Jirachi festival [Aiden Stark]

Het was tweede Pinksteren en gisteren was de opening geweest van de pinkster festival in Fallabor Town. Maar helaas was Leah daar niet heen gegaan. Het moment dat ze hoorde over het festival, was het eigenlijk al te laat. Gelukkig kon ze wel wat beelden zien op tv. Zoals de vuurwerk en de mensen wat mooi gekleed waren. Maar vandaag ging ze wel naar het festival toe. Voornamelijk vanwege het feit dat ze een wens kon achter laten. Wat Jirachi dan misschien zou waar maken. Ergens hoopte ze er ook op dat ze de pokémon zelf ook tegen zou komen. Niet perse om te vangen, maar de pokémon gewoon in het echt kunnen zien.

Ze deed al haar pokémon in de bal, behalve Lolly. Zij mocht namelijk wel met haar mee lopen. Daarlangs wist ze ook niet goed hoeveel ruimte er was. Voor al haar pokémon om over het terrein te lopen. De roze harige liep met haar roze pokémon de hotel kamer uit, richting het festival. Gelukkig zat ze niet zo heel ver van Fallabor Town af. En was ze er binnen een uurtje. Het was al tegen de middag aan, toen ze er aan kwam. Ook was het al redelijk druk. Gelukkig kon Leah de drukte wel hebben, alleen was ze bang. Dat er mensen op haar Skitty gingen staan. Ze liep door het festival poort heen en zag de vele kraampjes wat er waren. De meeste kraampjes bestonden uit heerlijk eten. Maar ook zag ze touwtje trekken, en dat je een gouden Magikarp kon winnen. Eigenlijk allemaal dingen wat het meisje niet zo veel aan stond. Ze was meer benieuwd in de dingen wat ze kon wensen. Natuurlijk heeft ze al over een paar dingen na gedacht. Zoals dat ze alle games van de wereld wou wensen. Maar een bijzondere ghost pokémon vond ze ook wel interessant.

Ze liep verder het terrein over om haar heen kijkend wat er te doen was. Er waren ook nog steeds mensen dat traditioneel gekleed over het terrein liepen. Ook al waren het voornamelijk kinderen. Leah vond het toch een apart beeld geven, van wat ze zag. Ze zag nu ook al gauw overal Jirachi accessoires. Iets waar ze eigenlijk zo wel naar wou kijken, want Jirachi vond ze een van de mooiste legendaries. Dat er bestond. Tijdens het lopen, had ze niet gemerkt dat er eten op de grond lag. Normaal zou je nooit zo gauw uitglijden over eten, maar dit was vlees met saus. Wat er nu op de grond lag. En net genoeg saus, waardoor de roze harige onderuit schoof. Verbaast zat ze op de grond en keek ze voor zich uit. Natuurlijk was haar Skitty haar aan het uit lachen. Alleen nu hoopte ze dat ze ten eerste niet in het vlees met saus is gevallen. En ten tweede ook niet veel mensen haar zag vallen. Maar dat laatste zal vast en zeker niet waar zijn geweest.

Natuurlijk waren mensen haar aan het uitlachen. Haar hoofd liet ze even naar beneden hangen. Wat kon ze de mensheid soms haten. Iedereen kon dit over komen, waarschijnlijk had een klein rot kind het laten vallen. Al gauw kreeg ze hulp van een rood harige. Leah pakte zijn hand vast en zei “Dankje.” Terwijl ze zich zelf overeind trok en even daadwerkelijk keek. Of er geen schade van vlees met saus op haar kleding te zien was. Wat er gelukkig niet zo het geval was. Alleen een beetje op schoen, maar dat zal ze er zo wel weer van aflopen. Ergens vroeg de roze harige zich toch af waarom ze haar hielp. Hij kon net zo makkelijk door lopen als de anderen. Daarlangs had het meisje niks en kon ze ook makkelijk op staan. Maar er over beginnen wou ze niet, want dan keek ze een paard in de bek. Wat ze ook zonde vond, daarlangs was ze toch blij dat de jonge man haar hielp. “Help je vaker meisjes die vallen door vlees met saus op de grond,” zei Leah een beetje grappend. In de hoop dat het moment minder gênant werd. De stilte vond ze anders ook niks tussen hun.

Blijkbaar had de rood harige zelf nog niet door, waardoor ze op de grond gevallen was. Maar de vraag had ze al voor hem beantwoord. De opmerking wat het meisje kreeg, stond ze een beetje verstelt van. Was hij nu aan het flirten met haar? Of zei hij dit tegen iedere andere dame. Beetje verward antwoordde ze zijn vraag met “Ja, nee ik heb niks. Alles is goed.” Ze keek even om haar heen, en merkte al gauw op. Dat ze misschien in de weg stonden. “Ehm vind je het anders om door te lopen?” vroeg ze voorzichtig. Want eigenlijk wist ze niet wat de jongen hier deed. Of dat hij plannen had, om hier dingen te doen. Het enigste wat Leah echt nog wou hier, is het eten proberen. En natuurlijk niet te vergeten, naar de Jirachi accessoire tent gaan.