat was iets waar ze wel iets aan moest doen - oren waren heel belangrijk voor Lopunny's. Mercy legde haar handen in elkaar tot een kommetje en toen ze die weer van elkaar af haalde was er een kleine ring water verschenen. De kleine Water Pulse werd groter gemaakt en met enkele moeite wist Mercy haar suikerspin oor er onder te houden en te poetsen, wat erg moeilijk is als je wil voorkomen dat de water ring valt. Toen ze klaar was en de Water Pulse liet vallen op wat gras voelde de shiny aan haar oor. Zichtbaar was de suikerspin weg, maar de plakkerigheid zat er nog steeds. Mercy dacht kort na en besloot dat ze er misschien iets aan kon doen met een mini-Blizzard. Mabel, die niet zeker wist wat ze er mee aanmoest, stond er hoofdschuddend naast. Rare Lopunny. Mercy was er in geslaagd de kleine stukjes plakkerigheid te bevriezen, en stond nu rillend de dingen er uit te peuteren. De Lopunny was redelijk snel klaar, al had ze het waarschijnlijk ijskoud door de combinatie van water en bevriezing.
"Waar ben je mee bezig Merc?" Zuchtte de trainer van de roze pokémon. Mabel maakte haar sjaal los en bukte zich om die om de Lopunny te wikkelen. De sjaal was meer uit gewoonte en het was een dun ding, maar het zou een beetje helpen. Mercy nieste en sloot haar ogen, met Sunny Day maakte ze de zon sterker waardoor het zeker vijf graden warmer werd. "Mercy is ehm.. een beetje abnormaal," mompelde Mabel tegen het onbekende meisje, de Lopunny had er wel een show van weten te maken. Mercy was ook een show pokémon, het contest in Hoenn had ze leuk gevonden, dus misschien zouden ze dat regelmatig gaan doen. Om de aandacht af te leiden en zo. "Dus, hoe kan ik het goed maken?" Mabel keek het onbekende meisje vragend aan en voegde er toen snel aan toe. "Ik ben Mabel trouwens."

Sorry dat het zo laat is, de combi van vakantie, school en verjaardag is niet geweldig :S

"Wat voor ritje dan?" Glimlachte Mabel. "Want ik ga echt niet mee in zoiets als het Ferris Wheel, dan vlieg ik liever op Silver." Dingen zoals die reuzenraden waren wel leuk als je klein was, of op een date, maar voor haar haalde het het niet bij vliegen op de gigantische Pidgeot. "Of je kunt Mercy natuurlijk vragen of ze je wil helpen met de suikerspin," mompelde ze er achter aan met een blik op de rillende Lopunny. "Al denk ik niet dat je dezelfde behandeling wil hebben." Het zou haar niks verbazen als Mercy nu verkouden werd, dat zou echt heel typisch zijn. Maar aan de andere kant, de Lopunny was sterker dan ze er uit zag. De hele kidnapping had haar ook sterker gemaakt, en wantrouwiger, maar dat was niet echt iets goeds. In elk geval wilde Mercy sterker worden, binnenkort zou ze gaan kijken naar een mega stone. Mega Lopunny was niet echt iets wat Mabel per se wilde hebben, maar het zou Mercy helpen. En volgens wat ze had gehoord ook agressiever maken. Of dat iets goeds was zou ze dan wel uitvinden. Silvester veranderde niet heel erg als mega Pidgeot, maar dat was voor elke pokémon anders.

"Oké," grijnsde Mabel met een blik op de attractie, het was al weken geleden dat ze iets leuks had gedaan. De kermis was ook wel leuk.. maar met alleen Mercy als gezelschap was het wat moeilijk. De Lopunny was echt een angsthaas, ze durfde niet echt veel, alleen contests en vechten vond ze leuk. "Merc, wil je mee of ge je liever.." vragend keek Mabel haar pokémon aan, ze wilde de shiny niet alleen achterlaten, maar ook niet meenemen in de attractie. De Lopunny keek haar trainer aan en knikte na even dan toch, normaal bleef de pokémon buiten haar pokéball, maar nu was het handiger zo. Het meisje pakte de pokéball en liet Mercy terug keren, de sjaal daarna oppakkend. "Laten we gaan," zei ze tegen Tiffany, yaaaay, leuke dingen doen!

"Ik vind het niet erg," reageerde Mabel glimlachend. "Ik.. en Mercy, eigenlijk iedereen in mijn team, hebben net een nogal nare tijd achter de rug, dus ik heb wel zin in iets leuks doen." Het team was nog niet eens compleet, Amy moest nog steeds gehaald worden van de Daycare en dan zouden ze weer verder kunnen. Hoewel Mabel niet zeker wist of ze blij moest zijn dat ze in de toekomst daar moest werken (de eigenares had gezegd dat ze moest komen als ze er klaar voor was) het was fijn om weer verder te kunnen reizen. Lumiose zouden ze ontwijken, maar de rest van Kalos wilde ze graag zien. Misschien zou ze dan ook over haar fobie komen, hier was pokémon ontwijken al moeilijk genoeg. Straks kreeg ze nog een aanval en dan zou iedereen weer bezorgd zijn en alles. Mabel besloot zich maar op de ticketverkoop te richten en kocht twee kaartjes, zo kon Tiffany niet langer protesteren. "Zullen we dan maar naar de rij gaan?" afwachtend keek Mabel de andere aan.

"Je kunt zeggen dat ik geen grote fan van Team Rocket ben," mompelde Mabel met de gedachte aan de afgelopen maand. Man dat was een en al stress geweest, vooral omdat oude angsten weer kwamen opzetten en de onzekerheid over Mercy.. ze zou het niemand toewensen, op degene die het had veroorzaakt na dan. Liever concentreerde ze zich op leuke dingen, zoals de attractie die, net als Tiffany zei, langzamer ging. "Laten we zorgen dat we een goed plekje krijgen," grijnsde Mabel met haar blik op de bijna gestopte Octillery. Niet dat er veel verschil zat in de plaatsen, maar ze wilde niet wachten tot de volgende ronde. Jammer dat Amy er niet was, de Zoroark zou het vast geweldig vinden. Maar de Illusion Fox was nog steeds in Vaniville en de kermis was er niet heel lang. Bovendien wilde ze even ontspannen, en Amy zou daar niet bij helpen. Ze was een belangrijk lis van het team, maar ook een van de vervelendste.