Ugh. Swamps. +Vivienne

De brunette keek wat rustig voor zich uit, terwijl ze de laatste restjes uit haar kopje dronk en hem daarna keurig op weer op het schoteltje zetten. "Mijn reis buiten Kalos was niet echt bedoeld als vakantie nee. Ik wilde veranderingen hebben in mijn leven. Wilde niet meer als een zwak meisje over komen dat niet voor zichzelf kon opkomen. Het waren vooral mijn pokémon die angst konden inboezemen bij andere mensen, of bij eventueel Team Rocket, maar zelf wilde dat niet echt lukken. Ik was altijd dat kleine meisje dat wegrende voor confrontaties omdat ze te schuw en verlegen was ervoor. Van dat imago probeer ik af te komen, ondanks dat ik maar een coördinator ben," zei ze daarna op een rustige toon, terwijl ze een zachte zucht slaakte en Nathan met een kleine glimlach aankeek.

Oh, wait. Een heel verhaal, dat had hij even niet verwacht. Veranderingen in het leven, hij had dat op een vepaald punt wel kunnen herkennen in zijn leven. Hij moest zo goed gaan oppassen wat hij ging zeggen, een enkel verkeerd woord hpen het kon de verkeerde kant opgaan, hij zou zich zowaar op glad ijs kunnen bevinden. Nathan bleef even stil nadat ze was uitgepraat. "Ik zou het niet meer zo snel gaan zeggen dat jij nu zoals dat overkomt, schuw en verlegen." Het was te merken hoe het terrasje langzaam voller werd, nogal gezellig werd het zo, maar niet niet te druk.

Vivienne grinnikte zachtjes toen ze hoorde wat Nathan te zeggen had. "Dank je, dat's erg aardig van je om te zeggen," zei ze met een glimlach op d'r gezicht. "Ik hop gewoon dat andere er ook zo over denken. Niet iedereen kan immers zo'n stoere vent zijn zoals jij," vervolgde ze daarna. Ze zou altijd loyaal blijven aan d'r vriend; Jace, maar dat betekende niet dat ze niet een klein beetje mocht flirten met andere, toch? Wat boeide het ook, ze had Jace al eventjes niet gezien en niemand die het zou merken nu. "Trouwens, wat doe jij zo tussen het trainen door? Heb je hobby's?" vroeg ze daarna met een nieuwsgierige spark in d'r helder blauwe ogen.

Hij hief even een wenkbrauw bij het complimentje "Hm." klonk er kort, waarna hij een slok nam van zijn drankje. Hij had het min of meer door wat het was, maar reageerde er verder amper op. Hij keek even op bij haar volgende vraag, hobby's? Ja, geen goede hobby's waren het te noemen, allesbehalve zelfs. "Ik werk, heb nu een tijdje een vriendin." ondertussen noemde hij in gedachten zijn hobby's op, welke heel wat duisterder waren en bijna niemand te weten zou gaan komen. Nathan zou ook gaan vermijden te zeggen wat voor 'werk' hij had, immers waardeerde niet iedereen het dat als ze te weten zouden komen dat hij bij Team Rocket zat.

"Dat klinkt nou ook niet echt als een leuke tijdsbesteding," zei ze met een zacht gegrinnik. Al kon ze niet echt zeggen dat ze een betere tijdsbesteding had zelf, dat was misschien nog wel het ergste. Haar contests stonden immers op een zeer laag pitje, aangezien er al maanden geen meer was geweest in Kalos. Ze zuchtte eventjes. "Oh en gefeliciteerd trouwens," zei ze daarna, toen het eindelijk tot haar doordrong dat Nathan had gezegd dat hij een vriendin had. "Dat jullie gelukkig mogen zijn," volgde ze kalmpjes. Dat deed haar eraan denken dat ze Jace echt nodig eens moest gaan bellen, ze hadden elkaar al veel te lang niet meer gesproken. Ze zuchtte zachtjes en keek langs Nathan, zoned out.

Hij haalde kort zijn schouders op bij haar woorden dat het niet echt als een leuke tijdsbesteding klonk "Valt mee, ik doe het zeg maar met plezier." voor zover dat dan genoemd kon worden natuurlijk. Er waren minder leuke stukken bij, maar dat was wel met elk werk. Of in welk geval, dat was wel iets hoe hij daarover dacht in welk geval. Met een klein glimlachje op zijn gezicht daamrna knikte hij "Bedankt." tja, het was dat hij en Riddle soms ongal een wat.. aparte relatie hadden, om het maar even zo te gaan verwoorden. Dat was wel een beetje het enige dat hij er echt over kon gaan zeggen. Voor Nathan was het nogal moeilijk om de rest in woorden uit te leggen.

"Zolang je maar plezier in hebt, toch?" zei ze met een glimlach. Het boeide haar eigenlijk nooit zo wat iemand anders voor hobby's had, of in zijn vrije tijd deed over het algemeen, zolang zij er plezier in hadden was zij niet iemand die ze er een halt in zou roepen. Ze glimlachte eventjes en keek eventjes naar de pokémon onder de stoelen. Alice was klaarblijkelijk in slaap gevallen, die had de strijd tegen de Houndoom opgegeven en zich erbij neergelegd, letterlijk. Ze zuchtte eventjes, Alice bleef een probleem kind, ze was sterk, maar ontzettend arrogant en kon achterbaks zijn als dat moest. De perfecte mix tussen haar vader Kratos en haar moeder Abyss, de Absol van haar vriend Jace. Opeens kwam ze op een idee en richtte haar aandacht weer op Nathan. "Zeg, zou ik eens al je pokémon mogen zijn? Ben eigenlijk best nieuwsgierig naar je team," grinnikte ze zachtjes.

Het was ergens wel prettig om te zien dat de brunette er niet naar vroeg wat zijn 'werk' was, en als ze dat wel had gedaan zou hij toch een nep antwoord gegeven hebben. Natuurlijk zou de groenharige jongen het niet zomaar aan iedereen vertellen dat hij bij Team Rocket hoorde, zo gek was hij nog niet hoor. Plezier was wel een erg groot woord ervoor, dat zeker. Het was in welk geval niet iets dat hij vreselijk vond, maar nog steeds. De jongen was wat in gedachten verzonken, tot Vivienne's vraag hem weer naar de werkelijkheid haalde. Kort knikte hij, hij vond het best hoor. "Natuurlijk." met deze woorden klikte hij de overige vijf Poké balls los van zijn riem, om de rest eruit te halen. En natuuelijk moest Agrona haar entree weer bvestigen met een luide brul, geweldig. Hij grinnikte lichtjes bij het zien van Dexter's verbaaste blik, de jongen had de Galvantula veel te lang in de box gehouden "De grootste Charizard is Agrona, de andere Abby. De Galvantula heet Dexter en de Vibrava Aella. Ken je Lugus nog?" de Lucario bekeek de brunette even, waarna deze een blik van herkenning in zijn ogen had gekregen.

Met interesse keek de brunette naar de pokémons die voor haar tevoorschijn kwamen, haar aandacht werd vooral getrokken door de twee Charizards die er opeens stonden. Natuurlijk wist ze dat de vuur starter een heel erg bekende pokémon was binnen Kalos, maar buiten Aiden had ze nog nooit iemand gezien met twee in één team. Ze bekeek de andere pokémon, die er stuk voor stuk sterk uit zagen. Nee, ze was niet echt van plan om ruzie te gaan zoeken met Nathan en bleef liever aan zijn goede kant staan. Ze glimlachte hem eventjes toe en in haar hand rolde ze zelf een paar pokéballs. Met een rustige zwaai vlogen vijf pokébals door de lucht en snel racete Alice bij het gezelschap pokémon dat materialiseerde. Haar team verschilde qua grote nogal, met de pokémon die ze nu bij zich had, zaten er een paar kleintjes bij. Enya, haar eigen Charizard, brulde vrolijk naar de andere twee Charizard die er stonden en was verbaast om te zien dat ze eens niet de kleinste was. Ze was net zo lang als dat Abby was, iets wat haar humeur wat vrolijk hielt. Fiora hielt alles goed in het oog, terwijl Nuria en Amalthea rustig op hun plek bleven staan. Melina was op de rug van Alice terecht gekomen en sprong vrolijk op en neer. "Enya is blij eens niet de kleinste te zijn," grinnikte Vivienne zachtjes. "De Volcarona heet Nuria, Enya is de Charizard. Fiora ken je al. Amalthea de Rapidash en Melina de shiny Petilil zijn mijn nieuwste aanwinsten en Alice de Absol was net wat irritant bezig," stelde ze haar volledig team voor.

Aandachtig bekeek hij Vivienne's Pokémon toen zij deze erbij haalde, om even te grijnzen bij het zien van de Volcarona en Rapidash. Arceus, de keren dat hij die twee Pokémon had geizen... Niet samen natuurlijk, de Volcarona recent en de Rapidash een maand of twee geleden. Wat er met de Rapidash was gebeurd; geen idee waar dat beest was. En de Volcarona had een haat naar Charizards gekregen, hij had er absoluut geen spijt van dat hij dat had veroorzaakt. Maar dat was de groenharige gewoon, niet iets waar hij zo snel aan zou gaan veranderen ook nog. Abby, welke enthousiast leek te zijn bij het zien van een andere Charizard brulde vrolijk terug naar de ander. In welk geval wel een sruk vrolijker dan Agrona was, die meestal wat meer van gevechten hield. Het was in welk geval eens leuk om de twee zo eens wat vrolijker te zien, niet iets dat nou altijd voorkwam namelijk. "Ze zien er uit als betrouwbare en sterke Pokémon." de Petlil misschien niet bepaald sterk, maar de rest in tegenstelling tot dat weer wel.

Enya kon het wel vinden met Abby blijkbaar, die vrolijk naar het elkaar aan het brullen waren. Fiora leek iets minder blij te zijn met de drukte, maar hielt een moederlijk oog op het gehele chaotische zooitje gericht. Met een vrolijke glimlach op haar gezicht keek ze naar Nathan die haar complimenteerde over haar pokémon. "Bedankt, ik ga er misschien nog wat veranderingen in aanbrengen, maar weet nog niet wat. Melina wil ik eigenlijk alleen voor contests gaan gebruiken, als die weer terug keren naar Kalos. En daarnaast heb ik ook nog een Houndoom in m'n box zitten die wat aandacht verdiend," zei ze op een serieuze toon. "Ik vind trouwens je shiny Vibrava erg bijzonder, heb je d'r al lang?" vroeg ze daarna op een nieuwsgierige toon.

Ergens was hij dan wel benieuwd naar welke veranderingen ze wou maken bij haar team, maar misschien zag hij die ooit wel, als de groenharige Vivienne ooit weer zou zien. Bedenk maar, er had een flinke tijd tussen gezeten met hun eerste, daarbij hun vorige en deze ontmoeting had gezeten. Er zou dus een grote kans tussen zitten als ze elkaar niet meer zouden zien. Zoveel zou het voor hem niet uitmaken, dus of het hem echt deerde? Nee, absoluut niet. Een Houndoom, had ze niet verteld dat ze die had? Als hij het nog goed wost wel ja. Bij het horen van Aella als onderwerp keek hij voor even naar de Vibrava, welke energiek rondvloog en oprandom momenten midden in de lucht stil hing. "Ik heb haar een tijdje terug als Trapinch van iemand gekregen, ongeveer een maand geleden was dat." deelde hij rustig mee. De Vibration Pokémon was in die tijd zeker een stuk sterker geworden, een flink stuk zelfs.

Nathan legde uit dat hij de Vibrava gekregen had als Trapinch. Dat was best wel een hele gift. Je zag niet vaak gebeuren dat iemand een shiny pokémon weg gaf. Zelf had ze bijna al haar pokémon gevangen, op Enya, Nuria, Alice en Kratos na. Enya had ze gekregen van een onbekend iemand, Nuria had ze als ei ontvangen, Alice was een breed en Kratos had ze van Aiden gekregen. Eigenlijk had ze best weinig pokémon gevangen, als ze snel telde waren het er nu negen. Eventjes was ze in gedachten verzonken, maar schudde al snel haar hoofd om er weer bij te zijn. "Ze ziet er ontzettend sterk uit," zei ze gemeend. Het was ook nog een ontzettend mooie pokémon. Ze wist hoe haar geëvolueerde vorm eruit zag, de Flygon, maar vroeg zich stiekem af hoe een shiny variant eruit zag. Ondertussen merkte ze dat verschillende mensen naar hun stonden te kijken. Ze grinnikte zachtjes. "Zo te zien staan we in de spotlights," zei ze op een vrolijke toon.

Hij glimlachte kort bij haar compliment "Bedankt." Het enige wat ze serieus deze tijd hadden gedaan was het een en ander aan bijpraten en wat complimentjes over elkaars Pokémon geven, leuk en all... maar hij hield toch eerder van actie, dat kon op sommige momenten wel erg duidelijk zijn bij hem. Hij kreeg bijna een hartaanval bij Vivienne's volgende woorden, bijna een hartaanval. Waarom? Nou, de politie als voorbeeld. Deze zochten nog steeds naar hem, iets waar ze overgings wel vreselijk slecht in waren zo te merken, maar dat betekende niet dat hij zich daar geen zorgde over maakte en grotendeels van de tijd op zijn ohede ervoor was. Hij keek, misschien wat te geschrokken om zich heen, al kalmeerde zijn uitdrukking wat bij het zien dat het gewone mensen waren. Thank Arceus. Hij wou een klein opgelucht zuchtje slaan, maar bedacht zich net een tweede keer voor dat. "Dat kan je wel zeggen." sprak hij met een glimlachje, proberend te vermijden dat hij zojuist misschien wat te angstig had gereageerd. Oeps.

Nee, ze reageerde er niet op. Het was niet haar taak om zich te gaan bemoeien met wat een ander was overkomen, maar zijn verandering in gedrag was haar wel opgevallen. Voor nu zou ze het laten overwaaien, het was niet echt alsof het haar boeide. Ze was er eerder nieuwsgierig naar. Ze keek eventjes om zich heen, ondanks dat ze contests was gewenst, voelde ze zich zonder podium toch niet echt op d'r gemak als mensen zo naar haar keken. "Uhm .. zal ik betalen?" vroeg ze daarna, iets wat verlegen. "Dan kunnen we gaan, namelijk. Zin om wat mee te wandelen?" Arceus, wat moesten ze anders doen. Eigenlijk vond ze het wel gezellig zo, ze had al te lang geen goed gesprek meer kunnen voeren met andere mensen. Sowieso mistte ze wat sociaal contact de laatste tijd.