Shoot across the sky (+Vivienne)

And there she was again. De toren doemde voor haar op, terwijl ze huiverend terugdacht aan de vorige keer dat ze hier was geweest. Ze had hier problemen veroorzaakt, al was ze toen wel slim genoeg geweest om niet in de Tower of Mastery te blijven. Nee, zij en Jace waren naar buiten gegaan om te gaan trainen toen, al had Geralt genoeg schade veroorzaakt in het gras hier buiten. Ze zuchtte zachtjes en keek naar de jonge Absol die naast haar stond. "Alice," zei ze kalmpjes, waarna ze haar hand op de rug van de pokémon legde. Het was duidelijk te merken dat de Absol een kind was van twee vechtlustige pokémons. Het was dan ook een wonder dat Abyss en Kratos elkaar niet afgemaakt hadden in de Day-Care. De Absol gromde zachtjes en liet haar blik over haar trainster glijden. Haar karakter was net zo vurig als die van Kratos en even vechtlustig en koppig als die van Abyss. Een hele klus om te trainen dus. Een kleine glimlach kwam op haar gezicht, maar die veranderde in een blik van verbazing toen de Absol er opeens van door ging. "Alice, kom terug!" riep ze, waarna ze achter de pokémon aanrende.
De Absol rende rond de toren, terwijl haar trainster erachteraan kwam gerend. In de verte zag ze een bekende staan en had nu dus ook al snel door wat Alice' plan was geweest. "Alice, hier!" commandeerde ze de Absol opeens streng, die meteen met vier poten in de handrem overging. Ze kwam tot stilstand en keek haar trainster bijna woedend aan. "Niet meer doen," zei Vivienne streng tegen haar pokémon, die moeizaam haar kop boog als teken van respect. Daarna slaakte ze een zucht en gaf de pokémon een aai over dr schouder. Lastige pokémon, dat zeker. "Hey Andy," zei ze toen met een vriendelijke glimlach, terwijl ze, met Alice aan haar zijde, naar de bruinharige jongen wandelde. "Hoe is het ermee?"

]

Alice snoof afkeurend toen ze werd meegenomen naar de jongen. Vivienne was er al achter gekomen dat ze het niet zo op het mannelijk geslacht had, al leek Jace een uitzondering te zijn, gelukkig. Ze wist alleen niet of ze Alice hier van af zou moeten helpen of niet. Nou ja, aandachtspunt voor later dan maar.
Een glimlach stond op haar gezicht terwijl haar blauwe ogen vriendelijk naar de mannelijke coördinator keken. De Swablu die hem vergezelde deed haar met een pijnlijke steek aan Hoenn terugdenken. Ooit zou ze terug gaan, ooit zou ze haar 'vader' eens goed de waarheid vertellen. "Goed om te horen," zei ze vriendelijk. "Hier ook alles goed, hard aan het trainen." Alice gromde nog een keer en met een zucht gaf Vivienne de Absol een strenge blik. Ze moest die pokémon echt beter gaan africhten, anders kwamen er nog meer problemen. Straks raakte er misschien nog mensen gewond!?

Ze glimlachte vriendelijk en hielt ondertussen met een scherp oog haar Absol in de gate. Ondertussen begon Andy vrolijk door te praten, maar viel halverwege een zin stil. Ze wilde protesteren, omdat ze wist wat hij wilde gaan zeggen. Hem eraan laten herinneren dat ze al één lintje had gewonnen hier in Kalos, maar ondertussen was ze ook wel nieuwsgierig naar wat hij te zeggen had. Al snel had hij een pokéball te voorschijn getoverd en stond er een fluffy paarse Mareep naast hem. "Oh, een shiny, wat schattig," zei ze, terwijl haar stem enkele tonen omhoog schoot. Ze zakte door haar knieën en hielt haar hand uit, hopend de pokémon naar haar toe te kunnen lokken. Alice daar in tegen was niet blij met de nieuwe pokémon en kwam al grommend dichterbij, een kwade blik in haar ogen en haar klauwen gereed om aan te vallen. "Alice, niet doen," begon Vivienne rustig, maar de Absol had geen zin om te gaan luisteren nu. Pas toen ze een bijna oorverdovend slecht gezang hoorde wist ze wat er aan de hand was. Haar hand schoot uit naar een andere pokéball aan haar riem en met een witte flits zweefde er een Volcarona naast haar. "Nuria, hou Alice vast," commandeerde Vivienne snel. De Volcarona spoot een string shot uit om de Absol vast te houden en het gezang stopte. Gelukkig maar, ze haatte de Perish Song aanval. "Alice, laat dat!" gromde ze daarna streng naar de Absol, die haar aankeek alsof 't haar niet eens zou boeien als ze ter plekke dood neer zou vallen. Vivienne besloot om haar pokéball erbij te halen en liet de Absol terugkeren. "Dank je Nuria," mompelde ze naar de Volcarona en richtte zich daarna naar Andy, waar ze een lichte buiging voor maakte. "Het spijt me verschrikkelijk. Alice is uhm .. een lastig figuur," verontschuldigde ze zich.

Een zeer irritante en hoge piep zat nog altijd vast in de oren van de brunette, net zoals bij de shiny Mareep blijkbaar het geval was. Ze haatte het dat ze Alice nog niet helemaal onder controle had, aangezien ze graag met de absol verder wilde gaan werken. Ze hoopte maar dat ze uiteindelijk het overprotective gedrag een beetje kon temperen, want nog zo'n geval als Geralt kon ze echt niet gebruiken.
Vivienne glimlachte wat verlegen toen ze een complimentje kreeg van Andy en voelde hoe haar wangen langzaam rood kleurde. "Dank je," zei ze wat verlegen. "Ik hoop dat Alice wat afkoelt als ze ... opgroeit. Ik bedoel maar, ze is nog niet zo heel lang uit het ei namelijk,"stamelde ze daarna een beetje ... onzeker. Het gedrag van Alice was een heel ander verhaal dan die van Florence of Prince, de Weavile en Prinplup die ze ook al had gehad sinds ze uit het ei waren gekropen. Nee, Alice was veel vechtlustiger. "Gelukkig," zei ze daarna zachtjes. De brunette zakte weer door haar knieën heen en rommelde in haar tas om een besje te pakken. "Je hoeft niet bang te zijn," mompelde ze tegen de Mareep, in een poging 'm dichterbij te lokken.

De Mareep kwam dichterbij en Vivienne glimlachte toen hij het besje uit d'r handen haalde en erom begon te knabbelen. Voorzichtig ging ze met haar hand over de wollige vacht heen. Zelf had ze ooit alleen een Flaaffy en Ampharos gehad, de hele Mareep evolutielijn had ze overgeslagen. Maar Lucian was wel een stuk agressiever dan deze Mareep.
De brunette kwam grinnikend weer overeind toen Andy zei dat ze het goed bedacht had. Ze glimlachte eventjes. "Ik ben opgegroeid op een fokkerij, daar is me aangeleerd altijd een handje besjes mee te nemen," zei ze met een iets wat verlegen glimlach op haar gezicht. Ze keek de jongen voor haar eventjes aan en bedacht zich toen iets. "En Andy, ga je mee doen aan de Valentine's Contest binnenkort?" vroeg ze daarna, ze hoopte ergens van wel. Ze zou graag aan de jongen willen laten zien wat ze in huis had, zeker omdat hij telkens bleef zeggen dat ze zonder lintjes zou blijven zitten.

Vivienne haalde haar schouders op. "Ligt er maar aan hoe je het bekijkt. De fokkerij was gespecialiseerd in Sneasel en Weavile, dus het was vooral de hele dag opletten dat er niets stuk ging en dat er geen gevechten uitbraken. Meestal was het gewoon chaos," zei ze lachend. Het was op zich best een leuke tijd bij haar adoptieouders, al zou ze daar waarschijnlijk nooit meer terug kunnen komen met een "welcome home" gevoel. Nee, dat nooit meer.
Ze grijnsde toen Andy zei dat hij mee ging doen maar nog een act in bedacht had. Ze stak een vinger omhoog en wees afkeurend naar m. "Tu tu, niet goed hè. Ik heb me ingeschreven, heb m'n pakje al klaar én heb een hele act uitgewerkt. Je loopt op me achter, Andy lieverd," zei ze plagend, waarna ze 'm een zachte duw gaf. "Maar nee, leuk dat je mee doet. Lijkt me geweldig om tegenover je te komen te staan," zei ze gemeend.

Vivienne lachte toen Andy het had over Miltanks bij een fokkerij. "Ja, mijn pleegouders vonden het leuk om met wat vreemdere pokémon te gaan fokken. Mijn eigen Weavile is een dochter van de Weavile van m'n pleegmoeder immers, dus ik ben eraan gewend," zei ze, met een moedige poging om haar glimlach niet te laten breken. Ze zou laten zien dat ze sterk genoeg was en dat ze niet weer zou breken over het feit dat ze niet wist wie haar ouders waren.
De brunette grinnikte zachtjes toen Andy verbaast stond over wat ze al allemaal had gedaan. "Hey, ik moet toch iets te doen hebben tussen het trainen en gyms uitdagen. Contest acts maken is voor mij iets om me mee te vermaken als ik een depressieve bui heb, om zo maar te zeggen," legde ze zachtjes uit. "Ga je deze kleine jongen inzetten bij de contest trouwens?" vroeg ze daarna, terwijl ze omlaag keek naar de shiny Mareep.