The past is filled with lies

Niet veel later hoorde ze voetstappen, gevolgd door een stem die haar naam zei. Echter wilde ze haar ogen niet open doen. Ze jankte echt gewoon zachtjes door... Gewoon... Waarom kon dit gewoon niet over gaan? Kort haalde ze trilling adem toen een hand op haar schouder werd gelegd. Even hoorde ze de naam van die... 'Moeder' van der, waardoor ze meteen even rustig haar ogen opende. Even klonken er wat woorden... Toen was het stil. Met grote ogen bleef ze even staren naar die vader. Daarna keek ze kort naar Riddle. Echter voelde ze meteen een nieuwe golf tranen en zonder er echt bij stil te staan, sloeg ze haar armen om haar moeder heen en begon ze zachtjes te snikken. Ze moest gewoon even uitjanken... Dat was vast alles.

Ineens klonk er geschreeuw, waardoor Nathan zowaar opsprong. Wat was er aan de hand? Geen tijd om na te denken. Echter leken Riddle en haar ouders al eerder te zijn en stonden al buiten, wow, hadden hun ook snel gedaan. De jongen kwam nu ook naar buiten, al ging hij niet dichterbij komen. Als de blondine getroost moest worden, zou het wel even door haar echte familie gebeuren. Dat was voor nu wel even net beste ja, of in welk geval, zo dacht hij erover.

Ze voelde armen om zich. Okay... Dat voelde echt wel goed. Na enige tijd, keek ze dan ook lichtjes op. Een kleine lach op haar lippen gezet. Ze veegde even kort met de rug van haar hand de rest van de tranen weg. "Ik..." kort keek ze even naar Riddle en vervolgens naar haar vader. Het voelde al een heel stuk beter hier dan... 'Thuis'. Kort slikte ze even waarna ze diep adem haalde. "Het gaat wel..." murmelde ze even waarna ze lichtjes overeind kwam en vervolgens even naar de grond keek. Kort haalde ze diep adem. Goed dan. "als jullie het goed vinden... Dan kom ik hier graag wonen," zei ze even voorzichtig. Yeah... Nu ze het heel zeker wist... Ze wilde haar familie leren kennen en ze wilde bij hen zijn. Ze wilde dat echt.

Toen de drie daar zo zaten, allemaal zowaar te huilen moest hij tch wel even glimlachen. Vrouwen... Ineens viel het hem op hoe de vader hem aankeek, met een gemeende glimlach. Was die man ziek of begon hij Nathan te vertrouwen? Hij dacht het eerste, maaf hoopte ergens het tweede. Tja, immers was het niet altijd even prettig altijd als de vader het natuurlijk niet goedkeurde. Kwam er weer een boel gezeir enzo. Hij keek Tawnee aan toen  deze voorzkchtig leek te spreken dat als hun het goed vomden, dat ze er graag wou gaan wonen. "Gezellig." sprak Nathan met een glimlach op zijn gezicht.

Ze moest even kort lachen bij hun blije gezichten. Hehe. Ze vonden het goed... Kort moest ze even met de rug van haar hand in haar ogen wrijven... Gewoon, yeah. Tears. "Zal ik dan je kamer laten zien?!" Even keek ze op naar de roodharige. Wacht... 'Je'? Ging ze al meteen een eigen kamer krijgen. Oh Arceus dit ging snel. "En de rest van het huis" vervolgde deze even waarna ze verdween in het huis. Kort keek het blondje haar even na. 'Laten we maar naar binnen gaan' zei hun moeder, die zowat tawn dus naar binnen meewerkte. Eenmaal binnen besloot ze dan maar Riddle te volgen. Die was duidelijk heel erg opgewonden over dit alles. Om eerlijk te zijn, was ze dat ook ergens. Ze was een beetje de gevoelens van eerder aan het wegduwen. Ze wilde er niet meer aan denken...

Het was gewoon te verwachten dat het zo snel ging, dat verbaaste hem helemaal niets nee. Hij volgde de moeder, welke Tawnee gewoon naar binnen duwde en de jongen deed uiteindleijk de deur dicht toen alles binnen was. "Moet ik nog meegaan met die mini-tour die je gaat geven?" hij kon het huis natuurlijk al, maar dat betekende niet dat het niet gezellig kon zijn als hij ook mee ging. En als hij niet meehoefde, tja, was wel aanzien wat hij dan ging doen.

Hm. Of ze hier ooit zou aan Wenen, hoogwaarschijnlijk wel... Maar ze zou er wel altijd aan blijven denken, ergens, in haar achterhoofd. En Arceus, Riddle was echt enthousiast. Kort moest ze dan ook grinniken. Oh, dus Nath ging ook mee. Okay, als ie dat wilde. Kort volgde ze de roodharige de trap op. Eenmaal boven keek ze even rond. Oh wauw. Al snel volgde ze haar zus. Ze liepen voorbij een deur en uiteindelijk stopte ze en ging een deur open. Kort volgde ze de ander naar binnen en keek ze even rond. Arceus, voor haar was dit echt een grote kamer. Ze knipperde even verbaasd. Echter liep ze wel meteen naar de inloopkast. Kort lege ze een hand op haar mond. "Hier kan zoveel in," zei ze, duidelijk verbaasd. Daarna draaide ze zich om. "Oh Arceus," klonk er even. Ergens wilde ze gaan bedanken, maar.... Uh... Yeah. "Het is zo groot," murmelde ze even.

Toen er werd gesproken dat hij ook moest komen ging hij naar de twee toe, om daarna meteen door naar de kamer te gaan welke dus van de blondine zou gaan worden. Bij het zien van haar verbaaste reactie grinnikte Nathan kort. "Ja, groot is het zeker." heel erg groot, maar wat maakte dat uit, het was lekker ruim op deze manier. Afwachtend keek hij Riddle aan, oke, wat dan nu? Misschien de badkamers. Waarom hadden ze eigenlijk meerdere badkamers? Waarschijnlijk omdat het huis groot was... Maar toch.

Nathan stemde met haar in. Ja, Arceus, why? Ze gebruikten het vast niet... Naja, nu wel. Kort volgde ze Riddle toen ze zei dat ze de rest ging laten zien. Kort knikte ze lichtjes. Hm. De hele uitleg kwam, waardoor het blonde meisje even lichtjes knikte, even kort grinnikend over het feit dat ze wel dre badkamers hadden. Arceus. Straks kwamen ze nog dat ze een zwembad hadden ofzo. Op dit punt, zou dat haar niet verbazen. Ze begonnen een badkamer te inspecteren en even keek tawn kort rond. Arceus. "Wat deden jullie met al die ruimte?" klonk er even snel. Like Arceus, wtf.

Vervolgens werden inderdaad de badkamers geshowd, alhoewel, een van hem en de roodharige vertelde over de rest. Close enough. "Wat deden jullie met al die ruimte?" hierbij haalde Mathan droogjes zijn schouders op. "Niet gebruiken." sprak hij, alsof jet de normaalste zaak in de wereld was dat zo iets gebeurde.