Let's do this.

Een kleine grijns gleed om Connor’s lippen terwijl hij naar zijn team keek. Roselia, Pidgeot, Poliwhirl, Pikachu, Eevee en Growlithe. Allemaal goede Pokémon en stuk voor stuk even uniek. Eevee zou nog veel training nodig hebben totdat ze even sterk was als de anderen, maar hij was er vrij zeker van dat dat wel goed ging komen. Zijn bruine ogen gleden naar Pikachu. Hij had al uitgekozen welke Pokémon hij zou gebruiken sinds het een rock type gym was en Pikachu ging het alvast niet worden. Dat was iets wat hij best jammer vond, want Pikachu zou best een goede match hebben gevormd tegen zijn tegenstander. Hij ging Poliwhirl en Roselia voor dit gebruiken. Hij hoorde al zijn Pokémon buiten Pikachu terug en draaide zich om. De gym bevond zich vlak voor hem. Voor nu moest hij zijn wantrouwigheid maar even opzij zetten. Hij liep de gym in en keek naar de gigantische klimmuren. Dit meende je niet. Hij zuchtte, liep naar een klimmuur toe en zette zijn handen ertegen. Daar ging hij dan. Terwijl hij de eerste muur beklom probeerde hij zijn gedachten naar ergens anders te zetten. En vooral niet naar beneden kijken, bedacht hij zichzelf. Uiteraard op het moment dat hij dat dacht keek hij toch naar beneden en hij vond het duizelingwekkend dat hij al zo hoog was. Hij richtte zich weer naar voren en klom verder. Pikachu bewoog enkel met zijn oortjes terwijl hij op Connor’s schouder zat en om zich heen keek. Zijn blik bleef hangen op de mooie waterval die zich achter de hoge muren bevond en kort bewoog hij met zijn oortjes. Hij vond het geen leuk idee dat hij niet de eer kreeg om mee te vechten in dit gevecht, maar ergens begreep hij ook wel dat zijn trainer een andere keuze had gemaakt vanwege de types. Zijn elektrische aanvallen zouden toch niet veel uithalen tegen een rock type, dacht hij zo. Eer dat Connor bovenkwam meende hij dat hij overal zweet voelde. Vlak voor hem bevond zich een man. ‘Gegroet, trainer!’ sprak deze uitbundig. ‘Mijn naam is Grant. Ik ben gespecialiseerd in rock types. Wat is jouw naam?’ Connor keek hem even aan voordat hij traag antwoordde en zijn naam zei. ‘Laten we er een sportief gevecht van maken. Begin!’ riep hij en de scheidsrechter knikte, waarna hij zijn vlaggen naar beneden deed en Connor zich schrap zette voor zijn grote gevecht.

vs

‘Ga Roselia!’ riep Connor. Grant gooide een Poké Ball naar voren en Connor herkende een Tyrunt. Hij slikte. Shit. Tyrunt’s schenen hele gevaarlijke en gemene Pokémon te zijn als het op vechten aankwam. Hij ging hier vooral zijn skills moeten gebruiken om de status van de Pokémon te beïnvloeden, want als het op kracht moest aankomen dan… ‘Tyrunt, begin met een Bite!’ riep Grant. ‘Magical Leaf om hem af te remmen!’ riep Connor. ‘Gebruik daarna Toxic Spikes!’ Het goede aan Magical Leaf was dat de aanval nooit miste. Tyrunt’s Bite was daardoor dus makkelijker te ontwijken, maar Tyrunt scheen een alternatief te hebben en haalde uit met zijn staart. Hierdoor vielen de Toxic Spikes niet helemaal geweldig neer en Connor gromde gefrustreerd. Het gevecht was nog maar net begonnen en hij stond nu al voor een onmogelijke taak om dit beest uit te schakelen. ‘Goed, Roselia. Gebruik Sweet Scent!’ riep Connor. De lucht om hun heen werd gevuld met een heerlijke geur en genietend stak Tyrunt zijn neus even in de lucht. ‘Petal Blizzard!’ ‘Niet zo snel!’ riep Grant. ‘Gebruik Ancient Power, Tyrunt!’ Tyrunt, die leek te beseffen dat de Sweet Scent een valstrik was, kwam weer bij zijn positieven en creëerde een hoop rotsblokken. De Petal Blizzard was hier niet veel tegen en de plantjes vielen als dode takken op de grond. Maar dat vond Grant schijnbaar nog niet genoeg. ‘Breng die rotsblokken nu naar voren!’ riep hij. De rotsblokken vlogen op Roselia af en Connor dacht razendsnel na. ‘Duik op je zij om het grootste gedeelte te ontwijken!’ riep hij. Het werkte. Voor een deel dan toch, want Roselia werd nog steeds geraakt. Toch was de schade beperkter dan als ze echt volledig geraakt zou zijn. ‘Oké, Roselia. Gebruik Grass Whisle!’ riep Connor. ‘Maak haar bang met Roar!’ riep Grant, maar Roselia was te snel. Het gevolg was dat Tyrunt moest vechten tegen de slaap. ‘Giga Drain!’ riep Connor. De energie die Roselia van Tyrunt afnam werd gevoegd aan haar eigen energie en de Roselia zag er nu veel gezonder uit. Tyrunt daarentegen viel op zijn zij en een snottebel verscheen bij zijn neus. Connor grijnsde. Dit werd nog eens makkelijk, zeg. Nu kon hij gewoon zijn gang gaan en die Tyrunt kon niks doen. ‘Mega Drain!’ riep hij. Roselia rende naar de Tyrunt toe om het af te maken.

Wat beide partijen niet hadden verwacht was dat Tyrunt weer wakker zou worden. De Pokémon brulde en haalde uit met zijn staart zodat Roselia, die nog altijd een sprong waagde naar de Tyrunt, geraakt werd en op de grond viel. ‘Ancient Power!’ riep Grant opnieuw, maar deze keer wist Connor wat hij moest verwachten. De rotsen kwamen omhoog en hij zag dat Roselia zenuwachtig begon te worden omdat ze geen commando kreeg. Als het goed was… Connor fixeerde zijn ogen op de bewegingen van Tyrunt en merkte dat de Pokémon deze keer van plan was om de andere kant op te richten. Misschien dacht hij dat Connor zijn Pokémon weer naar die kant ging laten gaan. ‘Poison Sting!’ riep Connor. Omdat de naald met het gif in snel op Tyrunt afvloog, was de Pokémon gedwongen om zijn aanval ook daadwerkelijk de kant op te gebruiken die Connor had verwacht. Daardoor kon Connor zijn volgende zet makkelijker maken. ‘Petal Blizzard!’ riep hij. Tyrunt had de Poison Sting kunnen ontwijken, maar de Petal Blizzard kwam vol tegen hem aan en verzwakt zijnde viel de Pokémon op de grond. ‘Gebruik Stealth Rock!’ riep Grant. Connor wist dat deze aanval hetzelfde effect had als Toxic Spikes: het zou pas werken als er een nieuwe Pokémon werd ingezet. Er was niet veel wat hij kon doen, net zoals Grant Toxic Spikes niet had kunnen ontwijken, kon hij dat ook niet met Stealth Rock. Het volgende gevecht zou pas echt moeilijk en interessant worden, bedacht hij zich. ‘Gebruik nu je Bite, Tyrunt!’ riep Grant. ‘Magical Leaf! Richt op zijn open bek!’ riep Connor. Roselia deed wat hij vroeg en omdat het een aanval was die nooit miste, gromde Tyrunt gefrustreerd toen de scherpe bladeren zijn bedoeling om een Bite uit te voeren verhinderden. ‘Petal Blizzard!’ riep Connor. Hij zag de mond van Grant opengaan, maar de man stond het volgende moment machteloos toe te kijken hoe Tyrunt getroffen werd door een Petal Blizzard en op de grond viel. Roselia zakte op één knie en keek, zeer vermoeid zijnde, naar de stilliggende Tyrunt. ‘Tyrunt is uitgeschakeld, Roselia wint!’ sprak de scheidsrechter. Connor keerde de erg verzwakte Pokémon terug en keek naar Grant. Deze knikte goedkeurend naar hem, keerde zijn Tyrunt terug en haalde een nieuwe Poké Ball tevoorschijn. Connor hoopte dat Poliwhirl heel het gevecht aan zou kunnen, want Roselia had geen fut meer om een lang gevecht nog eens aan te gaan.

vs

‘Amaura, ga!’ riep Tyrunt. Connor riep zijn Poliwhirl ook op om op het veld te komen en de trotse Pokémon verscheen binnen no time op het veld. ‘Begin!’ riep de scheidsrechter. Deze keer was Connor van plan om zelf te beginnen. Hij wilde net een aanval roepen toen hij zag dat een paar stenen uit het niets tegen Poliwhirl vlogen en dat Amaura krijste van de pijn. Hij begreep dat Stealth Rock en Toxic Spikes hun werk deden. Hij begreep ook dat hij nu geen aanvallen zoals Hypnosis mocht gaan gebruiken om de status te beïnvloeden, want dan zou de vergiftiging zijn werk niet meer kunnen doen. ‘Begin met Mud Shot!’ riep hij. ‘Amaura, gebruik Mist!’ riep Grant. Nadat Amaura de aanval van Poliwhirl soepel had ontweken, verscheen er een mist die zich over heel het veld verspreidde. Connor kon Poliwhirl, Amaura en Grant niet meer zien en beet op zijn lip van frustratie. Hoe ging hij zichzelf hier nu weer uit helpen? ‘Ancient Power!’ riep Grant. ‘Probeer die rotsen af te remmen met Bubble Beam!’ riep hij, hopend dat Poliwhirl de rotsen aan zag komen. Hij hoorde een paar geluiden, maar wist niet zeker of Poliwhirl nu wel geraakt was of niet. ‘Thunder Wave!’ hoorde hij Grant roepen. Hij hoorde Amaura eerst krijsen van de pijn – waarschijnlijk dankzij de vergiftiging die elke beurt iets van zijn energie wegnam – en hoorde toen het geluid van knetterende elektriciteit. Oh nee. Aan het gegrom van Poliwhirl te horen was het Amaura gelukt om de Thunder Wave te laten slagen. De mist begon langzaamaan weg te trekken en Connor zag zijn Pokémon op de grond liggen, gelukkig nog niet uitgeschakeld zijnde. ‘Ga voor een Mud Shot!’ riep hij. ‘Spring er overheen en gebruik Take Down!’ riep Grant. Amaura wist de Mud Shot te ontwijken en rende nu in volle vaart op Poliwhirl af. ‘Spring opzij en gebruik Bubble Beam!’ Gelukkig hield de Thunder Wave de Pokémon niet op en kon hij Bubble Beam gebruiken waardoor Amaura op de grond viel en zijn evenwicht verloor. ‘Body Slam!’ riep Connor, maar de Thunder Wave belemmerde Poliwhirl op dat moment waardoor de water type zijn Body Slam niet kon uitvoeren. ‘Ancient Power!’ riep Grant nadat Amaura even gekreund had van de pijn omdat de Pokémon getroffen werd door de vergiftiging. ‘Bubble Beam!’ riep Connor geschrokken.

Beiden aanvallen troffen doel. Amaura’s Ancient Power raakte Poliwhirl in zijn gezicht en Bubble Beam raakte Amaura in zijn zij. De Pokémon vielen allebei op de grond en kwamen, lichtelijk uitgeput, weer overeind. Connor wist dat hij nu iets moest gaan bedenken omdat het anders gedaan zou zijn met zijn Poliwhirl. Hij nam aan dat Roselia nog niet volledig kon vechten. Hij moest en zou dit gevecht winnen met Poliwhirl. Zijn blik gleed naar de gewonde Pokémon doe overeind probeerde te komen. ‘Val aan met Ancient Power, Amaura!’ riep Grant. ‘Gebruik Water Gun tegen zijn gezicht om te voorkomen dat hij de aanval kan voltooien. Ga daarna voor een Body Slam!’ De Water Gun was raak en zorgde er inderdaad voor dat Amaura zijn aanval niet kon voltooien, maar Body Slam lukte niet omdat Amaura’s Thunder Wave het weer moest verpesten. ‘Take Down!’ riep Grant nadat Amaura gekrijst had van de pijn. De Toxic Spikes begonnen hun werk echt goed te doen. De energie van Amaura werd steeds minder, maar dat was voor zijn Poliwhirl hetzelfde. ‘Spring opzij!’ riep Connor. ‘Doe daarna Bubble Beam!’ Deze keer wist Amaura echter wat hij moest doen en slingerde zijn staart tegen Poliwhirl aan. Poliwhirl besloot echter om zich niet gewonnen te geven en pakte de staart van Amaura stevig vast. De Pokémon probeerde hem weg te krijgen door hem van zich af te slingeren, maar de Pokémon hield zich te stevig vast. ‘Water Gun!’ riep Connor. Door de waterstraal in zijn gezicht was de Amaura gedwongen om wat minder krachtige bewegingen te maken en kon Poliwhirl zichzelf op Amaura’s rug slingeren. ‘Bubble Beam!’ riep Connor. De Bubble Beam was een voltreffer en na nog een keer vergiftigd te worden viel Amaura op de grond waardoor Poliwhirl gedwongen was om van hem af te gaan. De Pokémon kwam hijgend op de grond terecht en stond langzaam weer op. Connor’s ogen gleden van de scheidsrechter naar Amaura en dan naar Grant, om ze vervolgens weer op Poliwhirl te laten hangen. Hij wist dat zijn Pokémon het niet al te lang ging volhouden en als alternatief had hij enkel Roselia nog over. Hij was echter benieuwd of de grass type het lang zou volhouden tegen deze koppige, gemene Amaura en was benieuwd hoe lang Poliwhirl nog zou kunnen doorvechten als de Amaura weer op zou staan. Zijn hart bonkte in zijn keel en zenuwachtig zijnde wachtte Connor het resultaat af. Zou de Pokémon opstaan of toch blijven liggen?