Ugh. Swamps. +Vivienne

Het was hem opgevallen dat er steeds meer en meer mensen kwamen, niet bepaald prettig om zo bekeken te worden door mensen. Hij keek naar de blondine toen deze vroeg of zij ging betalen, waarbij hij kort zijn hoofd schudde "Ik betaal wel." het was niet dat hij nou echt kort aan geld kwam, rijk genoeg was hij zelfs. Maar dat betekende natuurlijk niet dat de groenharige dat duidelijk liet merken en zowaar met het geld ging gooien, gewoon er rustig mee omgaan was een stuk beter. Wel stemde hij in om te gaan, de drukte werd hem wat teveel. Niet dat hij druktes niet gewend was, het was eerder als je het middelpunt van aandacht was in die drukte, dat was een stuk minder. Hij wenkte een serveerste toen deze langs kwam lopen en vroeg om de rekening, het scheelde hem wel wel weer dat ze niet teveel hadden besteld, dacht hij in welk geval, wist hij veel hoe lang de brunette er had gezeten en hoeveel ze had besteld.

Zo te zien vond Nathan het ook niet bepaald geslaagd dat ze zo in de spotlichten stonden en besloot halsoverkop om zelf te betalen. Eventjes keek ze de jongen vreemd aan, dat had ze nou niet echt achter hem gezocht. Goed, dat hij een vriendin had, betekende niet dat die meteen een gentleman zou worden, right? Opeens bedacht ze zich dat Nathan natuurlijk nooit kon weten wat ze allemaal al had besteld voordat hij erbij was komen zitten. ”Alleen twee kopjes koffie, dat is alles,” zei ze met een kleine glimlach tegen de groenharige jongen. Ze had er misschien al een tijdje gezeten, maar ze vond het leuker om mensen te kijken, dan dat ze echt vast zat aan het vele koffie drinken. Natuurlijk had ze af en toe wel wat besteld om niet te verdacht over te komen, maar vaak vergat ze het ook gewoon. Ze zuchtte eventjes en bleef staan, haar pokémon rustig hun eigen gangetje gaan. Ze vertrouwde erop dat er niets vreemds zou gaan gebeuren, wat kon hier immers nou fout gaan?

De rare blik die Vivienne hem voor even had gegeven was hem zeker niet ontgaan, allesbehalve. Hé hé, dat hij iemand had betekende niet dat de groenharige niet ook voor iemand anders wat mocht doen. Er zouden vast mensen zijn die daar anders over dachten, maar zo was de jongen even niet. Wel wist hij maar goed wat te doen als ze wat minder in de drukte waren, de Absol van de brunette was hem zeker opgevallen en nu hij ook haar team wist had hij wel zo een gevoel dat dit nog wel een eitje zou gaan zijn. Of in welk geval, dat hoopte de jongen. Hij liet zijn Pokémon, op Deimos na, wel weer terug keren in hun Poké balls nadat hij had betaald voor de drankjes. Dat kon het wel even wat makkelijker gaan maken. Met een klein, subtiel grijnsje liep hij naar Vivienne toe "Maar dan gaan?" hij hoopte maar wel dat zij ook haar Pokémon weer zou laten terugkeren, anders zou het nog wel eens een hel van een gevecht kunnen worden.

De drukte begon eindelijk af te nemen en Nathan leek betaald te hebben, dus het was beter om maar weer eens te gaan. Vivienne pakte haar pokéballs en liet haar pokémon terug keren. Alleen Alice mocht aan haar zijde blijven lopen. Sinds Kratos in haar box zat, had ze liever zijn off-spring bij haar als bescherming, en daarnaast was Alice sterk genoeg om iets uit te maken als er iets verkeerd af zou lopen. Ze knikte naar Nathan toen die vroeg of ze konden gaan. "Ja, is goed," zei ze op een rustig toon, terwijl ze Alice een aai over haar kop gaf en eventjes de Mega-Stone in diens hals, verborgen onder haar witte vacht, aantikte. Ze had er een habit van gemaakt om te controleren of al haar pokémons hun mega-stone niet hadden voor het geval dat er iemand langs was gelopen en er een had meegenomen.

Er werd gesproken dat ze het goed vond, al leek ze eerst nog even iets te kijken. Oh? Dat leek nog wel eens mooi op een op een mega stone. Echter zei hij er -natuurlijk- niets over. De jongen begon alvast ergens heen te lopen zodra hij aannam dat de brunette klaar was, het leek er niets echt bepaald op dat de Absol sterker was dan Deimos, dus dan zou Nathan daar mooi gebruik van kunnen gaan maken. Liet de ander haar Pokémon mega evolueren? Niet erg, hij kon dat trucje ook met zeker meer dan de helft van zijn Pokémon. En trouwens, was Deimos niet genoeg had hij alrijd nog de rest van zijn team. De Houndoom hield diens blik stevig op de Absol gericht, in tegenstelling tot diens trainer welke soms naar de Pokémon keek leek de hond er niet echt bepaald een reden voor te hebben.

Vivienne glimlachte eventjes toen alles goed was en knikte eventjes naar Alice, voordat ze overeind kwam en haar blauwe ogen op Nathan richtte. "Shall we?" vroeg ze daarna op een vrolijke toon, terwijl ze haar handen op d'r rug vouwde en hem met een vrolijk gezicht aankeek. Ze vond het eigenlijk best gezellig om te gaan wandelen met iemand, het gebeurde niet zo vaak dat mensen het leuk vonden om zo maar met iemand mee te lopen. Maar daarnaast had ze nooit echt veel vrienden gehad en om nou telkens Jace op te piepen daarvoor zou ook niet echt goed komen. Alice was rustig aan haar zijde komen lopen en keek af en toe een beetje moeizaam om zich heen. Het leek alsof ze zich niet op d'r gemak voelde, maar gezien het feit dat de Absol ook wel de disaster pokémon werd genoemd, trok ze zich daar nog maar weinig van aan.

Met een klein, rustig glimlachje knikte hij kort bij de vraag of ze zouden gaan. Of het lag echt aan hem, of die Absol leek zich ergens zorgen over te maken. Was hij er dan zo duidelijk in? Nee joh, het leek er bijvoorbeeld niet op dat de brunette ook maar iets doorhad, maar dat zou wel heel snel verandering in komen. Tot ze in welk geval op voldoende afstand waren van bijvoorbeeld het terrasje, maar ook van wat afstand van de rest van de mensen, dan zou hij eenmaal toeslaan. Wist hij veel hoe het zo precies zou gaan verlopen, maar verwachtten dat het zoals plan ging lopen? Misschien wel, misschien niet. Het was wel aan te zien.

Ondanks dat ze zich niet volledig zorgen maakte, hielt Vivienne haar Absol wel met een schuin oog in de gate. Het stond haar niet aan dat de Absol zo onrustig was en zich duidelijk niet op d'r gemak voelde, maar toch kon ze niet goed in schatten wat er nou precies aan de hand was. Daarom besloot ze het voor nu maar eventjes te laten rusten en richtte zich weer op Nathan. "Enig idee waar je precies heen wilt?" vroeg ze met een glimlach aan de groenharige. Zelf vond ze het niet eens zo heel erg om gewoon naar een onbekende plek te wandelen ofzo, ze vond het allang prettig om in de frisse lucht rond te kunnen lopen. Ze merkte opeens wel dat Alice van haar zijde was afgeweken en bij de Houndoom van Nathan was gaan lopen, die ze met een vijandige blik aan bleef kijken. "Alice, wat is er toch met jou? Kom eens hier," zei de brunette streng tegen haar pokémon, die daarna met tegenzin terug naar haar trainster liep.

Of hij een idee had om ergens heen te gaan? Ja, hier weg, met ook nog graag die Absol op zak. Maar dat zomaar hardop zetten was iets dat hij niet zo snel zou doen. "Nee, niet echt." Die Absol van haar, heilige Arceus dat beest kon dingen aanvoelen, het was namelijk ineens naast Deimos komen lopen en de Houndoom vreselijk vijandig had aangekeken. Het zou maar nog even duren of hij zou achterhaalt worden, en als het zover zou zijn, dan was de perfecte kans die hij nu had ineens verdwenen zijn. Dus voor nu zou het enkel maar vanzelfsprekend zijn wat hij ging doen. "Thunder Fang." besloten te hebbendat dit de aanval zou worden die hij maar als eerste ging doen, had hij hedaan dat het gedempt had geklonken onder zijn adem, maar te zien doordat Deimoz zijn trainer even aankeek had hij door dat de hond het had gehoord. Mooi. Voor even leek het net alsof deze zijn pas wat leek te vertragen, maar toch weer met de rest wou gaan inhalen, was de hond toch wel heel wat anders van plan, zoals de groenharige jongen zijn Pomémon net had bevolen te doen. Het zachte geknetter van elektriciteit was onmiskenbaar te horen, al snel daarna stormde de Houndoom naar voren, richting De Absol in een poging deze meteen te bijten met de Thunder Fang. En Nathan? Hij had ondertussen een klein grijnsje op zijn gezicht gekregen.

Een geschrokken blik gleed over haar gezicht heen toen er opeens een aanval op haar werd afgevuurd. Of nou ja, niet op haar, maar op haar Absol. De Houndoom kwam op grote vaart op Alice afgerend, met elektriciteit knetterend tussen zijn kaken. "Alice, Detect!" Het was een wanhopige aanval. Normaliter zou ze nooit een Detect aanval gebruiken, maar ze was geschrokken van de plotselinge omslag van Nathan. Die haar trouwens met een gemene grijns stond aan te kijken. Al snel balde ze haar handen tot vuisten en verscheen er een blauw vuur in haar ogen. Als hij een gevecht wilde, zou hij een gevecht krijgen. Al wist ze dat Alice zwaar in het nadeel zou zijn. Ze kon in ieder geval proberen hem zo veel mogelijk af te leiden, zodat ze weg konden komen. "Nu, Ice Beam!" riep ze daarna, terwijl de Thunder Fang aanval feilloos werd ontweken door de Detect aanval. Dit gevecht was redelijk oneerlijk, maar ze moesten er maar het beste van maken.

Het was wat jammer dat door een Detect aanval de Thunder Fang werd tegen gehouden, dan werd het maar genoeg andere aanvallen doen. Dat Vivienne zo snel had kunnen reageren op de 'verrassingsaanval', had hem een beetje teleurgesteld. "Flamethrower." als de Ice Beam ging raken, zou dat geen probleem worden want op dit voordeel had hij dan wel een enorm voordeel. Deimos werd geraakt door de dunne straal ijs ja, maar in ruil daarvoor kwam een hete vlammenzuil uit diens bek, recht op de Absol en de brunette af. Nathan had ondertussen vanuit zijn zak een Dark Ball gepakt, overgins wel de enigste die hij had. Maar meer zou niet nodig zijn. "Iron Tail." de staart van de Dark Pokémon had een ijzeren kleur gekregen, waarna deze op de Absol kwam afsrormen en deze hard proberend te raken met de Iron Tail.

De Ice Beam van Alice werd meteen gecountered door een Flamethrower en ze keek toe hoe haar Absol snel probeerde weg te springen. Echter werd ze nog net geraakt tegen haar poot, waardoor ze zwaar terug op de grond kwam en door haar achterpoot zakte. "Alice, gaat 't?" riep Vivienne geschrokken, maar haar Absol keek d'r streng aan, haar laten wetend dat ze niet moest jammeren, maar door moest gaan met het gevecht. Vivienne slikte eventjes, maar knikte uiteindelijk. Ze zou op het oordeel van haar pokémon vertrouwen. Nathan reageerde met een Iron Tail aanval en ze zag hoe de Houndoom op Alice kwam afgestormd met een ijzeren staart. Snel dacht de brunette na, maar wist zo snel geen tegenaanval te bedenken. Alice kreeg een zweepstaart tegen haar aan geslagen en gromde kwaad naar haar trainster. Wat was die aan het doen? Vivienne schudde haar hoofd en keek haar pokémon aan. Ze moest zich concentreren. "Quick Attack en daarna Razor Wind!" riep ze daarom. Waarbij Alice in een waas verdween en naast de Houndoom terecht kwam, om vervolgens een haal met haar hoofd een sterke wind in de richting van de Hellhound te sturen.

Zonder veel verandering in gezichtsuitdrukking keek hij naar de Absol, welke door de Flamethrower was geraakt bij diens poot zakte, kijk eens aan, meteen al een voordeel voor zo. Of in welk geval, daar leek het wel wat op. Quick Attack en Razor Wind dus, het scheelde wel weer wat dat de tweede aanval even duurde voordat deze echt in werking werd gezet, dus kon hij wel nog eerst wat anders doen. Wel was de Absol al bij Deimos gekomen, "Smog." klonk er nog verrassend rustig van de jongen, terwijl hij de Dark Ball over zijn hand liet rollen hield Nathan bijna volledig zijn aandacht op het gevecht dat nu gaande was. Een dikke, vuile, giftige mist verspreidde zich vrij snel over de open ruimte, om het zelf te voorkomen dat de groenharige vergiftigd werd door de Smog had hij zijn hand voor zijn mond gehouden, was wel even het beste wat hij er tegen kon doen namelijk. De Razor Wind van eerder had zeker weten geraakt, het was immers wind, nogal moeilijk om deze echt te kunnen ontwijken. "Inferno." Een blauw vuur vulde Deimos' bek, waarna deze de Inferno gebruikte op de Absol, welke daar nog leek te staan, hopelijk maar niet al te snel weg ging.