Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
De zon was net aan het opkomen toen Marcus Ludovic door de poorten van Shalour City liep. Met zijn trouwe viervoeter, Vix, aan zijn zij nam hij even de tijd om de omgeving in zich op te nemen. Het kustdorpje Shalour City was daadwerkelijk mooi om te zien met de opkomende zon. Er was slim gebruikt gemaakt van de heuvels waar dit stadje op ruste. Geen enkele plek liep gelijk. Er waren wegen aangelegd om de huisjes die overal stonden te bereiken, die op hun beurt weer werden omringd door mooie rotsen. Marcus kon vanaf hier de plek al zien die hij wilde gaan bezoeken. De Tower Of Mastery lag een klein eindje van de stad af . Omringd door de zee was het een imposant gebouw om te zien. Er gingen geruchten dat in die toren speciale krachten vrij kwamen bij je pokémon, of die geruchten waar waren wist Marcus niet. Hij haalde diep adem en begon te lopen. Eerst zou hij wat gaan eten en dan zou hij naar de Tower gaan. Hij was zich er van bewust dat de derde gym ook in deze stad lag. Marcus had de intentie die deze week nog uit te dagen. Zo kon hij de kracht van zijn pokémon testen en een stapje dichterbij de elite four komen. Als hij die verslagen zou hebben en zelfs de Champion van Kalos verslagen had zou zijn aanzien als eliteleider zeker omhoog gaan. Dat was een weg die hij wel wilde nemen. Waar hij eigenlijk al van gedroomd had sinds hij klein was. Nu was alles anders. Hij deed het niet meer omdat hij een jonge, onervaren trainer was met onschuldige dromen. Dat was ver achter hem. Marcus begon te lopen naar de weg die naar een pad leidde die naar beneden leidde. Hij zou deze keer in het pokécenter overnachten voor een keertje. Hij had geen plannen om snel terug te keren naar Lumiose tenzij er iets was wat absoluut dringend was. Dat was een ander verhaal. Ze wisten waar hij te bereiken was. Marcus keek om zich heen op zoek naar een winkeltje waar hij wat te eten kon krijgen. Dit vond hij uiteindelijk na een lange tijd lopen. Er was een prettig terrasje dat uitkeek over de zee. Helaas, was het te koud om daar nu op te zitten. Wellicht was er binnen meer geluk te vinden. Hij duwde de deur open van het restaurant en kwam uit op wat onmiskenbaar een vis restaurant was. De sterke visgeur rook hij duidelijk. Hij liep naar een van de borden met de gerechten er op. Hij trok zijn wenkbrauwen op. Één ding was zeker. Een van de meest unieke magikarp gerechten die Marcus ooit gezien had kon je hier eten. Hij besloot er voor te gaan en nam plaats aan een tafeltje in een hoekje. Het hele restaurant was in de sfeer van zee, schepen en vis. De muren hadden aparte patronen met hier en daar een rekwisiet van een schip of iets ervan. Marcus vond het erg extravagant. Het gerecht maakte dat weer goed. Het voorgerecht bestond uit Froakie pootjes in een zoete saus die Marcus nog nooit eerder geproefd had. Het hoofdgerecht bestond uit Magikarp geserveerd op een bedje van salade met wat citroen, toegevoegde specerijen en iets waarvan Marcus niet kon bepalen of het vlees was of vis. Hoe dan ook, het smaakte goed. Hij had zijn buikje vol. Tegen de tijd dat hij weer buiten stond was de zon hoger gaan staan en was het stadje gaan opleven. Vix draafde vrolijk voor Marcus uit over de boulevard terug in de richting van de stad. Zijn tong hing uit zijn bek terwijl hij begon te sprinten. Marcus twijfelde even toen hij weer terug dacht aan de gym. Wie ging hij er voor gebruiken? Vix was geen fan van fighing pokémon. Hij had weinig wat hij er tegen kon gebruiken. Cersei had er geen speciaal nadeel aan maar ook geen grote voordelen. Mence echter, was deels flying en kon wat meer doen dan beide. Charlotte was ook deels flying. Zij en Charlotte hadden heel hard getraind de afgelopen weken. Ze waren nu op een punt beland dat ze zelfs Cersei toch wel redelijk op afstand kon houden. Ze was nog steeds geen ster in vliegen. Haar lijf was te dik en haar vleugels te kort. Wellicht door haar grote ego kwam ze zelfs minder van de grond. Als hij eerlijk moest zijn, dan zou ze nog eens niet in een kamer passen door haar gigantische ego. Misschien moest hij maar gaan trainen met Cersei, Mence en Charlotte. En de Tower Of Mastery was daar de perfecte plek voor. De aanwezen plek! Als hij het goed begrepen had kon hij naar zelfs de hoogste verdieping. Vanaf daar kon hij Mence los laten en met Charlotte en Cersei oefenen op de grond. Op die manier kon hij misschien er wel een triple battle van maken. Hij vroeg zich af of Charlotte dat wel aan kon. Maakte hij zich te veel zorgen? Vix rende naar hem toe met een grote stok in zijn bek. Dit leidde Marcus even af. Hij nam de stok over van Vix en glimlachte, “Wil je de stok? Pak hem maar!” Met een grote zwaai van zijn gespierde arm vloog de stok door de lucht en rende zijn Houndoom er achteraan. Marcus was misschien iets te beschermend tegen Charlotte. Tenslotte had hij niet zo lang geleden Cersei er vol op tegen laten vechten. Ze werd er hard van. Zijn twijfels verdwenen. Als ze Mence aan kon, zou ze ook een Lucario aankunnen in de Shalour City gym. Marcus knikte vastberaden. Dat was dus afgesproken. Een trainingssessie samen met zijn drie hoofd vechters. Vix kon hij er op af sturen voor het geval dat. Maar dat was in uiterste nood. Hij ging er van uit dat met hard trainen hij het wel halen kon. Vix kwam weer terug rennen met de stok. Marcus wilde hem aanpakken maar Vix liet niet los en begon te grommen. Marcus trok hard aan zijn einde van de stok en Vix aan de zijne. Hij nam een enorme ruk en op dat moment liet Vix ook los. Marcus viel achterover en landde hard op het stenen voetpad. Hij vloekte maar had wel een glimlach op zijn gezicht. Vix kwispelde en blafte naar hem. Hij greep zijn stok weer op en rende er mee vandoor.
De Tower Of Mastery torende hoog boven hem uit. Hij stond aan de voet er van, omringd door de kleine baai waar hij zich in bevond. Het pad was net beloopbaar. Hij moest niet een stap van het pad afdoen want dan zakte hij weg in nat zand. De zee lag er omheen en bij hoog water zou de tower niet bereikbaar zijn. Hij kreeg een vreemd gevoel in zijn maag. Alsof hij er op dat moment niet doe deed. Alsof de toren de ultieme macht had.Doe niet zo achterlijk. Het is een levenloos, stenen gebouw. Tikte hij zichzelf op de vingers. Hij zette een stap en begon aan de weg naar binnen. Hij besefte dat het een lange klim zou worden, maar er bestond geen betere plek om te trainen dan daar. Een vreemd symbool hing boven de poort die naar de Tower Of Mastery leidde. Zijn amber kleurige ogen gleden er overheen maar hij had geen idee wat het voor moest stellen. Er bleken binnen in de ring ook wat huizen te staan, merkte hij toen hij naar de stenen trap liep die naar de ingang van de toren leidde. Of er echt mensen in woonde kon hij niet zien. Vix viel achter in Marcus’ schaduw en keek om zich heen alsof hij voelde dat er iets in de buurt was. Het gaf Marcus rillingen. Iets aan deze plek voelde heel anders aan, bijna fout. Toch liep hij stevig door en boven aan de treden stopte hij. De grote deuren voor hem leken wel neer te kijken op hem. Marcus knikte vastberaden en duwde ze open met al zijn kracht. Hij wurmde zich door de kleine gleuf en duwde hem achter zich dicht. Zijn ogen werden groter toen hij het gigantische standbeeld zag van een Mega Lucario. Op dat moment schoot hem het verhaal te binnen waarom deze toren ooit gebouwd was eeuwen geleden. Volgens de legende hadden de voorvaders van bepaalde mensen samen met hun Lucario een key Stone en mega Stone hier hadden gevonden. Voor een Lucario. Sinds dien gingen er ook allerlei andere geruchten rond maar hij kon niet zeggen welke waar waren en welke niet. En aan hem was dat ook niet. Marcus blik ging naar de grote, spiraalvormige trap. Hij liep zo ver omhoog dat Marcus niet goed kon zien waar hij eindigde. Met een diepe zucht liep hij naar de trap toe. Hij kon nu niet opgeven omdat het zo’n lange klim was. Hij kwam al zo ver. Met Vix aan zijn zijde begon hij aan de klim. Verschillende kamers zaten verstopt naast de trap. Blijkbaar kon je hier ook overnachten. Dat verbaasde Marcus achteraf niets. Tenslotte kon je hier goud geld aan verdienen. Toeristen van uit alle hoeken van de wereld kwamen hier voor de Tower Of Mastery en zijn legende. Toen hij de laatste tree beklom ging er een gevoel van opluchting en trots door hem heen. Hij stapte het gigantische balkon op dat groot genoeg was voor zijn Salamence. Hij kon er op staan en zich nog vrij bewegen ook. Hij was zeker groot genoeg voor zijn Arcanine en Vullaby. Met een scheve, duistere glimlach pakte hij hun ballen en gooide hij die op. Salamence verscheen uit zijn bal en brulde. Hij steeg meteen op en liet Cersei en Charlotte in een hevige windvlaag achter. Charlotte nam gebruik van de windvlaag om een stukje omhoog te vliegen. Marcus stak zijn vingers in zijn mond en floot schel. Alle zijn pokémon keken meteen op. “We gaan een potje vechten met elkaar, Cersei, Charlotte en Mence. Jullie drie gaan sparren” Deelde hij ze mee. Mence liet een vrolijke dragon rage los en wapperde harder met zijn vleugels. Charlotte keek meteen vijandig om haar heen. Cersei nam de twee in zich op en leek geen duidelijke emotie over de situatie te tonen. Marcus opende zijn mond al om instructies te roepen, hij had al het woord gevormd en de adem ervan uitgeblazen toen Charlotte naar voren sprong en recht voor Mence ging staan. Ze keek hem recht aan in zijn ogen en maakte een boos geluid. Marcus fronste. Charlotte zette haar veren op en spreidde haar vleugels. Marcus keek toe hoe ze toen begon te rennen, recht op Mence af die iets was gedaald en voor het balkon zweefde. Charlotte sprong, zette zich af tegen de balustrade en sprong. Haar snavel begon nachtzwart te gloeien en ze raakte Mence recht tussen zijn ogen keer op keer met een Fury Attack. Mence was niet voorbereid hierop en sloeg wild met zijn vleugels om weg te komen. Hierdoor waaide hij een enorm harde wind op. Charlotte zette zich af tegen Mence zijn voorhoofd en sprong terug naar het balkon. Ze kwam soepel neer en rende in een grote cirkel om weer op Mence af te gaan die een beetje dom in de lucht zweefde. Door de wind die rond Charlotte suisde, door Mence en door de hoogte waarvan zij zich bevonden begon ze wild met haar vleugels te slaan die fel blauw begonnen te gloeien. Gekromde patronen vlogen van haar vleugels af met een enorme snelheid. De Air Slash aanval was sterker geworden sinds de laatste keer dat ze getraind hadden. Charlotte zette opnieuw een sprint in en sprong weer vooruit om zich af te zetten tegen de balustrade. Opnieuw vloog ze op Mence af maar die had geleerd en ontweek. Marcus zag het gebeuren hoe Charlotte’s vleugels te klein waren om haar gewicht goed op te pakken en ze viel. Marcus rende op volle kracht naar de balustrade en voelde voor enkele momenten echte paniek uitbreken. Hij wilde net schreeuwen dat Mence er achteraan moest gaan toen een fel wit licht verscheen. Marcus keek naar beneden naar het kleiner wordende stipje met licht. Uiteindelijk was die uit het zicht en vreesde hij het ergste. Marcus hield zijn adem in en keek met ogen zo rond als schotels naar de plek waar Charlotte ter pletter geslagen zou zijn. Een luide knal achter hem liet hem omkijken. Een lamp was naar beneden gestort .. enkel een lamp! Marcus keek weer om en werd begroet door een grote pokémon die hem bijna in zijn gezicht raakte toen ze opvloog. Een groot, gierachtig beest ging als een pijl door de lucht heen met haar lange nek uitgestoken en haar vleugels wijd. “Charlotte!” Riep hij naar haar. De Mandibuzz draaide haar kop om en krijste. Ze maakte een halve draai in de lucht en kwam zijn kant op gevlogen. Mence vuurde een flamethrower aanval haar kant op. In plaats dat ze nou opzij vloog vuurde zij er een dark pulse op af. Die brak door de flamethrower heen. Mence door vlug opzij en ontweek de dark pulse. Marcus leunde op de reling en keek toe. Dit zou nog eens leuk kunnen worden ..
