It's finally time. [GYM-BATTLE]

Een lichte glimlach gleed om haar lippen terwijl ze naar het grote gebouw keek waar ze zo dadelijk eindelijk het ding ging doen dat ze al zo lang wilde doen: namelijk haar gymgevecht. Ze was blij dat ze die uren had besteed aan haar training, want anders had ze hier nu niet gestaan. Ze had al gekozen welke Pokémon ze wilde gebruiken. Ze zou geen van haar nieuwe Pokémon gebruiken. Het was niet dat ze hun niet vertrouwde, maar voor haar eerste gevecht wilde ze echt Pokémon gebruiken die al langer bij haar waren. En met die gedachte liep ze de gym binnen. Het eerste wat haar opviel was dat er artistieke portretten aan de muren hingen. Eentje met een Butterfree viel in het bijzonder op en even gefascineerd zijnde keek ze ernaar, maar liep daarna toch maar door. Het was stil in de holle ruimte en ze vroeg zich af of er al iemand was zo vroeg in de ochtend. Ze opende één van de grote deuren en zag een indrukwekkend, groot veld voor haar neus. Ze wilde net naar binnen gaan toen er opeens een blonde vrouw voor haar neus sprong. Ze droeg een camera, hield die naar Rose gericht en maakte een foto. Rose werd verblind door de flits en moest een paar keer met haar ogen knipperen zodat de zwarte vlekjes zouden weggaan. ‘Oh, sorry! Ik vergeet altijd de flits er af te zetten!’ hoorde ze een vrouw verontschuldigend roepen. Rose opende haar ogen nadat ze had gecheckt of het zien weer goed ging en staarde de vrouw even aan. Deze glimlachte breed naar haar en klopte de zwartharige op haar schouders. ‘Een nieuwe uitdager, is het niet?’ vroeg ze. Rose knikte beduusd, want ze had niet echt het gevoel dat ze iets uit haar keel kon krijgen nu. Ze was zenuwachtig. ‘Kom maar mee,’ zei de vrouw. ‘De scheidsrechter is er al. Jij kunt daar gaan staan.’ Enthousiast wees ze naar een plek op het veld en ging vervolgens helemaal naar de overkant. ‘Elke persoon gebruikt slechts twee Pokémon in dit gevecht. Het gevecht is gewonnen wanneer beiden Pokémon van één persoon zijn uitgeschakeld. De uitdager is bevoegd om haar Pokémon terug te keren, de gymleider niet. Laat het gevecht beginnen!’ riep de scheidsrechter. Rose schrok toen de scheidsrechter dat laatste riep, want zijn toon had in het begin heel suf geklonken alsof hij dit al jaren deed. En waarschijnlijk was dat ook zo.

vs

‘Ga, Surskit!’ riep Viola vrolijk. Overdonderd pakte Rose de eerste beste Poké Ball die ze had en gooide deze naar voren. Gelukkig voor haar was dat die van Storm. ‘Wacht even!’ riep Viola en ze maakte snel een foto van Storm. ‘Begin!’ riep ze vervolgens. ‘Surskit, val aan met Quick Attack!’ De Surskit bewoog snel naar voren, maar Rose had hier wel een remedie voor. ‘Ontwijk met Agility en gebruik daarna Swift!’ Ze geloofde dat Swift één van die aanvallen was die nooit miste. Deze keer bleek dat ook het geval te zijn, want Surskit werd vol geraakt. ‘Fantastisch! Gebruik Sweet Scent en daarna nogmaals Quick Attack, Surskit!’ riep de jonge vrouw. De Sweet Scent leidde Storm te veel af om een aanval uit te voeren, dus de Quick Attack was raak. Rose had echter een plan. ‘Grijp hem vast met je poten en gebruik daarna Thunder Bolt!’ riep ze. ‘Ontsnap door Quick Attack te gebruiken en gebruik dan Bubble!’ riep Viola. Omdat Surskit zo klein was wist hij te ontsnappen. En dat was misschien maar goed ook, want anders was het einde oefening geweest voor de kleine Pokémon. Hij draaide zich om en gebruikte Bubble. ‘Ontwijk met Agility en gebruik Pin Missile!’ riep Rose. De stekels in zijn vacht begonnen wit op te gloeien terwijl hij in de lucht sprong. De Jolteon draaide zich naar Surskit toe en gebruikte zijn Pin Missile. ‘Quick Attack om ze te ontwijken! Gebruik daarna Water Sport!’ Rose had eerst geen idee waarom Viola in godsnaam Water Sport zou gebruiken, want ze had gedacht dat die aanval alleen goed was tegen fire types. Het verminderde het effect van fire Pokémon, right? En toen besefte ze het zich. Viola was zich al aan het voorbereiden op het volgende gevecht en ze wilde de vloer natmaken zodat Storm een probleem zou hebben als hij neer zou komen. Ze had echter één ding over het hoofd gezien. Storm was inderdaad uitgeschoven op de grond, maar… ‘Thunder Bolt!’ riep ze. Water leidde elektriciteit. En dat was deze keer ook het geval, want Surskit kon de aanval met geen mogelijkheid ontwijken omdat heel de vloer doorweekt was. ‘En afmaken met Swift!’ De nooit missende aanval trof doel en raakte Surskit vol in zijn gezicht. Het arme ding viel omver. ‘Surskit is uitgeschakeld, Jolteon wint!’ riep de scheidsrechter. Grijnzend keerde Viola haar Pokémon terug. ‘Fantastisch!’ riep ze.

vs

‘Ga, Vivillon!’ riep Viola en ze gooide haar Poké Ball naar voren. Rose keerde Storm terug in zijn Poké Ball na hem gecomplimenteerd te hebben. Ze wist dat Viola expres Water Sport had zodat ze sterk zou staan tegenover een eventuele fire type Pokémon, maar ze ging hem alsnog gebruiken omdat het haar maatje was en omdat hij zo agressief was in een gevecht dat hij wel een goede kans moest maken om te winnen. ‘Ga, Zippo!’ riep ze en ze gooide de Poké Ball van haar Charmeleon naar voren. ‘Vivillon, begin met Psybeam!’ riep de blondine. ‘Ontwijk door weg te rollen en gebruik daarna Smokescreen. Probeer hem vervolgens te raken met je Dragon Rage!’ Het veld werd gehuld in één grote wolk rook. Rose zag blauw licht, maar had geen idee of Zippo de Vivillon geraakt had. De rook klaarde op en Vivillon bleek zich ongedeerd achter Zippo te bevinden. ‘Psybeam!’ riep Viola nogmaals. Zippo werd geraakt in zijn rug en dat leek de Pokémon boos te maken, want hij draaide zich om en gromde naar de bug type. Deze leek daar echter niet geïntimideerd door te zijn. Rose wist dat als ze nu een fire type move zou gebruiken dat het toch niet al te veel zou uithalen vanwege de Water Sport die nog altijd over de vloer lag. En dus besloot ze maar om een aanval te gebruiken waardoor de Vivillon wél geïntimideerd zou raken. ‘Gebruik je Scary Face, Zippo!’ riep ze. Zippo maakte zich groot en trok zowat zijn engste gezicht. De Vivillon week nu wel een beetje achteruit vanwege zijn grote gestalte. ‘Scratch!’ riep Rose voordat Viola ook maar iets kon doen. De Vivillon week weer terug toen hij aangevallen werd en richtte zijn blik op Zippo. ‘Psybeam!’ riep Viola. ‘Counter met Dragon Rage!’ De twee aanvallen botsten tegen elkaar, maar leken een weg door elkaar heen te vinden waardoor zowel Zippo als Vivillon geraakt werden. Omdat Dragon Rage een grote schade aanrichtte met een aanval, leek Vivillon meer pijn te hebben dan Zippo. ‘Tijd om het anders aan te pakken. Gebruik Sleep Powder!’ riep Viola. ‘Ontwijk!’ riep Rose nog, maar het was te laat. Het poeder belandde al op Zippo en zijn ogen dreigden dicht te vallen. Dankzij het water onder zijn voeten gleed hij uit en viel op de grond.

Zippo leek op het punt te zijn aangekomen waar hij in slaap was gevallen. ‘Goed, gebruik nu je Psybeam!’ riep Viola. ‘Probeer wakker te worden, Zippo!’ riep Rose, maar het was tevergeefs. Toch zag ze aan de fronsende wenkbrauwen van haar Pokémon dat hij zijn uiterste best deed om uit zijn slaaptoestand te komen. De Psybeam raakte hem vol en Zippo viel op zijn zij. Zijn wenkbrauwen fronsten zich nog meer. Rose besefte dat hij wakker moest worden, want als Viola te veel kansen kreeg om Zippo met Psybeam’s aan te vallen, zou hij misschien verliezen. Dan zou Storm de rest moeten doen en ze wist niet of de Pokémon opgewassen was tegen deze tegenstander, want ook hij had schade geleden tijdens het gevecht met Surskit. Niet al te veel, maar toch… ‘Gebruik Psybeam op een dichtere afstand om er een einde aan te maken!’ riep Viola. Wat de blondine echter niet zag was dat Zippo’s ogen open vlogen. De Vivillon maakte zijn weg naar de Charmeleon terwijl hij zijn Psybeam oplaadde. ‘Ember!’ riep Rose. ‘Wat!?’ bracht Viola verbaasd zijnde uit. De Pokémon draaide zich op zijn zij en creëerde een vlam waardoor Vivillon geschrokken naar achteren week. De Psybeam ging mis en miste Zippo op één haar na. ‘Nu Smokescreen! Daarna Fire Fang!’ riep Rose. Opnieuw vulde het hele veld zich met rook, maar deze keer had Rose er een beter gevoel over omdat Vivillon echt gedesoriënteerd had geleken toen Zippo toch opeens wakker bleek te zijn. Zippo ging de rook in met zijn tanden die vuur vatten. ‘En slinger er nog een Dragon Rage achterna!’ riep Rose nu helemaal in haar element zijnde. Want als die rook op zou klaren wilde zij zien dat Zippo nog zou staan en dat Vivillon uitgeschakeld zou zijn. Ze hadden hier lang genoeg getraind en ze was niet van plan om Zippo te laten verliezen vanwege een stomme aanval dat hem toevallig voordelig trof. Ze hoorde Vivillon krijsen en zag daarna blauw licht oplaaien, maar hoorde er niet al te veel van omdat Viola aan het roepen was op haar Pokémon. De rook begon langzaamaan op te klaren en Rose beet op haar lip. Zou de Dragon Rage raak zijn geweest? En zou het genoeg zijn?

Ongelovig keek Rose naar het veld toen de rook opklaarde. Zippo stond uitgeput op zijn poten en Vivillon lag uitgeschakeld op de grond. ‘Vivillon is uitgeschakeld, Charmeleon wint!’ riep de scheidsrechter. Eerst keek Viola verslagen, maar daarna grinnikte ze en keerde ze de Pokémon terug. Ze glimlachte naar Rose, liep naar de zwartharige toe en gaf vervolgens een badge. De Bug Badge. ‘Die is voor jou. Je hebt het prima gedaan!’ zei ze. Rose bedankte haar en wilde weglopen, maar Viola trok haar aan haar schouder terug. Meteen toen de zwartharige terug was gedraaid pakte ze deze vast, haalde haar camera tevoorschijn en maakte een foto. ‘Een selfie!’ riep ze vrolijk. ‘Je kunt gaan. Tot ziens!’ En vervolgens was ze weer weg. Rose begon te lachen en keerde haar verbaasd kijkende Charmeleon terug. Nu kon ze in elk geval met een opgelucht gevoel naar het Pokémon Center gaan. Tevreden zijnde hield ze de Bug Badge even vast om hem te bewonderen. Daarna graaide ze in haar tas, zocht tussen haar Poké Ball’s en haalde een klein kistje tevoorschijn. Het was een doosje met de formaten van de badges erin. Het was een speciaal doosje die ze voor een redelijk duur prijsje bij de winkel had gekocht, maar het was in elk geval wel een handig doosje. Ze stak het doosje weer in haar tas. Ze liep naar buiten en sloeg meteen rechtsaf om naar het Pokémon Center te gaan. Toen ze langs de bekende fontein met het standbeeld van een Roselia kwam gelopen haalde ze een muntje uit haar portemonnee, legde deze op haar duim en gooide deze in het water. Ze grinnikte toen ze de spetters omhoog zag komen. Ze liep verder naar het Pokémon Center en ging naar binnen. Ze legde de Poké Ball’s van haar twee Pokémon die daadwerkelijk hadden gevochten op de toonbank en wachtte tot ze zouden gehaald worden door de zuster. Ze had echter niet in de gaten dat er twee jongens naar haar Poké Ball’s aan het kijken waren. Zodra ze even met iets anders bezig was sloegen ze hun slag. Eentje drong zich naar voren, griste één van haar Poké Ball’s van de toonbank en rende weg. Meteen toen ze dit in de gaten had pakte ze haar andere Poké Ball voor de tweede jongen deze ook mee kon grissen. ‘Hé!’ riep ze. ‘Stop hun! Ze hebben mijn Pokémon!’ Hulpeloos keek ze toe hoe de jongens door de schuifdeuren verdwenen. De zuster kwam aanzetten en Rose drukte de Poké Ball die ze nog overhad in haar hand. ‘Verzorg hem van zijn wonden. Ik ben zo terug!’ riep ze over haar schouder. Ze pakte de Poké Ball van Blaye en gooide deze naar voren. ‘Ze hebben mijn Pokémon gestolen. Ga ze zoeken! Ik ga hulp bij een sprokkelen!’ riep ze naar de Beedrill. Deze knikte en vloog weg. Rose rende naar de eerste beste persoon die ze tegenkwam, tikte deze op de schouder en vroeg: ‘Kun je me alsjeblieft helpen?’

Rose voelde zich wanhopig worden. Ze had daarnet haar eerste badge gehaald en dan gebeurde haar dit weer. Er liepen hier echt veel te veel dieven rond. En ze had nu geen idee hoe ze haar Poké Ball weer terug zou kunnen krijgen. Ze was er vrij zeker van dat het om haar Jolteon ging, want ze hadden de linker Poké Ball gestolen. Dat was het enige wat ze zich nog van de overval kon herinneren. Ze deed haar best om niet te hysterisch over te komen en haalde diep adem voor ze ging antwoorden op zijn vraag. Ze zag dat het een oudere jongen was en haalde opgelucht adem. Met zijn postuur zou hij die twee pubers heus wel in de nek kunnen grijpen als ze hun zouden vinden. ‘Ik ben zojuist bestolen in het Pokémon Center. Ze hebben één Poké Ball gestolen,’ zei ze haastig tegen hem met wilde gebaren. ‘Ze zijn volgens mij die kant op gerend!’ Ze wees een bepaalde richting in. ‘Heb je misschien een Pokémon die mee kan helpen zoeken?’ Haar blauwe ogen keken hem hoopvol aan. Ze deed haar best om niet in huilen uit te barsten. Ze kon haar Jolteon echt niet missen in haar team. De Pokémon had net zijn uiterste best gedaan om vechten tegen de gymleider. Als hij te veel uitgebuit zou worden, zou dat misschien ten koste van zijn gezondheid gaan. Hij had echt dringend rust nodig en ze had zo het gevoel dat die mannen zo bruut waren dat ze hem dat niet gingen geven. Ze deed al enkele stappen in de richting van waar de mannen naartoe waren gerend, maar wachtte toch even tot de jongen antwoord zou geven.