The past is filled with lies

Hm, verder gebeurde er niet veel. Ja, ze waren opzoek naar die auto. Zij zat er een beetje uh... Bij als draaglast. Voor de rest was het blonde meisje er maar. Ze knipperde even en liet haar blik langs de auto's gaan waarna ze al snel een paar zwarte zag... Maar nog voor ze iets kon zeggen, had Riddle schijnbaar de auto al gevonden. Ah... Ok dan. Kort sloeg ze haar ogen weer neer. Meh... Ze had hier echt geen zin in...

Nathan zuchtte kort toen ee niet echt een antwoord werd gegeven op zijn vraag, maar eerder wat voor auto het was. Nou, er waren meerdere zwarte auto's, dus dat schoot ook lekker op zeg, dus niet. Haar antwoord bevestigde het enkel alleen wat hij had gebraagd, dat Riddle niet meer wist waar de auto stond. Great. Echter niet heel veel later klonk alweer van de roodharige dat ze het had gevonden, waardoor de jongen die richting opliep. Was best wel een mooie auto.

Okay dan, daar ging ze dan de auto in, lekker alleen op de achterbank. Uiteindelijk waren ze vertrokken. Na enige tijd besloot Tawn dat het fijn was even een ball boven te halen en er kort naar te kijken. Maar toen liet ze alweer haar hand zakken en zuchtte ze even. Geen idee hoe boos Riddle zou worden als ze een Glaceon in haar auto losliet, dus ze liet het maar.

Ze had heel de tijd naar buiten gestaard en geen woord gezegd. Tja, wat kon ze ook zeggen? Elke vraag leidde maar tot meer vragen enzovoort. Uiteindelijk sloegen ze ergens in, waardoor Tawn lichtjes haar ogen naar de vooruit draaide. Jezus, groot huis. Kort knipperde ze, licht verbaasd. Dus euh... Yeah. Uiteindelijk stond het ding stil. Omdat het blonde kind weer geen zin had rondgesleurd te worden, stapte ze dan maar zelf uit, even licht verbaasd starend naar het huis. Jezus. Wtf.

Na Tawn gedropt te hebben op de achterbank was hij zelf voorin gaan zitten, waarna de roodharige de auto startte en vervolgens wegreed. Eindelijk, zou hij weer na lange tijd naar Anistar gaan. Sinds Riddle eigenlijk weg op die 'reis' met haar ouders was weggegaan, had de jongen de plek niet meer bezocht. Geen idee waarom eigenlijk. Tja, toen hij in Hoenn zat was het duidelijk, maar daarvoor niet echt.

Hij was nogal in gedachten verzonken, kwam er pas weer uit toen Nathan merkte dat de auto was gestopt. Hij keek op, om vervolgens het flinke hiis te zien. Eigenlijk het veels te grote huis om preciezer te zijn, maar wat maakte dat ook nou uit joh. Hij stapte uit, daarbij ziend dat de blondine blijkbaar al ook eruit was gestapt en vrijwel met open mond naar de plek keek. Kort grinnikte de jongen, het zou Tawnee dan nog eens verbazen hoeveel er nog in het huis zelf was. It could be bigger on the inside. Zo voelde het wel soms in ieder geval.

Okay dan. Kort slikte ze en keek ze even onzeker schuin naar Nathan... Geen idee waarom. Kort slikte ze en twijfelde ze wat eerst om naar binnen te gaan en de roodharige te volgen... Haar stappen waren dan ook heel erg onzeker en traag... Uiteindelijk stond ze dan wel binnen. Brr. Ze keek echt niet zo blij rond. Waarom was ze hier? Kijk nu kon ze dat wel mooi vragen. Ze wandelde rustig verder en opende even haar mond, wetend dat Riddle wel ergens moest zijn. Jezus, het was echt groot ;^;. "Waarom... Moest ik naar hier komen?" zei ze licht onzeker, waarna ze even kort rondkeek. Yeah, ze was ook like, nog niet zo ver van de deur. Maar dit maakte haar zo ongemakkelijk.

[justifyAl snel werd de deur opengedaan waarna Riddle zowaar naar binnenstormde, typisch haar met dit soort dingen. Tawnee leek er nogal moeilijk over te doen, waarbij Nathan even zuchtte, vandaag nog graag. Uiteindelijk was ook de jongen binnen, welke de deur achter zicht dichtdeed. "Waarom... Moest ik naar hier komen?" Even zuchtte de groenharige, had ze dat nog niet door? Blijkbaar niet, het was Tawn, dat had hij wel min of meer kunnen verwachten. "Omdat die ouders van jullie, of wat dan ook, nogal wat uit te leggen hebben." sprak hij droogjes, om langs haar te lopen en op de bank te ploffen. [/justify]

"Omdat die ouders van jullie, of wat dan ook, nogal wat uit te leggen hebben." Jullie? Like... Wat. Kort fronste ze even... Juist ja... Waarom... Uh... Wtf. "Ga maar gewoon op de bank zitten" zei de roodharige, die ergens anders heen leek te gaan. "Wat willen jullie te drinken?" Kort besloot ze dan maar ook te gaan zitten. "Uhm... Water is goed..." Klonk er even licht verward. Nee, ze snapte het echt niet. Het hielp ook echt dat ze niet zeker wist of dit echt was of iets nieuws... Of... Uhm. "... Ik... Mijn ouders... Uhm... Kanto?" haar vraag naar de groenharige toe liep zo lekker, dat ze even een hand in haar gezicht sloeg.

Hij keek Riddle kort aan bij de vraag of ze wat te drinken wouden, waarbij hij knikte. "Cola graag." Echter keek hij al snel de blondine aan toen deze wat vroeg.. Stamelde.. Iets daartussen in. "Geloof me, ik snap er ook weinig van." waarna Nathan zijn schouders droogjes ophaalde. Naja, het zou blijkbaar wel snel genoeg worden uitgelegd, dus dat was goed. dacht hij.. Dat werd zo wel duidelijk. Hij atrekte zich uit en keek rond, jup, er al veel te lang niet meer geweest.

En Nath koos voor een cola. Goed. Kort wreef ze een keer in haar gezicht. Daarna keek ze lichtjes op toen de roodharige alweer was verschenen. "Geloof me, ik snap er ook weinig van." Ze zuchtte even en keek even naar het glas. Ze had eigenlijk geen dorst... Lol. Kort keek ze naar het meisje die zei dat ze even kijken, waarbij ze lichtjes knikte en vervolgens naar de ander keek. Echter had ze helemaal niks te zeggen en liet ze al snel haar blik even rondgaan in de kamer waar ze zich momenteel bevonden. Een luid geschreeuw, gescheld, liet haar opkijken, gevolgd door iets dat toe werd gegooid, vast een deur. Kort knipperde ze en al snel was het meisje terug op de bank verschenen, duidelijk van slag. "Uh..." zei Tawn, nog steeds lichtjes ongemakkelijk. Ergens begonnen de rare gedachten al... Jezus Tawn... Ze nam maar het glas en nam even een slok water. Gewoon... Dit was allemaal... Ugh...

Toen het drinken verscheen glimlachte hij even, om vervolgens zijn glas op te pakken. Toen Riddle naar boven verdween om te kijken wat haar ouders aan het doen waren, klonk er ineens een gelach, vervolgd door een deur die werd gesmeten en Riddle die naar beneden kwam stormen. Fronsend keek hij de roodharige aan. "Ik heb zo een vermoeden dat het iets was dat we absoluut niet hoefden te weten." het was niet eens een vraag. Nathan was er gewoon heel erg zeker van. Er over nadenken, hij wou het niet, deed het wel. Godverdomme. Awkward..