Up and Down Again |& Nathan Malone

De twee rode bokshandschoentjes die in het stukje metaal waren geprint, glommen in het zonlicht. Met nog een glimp van de vrolijke glimlach die op het gezicht van het meisje had gestaan toen ze de Badge van de derde Gym in ontvangst had mogen nemen op haar gelaat, borg de jonge Trainer de metalen penning zorgvuldig op. Het was gelukt, Pan had de overwinning in de wacht kunnen slepen. De glimlach op het gezicht van het zwartharige meisje verbreedde weer. Haar donkerblauwe ogen gleden naar de Liepard die naast haar stond en opgewekt naar haar opkeek. "Het is Pan gelukt, Zara." De katachtige Pokémon maakte een tevreden geluid en drukte zich even tegen het been van het meisje, als om aan te geven dat ze trots was. Die grinnikte en vervolgde: "Laten we nog even wat rondkijken hier." Zara maakte een enthousiast geluid en spurtte weg. Na even gezucht en met haar hoofd geschud te hebben, volgde het meisje de pootafdrukken die haar maatje in de sneeuw achterliet in een rustig tempo.
Zo'n drie kwartier later bevonden Lynn en Zara zich op de hoogste verdieping van de Tower of Mastery. Lynns haren waaiden wild heen en weer in de wind. Ze stond uit een raam zonder glas gebogen en genoot van het warme middaglicht. Wat afwezig speelde de jonge Trainer met een donkerblauw lint dat ze in haar handen gedrukt had gekregen door het een of andere oude mannetje dat klaarblijkelijk last had gehad van een liefdadigheidsbui. Ook had ze een TM gekregen, Flame Burst of iets in die trant, die op het moment niet bruikbaar was. Het verliezen van grip op de strook stof in haar handen liet Lynn uit haar gedachten schrikken. De jonge Trainer keek snel uit het raam en zag nog net dat het lint door een windvlaag tot aan de voet van de toren, enkele vijftallen meters lager, werd geblazen, om vervolgens weer op te stijgen en recht op iemand af te vliegen. Lynn draaide zich om, van plan om het trappenhuis af te stormen naar beneden om het lint op te halen en zich te verontschuldigen, waardoor ze niet zag of het lint überhaupt wel de persoon daarbuiten raakte. Af en toe een zucht slakend daalde Lynn af, voorgegaan door Zara die het allemaal wel leuk vond. Nu volgde de afdaling van een kwartier. Jottum.
Hopelijk was die gast niet boos of zo, dan had ze beter boven kunnen blijven.

Ietwat afwezig, met zijn hoofd in gedachten, keek de groenharige nar de enorme toren voor hem. Dit zou de Tower of Mastery zijn. Eigenlijk had Nathan er helemaal niks te zoeken, gezien zijn Pokémon dan nog lang niet konden, maar het betekende niet dat hij niet gewoon wat kon gaan rondneuzen. Niet letterlijk, gewoon wat rondkijken. Zijn gouden ogen gingen naar Agrona, welke in een vrolijke bui leek en een glimlach verscheen op zijn gezicht ”Ooit zullen wij ook zover gaan komen.” en met lichte verbazing keek ze op, Charizard was een Pokémon die kon mega evolueren, al had de jongen werkelijk geen idee welke Pokémon er precies nog meer waren. Na een tijdje besloot de jongen dat hij wel genoeg had gezien, tot er van helemaal bovenaan een blauw lint naar beneden naar beneden fladderde. Hij snapte wel dat het vanaf boven kwam, maar eigenlijk was de vraag eerder van wie. Nog voordat het lint tegen in zijn gezicht aanwaaide, plukte de groenharige het met een gemak uit de lucht. Waarschijnlijk zou de eigenaar ondertussen naar beden aan het stormen zijn, tenzij deze er natuurlijk vanaf wou. Toch liep Nathan maar de enorme toren en en wauw, het zag er best gaaf uit.

Hoeveel traptreden waren er nu al voorbijgeflitst? Tweehonderd? Lynn wist het niet. Wat ze wel wist, was dat ze voorlopig nog niet halverwege was. Met de vraag waarom het haar niet opgevallen was dat het nog best lang duurde om omhoog of omlaag te komen in haar hoofd, schoot de jonge Trainer in een gestaag tempo de ene trap na de andere af. Het geluid van haar voeten galmde door de ruimte. Zara's staart was steeds nog net voor haar te zien terwijl de Liepard de hoek omschoot, niet al te lang daarna gevolgd door diens maatje. Een blik over de reling maakte Lynn duidelijk dat ze nu wel op driekwart was, ongeveer. Nog een klein stukje..

De volgende zal langer zijn, trappen afrennen
zorgt niet echt voor lange posts bij mij. xD

Er kwam iemand in een enorm snel tempo naar beneden donderen, eigenlijk vroeg de jongen zich wel af hoe lang het zou gaan duren om helemaal de top te bereiken, waarschijnlijk als er gewoon de tijd genomen zou gaan worden een flinke tijd. Het standbeeld van een Pokémon was eigenlijk gewoon onmisbaar, de groenharige kon de Pokémon niet, al leek het best wel veel op een Lucario maar dan net wat anders. Was dit misschien hoe een Mega Lucario eruitzag? Het was onmogelijk te vertellen doordat de jongen er simpelweg niet genoeg van wist. Het blauwe lint hield Nathan nog losjes vast maar niet zo los dat het met gemak weer met de wind weg gevoerd kon worden. De voetstappen van het naderende persoon klonk door de gehele ruimte, waardoor de groenharige zijn aandacht juist weer daarop richtte.

Niet erg hoor, heeft iedereen wel eens :')

Eindelijk was ze dan op de begane grond aangekomen. In ieder geval had ze heel wat minder lang gedaan over de tocht naar beneden dan naar boven, dat wist Lynn zeker. Even zette het meisje haar handen op haar knieën om uit te rusten en haar adem onder controle te krijgen. Zara stond naast de jonge Trainer en keek met een geamuseerde blik naar haar op: zij was helemaal niet moe! Lynn grinnikte. "Ooit haal ik je in, wacht maar," Mompelde ze met een glimlach, ook al wist het meisje wel dat dit nooit zou gebeuren. Pokémon waren nou eenmaal sneller en wendbaarder, en tenzij Lynn zich zou gaan trainen in sprinten zou ze nooit dezelfde snelheid kunnen behalen als haar maatje en daar dan niet uitgeput door raken. Haar hartslag en ademhaling hadden na enkele seconden een rustiger ritme aangenomen en Lynn richtte zich op. Ze was niet langer alleen, merkte ze meteen op. Een groenharige jongen die ouder dan haar leek en goudgele ogen had bevond zich in de ruimte. De blik van de jonge Trainer gleed af naar de handen van de jongen en ja hoor, daarin bevond zich het donkerblauwe lint dat uit haar eigen handen was geglipt. "Ah," Begon Lynn met een glimlachje terwijl ze zich weer in beweging zette en op de oudere jongen afliep, "Bedankt dat je dat voor me bij je gehouden hebt." Ze bevond zich nu in de buurt van de jongen en hield stil. Het was nou ook weer niet zo dat Lynn veel waarde hechtte aan modeaccessoires, maar van haar verleden had Lynn een lichte vorm van hebberigheid overgehouden, waardoor ze dingen die ze had gekregen toch liever niet kwijt wilde raken. Een moment blikte Lynn naar het grote beeld van een mega Lucario dat boven haar uitrees en zich in het midden van de stenen ruimte bevond. Ongeveer een uur geleden had ze nog tegenover een echt exemplaar van deze Pokémon gestaan en had Pan hem verslagen. Een gevoel van trots verspreidde zich door Lynns lichaam, al verdween dat ook weer snel toen de jonge Trainer haar blik, rustig maar afwachtend, op de andere persoon in de ruimte richtte.

"Ah," klonk het van een meisje die net helemaal naar beneden was gekomen, al was het moeilijk om te raden voor de jongen precies hoe oud ze was, leek het er wel op dat ze niet heel erg veel jonger was. "Bedankt dat je dat voor me bij je gehouden hebt." terwijl ze richting de groenharige liep, welke het blauwe ding rustig overhandigde ”Ach, het stelt niks voor.” het was gewoon de kleine dingen die mensen konden helpen en eigenlijk maakte de jongen het vrij weinig tot niks uit en hoefde er (meestal) helemaal niks voor terug. Op hun twee na, Agrona en de Pokémon welke de jongen niet kende welke vlakbij de zwartharige liep, leek het er eigenlijk helemaal uitgestorven. Het gaf de jongen een één of ander gevoel van rust.

”Ach, het stelt niks voor.” Lynn nam het lint aan en knikte bij wijze van bedankje vriendelijk naar de jongen. Ze hield de donkerblauwe stof nu steviger vast, maar voelde de wind er nog steeds aan trekken. Hmm.. Zo vast blijven houden was nou niet bepaald handig, maar het ding in haar haren doen hoefde nou ook weer niet. Lynn hield niet van optut-dingen, voor haar moest kleding juist functioneel zijn en het liefst ook gemakkelijk zitten. Haar blik viel op Zara, die zich aan haar zijde bevond en gefascineerd naar het in de wind wapperende lint keek. Met een grijnsje boog de jonge Trainer zich naar haar maatje en strikte het lint losjes om diens hals vast. Meteen begon de Liepard met een bewonderende blik in haar ogen haar lichaam in alle mogelijke bochten te wringen om te kunnen kijken hoe het ding haar stond, om uiteindelijk een vrolijk geluidje te maken en even met haar kop tegen Lynns been te duwen om haar maatje te bedanken. "Zo, dat waait niet meer weg," Merkte Lynn met een glimlachje op terwijl ze zich weer oprichtte en de onbekende jongen opnieuw aankeek. Nu ze dichter bij hem stond, schatte ze hem maximaal drie jaar ouder. De Charmeleon aan de voeten van de jongen had het meisje wel gezien, maar op het moment verraste een Pokémon uit de Charizard-evolutielijn haar niet meer zo veel als eerst, omdat ze er al aardig wat tegen was gekomen. Het leek bijna wel alsof de Pokémon gewoon hier in Kalos te vangen was, bedacht Lynn zich. Verder werd er niet veel gezegd, waardoor haar blik alweer afgleed en bleef hangen op het gigantische mega Lucario-beeld. De jonge Trainer zette een paar passen in de richting van de gebeeldhouwde steen en keek naar het hoofd van de Pokémon, waarvoor ze haar hoofd erg moest heffen. "Als ze in het echt zo groot zouden zijn, dan waren ze misschien wel onverslaanbaar."

Kort nadat de groenharige het lint aan haar had gegeven werd deze om de nek van de nog onbekende Pokémon gedaan, het zag er eigenlijk best wel leuk uit. "Als ze in het echt zo groot zouden zijn, dan waren ze misschien wel onverslaanbaar." sprak de zwartharige waarop Nathan met zijn hoofd knikte ”Dat lijkt me wel ja.” hmm, hij had zichzelf nog niet voorgesteld bedacht de jongen zich ”Ik ben trouwens Nathan. Nathan Malone.” daarna ging zijn hand richting de Charmeleon naast zijn zijde wijzen ”En dit hier is Agrona.” het zou het wel een stuk gemakkelijker worden als ze elkaars namen wisten in het gesprek.

De groenharige jongen stelde zichzelf voor als Nathan, Nathan Malone, en zijn Charmeleon als Agrona. "Lynn. En het hoopje Liepard hier is Zara." Grinnikte de jonge Trainer als antwoord. Zara, die half op de grond lag om met één van haar voorpoten te proberen de strik die in het lint zat naar haar neus te brengen om eraan te kunnen ruiken, schoot omhoog en schudde haar kop met een zo serieus mogelijk gezicht, alsof ze er net niet had uitgezien alsof ze drie verschillende yogaposes door tegelijkertijd probeerde te doen. Met een grijnsje aaide Lynn haar maatje even, die haar ogen sloot en een tevreden gesnor liet horen. Vervolgens werd het zwartharige meisje zich er weer van bewust dat ze een gesprek gaande moest houden, en vroeg daarom: "Charizard heeft twee verschillende Mega Evoluties, toch? Weet je al welke je wilt gaan kiezen?" terwijl ze haar blik op de Fire-starter richtte. Zelf vond ze beide vormen wel iets hebben, maar als ze dan toch moest kiezen zou ze voor de Y-versie gaan, waarschijnlijk.

De zwartharige stelde haarzelf voor als Lynn en haar Pokémon, welke een Liepard bleek, Zara. De Liepard wrong haar in allerlei mogelijke en onmogelijke poses, wat er best wel grappig uitzag als de jongen eerlijk was. Welke mega-evolutie hij zou gaan kiezen hé? Dat was aan de ene kant een best makkelijke keuze en aan de andere kant best wel weer moeilijk. ”Omdat ik ook nog een Charmander heb ga ik voor beide maar ik weet alleen niet nog welke wat krijgt.” dat zo wel weer het nadeel zijn, keuzen waren best wel moeilijk, ligt eraan wat het eigenlijk was.

”Omdat ik ook nog een Charmander heb ga ik voor beide maar ik weet alleen niet nog welke wat krijgt.” Twee. "Wow," Begon Lynn. Die Pokémon waren echt reuze populair, blijkbaar. Ach ja, zij was tevreden met haar kleine Cyndaquil en later Typhlosion, al zou het moment waarop Cin in zijn laatste vorm zou evolueren nog wel even op zich laten wachten, gezien de Pokémon nog niet echt getraind was. Dat deed haar eraan denken dat dit binnenkort echt eens moest gebeuren, maar op het moment had de jonge Trainer wel genoeg tijd. De Gym was gedaan en voordat ze de volgende wilde doen moesten er nog aardig wat dingen gedaan worden, waaronder Zara tot op hetzelfde niveau als Pan trainen. "Dat is handig, lijkt me. Dan hoef je ook niet te kiezen en heb je de voordelen van allebei de Mega-vormen tot je beschikking in een gevecht," Eindigde ze haar eerder begonnen zin.

"Dat is handig, lijkt me. Dan hoef je ook niet te kiezen en heb je de voordelen van allebei de Mega-vormen tot je beschikking in een gevecht," de groenharige grinnikte even, dat was wel weer waar ja wat Lynn net had gezegd. "Ik had gehoord dat een van de twee mega vormen een ander type werd dan wat Charizard normaal is, al weet ik even niet meer welke." daar zou de jongen eens over moeten nadenken maar misschien werd het wel duidelijk zodra Nathan eenmaal, of in welk geval zijn Pokémon, zover waren.

De oudere jongen grinnikte even om haar woorden. Lynn stopte haar handen in haar zakken en keek Nathan met een vriendelijke, maar kleine glimlach aan. Gelukkig was het makkelijk om met een ander te praten als die ook Pokémon trainde, omdat er zoveel onderwerpen aan verbonden waren. De Pokémon van de andere persoon, diens badges, favoriete Pokémon en type.. Het was redelijk gemakkelijk om zo'n gesprek vol te houden, ook omdat de meeste Trainers, Coördinators en Breeders een passie hadden voor wat ze deden en er daarom ook goed over de onderwerpen konden meepraten. "Ik had gehoord dat een van de twee mega vormen een ander type werd dan wat Charizard normaal is, al weet ik even niet meer welke." Werd er gezegd, waarop Lynn knikte: "Dat klopt, als ik me niet vergis is dat Mega Charizard X en krijgt 'ie er het Dragon-type bij, al weet ik niet welk ander type daarvoor wordt ingeruild." Het kennismaken met andere Trainers die over een Pokémon beschikten met Mega Evolutie had een paar voordelen, onder andere dat je wat kleine beetjes informatie kon vergaren over het verschijnsel. En informatie was altijd goed, vond Lynn, ook al zou je op het eerste moment denken dat het nooit van pas zou komen. Dat werd nu ook wel weer bewezen, want Lynn was niet van plan ooit een Charizard in haar team te nemen, maar nu kon ze misschien wel iemand een beetje op weg helpen met haar snippertjes kennis over de Fire-type starter.

Lynn knikte en sprak "Dat klopt, als ik me niet vergis is dat Mega Charizard X en krijgt 'ie er het Dragon-type bij, al weet ik niet welk ander type daarvoor wordt ingeruild." Oké, dat was weer informatie nuttig was en die de jongen waarschijnlijk weer later, als zijn Pokémon eenmaal zover waren kon gaan gebruiken. ”Ah, dat was het ja.” sprak de groenharige maar, hij wist niet echt iets anders te zeggen eigenlijk. ”Hoeveel badges heb jij eigenlijk?” het was eerder om het gesprek niet stil te laten vallen, dan echt uit interesse.

”Ah, dat was het ja.” Lynn knikte alleen maar, veel viel er verder niet over te zeggen. Er werd haar gevraagd hoeveel badges ze had. "Drie, sinds zo'n half uur geleden." Antwoordde ze, niet zonder trots in haar stem. De derde, ze was bijna halverwege. Nog vijf, en dan had ze de hele League afgerond. Het zou nog lang duren, waarschijnlijk. Zeker gezien ze al zo lang had gehad gedaan over de eerste drie Badges. "En jij? Of doe je misschien iets anders dan badges halen?" Lynn merkte opeens dat het nogal koud was in de toren. Het meisje stopte haar handen in haar zakken en rilde even.