[Poké Fair][Open] Suikerspin drama

Vreemde geluiden die Brandon nog niet eerder gehoord had drongen de tent van hem binnen. Even bleef hij liggen en luisterde naar het steeds herhalende geluid. Het duurde niet lang of Brandon besloot dat het tijd was om zijn tent uit te komen. De nacht ervoor had Brandon zijn tent opgezet langs de weg van Route 110. De weg naar Slateport City. Terwijl Brandon zijn tent uit kwam merkte hij op dat het druk was op de route. Mensen waren in een goed humeur en spraken over iets als een poké fair. Een poké fair, dacht Brandon bij zichzelf. Hij was nog nooit op een fair geweest, maar de verhalen die hij er ooit over gehoord had was dat het heel leuk en gezellig was. Misschien was het wel leuk om er heen te gaan met paar van zijn pokémon. Niet allemaal, dat zou waarschijnlijk te druk zijn.

Na het ontbijt pakte Brandon zijn spullen in en maakte zich klaar om richting Slateport City te gaan. Even staarde hij naar zijn pokéballen. Welke pokémon mocht hem vandaag gaan vergezellen op de fair. De eerste pokémon die hij koos om mee te nemen was Froakie. Deze pokémon zat namelijk nog niet zo lang in Brandons team en het leek Brandon wel een goed plan om op deze manier een betere band met haar te krijgen. Nu was alleen nog de vraag welke pokémon nog meer meeging. 'vuurvlokje' mompelde Brandon tegen zichzelf, maar al gauw schudde hij zijn hoofd. Froakie en vuurvlokje konden het nog niet zo goed met elkaar vinden en Brandon wilde het niet riskeren dat die twee op de fair ruzie zouden maken. 'Dan wordt het Ralts' bedacht Brandon. Die twee pokémon konden het wel redelijk met elkaar vinden en het zou alleen maar beter worden als ze wat vaker met elkaar omgingen. Daarnaast zou het ook een training worden voor Ralts. Die jongen kon namelijk nog steeds niet van eten afblijven, wat hem nou precies bezielde wist Brandon nog steeds niet, maar hopelijk kon Ralts zich een beetje gedragen op de fair. Dat zou sowieso voor Brandon wat gênante momenten besparen. Ach ja, lang om daar bij stil te staan had Brandon geen zin in en dus pakte hij zijn tas in voor de dag. Pokéballen in de tas, behalve de twee die eruit mochten, een flesje water en het wat geld dat hij had. Het was niet veel, maar hopelijk genoeg om een dagje op de fair mee rond te komen. Toen zijn tas was ingepakt pakt Brandon de twee pokéballen van de twee gelukkige en gooide deze de lucht in. De twee pokémon kwam bijna direct tevoorschijn en stonden vol verwachting te kijken van wat er komen zou. 'We gaan vandaag naar een fair toe' zei Brandon tegen de twee pokémon om hun alvast een beetje in de goede stemming te krijgen. Het liefst had Brandon gewoon al zijn pokémon meegenomen naar de fair, maar zes pokémon daar in toom houden werd hem wat te veel.

Nog geen tien minuten later waren Brandon, Froakie en Ralts aangekomen bij de fair. Froakie sprong paar keer enthousiast omhoog en wees een paar keer naar attracties waar ze wel naar toe wilde. Ook Ralts leek het wel leuk te vinden. Hij keek zijn ogen uit en wees richting het reuzenrad. Eerst snapte Brandon niet helemaal waarom Ralts juist naar het reuzenrad had gewezen, maar na paar seconden begreep hij het. Voor het reuzenrad stond een kraampje met suikerspinnen en ja die wilde Ralts wel hebben. 'ugh' Brandon liet een kleine zucht ontsnappen 'als we uit het reuzenrad zijn krijg jij een suikerspin. Oké? Of beter dan krijg iedereen gewoon een suikerspin.' Nu was het aan Ralts om blij te springen en zonder dat het beestje ook echt goed geluisterd had rende het richting de suikerspin kraam toe en dus moesten Brandon en Froakie er ook achter aan rennen voordat Ralts op de balie kon springen en een suikerspin kon jatten. Nog net voordat Ralts kon springen kon Brandon de kleine Ralts pakken 'Eerst het reuzenrad in, dan pas suikerspin' De Ralts gaf even een boze blik richting zijn trainer, maar volgde gelukkig wel braaf richting het reuzenrad. Bij het reuzenrad aangekomen trof Brandon een nieuw probleem aan. Alhoewel, zo'n groot probleem was het nou ook weer niet. Ze stonden in de rij. Even wachten totdat wij mogen jongen. Voor de zekerheid had Brandon Ralts maar in de armen genomen, voor het geval hij weer op pad zou gaan voor een suikerspin, of voor iets anders. Dat beest was gewoon dol op eten. Ergens verbaasde het Brandon dat de Ralts nog niet hartstikke vet was. Ach waarschijnlijk kwam dat omdat hij genoeg beweging kreeg en eigenlijk moesten hij nog veel vaker met zijn pokémon trainen. Ze waren zwak, maar ach, dat was een zorg voor later. Nu moesten ze eerst plezier gaan maken op de fair.
Na paar rondjes wachten voor het reuzenrad konden ze er eindelijk in. Brandon betaalde het bedrag van paar punten aan de man achter de kassa en daarna mochten hij en zijn pokémon in het gammel karretje. Langzaam kwam het karretje in beweging en gingen ze langzaam naar boven toe. Niet veel later waren ze daadwerkelijk boven en had Brandon en zijn pokémon uitzicht over Slateport City. Brandon keek zijn ogen uit. Hij was überhaupt nog nooit in een reuzenrad geweest, laat staan dat hij ooit een stad van bovenaf gezien had. 'Kijk, het strand. Wat zijn die mensjes allemaal klein zeg en wauw, wat ziet de fair er van bovenaf leuk uit. Hoe zou het er uitzien bij donker, als al die lichtjes branden. Dat moet er vast prachtig uitzien' hij kon zijn ogen niet van de stad afhouden. Ook Froakie en Ralts genoten overduidelijk. Jammer genoeg duurde het veel te kort en niet veel later kwam het karretje weer beneden aan. Ralts sprong als eerste uit het karretje en rende rechtstreeks naar de suikerspin kraam, snel gevolgd door Brandon en Froakie.

'Drie suikerspinnen graag, waarvan twee kleine porties voor mijn pokémon' zei Brandon tegen de vrouw die achter het suikerspinnen kraampje stond.  'alstublieft, drie suikerspinnen voor meneer'
'dank je wel' zei Brandon nog tegen de vriendelijke vrouw, nadat hij de suikerspinnen had aangepakt en aan Ralts en Froakie gegeven had. Zigzaggend probeerde hij uit de mensenmassa te komen om rustig op het pad te komen. Even draaide Brandon zijn gezicht om, om te kijken waar zijn twee pokémon gebleven waren. Hij zag ze achter hem aan lopen. 'En in welke attractie zullen we straks gaan?' vroeg hij aan zijn pokémon. Een antwoord zou hij waarschijnlijk niet krijgen, want Brandon botste tegen een persoon aan die blijkbaar voor zijn voeten had gelopen, of hij liep voor die gene zijn voeten. Hoe dan ook, dat maakte eigenlijk niks uit, want toen Brandon weer recht naar voren keek zag hij hoe de hele suikerspin op het shirt van de persoon voor hem geplakt zat. 'Oeps' was het eerste wat hij uit kon kramen.

Het was een jonge vrouw met fuchsia gekleurd haar waar Brandon tegenaan gelopen was en ondanks dat er nu een suikerspin aan haar one-shoulder top zat, zag ze er toch nog uitermate aantrekkelijk uit. Nadat de jonge vrouw had geconstateerd dat er een suikerspin op haar one-shoulder zat begon ze woest te schelden en plukte ze een stukje suikerspin van haar one-shoulder af. 'Sorry, het spijt me. Ik keek vast niet goed uit' probeerde Brandon haar enigszins te kalmeren. Nerveus keek hij even om zich heen of mensen dit gezien hadden en ja, paar mensen hadden dit gezien en keken op een afstand wat er zou gebeuren. 'Kan ik wat voor je doen, want je kan inderdaad zo echt niet over straat' Ralts had echter een beter idee, met zijn confusion aanval kwam er een klein stukje suikerspin los van haar one-shoulder af en belande in de armpjes van de Ralts, waarna het beestje totaal onschuldig van zijn nieuwe buit suikerspin ging genieten. 'Ralts, dit kan echt niet wat je doet' Brandon draaide een beetje beschaamd met zijn hoofd. 'Ik weet wat, hier neem mijn shirt, dan kan je tenminste even zonder opvallende suikerspin vlek over straat' Voordat de jonge vrouw daar ook maar iets over kon zeggen trok Brandon al zijn shirt over zijn hoofd uit en reikte het aan de jonge vrouw.