Ugh. Swamps. +Vivienne

Als er wel iets was waar hij een hekel aanhad, waren het moerassen. De jongen had wel het een en ander aan mensen ontmoet welke deze blijkbaar wel prettig vonden, maar hij moest er niet aan gaan denken. De jongen was er serieus net uitgekomen, bevond zich nu in Laverre Town. Het stadje was niet heel veel beter dan de route waardoor hij heen was gekomen. Deimos, zijn Houndoom liep trots met zijn kop opgeheven. Opschepper. Hij zuchtte kort en liep maar gewoon verder. Hm, misschien dat er hier nog wat te vinden kon zijn ofzo. Hij wist wel van de gym af ja, maar het was nog lang geen tijd om deze uit te gaan dagen.

De zon scheen, het was heerlijk warm. Ze zat op een terrasje in Laverre Town, ver weg van de doodse geur van het moeras die af en toe de stad binnen kwam zetten. Naast haar lag rustig haar Absol te slapen, terwijl een shiny Petilil op de stoel in het rond aan het kijken was. Vivienne speelde met een steen in haar handen, een vel oranje steen in de vorm van een zon. Een paar dagen geleden had ze deze steen gekocht, met de intentie om haar pokémon te laten evolueren, maar het was er nog niet van gekomen.
Vanuit haar ooghoek zag ze, met een trots hoofd, een Houndoom aan komen zetten, gevolgd door een bekende jongeman met groen haar. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht. "Hey Nathan," riep ze naar de jongen toe, terwijl haar Absol geschrokken opkeek van het plotselinge harde geluid.

Toen ineens zijn naam werd geroepen keek de jongen om zich heen, om niet veel verderop een gezicht te zien die hem bekend voorkwam. Hij veranderde zijn richting op naar de brunette le lopen. "Hey, tijd niet gezien." klonk er rustig van hem. Niets echt volledig erbij nadenken hoe hij zag, doodeng kuch litteken op zijn wang. Niet geweldige tijden waren dat geweest, maar het was wel weer bijgelegd, gelukkig maar. Het was eigenlijk best wel grappig geweest hoe Vivienne en hem nog niet zo heel lang geleden via de holo caster hadden gesproken, al was het toen nog wel dat hij in Hoenn zat.

Ze glimlachte toen ze merkte dat de groenharige op haar af kwam gelopen. "Inderdaad, hoe is het ermee?" vroeg ze vrolijk, terwijl ze haar Petilil opschoot nam zodat Nathan erbij kon komen zitten. "Koffie?" vroeg ze daarna, terwijl ze uitkeek op er misschien iemand aankwam waaraan ze een bestelling kon doorgeven. Haar blauwe ogen gleden over het litteken op zijn wang en een nieuwsgierige fonkeling verscheen in d'r ogen. "Enne, ruzie gemaakt?" ze keek allang niet meer op van littekens. De wond op het gezicht van Jace had ervoor gezorgd dat ze best tegen veel dingen kon momenteel. Daarna keek ze naar de Houndoom en voelde een steek van spijt toen ze bedacht dat Kratos nog steeds in d'r box zat. Ze moest die Houndoom weer eens wat frisse lucht laten krijgen, maar haar team veranderde zo veel de laatste tijd dat ze het niet meer zeker wist wat ze wilde.

Hij glimlachte even bij de vraag hoe het met hem ging "Prima, met jou?" vervolgens nam hij plaats op de stoel, dat zou het praten immers een stuk makkelijker gaan maken, nietwaar? Kort knikte de jongen "Ja, graag." ah. Een kopje koffie zou hem wel even goed gaan doen ja. Kort werd er door Nathan gegrinnikt bij de vraag of hij had gevochten "De laatste tijd nogal veel." Hoe hij het deed? Tja. Arceus mocht het weten, mensen vonden hem gewoon niet altijd aardig. Daar lag het gewoon aan, kon niet anders. Ondertussen was Deimos onder zijn stoel gaan liggen, onthouden. Het zou niet zo handig zijn om de hond een klap te geven bijvoorbeeld als Nathan wou gaan opstaan en dus de stoel naar achteren zou gaan schuiven.

Nathan was naast haar komen zitten en de Petilil probeerde nieuwsgierig op de schoot van de groenharige jongen te gaan springen. Gelukkig hielt de brunette haar stevig vast. "Niet doen, Melina," zei ze, iets wat streng tegen de shiny pokémon. Ze had de sunstone voor de zekerheid maar terug in d'r tas gedaan, later zou ze Melina wel laten evolueren, nu had ze eerst een gesprek te voeren. Al snel had een serveerster in de gate dat er iemand bij haar was komen zitten en vroeg of ze een bestelling hadden. "Twee koffie graag," zei ze op een vriendelijke toon. De serveerster knikte, kriebelde wat in dr notebookje en wandelde weer weg. "Dus, met wie heb je allemaal gevochten?" vroeg ze daarna, puur nieuwsgierig aan de jongen naast haar. Ondertussen was de Absol was dichterbij de Houndoom gekropen. Haar vader was immers een Houndoom geweest, en ook de reden waarom ze zo'n vurig karakter had, maar ze had nog nooit een andere Houndoom gezien.

Toen ineens een Petilil op zijn schoot wou gaan springen of wat dan ook, glimlachte hij lichtjes. Niet heel erg veel later kwam er een serveerster, waarbij de brunette twee keer een koffie bestelde. Bij haar vraag moest hij toch wel even lichtjes gaan nadenken, hij had eigenlijk voor het grootste deel geen idee wie het waren geweest, zo leuk. Voor meer dan zeker de helft van deze gevechten was het voor de tegenstander nogal.. onfortuinlijk afgelopen, had zeg maar een flinke prijs moeten betalen; diens leven. Nee, met iedereen het daarover gaan hebben was niet echt een goed idee. Dat hij al werd gezocht was meer dan genoeg, moest hij niet meer mensen kennen die te stonden te popelen hem aan te geven. "Genoeg mensen dat ik ze bij lange na niet allemaal kon." Werd er uiteinde als antwoord gegeven door Nathan.

Het bleef lang stil voordat ze eindelijk antwoord had. Een antwoord waar ze bijna niets mee kon, maar ze wist niet zeker of ze er wel over wilde doorvragen. Vaak kon haar nieuwsgierigheid in haar nadeel gaan spelen als ze zich te diep in andermans zaken probeerde te wurmen. Toch was er een ding dat ze wel graag wilde weten. "Team Rocket?" Haar stem klonk bitter, terwijl ze terugdacht aan alle vervelende dingen die ze had meegemaakt bij Team Rocket. Elke keer weer wist die rot gemeenschap haar dag te verpesten op welke manier dan ook. Haar pokémon afpakken, haar dood willen hebben, haar gijzelen. Alsof ze nummer 1 gezocht persoon was geworden ofzo. En dat terwijl ze zelf helemaal niets verkeerds had gedaan. Nee, het was Jace meestal die zich in de problemen werkte bij Team Rocket. Zoals een loods in de fik steken ofzo.
Haar gezicht klaarde op toen de serveerster aan kwam zetten met de koffie en ze opeens een snauw onder haar stoel vandaan hoorde komen. "Alice, rustig een beetje daar," zei ze streng tegen de Absol.

De verbitterde klank in Vivienne's stem was hem zeker niet ontgaan, al lette hij daar niet op. "Nee, hun juist niet." Of in welk geval, hij dacht het niet dat het Team Rocket leden waren. Ach, als hij op die manier met hun in een gevecht was gekomen was het met Tawnee en Ciro. Mensen welke nu juist beiden vrienden waren. Ach, hij snapte de woede van de bruinharige wel, maar het zat nu wel ander voor hem. Heel anders, iets waar hij maar al te blij was. Er kwam een serveerster aan met de koffie, welke ze neerzette op hun tafel. Kort knikte hij als bedankje. Echter, toen de Absol ineens snauwde gromde Deimos meteen, in plaats van er iets tegen te doen zuchtte Nathan enkel.

Alice bleef grommen en Vivienne gaf de Absol een tik op d'r kop. "Laat dat," snauwde ze naar de witte pokémon, die haar verbaast aankeek en zich daarna terugtrok. Vivienne liet niet snel haar agressieve kant zien, maar bij sommige van haar pokémon moest ze nou eenmaal streng doen. Die waren anders gewoon niet in de hand te houden. Nathan had daarvoor gezegd dat het juist niet Team Rocket was geweest waarmee hij ruzie had gehad en ze besloot er maar niet verder op in te gaan.
Ze pakte een zakje suiker en strooide deze door haar koffie heen, waarna ze met een lepeltje rustig erin begon te roeren. "Verder nog iets leuks beleefd?" vroeg ze daarna op een rustige toon, terwijl haar blauwe ogen van d'r kopje terug naar de groenharige gleed.

Toen Vivienne ineens snauwde fronste hij lichtjes, al was het desondanks dat ze hadden ontmoet, dat ze niet echt iemand leek die zo deed. Schijn kon bedriegen. Dat had hij genoeg gemerkt en eerlijk gezegd kon de groenharige er ook zelf een voorbeeld van zijn. Of hij nog wat leuks ha pd beleefd? "Ik ben wat naar de Poké fair geweest met vrienden." was wel leuk geweest toen, op het gedeelte na dat een van hun iemand bijna had kunnen vermoorden, wat een joy. Ach, niet gebeurd op dat mensen hartaanvallen hadden gehad, helemaal save dus. "Jij?" werd de vraag teruggekaatst. Gelukkig leek Deimos ook niet meer te grommen.

Vivienne roerde rustig door haar koffie heen en grinnikte zachtjes. Nathan vertelde haar dat hij met wat vrienden naar de pokéfair geweest, oh ja, daar had ze over gehoord, maar waarschijnlijk zou ze de tijd niet hebben om er heen te gaan. Beetje jammer eigenlijk, het leek haar best wel een leuke uitdaging, maar haar trainingen waren nu toch echt voor gegaan. Ze haalde haar schouders op toen Nathan vroeg of zij nog iets had meegemaakt. "Mijn hoofd leeg gemaakt, trainingen gevold, enkele vechtsporten beoefenend. Mijn pokémons getraind, een paar acts verzonnen. The usual, actually," zei ze met een zacht gegrinnik. Ze haalde het lepeltje uit haar koffie en nam een slok. Ah, heerlijk,

De brunette had als eerste haar schouders opgehaald, om daarna wat dingen op te sommen die ze had gedaan. Hij fronste lichtjes toen er werd gesproken dat ze vechtsporten had beoefend "Welke vechtsporten dan?" kijk, dit vond hij dus veel beter om over te gaan praten. Waarschijnlijk omdat hij vaak genoeg in gevechten raakte waarschijnlijk, dan was het zo dat dit soort dingen nogal zijn intresse konden trekken. Het was wel even lekker zo, rustig, geen politie of andere mensen achter hem aan. Dit soort momenten voelden vreemd genoeg zeldzaam aan.

De brunette grinnikte zachtjes. "Ik denk dat ik het langste ben blijven hangen bij Pencak Silat, maar ik heb ook een tijdje aan Karate, Taekwon-do en Judo gedaan. Na de vele aanvaringen die ik heb gehad met Team Rocket, vond ik dat ik mezelf maar eens moest kunnen verdedigen," legde ze op een rustig toon uit, terwijl ze een nieuwe slok uit haar kopje nam. Ze was vaak genoeg aanvallen door Team Rocket hier en zelfs nog een paar keer in haar verleden. Nog maar niet gesproken over die jongen die ze verlamd had toen ze werd gepest door hem. Nee, ze wilde zichzelf nu wel eens goed kunnen verdedigen en daar was niet de beste methode voor, vond ze zelf toch wel.

Tot wel vier verschillende dingen, jeetje. "Zo te horen heb je in welk geval niet echt stilgestaan." tja, aanvaringen met Team Rocket, daar zou hij het maar even zo min mogelijk over gaan hebben. Misschien zou het wel beter zijn om iemand nog even in onwetenheid te houden dan een vijand, waarvan hij er wel wat had. Hij nam een slok van de koffie. Misschien dat Nathan zelf eens wat moest gaan leren echt in vechtsporten, van wat hij nu wist was namelijk enkel van eigen kennis en ervaringen, dus dat kon ooit wel eens misgaan.