Show me your teeth |&Zeke

Bellamy beschikte ondertussen al enige tijd over een Mega Evolutie, iets dat hij nog maar één keer had uitgetest en ook toen was er niet veel aan. De persoon die toen zijn tegenstander had moeten voorstellen was niet zo stoer geweest als ze zelf dacht. Ze was weg gerent en veel had Floyd die dag niet kunnen oefenen met de Mega Blastoise. Het werd nodig tijd om het echt eens te gebruiken, maar hij had het geschikte moment nog niet gevonden. Dat hield hem echter niet tegen om de Tower of- wat was de naam van dat domme hoge ding ook alweer? Mastery? Dat was het ja. Zo iets.
Zonder zich te haasten wandelde de zwart harige jonge man het hoge gebouw binnen. Op hem na was er nog één iemand maar die negeerde hij volkomen. Voor Floyd was het haast alsof dat de anderen er helemaal niet was en hij alleen in de toren was. Het was Wag die er echter verandering in moest brengen. Floyd had besloten om de Deino zo lang mogelijk uit zijn bal te houden zodat hij genoeg tijd had om alles te leren en niet overal in zou gaan bijten. Het was al goed gevorderd, maar het was nog niet perfect. Vanuit zijn ooghoeken kon hij nog net zien hoe de Deino op de andere persoon af ging, en naar die zijn been beet. ‘Waglington!’ riep hij even streng tegen de pokémon, maar die leek niet meteen te luisteren.

OOC: For Ezekiel

Waarom had hij ook alweer een blinde pokémon dat alles op zijn pad beet? Oh ja, omdat die sterk zou moeten zijn. Veel had Floyd daar nog niet van gezien - merendeels omdat het nog maar een baby pokémon was. De blauwe pokémon was echter voor de zoveelste keer weg geslopen en naar de andere persoon gegaan. Hij had hem duidelijk vast kunnen grijpen. Dat was maar al te duidelijk na het horen van de andere zijn reactie. Terwijl de onbekende hevig met zijn been schudde in de hoop de pokémon los te krijgen keek Floyd met een zucht toe. Wat moest hij ook met dat beest. ‘Ik denk niet dat hij gaat los laten als je zo met je been blijft schudden, dat geeft hem alleen maar meer reden om niet te lossen.’ hij kon het Wag ook niet kwalijk nemen. Als hij los zou laten zou hij toch een eindje door de lucht vliegen om nadien hard de grond te kunnen raken. Niet erg aangenaam als je het hem vroeg.
‘Wag, laat die arme jonge los.’ zei Floyd maar hij deed zelf geen aanstalten om de anderen verder te helpen, gewoon uit veiligheid. Als hij de Deino vast zou pakken kon het wel eens zijn dat het blauwe ding in zijn hand ging bijten. Dan liet hij de andere persoon toch liever verder sukkelen. ‘Naja sorry, je moet het hem niet kwalijk nemen, hij is nog jong.’ zei hij op een neutrale toon, al leek het wel alsof die ene zin alles moest goed praten.

De andere leek het maar niks te vinden, maar toch stopte hij met het bewegen van zijn enkel. Zoals verwacht liet de Deino de jongen los, maar de actie van de anderen maakten het er niet beter op. Floyd greep echter niet in. Ook niet wanneer de andere zijn pokémon raakten met zijn voet en Wag uit instinct enkele keren richting de andere hapten, niet echt met het doel om iets vast te krijgen. ‘Wind je toch niet zo op.’ zei Floyd kalm, bijna alsof hij de ‘ernst’ van de zaak niet in zag.
Waglington was er niet blij mee dat ze andere naar hem geschopt had, en hem daarbij ook nog eens had geraakt. Een luide grom was hoorbaar, maar Floyd schonk er geen aandacht aan. Als de pokémon teug ging aanvallen was het deels wel de schuld van de anderen. Geen ontkenning mogelijk. Moest je maar geen ‘gevaarlijke’ pokémon schoppen. ‘Hulp halen?’ herhaalde Floyd. Zijn blik gleed even naar de voet van de andere persoon. ‘Niet nodig, je overleefd het vast wel,’ eigenlijk was het vooral Floyd die geen zin had om te gaan zoeken naar iemand die kon helpen. Zo erg was het waarschijnlijk ook niet. Het was niet zo dat de voet van de jonge man eraf lag. De moordende blik die hij van de andere kreeg beantwoorde de zwart harige met een niets zeggende, rustige blik in zijn ogen. Hij maakten zich niet snel zorgen, en zeker niet om anderen. Zijn armen sloeg hij over elkaar heen. Waglington was ondertussen naast hem komen staan, maar het was duidelijk dat de pokémon terug zou aanvallen als de andere ook maar één verkeerde beweging deed. ‘Met een beetje geluk ga je niet voor de rest van je leven kreupel zijn,’ Floyd geloofde niet eens dat de andere zelf maar één dag kreupel ging zijn. Tenzij Wag harder gebeten had dan hij dacht.