Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara]

Onderwerp: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] vr mei 15, 2015 10:27 am

Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest

Het was de dag voor de verjaardag van Yara. Ze besloot om in de stad te blijven waar ze had afgesproken met haar zus. Om daar de feest voorbereidingen voor elkaar te krijgen. Ze had een hotel kamer uit gekozen met nummer 6, wat iets groter was dan een normale hotel kamer. Maar dat deed ze uit gemak, voor het geval dat haar gasten wouden blijven slapen.

Nadat Yara klaar was met haar ochtend routine, besprak ze met haar pokémon wat de bedoeling was voor vandaag en morgen. Er gingen drie pokémon met haar mee boodschappen doen. En er bleven drie pokémon in de hotel kamer om daar alles in orde in te krijgen. De pokémon wat met het meisje mee gingen, waren Chiyo, Monty en Barbara. Want ze vond het niet logisch dat de drie kleinste mee moesten helpen opruimen. Hun konden namelijk niet makkelijk bij de hoge planken enzo.

Ze liep de hotel kamer uit en wenste de andere veel succes met alles netjes aan de kant ruimen. Niet dat het zo veel te doen waren. En waarschijnlijk waren hun sneller klaar dan dat Yara was met de boodschappen. Ze gingen een grote winkel in, waar ze wel van alles hadden. Ze gaf haar pokémon de opdracht om versier spullen op te gaan zoeken. Dan kon het meisje zich rustig bezig houden met het pakken van eten dat ze nodig had. Ze liep even naar de vak waar je cake mixen kon kopen. Maar iets herinnerde zich nog dat Sara misschien iets voor haar ging maken. Dus kon ze het misschien beter houden op kleine muffins. Ze pakte een chocolade pak en vanille pak, waar beiden 12 muffins uit kwamen. Maar uit Yara's ervaringen kon ze er makkelijk 30 uit maken. Waardoor iedereen op het feestje genoeg zou krijgen. Desnoods maakte ze er een per persoon en per pokémon. Eenmaal de ingrediënten gevonden te hebben voor de muffin mix. Kwam ze haar pokémon tegen, terwijl ze richting de snacks liep. Hun handen waren vol met slingers, feesthoedjes, drink bekers en bordjes. Ook hadden ze wat fluitjes en anderen versieringen. Yara glimlachte en bedankte haar pokémon. En liet het mandje zakken, zodat ze het erin konden doen. Met ze allen liepen ze nu richting de snacks. Waar Yara nog een paar zakken chips, zoutjes en nootjes er bij in mikte. Het moment dat ze eigenlijk naar de kassa wou lopen, liet Chiyo haar nog herinneren dat ze nog wat te drinken nodig hadden. Gelukkig was die schap niet zo ver weg van de kassa en konden ze dat nog makkelijk doen. Daarlangs had Yara geen keuze en moest ze wel drinken mee nemen. Want ze konden haar gasten geen water,thee en koffie in blijven schenken. Ze deed er een paar flessen frisdrank er bij in. Bij de alcohol hoefde ze niet te kijken, want dat mocht ze toch nog niet drinken. Wat haar weer aan herinnerde dat ze tegen Cecille moest zegen dat ze haar eigen drank mee mocht nemen als ze daar behoefte aan had. Meteen zette ze het mandje even op de grond neer en steurde ze een holocaster berichtje naar haar zus met er in “hey zussie, als je alcohol wilt morgen. Moet je even voor jou en Sara meenemen. Ik mag het helaas nog niet voor je kopen. Tot morgen~” Eenmaal dat gedaan te hebben, pakte ze het mandje weer op en liep richting de kassa. Ze legde alles op de band tot dat het mandje leeg was. En legde er nog wat plastic tasjes er bij op, zodat ze daar de spullen in konden doen.

Ze deed de feest spullen verdelen over verschillende tasjes, zodat haar pokémon het ook konden dragen. Ook deed ze er wat andere lichte producten in. Zodat ze zich niet nutteloos voelde met het helpen. De zware spullen nam de zwart harige natuurlijk voor haar zelf. Want ze wou de drie kleintjes niet aan doen om hun eigen gewicht of meer te gaan dragen. Eenmaal alles in de tasjes gedaan te hebben betaalde ze het bedrag af. En verdeelde de tasjes over haar pokémon. Samen liepen ze zo de winkel uit weer richting de hotel kamer.

Eenmaal daar weer aangekomen te zijn had ze niks anders verwacht dan een goed opgeruimde hotel kamer. Ze ruimde even de spullen op wat ze gehaald was en begon alvast met de muffins te maken. Haar pokémon waren lekker aan het uitrusten of met elkaar gezellig aan het spelen. Natuurlijk kwamen ze soms kijken of ze konden helpen, of beter nog of dat ze iets te snoepen kregen. Want daar hoopte ze toch altijd wel stiekem op als Yara iets aan het maken was dat ze konden proeven. Terwijl ze de beslag aan het maken was, besloot ze om er genoeg te maken voor iedereen. En dat er ook echt voor iedereen een zou zijn. Daarlangs zullen ze ook nog makkelijk de cake of taart van Sara kunnen eten. Aangezien het echt hele kleine muffins waren van 5 cm breed. Misschien was het genoeg voor de kleine pokémon maagden. Maar soms kon Yara zich daar ook verstelt om laten staan, hoeveel hun nog op konden krijgen. Toen de muffins eenmaal klaar waren en uit de oven was het eigenlijk al weer avond en tijd om te gaan eten.

Ze besloot maar om iets lekkers te gaan bestellen voor haar en haar pokémon. Want dat had ze tenslotte wel verdient. Ook al zal er op haar verjaardag morgen ook niet veel van avond eten komen. Aangezien ze daar niks voor gehaald had, desnoods nam ze hun mee uit eten. Iets wat het meisje ook geen probleem had gevonden. Want ze had veel geld gekregen van haar ouders, omdat het haar eerste verjaardag zonder hun was. Maar wel weer eens verjaardag met Cecille iets wat ze leuker vond dan met haar ouders. Want zelfs op haar verjaardag waren ze maar al te druk met werken. Gelukkig kwam het eten al snel en waren ze met hun zeven lekker aan het smikkelen en smullen. Na het eten ruimde Yara op wat er nog over was en ook meteen de kruimels. Ze gingen nog gezellig met ze allen op de bank een filmpje kijken voor het slapen gaan.

De volgende dag werd het meisje gewekt door haar pokémon. Ze stonden allemaal op haar bed te springen en te zingen en te doen. En hadden ook allemaal een kleinigheid voor het meisje. De een had een armbandje voor haar gemaakt en de ander weer een lintje voor in haar haren. Natuurlijk deed ze meteen alles op en aan en bedankte haar pokémon. Blijkbaar hadden ze ook een verjaardag ontbijt voor het meisje bestelt. En natuurlijk voor hun zelf ook, wat ook best logisch was. Yara wist niet hoe vaak ze haar pokémon kon bedanken voor deze leuke morgen. Daarlangs had ze dit ook absoluut niet verwacht. Al hoewel ze het zelfde deed voor haar pokémon, maar dan nog. Het ontbijt kwam al snel, nadat Yara zich had omgekleed. Ze had vandaag een andere jurk aan dan normaal. Een echte feest jurk had ze aan. Wat goed paste bij de sieraden en accessoires wat haar pokémon gemaakt had voor haar.

Na het ontbijt ging ze zich gauw klaar maken voor de feest pret. Ze zette alles klaar in bakjes en schaaltjes op de grote tafel wat in de woonkamer stond. En ook haar pokémon hielpen met versieren. Ze hadden ook allemaal al hun feest hoedje opgezet, en er waren er ook genoeg voor de gasten die kwamen. Eigenlijk kwamen er maar drie mensen. Maar als de drie mensen ook allemaal zes pokémon hadden net zoals Yara. Werd het hier nogal een drukke vrolijke boel. Aangezien het de bedoeling was dat ze los door de kamer zouden lopen. Zodat hun ook een leuke dag hadden. Yara had namelijk speciaal in een hoekje van de kamer een plekje gemaakt voor de pokémon. Waar ze wat eten konden pakken en ook wat drinken. Eigenlijk het zelfde als voor hun, maar dan wat kleiner natuurlijk. De zwart harige was net op tijd klaar met alles en ze hoorde al iemand aan haar kamer deur.

tag: name // Words: aantal .

Onderwerp: Re: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] zo mei 17, 2015 4:52 pm

Cecille stond die ochtend vrolijk op. Dat had ze in een lange tijd niet gedaan, want ze had eerlijk gezegd best tegen haar ochtendrondjes opgekeken. Hoe dat kwam? Ze gaf Sara er de schuld van. Oké, niet per se haar vriendin zelf, maar ze miste die gewoon ontzettend erg. Een relatie hebben was allemaal leuk en aardig, maar die afstand had er van haar niet bij gehoeven. Nu kon ze het begrijpen dat de witharige liever haar eigen ding deed en op haar eigen tempo door de regio reisde. Cecille was immers fanatiek en deed alles het liefste zo snel mogelijk; inclusief haar eigen training. En die van haar pokémon. Het was in dit opzicht dus slimmer om apart te reizen, maar of Cecille er echt baat bij had? Ze twijfelde er steeds meer aan. Vandaag hoefde ze Sara echter niet te missen. En Yara ook niet, want hoewel de zwartharige niet haar vriendin was, miste ze die natuurlijk ook ontzettend. Gelukkig konden ze wel nog even meeten in Cyllage City voordat het meisje jarig was; want dat was vandaag. Haar kleine zusje werd vandaag alweer zestien jaar oud. Jeetje. Dat moest dus een sweet sixteen worden!

Helaas mocht Cecille niks regelen voor Yara. Dat deed ze liever zelf. Ze begreep het wel hoor, want Yara was niet zo’n enorme feestbeest en dat was prima, maar toch. Ze had graag wat meer voor de zwartharige geregeld. “Oké, Sivar, dat zit,” vertelde ze, waarna ze op zijn borstkast klopte om aan te geven dat ze echt klaar was. Ze had hem een klein vlinderdasje omgedaan, want dat wilde hij graag. Voor hem was Yara immers net zo goed een zus als van Cecille en hij wilde er natuurlijk op z’n best uitzien. De blondine begreep het niet echt zo. Het was gewoon een casual feestje, dus zij deed gewoon haar rode bandana om haar nek en haar leren bikerjack eroverheen. Wellicht hield ze haar aviators op, ondanks het feit dat Sara en Yara al van haar blauwe oog af wisten, maar het zag er nog altijd niet zo leuk uit om ernaar te kijken. Cecille haalde haar schouders op en zette ze zonnebril op haar neus, waarna ze haar kraag rechtte en naar de deur liep om naar buiten te kunnen. De nacht had ze in het pokécenter doorbracht, want echt geld voor een hotel had ze op het moment niet meer. Ze ging steeds meer en meer richting het rode van haar bankrekening toe.

Met het cadeau onder haar ene arm en Sivar aan haar andere hand liep Cecille door de straten van Cyllage, op zoek naar het hotel waar Yara zei dat het feest werd gehouden. Misschien kwam ze onderweg Sara nog tegen, maar hoe dichterbij ze kwam, hoe kleiner die kans leek te worden. Uiteindelijk stond de blondine in de hal van het hotel met enkel haar Tyrogue aan haar zijde. “Nou maatje, het lijkt erop dat we mama Sweets pas binnen zien ofzo,” vertelde ze ietwat teleurgesteld aan Sivar, die even beteuterd naar zijn trainer keek. Dat veranderde echter toen hij zich realiseerde dat Sara misschien al binnen was en dus de blondine naar de lift toe trok om er sneller te kunnen komen. Sowieso wilde hij Yara zo snel mogelijk zien; al helemaal omdat hij haar reactie op het cadeau wel wilde aanschouwen. “Wow, rustig Siv, ik kom eraan,” mompelde Cecille tussen het vallen door. Ze wist zichzelf echter net staande te houden en bereikte niet veel later heelhuids de lift.

Het koste Cecille een aantal tellen om zich te herinneren welke verdieping ze ook alweer moest hebben, maar ze drukte toch op een knopje die hopelijk de goede was. “Weet je,” sprak ze tegen haar Tyrogue. Hij keek op. “Als we echte sporters waren, dan namen we de trap.” Maar vandaag was een rustdagje. En dat vertelde Sivar ook aan zijn trainer. “Yeah, vandaag is een speciale dag,” knipoogde ze naar hem. De lift stopte, de deur opende en de twee konden naar de kamer van de jarige toe lopen. Niet veel later klopte ze aan, het cadeautje al voor zich uit houdend, want ze wilde wel dat die zo snel mogelijk werd uitgepakt. Die hoodie had ze immers niet voor niks gekocht en er zat nog een kleine, pluche verrassing op Yara te wachten, want dat had ze in het kledingstuk verstopt. Een middelgrote knuffel van een Torchic. Zo had ze twee Chiyo’s. Straks kon ze de echte niet meer van de pluche af houden.

Like a fever I will take you down ♪

Onderwerp: Re: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] do mei 21, 2015 5:47 pm

Gelukkig had Sara Yara van tevoren al gewaarschuwd dat ze haar op tijd de locatie door moest geven, want nu hoefde de witharige haar creatie niet de halve regio door te sleuren. Ze had zelfs een kamer op dezelfde verdieping weten te bemachtigen waar ze de taart in elkaar had kunnen zetten met de hulp van haar Pokémon. Dit zou een stuk makkelijker worden dan het avontuur van Cecille’s feestje en daar was Sara eigenlijk heel blij mee. Ze wilde niet weer de halve dag chagrijnig zijn omdat ze moe was. Al zou het ook al een hoop schelen dat er niet zo veel mensen naar dit feest kwamen. Sara wist niet precies wie het zusje van haar vriendin allemaal had uitgenodigd, maar ze wist zeker dat het er niet zo veel zouden zijn als op het feest van Cecille. Die had haar altijd een stuk socialer geleken dan de donkerharige.

Sara deed haar best om niet te laat te komen. Echter bleek het altijd weer dat er iets mis ging en ze vertraging opliep in haar planning. Daar had ze rekening mee gehouden, maar toch leek het er op dat ze precies op de aangegeven tijd of zelfs iets later pas bij Yara’s kamer zou zijn. De donkerharige zou dat vast niet erg vinden, toch? “Kom, Cinnamon. We moeten gaan.” Sara zette nog even de spelden recht die ze in haar haar had gedaan, want hoewel het een casual feestje zou zijn vond ze het fijn om voor een feestelijke gelegenheid ook een beetje feestelijk er uit te zien. Dat was bij het feest van Cecille ook niet gelukt destijds.

Cinnamon liep voor de kar met de taart en Sara uit. Ze had er toch maar voor gekozen om het ding op een veilige manier te verplaatsen in plaats van hem in haar handen te dragen, omdat twee lagen alsnog best veel was. Bovendien wist ze zo zeker dat er ruimte was om het ding neer te zetten. Ze had de kamer nog niet bereikt of ze zag de blonde lokken van haar vriendin al in de verte. Die was dus ook net aangekomen, anders zou ze vast niet voor de deur staan. Haar aankomst hoefde Sara niet aan te kondigen, want de kar maakte al flink wat geluid bij het verplaatsen. Pas toen ze zeker wist dat Cecille haar zag schonk ze haar een begroeting met een brede glimlach. “Hallo schat,” zei ze. Het was dat ze achter de kar stond en deze liever vast bleef houden tot deze op een goede plek in de hotelkamer stond, anders was ze er achter weg gekomen om Cecille een kus te geven. Dat moest nu maar even wachten. “Al aangeklopt?”

tell me can a heart be turned to stone?

Onderwerp: Re: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] za mei 23, 2015 4:21 pm

C A N ' T S L O W D O W N
I'M A ROLLIN'
FREIGHT TRAIN

Cooper voelde zich populairder dan hij ooit was geweest. In een behoorlijk korte tijdsspan had hij maar liefst twee keer een uitnodiging gehad voor het verjaardagsfeest van iemand. Alhoewel hij de mensen die hem uitgenodigd hadden nog maar nauwelijks kende, voelde hij zich behoorlijk vereerd. Ze wilden hem op hun verjaardagsfeest zien, ondanks zijn alles opeisende geweldigheid. Met een blije grijns op zijn gezicht checkte hij zijn Holocaster voor de vijfde keer die ochtend, om er zeker van te zijn dat hij ècht uitgenodigd was. Yep, daar stond het. Yara had hem uitgenodigd. Hij had kunnen klagen over hoe zijn portemonnee huilde om al de cadeautjes die hij de afgelopen tijd moeten kopen, maar… wel, het was eerlijk gezegd niet iets waar hij last van had. Zijn portemonnee huilde eerder omdat hij te weinig cadeautjes kocht. Tevreden keek hij naar de plastic tas waar hij het cadeau in droeg, blij dat hij een kans had gekregen om wat geld te spenderen aan iets anders dan snoepgoed. Nou ja, een deel er van was in ieder geval geen snoep.

In tegenstelling tot de vorige keer, had hij deze keer met gemak een cadeautje weten te vinden. Hij had een stuk of drie pakjes met League kaartjes gekocht, iets waarvan hij wist dat Yara ze waarschijnlijk wel wilde hebben. Nou ja, ze had in ieder geval gezegd dat ze de kaartjes had willen zien. Dat was genoeg voor hem. Behalve dat hij een aantal pakjes voor haar had gekocht, had hij het niet kunnen laten om er ook een aantal voor zichzelf te kopen. Er waren net nieuwe pakjes uitgekomen, dus ja, wat had hij anders moeten doen? De nieuwe kaartjes hadden zelfs een enorme uitbreiding. In plaats van plaatjes van enkel Gymleaders en leden van de Elite 4, waren er nu ook plaatjes van hun Pokémon te verkrijgen, iets wat eerder nog niet mogelijk was. Hij had al Bugsy’s Scyther, Flannery’s Torkoal en… ahhh! Hij kon niet wachten tot Yara haar pakjes ook zou openen! En als ze bleek dat ze de plaatjes niet leuk vond, wel, dan had hij altijd nog een grote pot met Sludge Slammers gekocht – de zuurste zuurtjes die hij had kunnen vinden.

Alhoewel hij die ochtend zorgvuldig zijn haar had gekamd, zag het er inmiddels al weer uit alsof hij een Fletchinder zijn haar had laten stylen met een Razor Wind. Dit was niet eens omdat er een flinke wind stond, maar omdat zijn Hoppip zich deze keer aan zijn hoofd had vastgeklampt in plaats van dat ze aan het touwtje zat waarmee hij haar normaal met zich mee trok. Misschien had hij gewoon het advies van zijn vader op moeten volgen: zijn haar kort knippen. Dan was de kans kleiner dat het zo erg door de war zou kunnen raken. Maar ja, met zulke prachtige lokken als hij had, was het gewoon zonde om ze af te knippen. Iets korter mochten ze wel worden, want hij begon inmiddels meer en meer op een Pyroar te lijken. Voor nu moest hij het echter maar zo laten, want tijd om naar de kapper te gaan had hij op het moment niet meer.

Een hotel, dat was waar het feest plaats zou vinden. Cooper keek voor de zesde keer op zijn Holocaster, om voor de laatste keer te checken of hij het kamernummer goed had onthouden. Kamer zes, dat was waar hij moest zijn. Hij vroeg zich net af of hij de goede kant op was gelopen, toen hij een wel heel bekend gezicht zag staan. Cooper fronste, kijkend naar de deur waar het blonde meisje voor stond. Kamer zes. Huh… Had Yara het verkeerde kamer nummer opgestuurd? Of… of kenden ze elkaar op de een of andere manier? Oh, wacht. Hij had Yara ook gezien op het andere verjaardagsfeest waar hij naar toe was geweest – die van de blondine die voor de deur stond. Sterker nog, het witharige meisje dat naast de blondine stond wist hij vreemd genoeg ook ergens van te herkennen, alhoewel hij zich niet direct wist te herinneren waar van. “Yo! Mede feestgangers?” begroette hij de twee, zijn blik gefocust op de taart die zijn ogen op de een of andere manier nu pas hadden weten te spotten. Man, wat een groot ding. Hoe had hij die niet eerder gezien.

Onderwerp: Re: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] zo mei 24, 2015 7:33 pm

Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest

Yara liep richting de deur en toen ze hem open deed zag ze daar haar zus staan. Die meteen haar cadeau haarrichting duwde. Ze pakte de cadeau, maar voor dat ze iets kon zeggen. Hoorde ze de stem van Sara hun kant op komen. Blijkbaar had ze nog niet echt opgemerkt de deur al open was. “Na jullie waren er bijna gelijk,” zei Yara met een glimlach. De zwart harige liet even een blik glijden naar de taart van de witharige. En zag daarna al gauw dat de Tyrogue een vlinderdasje om had. “Sivar de gentleman,” zei ze tegen hem met een knipoog. En gaf hem een aai over zijn bol. Op het moment dat ze de meiden naar binnen wou laten. Hoorde ze een bekende jongens stem. “Yo!” zei Yara springend en zwaaiend terug. “Na kom maar naar binnen, zo feest vieren is ook niet gezellig,” zei de zwart harige. Terwijl ze een stukje verder de kamer in liep, van uit gaande dat de laatste de kamer binnen kwam de deur dicht deed.

Terwijl ze wachtte keek ze nieuwsgierig naar het pakketje wat ze al had aangenomen van de blondine. Ze was benieuwd wat er in zat. Het voelde best zacht en kneed baar. Misschien was het wel een kussen wat ze van haar had gekregen.

tag: name // Words: aantal .

Onderwerp: Re: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] ma mei 25, 2015 12:10 am

Cecille hoorde de geluiden wel, maar besteedde er vrij weinig aandacht aan. Haar focus lag immers bij de deur, waar niet veel later haar zusje zou moeten verschijnen. Toen het geluid echter luider werd, wist het de blondine haar aandacht te trekken, waardoor ze opzij keek en tot haar genoegen daar haar vriendin aan zag komen lopen met dezelfde kar gevuld met taart zoals op haar eigen verjaardagsfeest was gebeurd. Sara zag er nu echter vrolijker uit en de taart wel ietsje kleiner, maar de achttienjarige was allang blij om haar vriendin weer in levende lijven te kunnen zien. “Hey lieverd,” grijnsde ze naar het meisje terug. Doordat ze zo afgeleid was geweest, had Cecille niet door gehad dat de deur open was gegaan en Yara het cadeautje al uit haar handen had gepakt. Dat arme zusje van haar. Dit was immers niet de eerste keer dat Cecille de deur niet open had horen gaan terwijl Yara erachter stond.

De jarige job liet Cecille haast schrikken door zo abrupt te vermelden dat zij ook was gearriveerd (op haar eigen feestje). Meteen draaide ze haar hoofd terug naar de zwartharige in de deuropening, die inmiddels opmerkte dat Sivar een vlinderdasje om had. Bij haar compliment – zo vatten ze het beide immers op – stak de Tyrogue zijn borst trots naar voren en grijnsde hij breed, alsof hij wilde zeggen dat hij het speciaal alleen voor Yara deed.

Het was op dat moment dat Cecille’s aandacht werd getrokken door een inmiddels vrij bekende stem. Ze keek op bij het horen van de begroeting en zag daar tot haar(on)genoegen Cooper staan. Ze fronste, besloot hem terug te pakken voor een opmerking die hij een hele tijd geleden had gemaakt en grijnsde vervolgens bij het spreken van haar woorden. “Ben je niet een beetje oud om ‘yo’ te gebruiken als begroeting?” Haar zusje besloot dezelfde begroeting te roepen en Cecille snoof een beetje bij het horen van de uitwisseling. Zie je wel. Yo was een normale begroeting. Niks verkeerds aan. Sivar gniffelde even bij het opmerken van zijn trainers humeur, want hij vond het toch best wel grappig hoe de vriendschappelijke relatie tussen haar en Cooper werkte. Het ene moment konden ze het vinden en het andere moment botsten ze volledig met elkaar. Zo leek het althans in zijn ogen te zijn.

Cecille liep als eerste naar binnen, aangezien ze al voor de deur stond, en werd gevolgd door haar Tyrogue. Bij haar binnenkomst zag ze Yara naar haar cadeautje kijken en ze besloot haar zusje weer in de maling te nemen. “Pas op, ’t is breekbaar,” loog ze tussen haar tanden door, haar gezichtsuitdrukking serieus. Vervolgens wachtte ze in de buurt van Yara op haar vriendin, want ze wilde natuurlijk wel een fatsoenlijke begroeting kunnen geven aan het meisje. Nu Cooper echter ook aanwezig was, besloot ze haar zonnebril maar de hele dag op te houden – of in ieder geval tot hij weg was. Arceus wist wat dat joch allemaal kon zeggen over haar blauwe oog.

Like a fever I will take you down ♪

Onderwerp: Re: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] wo mei 27, 2015 4:55 pm

Sara keek op toen ze Yara’s stem hoorde. Vanaf waar zij stond was het moeilijk te zien of de deur open was, maar schijnbaar stond de donkerharige al in de deuropening om haar gasten te verwelkomen. Sara ging half langs de kar hangen om een glimp van het meisje op te kunnen vangen en haar te begroeten met een glimlach. Een echte begroeting, inclusief felicitatie, kwam zo meteen wel. Eerst wilde ze de kar met taart naar binnen krijgen. Gelukkig kon dat al snel want toen iedereen begroet was en Yara de deuropening had verlaten was er ruimte voor iedereen om naar binnen te stappen. Cecille natuurlijk als eerste – zij was immers ook als eerste bij de kamer aangekomen. Sara wachtte echter nog even. Haar blik viel op de oranjeharige jongen die zonet ook was aangekomen. Zijn naam was haar even ontschoten. “Ga maar voor, dan kan ik meteen de taart op zijn plek zetten.” Afhankelijk van zijn antwoord wachtte Sara (of niet) tot hij de deur door was en bracht toen samen met Cinnamon de kar over de drempel. Even was ze bang dat de kar te zwaar was om over het plankje te tillen, maar als de wielen het redden om door het zand getrokken te worden, was dit vast een eitje. Bovendien was Cinnamon sterk genoeg om het ding een beetje op te tillen aan de voorkant.

Eenmaal binnen liet Sara haar blik eerst over de kamer glijden en vervolgens keek ze Yara aan. “Waar kan ik de taart neerzetten?” vroeg ze. Het liefst liet ze hem op de kar staan, die dan tegen een muur aan gezet kon worden, maar als Yara hem liever ergens op een hapjestafel had kon dat in principe ook. Dat zou echter wel meer moeite kosten.

tell me can a heart be turned to stone?

Onderwerp: Re: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] di jun 02, 2015 8:32 pm

C A N ' T S L O W D O W N
I'M A ROLLIN'
FREIGHT TRAIN

Yo… ah… Bijna was hij het vergeten. Bijna was hij vergeten dat hij Cecille een paar ontmoetingen geleden af had gerekend voor het gebruiken van dat woord. Wel, ze had ergens gelijk, op een kleinigheidje na. “Nah, dat is pas tegen de tijd dat ik jouw leeftijd bereik,” antwoordde hij. Een leeftijd die hij technisch gezien nooit zou bereiken, aangezien Cecille altijd ouder zou blijven dan hij zelf was. Tijd om er verder op in te gaan had hij niet, want de deur werd inmiddels al open gedaan door de jarige job zelf. Huh, over timing gesproken. Alhoewel hij de taart voor had willen laten gaan, want zeg nou zelf, taart had altijd prioriteit, vond het witharige meisje dat hij beter voor kon gaan. “Okay, thanks,” zei hij met een kort knikje en een beleefde glimlach, waarna hij de daad bij zijn woord zette en naar binnen liep. “Whoaa…” bracht Cooper uit, die zichzelf de tijd gunde om te kijken hoe de kamer versierd was. Holy shit… er waren ballonnen… Echte ballonnen…. Die niet Jetpack waren… Wow…

“Ah!” zei Cooper, die zich plots herinnerde waarom hij in de eerste plaats naar het feest was gekomen. “Gefeliciteerd met je verjaardag, Yarara!” zei Cooper, die zijn hand had opgestoken om haar een high five te geven. Dat was wat je deed als je iemand ergens mee feliciteerde… right? Right…?? Vast wel. Het was veel beter dan handje schudden, dat was zo lame. Bovendien was hij er vrij zeker van dat hij op het moment behoorlijke zweethanden had, dus het zou gewoon ronduit vies zijn als hij haar nu de hand zou schudden. Toegegeven, ze moest zijn hand ook aanraken bij een high five, maar het contact was in dit geval veel minder lang. Zo lang als het zweet niet letterlijk van zijn hand af zou vliegen tijdens de high five, zou het vast wel okay zijn. “Hoe… hoe oud ben je eigenlijk geworden?” vroeg Cooper, die zich realiseerde dat hij eigenlijk nauwelijks iets van haar af wist. Sterker nog, hij wist bijna niet van vrijwel iedereen in de kamer. Van 25% van de aanwezige mensen wist hij niet eens de naam, en dat percentage zou waarschijnlijk nog een stuk hoger zijn als hij de Pokémon er bij op zou tellen.

Onderwerp: Re: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] za jun 06, 2015 11:47 am

Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest

Cecille vertelde dat het cadeaus van haar breek baar was, waardoor ze meteen stopte met er in te knijpen. En het maar even op de plek legde waar ze zo wou gaan zitten. Dan kon ze namelijk alle cadeaus tegelijk uit pakken. Natuurlijk viel het de zwart harige al op dat haar zus ook nog haar zonnebril op had. Waardoor ze het idee kreeg dat Sara het nog niet wist. En dat ze misschien vanochtend geen tijd had om haar make-up op te doen.

Eerst kwam Cooper binnen, wat de zwart harige eigenlijk niet verwacht had. Want de wit harige stond na haar zus het dichts bij de deur. Maar waarschijnlijk wou ze wachten aangezien ze een taart bij zich had. Yara vond het schattig hoe de oranje harige reageerde over de ballonnen die er hing. “Heb je nooit eerder een ballon gezien in je leven gekkie,” reageerde ze terug lachend. “Je mag er wel een hebben als je het feest weer verlaat,” vervolgde ze daarna weer verder. Niet veel later kwam ook de jongen met zijn cadeau aan zetten. En feliciteerde ze het meisje ze gaf de jongen een high five. Iets wat ze niet gewend was, maar wel een leuke ervaring. “Ik ben zestien jaar geworden,” reageerde ze trots terug.

Niet veel later was Sara ook binnen gekomen en vroeg waar ze de taart kon laten staan. “Je kan hem langs de hapjes tafel zetten,” reageerde ze terug, terwijl ze naar de plek wees. “Maar als je hem van de kar af wilt hebben, dan kan ik er gauw een tafel langs zetten. Dat is ook geen probleem,” vervolgde ze.

Ze liep alvast naar de hapjes tafel toe en pakte de feest hoedjes op en zei “Jullie mogen jullie pokémon uit jullie ballen halen, als jullie dat willen natuurlijk.” “En de grote hoedjes mogen jullie op zetten, en deze kleintjes zijn voor jullie pokémon,” vervolgde ze enthousiast verder. Want ze had zelf ook al haar feest hoedje op en ook haar pokémon. “Op deze tafel mag je pakken wat je wilt, eten en drinken hoef je allemaal geen zorgen om te maken,” zei ze nog tensloten.

tag: name // Words: aantal .

Onderwerp: Re: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] zo jun 07, 2015 1:34 am

Haar leeftijd? Arceus, hij liet het klinken alsof ze tachtig was. Ze wierp hem een nijdige blik toe. “Kom ‘ns hier Coops, dan laat ik je even zien hoe oud ik precies ben.” Ze kreeg een gevaarlijke blik in haar ogen, maar ze besloot dit keer geen daad bij het woord te voegen. Het was immers een verjaardag vandaag en dat wilde ze niet verpesten.

Yara’s reactie was niet zo uitgebreid als ze gehoopt had, maar dat was te verwachten van het bijna altijd kalme meisje. Cecille vroeg zich even af of ze haar zusje überhaupt wel eens boos of echt extreem luid had meegemaakt, maar zelfs haar enthousiaste buien waren nog vrij... Kalm geweest. Het was in ieder geval niet zo luid als de blondine was na één glaasje alcohol. Heck, zelfs één glaasje frisdrank was genoeg om haar te laten stuiteren. Cecille wilde in eerste instantie nog wat met Yara kletsen, maar beide meiden hun aandacht werden getrokken door de volgende gast die binnenkwam; Cooper Brimstone. Of zoals Cecille hem wel eens wilde noemen: Wortelkop. Een bijnaam waar hij gek genoeg zelf blij mee was geweest. Kennelijk had hij nog nooit ballonnen van dichtbij gezien en hoewel Yara het schijnbaar schattig vond, kon de blondine niet anders dan lachen. “Wanneer ben je jarig? Dan koop ik de grootste ballon die je ooit in je leven heb gezien,” grapte ze, een brede grijns rond haar lippen. Ah, hoe meer ze hem zag, hoe meer materiaal ze kreeg om fratsen met hem uit te halen. Het was dat ze waarschijnlijk nooit een kamer zouden delen, anders vulde ze ballonnen met helium en knoopte ze die aan zijn lichaam vast wanneer hij sliep. Dan was hij een echte Helicooper.

Hij feliciteerde Yara met haar verjaardag en dat herinnerde Cecille eraan dat ze dat zelf nog niet gedaan had. Oeps. Haar zusje was echter nu bezig met haar vriendin, die met taart en al over de drempel kwam gehobbeld en verdere instructies kreeg van de zwartharige. Yara was toen echter nog niet klaar met alle aandacht te verdelen onder de rest, want ze besloot in het algemeen nog wat dingen te zeggen. De blondine voelde zich een beetje slecht om het feit dat ze haar zusje niet als eerste gefeliciteerd had, maar nu als laatste. Een berichtje op de Holocaster vond ze namelijk niet tellen als een echte felicitatie. Toen het meisje echter klaar was met haar uitleg, besloot de blondine haar armen om haar heen te slaan. “En nu is het mijn beurt,” vertelde ze met een glimlach. Die veranderde vervolgens in een plagerige grijns. “Gefeliciteerd met je veryaradag, zussie!”

De rugbrekende bearhug verbrak ze na enkele seconden. Hierdoor zag ze pas dat Sivar hetzelfde had gedaan, maar omdat hij zo klein was enkel Yara’s been had vast kunnen klampen. Het zag er wel schattig uit. Terwijl haar Tyrogue zich ook los wurmde van Yara besloot Cecille om de rest van haar team mee te laten genieten. En daarna gaf ze haar vriendin ook wat positieve aandacht door haar ook een knuffel te geven, al besloot ze die wat discreter te houden dan die met haar zusje. Die was immers vandaag de jarige job.

Like a fever I will take you down ♪

Onderwerp: Re: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] zo jun 07, 2015 2:28 am

De hapjestafel leek Sara wel een slimme keuze om de taart bij neer te zetten. Ze knikte om te laten zien dat ze het begrepen had en gaf vervolgens de kar nog een duw in de richting van de tafel. Cinnamon had hier niet op gerekend en leek bijna te vallen, maar wist zijn evenwicht op tijd te vinden en hielp Sara toen met het plaatsen van de kar. Yara stelde ook nog voor om de taart van de kar af te halen, maar daar zei Sara meteen nee tegen. “Dat hoeft van mij niet. Dat is alleen maar extra moeite.” Sure, de kar zag er wat minder feestelijk uit, maar dat maakte de taart wel weer goed. Bovendien kon ze Yara eventueel vragen of ze nog een slinger overhad om langs de rand te hangen. Dat was versiering genoeg, vond Sara.

Met de kar netjes weggezet draaide de witharige zich weer naar Yara, wie inmiddels ook bij de hapjestafel was komen staan. Ze vertelde wat dingen die mochten op het feest en Sara was geneigd om meteen haar Pokémon vrij te laten, maar wilde eerst nog iets anders doen. Ze ging voor Yara staan, om haar vervolgens drie kusjes op haar wangen te geven en haar te feliciteren. Precies zoals haar ouders haar geleerd hadden. Cecille’s felicitatie, die direct na die van Sara volgde, was een stuk persoonlijker, maar dat was te begrijpen. Niet alleen was de blondine een stuk makkelijker met lichamelijk contact, maar de twee meiden kenden elkaar ook al een stuk langer.

Toen Cecille haar Pokémon tevoorschijn liet komen, bedacht Sara zich dat zij dat ook van plan was geweest. Ze pakte de Pokéballs van de rest van haar team en liet het vijftal los. Ook draaide ze zich naar Cinnamon en gaf ze hem de opdracht om zich te vermaken, wat in zijn ogen blijkbaar toestemming was om van de hapjes te gaan eten. Sara had eigenlijk ook wel zin in iets, en besloot dat dat iets best wel eens een stuk van haar taart kon zijn. “Willen we eerst zingen of zal ik de taart vast aansnijden?” vroeg ze aan het hele gezelschap. Zingen op verjaardagen vond Sara maar niks, maar misschien dachten de anderen er anders over.

tell me can a heart be turned to stone?

Onderwerp: Re: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] vr jun 12, 2015 10:25 pm

C A N ' T S L O W D O W N
I'M A ROLLIN'
FREIGHT TRAIN

Het gelach van het zwartharige meisje verwarde Cooper. Wat had hij gedaan? Had hij soms iets vreemds gezegd? Had hij eten tussen zijn tanden zitten? Of…? Nee, het bleek iets totaal anders te zijn. Verward keek Cooper naar de ballonnen. Was zijn reactie op die dingen echt zo erg geweest? “Ik… Natuurlijk heb ik eerder ballonnen gezien! Het is alleen… wel… nou ja, het zijn ballonnen, weet je?” verdedigde hij zichzelf. Alhoewel Cooper kort fronste bij het aanbod om er een mee te nemen als het feest was afgelopen, klonk het behoorlijk verleidelijk. Holy shit… wat als hij met die ballon over het hoofd van Rocket heet ging? Hoe groot zou zijn kuif dan wel niet kunnen worden? Hoe hard zou zijn Pokémon hem in zijn gezicht meppen? Ah… yeah, er was eigenlijk maar een manier om daar achter te komen. Het was Cecille die als eerste zijn vraag beantwoordde. Ze wilde hem op de een of andere reden laten zien hoe oud ze precies was, wat hij niet helemaal begreep. Wilde ze haar trainer bewijs laten zien? Dat ze haar vingers zou opsteken om te laten zien hoe oud ze was leek hem in ieder geval vrij sterk, tenzij Cecille een behoorlijk oud uitziende 12 jarige was. Tenzij ze natuurlijk van plan was om haar tenen ook te gebruiken – dan was de kans dat ze genoeg uitstekende ledematen had om haar leeftijd te laten zien al wat groter.

Cooper besloot om niet om het behoorlijk agressief geuite verzoek in te gaan, want Yara beantwoordde zijn vraag nu zelf al: ze was 16 jaar geworden. “Huh. Even oud als ik dus,” merkte hij op. Hij grijnsde. “Nice. 16 is een coole leeftijd,” zei hij, terwijl zijn ogen de kar met de taart volgden. Ah… ballonnen… taart… Dit was nu al een fantastisch feest. “Mijn eigen verjaardag is… uh…? Oh. 8 oktober. Ja, dan wordt ik… 17 I guess?” beantwoordde hij Cecille’s vraag, zich al half verheugend op de ballon. Zijn mond nam kort de vorm van een gigantische o aan bij het horen van de woordgrap met de naam van de zwartharige, maar het grootste deel van zijn aandacht was inmiddels al weer opgeëist door de gigantische taart. Waah…! Hij durfde te wedden dat die taart veel lekkerder zou smaken dan een in een fabriek geproduceerde taart!

Geduldig wachtte Cooper tot de andere twee gasten klaar waren met hun felicitaties. Zo netjes… zo beschaafd… zo… zo gewoon… Zijn high-five had vast een veel betere indruk achter gelaten. Yara stelde voor om hun Pokémon mee te laten feesten, wat hij eerlijk gezegd een prima idee vond. Hij haalde zijn Hoppip van zijn hoofd af en zette haar op de grond, waarna hij zijn Pokémon een voor een uit hun Pokéball liet komen. Hmm… Jetpack, Rocket, Truck, Scooter, Tank…Yeah! Het zag er nu al uit als een behoorlijk team! Het was weliswaar nog niet compleet, maar… Ohoho! Hij was aardig op weg! Het was deze keer het witharige meisje dat iets opperde. Ah, ze zette hem zowaar voor een dilemma. Zingen of eten? Hmmm… Moeilijke keuze. “Wat wil je dat we zingen?” vroeg Cooper fronsend. Ja, dit zou hem vast helpen met het maken van een keuze. “Gewoon dingen die je ook op de radio hoort, of…?”

Onderwerp: Re: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] za jun 13, 2015 5:27 pm

Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest

Sara vond het blijkbaar een goed idee om de taart langs de hapjes tafel neer te zetten .En hij kon voor haar apart op de kar blijven staan. Iets wat ze niet erg vond, en ook net zo makkelijk. Alleen blijkbaar vond Chiyo en Miles dat er een slinger aan de kar moest. Dus maakte ze het vast met plakband, gelukkig deden ze voorzichtig. Anders hadden ze de taart kapot gemaakt, maar als nog keek ze even bezorgt naar de wit harige en vroeg “Vind je het oke als de slinger daar aan hangt.” Aangezien het de kar was van de wit harige en niet van hun.

Nadat Yara klaar was met praten begon Sara haar te feliciteren. Ze hield het simpel genoeg wat genoeg was voor de zwart harige. “Dankje,” zei ze terug tegen de wit harige met een vreindelijke glimlach. Daarna felicitererde haar zus en natuurlijk gaf ze haar een grote zussen knuffelen. En feliciteerde haar met een pun, ze lachte en zei “Bedankt, een betere feliitatie heb ik niet kunnen wensen.” Ook Sivar had haar geknuffelt op het zelfde moment, als de blondine het deed. Maar die knuffelde alleen haar been, iets wat ze nogal schattig vond maar beter vond kunnen. “Kom eens hier die knuffel kunnen we toch veel beter doen,” zei ze tegen de Tryogue en ging op haar knieen zitten. Want om haar niet spierballen te laten zien en de mislukte poging om Sivar op te tillen. Wou ze aan niemand laten zien. De zwart harige sloeg weer de armen om de pokémon heen. “Kijk dit is toch veel beter,” zei ze tegen de pokémon tijdens het knuffelen.

“Zingen hoeft voor mij niet,” begon Yara, ze vond het namelijk niks als mensen voor haar gingen zingen. Maar ze wist toch wel dat Cecille zodalijk als nog ging zorgen dat iedereen ging zingen. Anders deden Yara's pokémon dat wel. “Zal ik dan even een mes pakken, zodat je het kan aansnijden?” vroeg ze aan de witharige.

tag: name // Words: aantal .

Onderwerp: Re: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] wo jun 17, 2015 7:48 pm

Verbazingwekkend genoeg hoorde ze geen gegrom na het maken van de woordgrap, wat eigenlijk betekende dat het niet zo’n goeie was, aangezien de ongeschreven regel luidde dat iedereen in de kamer je dan moest haten voor het maken van de woordgrap. Of zoiets. Maar Cecille was tevreden over de reactie en grinnikte zelf even naar het meisje. Toen Yara haar Tyrogue toen nog een extra knuffel gaf, kon ze het niet laten om breed te glimlachen. Het bleef zo ontzettend schattig om te zien; waarschijnlijk zou ze nooit kunnen wennen aan de uitwisselingen tussen Yara en Sivar en dat was eigenlijk een pluspunt. Op die manier kon ze er namelijk beter van genieten.

Sara stelde voor om wat te zingen en Cecille liet meteen horen dat ze dat een goed idee vond. “Yes! Zingen klinkt prima!” riep ze enthousiast, waarop haar aandacht naar Cooper ging, die vroeg wat ze moesten zingen. De blondine had zichzelf bijna voor haar voorhoofd geslagen als ze zich niet had beseft dat het Cooper was. “Wat, nog nooit voor een verjaardag gezongen?” grijnsde ze naar hem. “Kom op Partycooper, ken je happy birthday niet?” Yara bleek echter de ware partycooper, want ze gaf aan dat ze niet hoefden te zingen voor haar. Cecille reageerde met een geamuseerde snuif en schudde afkeurend met haar hoofd. “Nonsens, je bent zestien geworden. Dat is een mijlpaal!” begon ze. Haar zusje scheen echter andere plannen te hebben en had haar aandacht nu gevestigd op de vriendin van Cecille. De blondine nam hier gebruik van door richting Cooper te leunen. “Wij gaan gewoon zingen, oké?” fluisterde ze hem toe.

Like a fever I will take you down ♪

Onderwerp: Re: Sweet sixteen [Cecille, Cooper en Sara] do jun 18, 2015 8:40 am

Yara’s Pokémon hadden de taak op zich genomen om alsnog de kar te versieren en hoewel de witharige even haar adem inhield, bang dat ze de taart op wat voor manier dan ook zouden beschadigen, bleek het allemaal goed te komen. De donkerharige vroeg nog of het oké was, maar haar Pokémon waren al bijna klaar en daarom grinnikte Sara kort. “Natuurlijk. Alles moet wel goed versierd zijn,” glimlachte ze naar de jarige.

Bij het loslaten van de Pokémon, merkte Sara iets op. Een kleine, groene spinpokémon werd ook de ruimte in gelaten, en meteen begonnen haar Spinarak zintuigen te tintelen. De voorevolutie van Ariados. Omg. Haar blik schoot naar de eigenaar van de insect Pokémon: de oranjeharige knul waarvan Sara zich niet kon herinneren dat ze eerder zijn volledige naam had gehoord. Ze had wel iets als Coops meegekregen, maar als dat zijn naam was waren zijn ouders wel heel creatief. Gelukkig kon Sara een gesprek houden zonder dat ze de naam van haar gesprekspartner wist – al was het natuurlijk eerst de bedoeling dat ze taart zouden eten. Het bleek dat de jongen niet eens wist van het bestaan van verjaardag liedjes, maar voor Sara het hem kon vertellen had Cecille dat al gedaan. Yara liet merken dat ze zingen niet nodig vond en daarmee bracht Sara zich alvast naar de taart, want als de jarige geen liedjes wilde horen dan ging ze er van uit dat dat ook niet gebeurde. Zeker niet toen Yara vroeg of ze een mes moest halen. “Ja, doe maar. En misschien zijn schaaltjes en vorkjes ook handig?” Ze vroeg wel erg veel van de donkerharige. “Ik loop wel even mee.” Of er al schaaltjes en vorkjes op de hapjestafel stonden had ze niet naar gekeken, dus liep ze maar gewoon achter Yara aan, op zoek naar de spullen waar ze om gevraagd had.

tell me can a heart be turned to stone?

Gesponsorde inhoud

» the one with the girlfriend {Cecille & Sara}
» Without the bitter the sweet isn't as sweet
» Sweet, sweet bitterness
» Cooper's Dex
» {Open} Sweet~