Blow it up

Hij lette er dus totaal niet op dat Ciro naar hem snauwde, waarom zou Nathan. Ineens werden er afbeeldingen van die 'Flippy' opgezocht, waarbij Nathan zijn ogen verbaast groter werden. Nope nope nope. Hij zag plaatjes van zichzelf en van Riddle?!? Wat? Hoe? En toen was er ineens meerdere dingen te zien van hoe deze ene Flippy ineens met andere jongens zoende, eh, wat the Muk. Hij keek even giftig naar Ciro toen deze iets sprak, wou de jongen weer een klap voor zijn hoofd geven tot er ineens een grijnsje op zijn mond verscheen. Oh, iets anders was veel meer grappig dan dat. "Als eerste; je bent een sukkel. En als tweede.." hij leunde snel naar voren, om snel een kleine zoen op Ciros lippen te drukken. Hierna ging hij gauw weer naar achteren, met een licht geleurd hoofd. Het was awkward als hell. De verbaaste geluiden van de meisjes verderop waren luid en duidelijk te horen. Oh Arceus, waarom deed hij dat.

Ciro's reactie was geweldig om aan te zien. De bruinharige sprong tegen een kast aan, om heel veel manga's over zich een te krijgen. Kort moest Nathan grinniken bij het zien hiervan tot er hierdoor ook wat van die manga's op hem terecht kwamen, bij het min of meer van de inhoud werd zijn gezicht meteen rood. Van alle dingen die er waren en dan moesten het precies deze zijn. Nop nope nope. Meteen gooide Nathan de dingen een eind verderop, nope, hij wou ze niet zien. Haal het weg. Toen eindelijk alle manga van hem afwaren, zuchtte de jongen even. Toen er werd gesproken dat de ander niet op hem viel, was dat toch wel iets om opgelucht over te zijn. "Het is wederzijds net zo, dus daar hoef jij je geen zorgen over te maken." klonk Nathan stem geamuseerd. Nope, echt geen enkele mogelijkheid dat de groenharige ooit op hetzelfde geslacht viel. Wel fronste hij even toen Ciro ineens ineen kromp en wat heen en weer schommelde. Volgens hem had iemand zojuist een soort van hartaanval gekregen. Hehe, oeps.

Jaren geleden was Jayde één van de vele meisjes op haar school die in aanraking kwam met manga. Ze was er helemaal weg van, maar in tegenstelling tot veel van haar andere hobby's had ze deze gehouden. Een “otaku” kon ze zichzelf niet noemen, maar dat betekende nog niet dat ze niet regelmatig naar de mangawinkel in Shalour City ging. Ze volgde niet alles meer zo strikt als ze vroeger deed, dus nu was ze van plan om haar Attack on Titan en Legend of Zelda-mangacollecties aan te vullen. Vooral die laatste vond ze nogal apart, omdat daarin ene “Sheik” voorkwam die sprekend op haar leek. Het engste was nog wel dat Zelda verdacht veel op haar leek toen ze nog geen brandwonden had, maar ergens vond ze het ook wel fascinerend. Zodra Jayde de winkel binnen ging, zag ze meteen dat hij zowat was overspoeld door cosplayende otaku's. Zelf had ze dat nooit gedaan, maar het fangirlen en het gillen kwam haar maar al te bekend voor. Ze schonk er verder geen aandacht aan, al vond ze het wel grappig dat velen haar aanzagen voor een Sheik cosplayer, terwijl ze haar normale outfit droeg. Ze liep ongestoord naar de mangarekken waar de manga stonden die zij maar al te graag wilde lezen en ze pakte dus volume 5 van Attack on Titan en de derde volume van Legend of Zelda. Om te zien of er ergens nog iets nieuws was bijgekomen liep ze door de gangen die door de verschillende rekken waren gevormd, waardoor ze op een gegeven moment één van de cosplayers tegen een rek zag zitten. Nee, wacht. Dat was geen cosplayer! “Ciro?” zei ze stomverbaasd met haar twee manga in haar hand. Wat deed hij nou weer hier, en erger nog: wat deed hij in Arceusnaam bij... “dat” rek?!

Al was het niet zijn naam, kon de jongen het niet laten om opzij te kijken toen Ciro werd geroepen. Enkel om daar een.. ninja aan te treffen, oke, niet iets wat elke dag te zien was. Bij wat er daarna te zien was, moest Nathan toch wel even grinniken. Nooit gedacht dat hij de bruinharige ooit zo ging zien. Ineens werd er door de jongen gedreigd dat hij met een manga ging gooien, de oudere jongen wou niet eens weten wat het was. Enkel al te oordelen naar de reacties van de otaku's was et iets niet goeds, ook gezien van waar Ciro het had gepakt. Nope nope nope. "Zolang het maar ver van mij wegblijft kan je ermee doen wat je wilt." nope, Nathan wou er echt helemaal niets mee te maken hebben en er gewoon zo ver mogelijk van weg blijven. Dan was het wel goed, hopelijk. Hij keek met afschuw naar de meisjes die zowaar stonden te popelen om het te lezen, gewoon, iew. Hierna ging zijn blik naar het andere persoon die was verschenen, geen idee wie het was. Als zij net was zoals die andere meiden wou de groenharige niets met haar te maken hebben, dat stond vast.

Jayde was op zijn zachtst gezegd verrast toen Ciro tegen haar op sprong, waardoor ze bijna haar evenwicht verloor. Hij smeekte haar haast om hem van “deze plek” te redden... Ze volgde het even niet meer. “Wat is er aan de hand?” vroeg ze, al had ze een vaag vermoeden dat het met dat rek te maken had. De jongen leek haar vraag echter niet te hebben meegekregen, want hij stapte naar achteren alsof hij de spoken van al zijn slachtoffers had gezien. Hij pakte één van de verboden manga op en riep dat Jayde één van “hen” was. Hen? Ze keek kort om zich heen en besefte dat hij die otaku's bedoelde. Vergeleek hij haar nou echt met die cosplayende extreme fangirls? In elk geval dreigde hij de... pikante manga te gooien naar degene die hem nog durfde te traumatiseren. Slecht plan, Ciro. Slecht plan. De groenharige jongen die in de buurt stond leek de enige te zijn die haar mening min of meer deelde, want de fangirls stonden haast te watertanden bij het zien van de manga. Reden nummer één dat ze niet wilde dat anderen wisten dat ze manga las. Ze zouden meteen denken dat ze zulke verhalen las, terwijl dat nergens op sloeg. Ze slaakte een diepe zucht en draaide zich naar de fangirls toe. “Neem minstens vijf meter afstand of die yaoi ships van jullie zullen in as opgaan,” zei ze luid en duidelijk, hierbij gebarend naar het boek. Dit had het gewenste effect: de fangirls slaakten geschrokken kreten en schoten meteen minstens zes meter naar achteren.

Wat, ineens termen waarvan hij niets snapte. Waarschijnlijk wilde de jongen er ook helemaal niets van snappen. Onthouden, voortaan dit op alle kosten gaan ontwijken. Net op het moment dat Ciro sprak dat deze wegging, woorden zuchttend die iets met therapie te maken hadden greens Nathan even. Het was duidelijk teveel geworden voor iemand. En hoppa, weer kanlde de jongen tegen een manga aan, al de tweede keer in een kwartier, ging goed zo zeg, op deze manier. Bij wat er daarna werd geschreeuwd, kreeg Nathan even kippenvel, of hij het wou of niet. Arceus, alleen de gedachte dat zoiets bestond, hij wou er zo ver mogelijk van weg. Uitgang knalde de bruinahrige weer tegen wat op. Karma was dit waarschijnlijk. De groenharige zuchtte, om vervolgens naar de andere te gaan lopen welke onder een stuk karton lag. Slimmerd. Hierna tilde Nathan het stuk karton op om Ciro overeind te trekken met zijn vrije hand. "We gaan hier echt nooit meer komen." mompelde Nathan, hij was er wel vrij zeker van dat Ciro het eens zou zijn. Dit was echt vreselijk uitgelopen, enkel door. Ehm. Waardoor ookalweer? Ohja, politie.

Ciro zuchtte dat hij therapie moest krijgen en hij leek net weg te willen lopen toen er weer een manga tegen hem aan kwam. Bij het zien van de cover alleen al vreesde Jayde dat Ciro hierna écht één of andere therapie nodig zou hebben. Na een rood hoofd te hebben gekregen gooide de jongen de manga van zich af – die meteen door een cosplayer werd geschept – waarna hij iets zei wat Jayde zelf de laatste tijd vaak dacht over dit soort fangirls- en boys, maar nooit zo... tja... letterlijk. Ondanks dat was dat wél wat deze specifieke manga waren en wellicht was Ciro nu voor altijd getraumatiseerd aan manga, van welk genre deze ook mocht zijn. Hij liep richting de uitgang van de winkel en Jayde volgde hem in stilte, want zij wilde ook maar al te graag dit gekkenhuis verlaten. In plaats van ook werkelijk de winkel te verlaten, liep hij recht tegen een kartonnen figuur aan uit een manga die Jayde zelf niet kende. Alsof er niet al genoeg was gebeurd in deze ene winkel. Ze liep snel naar Ciro toe, maar hij werd al door de groenharige jongen overeind geholpen. Kan ook. “Laten we nu maar gaan voordat we straks allemaal in therapie moeten,” mompelde Jayde, waarna ze weer richting de uitgang liep.

Hij snoof kort bij het horen van wat er van Ciro klonk "Houd je kop." al kon de ander wel oké zijn om mee om te gaan, waren er momenten waarbij hij enorm vervelend kon zijn. De groenharige keek het ninja-persoon wiens naam onbekend was vanuit zijn ooghoeken aan bij de opmerking dat ze misschien allemaal wel in therapie moesten, daar kon ze nog wel eens gelijk in hebben ook ja. Nathan liep maar gewoon door, opletten dat hij niet onver ging lopen of wat anders. Bij het gesnauw dat niet naar de jongen was bedoeld fronste hij lichtjes, maar sprak niets. De jongen wou er niet nog meer in verwikkeld raken, als dat al mogelijk was. Misschien dat het wel goed zou doen om hierna even een tijdje uit Kalos te gaan, een eindje weg blijven van dit. Een heel eind ervan wegblijven zelfs.

Ciro “corrigeerde” Jayde's opmerking door te zeggen dat hij en Nathan – Jayde vermoedde dat dat de groenharige jongen moest zijn – hier wellicht weg moesten, maar dat zíj echt één van hen was. “Ik? Één van hen?” zei Jayde wat verontwaardigd. “Dat is belachelijk.” Ze volgde hem naar de uitgang, waar Ciro zich weer naar haar omdraaide en snauwde dat ze moest vertellen welke vreemde interesses zij had. Jayde haalde nonchalant haar schouders op en hield de twee manga voor zich, zodat Ciro ze duidelijk kon zien. Eigenlijk moest ze al deze chaos dankbaar zijn, want ze had nu wel mooi twee gratis manga meegenomen... Maar dat terzijde. “Attack on Titan en The Legend of Zelda. Compleet andere genres dan wat jij hebt gezien,” voegde ze er nog aan toe. Ergens kon ze zich wel voorstellen dat Ciro zou genieten van Attack on Titan, maar dan zou hij toch echt eerst over dat trauma heen moeten komen van de yaoi en yuri-manga, genres die Jayde zelf nooit had aangeraakt en ook nooit zal aanraken.